Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

inumbrante+vespĕrā

  • 1 vespera

    vespera, ae, f. (εσπέρα), der Abend, I) die Abendzeit, si media nox est sive est prima vespera, Plaut.: ad vesperam, gegen Abend, Cic. u.a.: circa vesperam, Suet.: a mane usque ad vesperam, Suet.: die inclinato in vesperam, Curt.: inumbrante vesperā, als der A. dämmerte, Tac.: primā vesperā, Plaut. u. Liv.: vesperā multā, am späten Abend, Fronto u. spät. Histor.: Abl. adv., vesperā, am Abend, abends, Plin. u. Fronto: vesperā aut noctu, Suet. – II) meton., der Abend = die Abendgegend, der Westen, ad vesperam iacentes terrae, Plin. 18, 215: a vespera (vom W. her, im W.) Issiaco disiungitur mari, Amm. 22, 15, 2.

    lateinisch-deutsches > vespera

  • 2 vespera

    vespera, ae, f. (εσπέρα), der Abend, I) die Abendzeit, si media nox est sive est prima vespera, Plaut.: ad vesperam, gegen Abend, Cic. u.a.: circa vesperam, Suet.: a mane usque ad vesperam, Suet.: die inclinato in vesperam, Curt.: inumbrante vesperā, als der A. dämmerte, Tac.: primā vesperā, Plaut. u. Liv.: vesperā multā, am späten Abend, Fronto u. spät. Histor.: Abl. adv., vesperā, am Abend, abends, Plin. u. Fronto: vesperā aut noctu, Suet. – II) meton., der Abend = die Abendgegend, der Westen, ad vesperam iacentes terrae, Plin. 18, 215: a vespera (vom W. her, im W.) Issiaco disiungitur mari, Amm. 22, 15, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > vespera

  • 3 vespera

    vespĕra, ae, f. [= hespera, i. e. Wespera; cf. the preced. art.], the evening, eventide (much more freq. than vesper; used only in sing.;

    in Cic. only adverb., ad vesperam): prima vespera,

    Plaut. Curc. 1, 1, 4; so Suet. Tib. 74; Just. 18, 4, 12:

    si accelerare volent, ad vesperam consequentur,

    Cic. Cat. 2, 4, 6:

    ibi se occultans perpotavit ad vesperam,

    id. Phil. 11, 31, 77: vespera, Sall. ap. Charis. 2, p. 223 (Hist. 2, 76 Dietsch):

    super sedem cottidianam magistratum primā vesperā suspendit (tabellas),

    Liv. 34, 61, 14:

    a mane usque ad vesperam,

    Suet. Calig. 18; cf. id. Claud. 34; id. Tib. 74; id. Aug. 53:

    inumbrante vesperă,

    Tac. H. 3, 19; id. A. 1, 16; 15, 60; Plin. Ep. 2, 11, 18; 9, 36, 4; Curt. 4, 7, 22; 5, 13, 10; 6, 7, 20; 6, 11, 9: vesperā fatigatus, Aur. Caes. ap. Charis. p. 198 P.:

    vesperā, adverb.,

    in the evening, at even, Plin. 13, 18, 32, § 109; 19, 12, 60, § 183; 32, 4, 14, § 36; Fronto ap. Charis. l. l.—
    II.
    Transf., the West (cf. vesper, II. B.):

    ad vesperam jacentes terrae,

    Plin. 18, 25, 57, § 215.

    Lewis & Short latin dictionary > vespera

  • 4 vespera

    Латинско-русский словарь > vespera

  • 5 inumbro

    in-umbro, āvī, ātum, āre
    1) затенять, покрывать тенью ( spelunca frondibus inumbrata Ap); осенять (amnis silvis inumbratus Q; i. ora coronis Lcr)
    2) затмевать, помрачать ( dignitatem alicujus PJ)
    3) вуалировать, придавать вид
    inumbratus — кажущийся, призрачный ( quies Dig)
    4) набрасывать, начертать (solarium, quod Cornelius inumbravit Vr)

    Латинско-русский словарь > inumbro

  • 6 inumbro

    in-umbro, āvi, ātum, āre, I) mit Schatten bedecken, beschatten, überschatten, verdunkeln, 1) eig., v. den Wolken, terra inumbratur quā nimbi cumque feruntur, Lucr. 5, 289: inumbrante vesperā, da der Abend einbrach, Tac. hist. 3, 19. – bes. v. Bäumen, Sträuchern, vestibulum, Verg.: cunctas dominationis suae partes, Val. Max.: exstructos toros obtentu frondis, Verg.: ora coronis, Lucr.: quae (areola) quattuor platanis inumbratur, Plin. ep.: nemora, quibus (Anio) inumbratur, Plin. ep.: multā riparum amoenitate inumbratus (Cydnus), Curt.: amnis viventibus utrimque silvis inumbratus, Quint. – v. Tüchern usw., velis forum, Plin. 19, 24: stridentia colla Gorgonos (= Gorgonis) obtentu pallae fulgentis inumbrat, Claud. rapt. Pros. 2, 26. – v. Barte, ante genas dulces quam flos iuvenilis inumbret, Claud. Olybr. et Prob. cons. 69: iuvenis quidam commodum lanoso barbitio genas inumbrans, Apul. met. 5, 8. – 2) übtr., verdunkeln, in Schatten stellen, verschleiern, imperatoris adventu legatorum dignitas inumbratur, Plin. pan. 19, 1: ne luctuosum monumentum laeta saecula inumbrare videatur, Cod. Iust. 1, 17, 2. § 6: inumbrata quies, verschleierte, scheinbare, Cels. dig. 41. 2, 18. § 1: Ggstz., quibus breviter expositum est et quod antea obtinebat (galt) et quod postea desuetudine inumbratum ab imperiali remedio illuminatum est (ans Licht gezogen worden ist), Iustin, inst. prooem. § 5. – II) im Schattenrisse entwerfen, solarium, Varro LL. 6, 4.

    lateinisch-deutsches > inumbro

  • 7 inumbro

    in-umbro, āvi, ātum, āre, I) mit Schatten bedecken, beschatten, überschatten, verdunkeln, 1) eig., v. den Wolken, terra inumbratur quā nimbi cumque feruntur, Lucr. 5, 289: inumbrante vesperā, da der Abend einbrach, Tac. hist. 3, 19. – bes. v. Bäumen, Sträuchern, vestibulum, Verg.: cunctas dominationis suae partes, Val. Max.: exstructos toros obtentu frondis, Verg.: ora coronis, Lucr.: quae (areola) quattuor platanis inumbratur, Plin. ep.: nemora, quibus (Anio) inumbratur, Plin. ep.: multā riparum amoenitate inumbratus (Cydnus), Curt.: amnis viventibus utrimque silvis inumbratus, Quint. – v. Tüchern usw., velis forum, Plin. 19, 24: stridentia colla Gorgonos (= Gorgonis) obtentu pallae fulgentis inumbrat, Claud. rapt. Pros. 2, 26. – v. Barte, ante genas dulces quam flos iuvenilis inumbret, Claud. Olybr. et Prob. cons. 69: iuvenis quidam commodum lanoso barbitio genas inumbrans, Apul. met. 5, 8. – 2) übtr., verdunkeln, in Schatten stellen, verschleiern, imperatoris adventu legatorum dignitas inumbratur, Plin. pan. 19, 1: ne luctuosum monumentum laeta saecula inumbrare videatur, Cod. Iust. 1, 17, 2. § 6: inumbrata quies, verschleierte, scheinbare, Cels. dig. 41. 2, 18. § 1: Ggstz., quibus breviter expositum est et quod antea obtinebat (galt) et quod postea desuetudine inumbratum ab imperiali remedio illuminatum est (ans Licht
    ————
    gezogen worden ist), Iustin, inst. prooem. § 5. – II) im Schattenrisse entwerfen, solarium, Varro LL. 6, 4.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inumbro

  • 8 inumbro

    ĭn-umbro, āvi, ātum, 1, v. a., to cast a shadow upon, to shade (mostly poet. and in post-Aug. prose; syn. opaco).
    I.
    Lit.:

    terraque inumbratur,

    Lucr. 5, 289:

    toros obtentu frondis,

    Verg. A. 11, 66:

    forum velis,

    Plin. 19, 1, 6, § 24; Curt. 3, 4, 9; Quint. 12, 10, 60.—
    B.
    Transf.
    1.
    To cause darkness:

    inumbrante vespera,

    Tac. H. 3, 19.—
    2.
    To cover:

    ora coronis,

    Lucr. 3, 913:

    pubem pallio,

    App. M. 10, p. 254: ante genas quam flos juvenilis inumbret, Claud. Prob. et Olyb. 69.—
    3.
    To mark the shadows upon, to mark out, lay out (anteclass.):

    solarium,

    Varr. L. L. 6, § 4 Müll. —
    II.
    Trop., to obscure:

    imperatoris adventu legatorum dignitas inumbratur,

    Plin. Pan. 19, 1:

    inumbrata quies,

    apparent, Dig. 41, 2, 18, § 1.

    Lewis & Short latin dictionary > inumbro

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»