-
1 arcus
arcŭs (arquus), ūs, m. (dat. et abl. plur. -ubus) [st2]1 [-] arc. [st2]2 [-] arc-en-ciel, iris. [st2]3 [-] arcade, arche, voûte, arc de triomphe. [st2]4 [-] arc de cercle, arc. - gén. arch. arqui Lucr. 5, 526; Cic. Nat. 3, 51; nom. plur. arci Varr. d. Non. 77, 12 --- fém. Enn. An. 409. - arcus intentus in aliquem: arc tendu contre qqn. - arcum dirigere in aliquem: diriger l'arc contre qqn. - arcus (pluvius): l'arc-en-ciel. - marmoreus arcus, Suet. Claud. 1: arc de triomphe en marbre. - voir hors site arcus.* * *arcŭs (arquus), ūs, m. (dat. et abl. plur. -ubus) [st2]1 [-] arc. [st2]2 [-] arc-en-ciel, iris. [st2]3 [-] arcade, arche, voûte, arc de triomphe. [st2]4 [-] arc de cercle, arc. - gén. arch. arqui Lucr. 5, 526; Cic. Nat. 3, 51; nom. plur. arci Varr. d. Non. 77, 12 --- fém. Enn. An. 409. - arcus intentus in aliquem: arc tendu contre qqn. - arcum dirigere in aliquem: diriger l'arc contre qqn. - arcus (pluvius): l'arc-en-ciel. - marmoreus arcus, Suet. Claud. 1: arc de triomphe en marbre. - voir hors site arcus.* * *Arcus, huius arcus, m. g. Une voulte.\Dicare arcum. Tacit. Desdier un arc triomphal.\Arcus. Virgil. Arc à fleiches.\Acer arcus. Virgil. Fort arc.\Aduncus arcus. Ouid. Courbé, comme quand il est tendu ou bendé.\Laxus. Silius. Desbendé.\Sinuatus. Ouid. Courbé, quand il est bendé, Arc bendé.\Adducere arcum. Virg. Bender l'arc, Entoiser dedens un arc.\Contentus arcus. Ouid. Bendé, Tendu.\Curuare arcum. Stat. Bender, Tendre.\Arcu tela dirigere. Horat. Tirer de l'arc, Descocher fleiches.\Expedire alimenta arcu. Tacit. Tuer à l'arc des bestes pour se nourrir.\Expellere sagittam arcu. Ouid. Descocher une sajette, ou fleiche.\Fallit arcus dexteram. Senec. Quand on ne frappe point ce à quoy on tiroit.\Flectere arcum coactis cornibus. Senec. Bender.\Intendere arcum. Senec. Bender.\Intentus arcus. Cic. Bendé.\Lentare arcum. Stat. Plier, Bender.\Lunare arcum. Ouid. Courber, Bender.\Petere aliquem arcu. Stat. Assaillir, ou Frapper.\Porrigere arcum. Ouid. Confesser estre vaincu, Rendre les armes.\Remissus arcus. Horat. Desbendé.\Retendere arcum. Stat. Desbender.\Retentus arcus. Ouid. Desbendé.\Sinuare patulos arcus. Ouid. Bender.\Tendere arcum. Horat. Bender.\Tendere aliquo arcum. Pers. Adresser vers quelque lieu.\Arcus dicitur in nubibus. Cic. L'arc au ciel.\Imbrifer arcus. Tibullus. Qui ameine la pluye. -
2 raphanitis
răphănītis, ĭdis, f. Plin. sorte d'iris. - [gr]gr. ῥαϕανῖτις.* * *răphănītis, ĭdis, f. Plin. sorte d'iris. - [gr]gr. ῥαϕανῖτις.* * *Raphanitis, huius raphanitis, pen. prod. foem. gen. Plin. Une espece de lis celeste, Flamme. -
3 arquus
arcŭs (arquus), ūs, m. (dat. et abl. plur. -ubus) [st2]1 [-] arc. [st2]2 [-] arc-en-ciel, iris. [st2]3 [-] arcade, arche, voûte, arc de triomphe. [st2]4 [-] arc de cercle, arc. - gén. arch. arqui Lucr. 5, 526; Cic. Nat. 3, 51; nom. plur. arci Varr. d. Non. 77, 12 --- fém. Enn. An. 409. - arcus intentus in aliquem: arc tendu contre qqn. - arcum dirigere in aliquem: diriger l'arc contre qqn. - arcus (pluvius): l'arc-en-ciel. - marmoreus arcus, Suet. Claud. 1: arc de triomphe en marbre. - voir hors site arcus.
См. также в других словарях:
iris — late 14c., flowering plant (Iris germanica), also prismatic rock crystal, from L. iris (pl. irides) iris of the eye, iris plant, rainbow, from Gk. iris (gen. iridos) a rainbow; the lily; iris of the eye, originally messenger of the gods,… … Etymology dictionary
iris — [ī′ris] n. pl. irises; also for 3, irides [ir′i dēz΄, ī′ridēz΄]; also for 4 & 5, iris [LME < L < Gr iris (gen. iridos) < IE * wir (> WIRE) < base * wei , to turn, bend] 1. a rainbow 2. a rainbowlike show or play of colors 3 … English World dictionary
Iris — die; , <aus gr. ĩris, Gen. íridos »Regenbogen«, urspr. »Band, Straße«>: 1. Regenbogen (Meteor.). 2. (Plur. auch Iriden od. Irides [...de:s]) Regenbogenhaut des Auges (Med.). 3. Schwertlilie … Das große Fremdwörterbuch
Iris — Regenbogenhaut * * * Iris 〈f.; , 〉 1. 〈Anat.〉 = Regenbogenhaut 2. 〈Bot.〉 = Schwertlilie [<grch. iris „Regenbogen“] * * * Iris, die; , u. Iriden, Irides [griech. ĩris (Gen.: i̓ridos) = Regenbogen; Regenbogenhaut; Schwertlilie] … Universal-Lexikon
iris — [ iris ] n. m. • XIIIe; lat. iris, iridis, gr. iris, iridos I ♦ Plante (iridacées), à rhizome ou à bulbe et à haute tige portant de grandes fleurs ornementales. Iris des marais, de Florence, d Espagne. Iris violet, jaune. L irone, principe… … Encyclopédie Universelle
Iris spuria — Iris spuria Iris s … Wikipedia Español
Iris lutescens — Iris lutescens … Wikipedia Español
Iris germanica — Iris … Wikipedia Español
Iris sibirica — Iris sibirica … Wikipedia Español
Iris foetidissima — Iris foetidissima … Wikipedia Español
IRIS — I. IRIS Soror Harpyarum, Thaumantisfilia, ex Electra, quam poetae Iunonis nunciam faciunt, h. e. aeris. Est autem revera arcus caelestis, pluviae plerumque praenuncia. unde poetis ὑετόμαντις cicitur, ut ait Olympiod. Metebr. l. 3. Plaut. in… … Hofmann J. Lexicon universale