-
1 intuli
intulī pf. к infero -
2 infero
-
3 infero
infĕro, ferre, intŭli, illātum (inlātum) - tr. - [st1]1 [-] porter, jeter dans, vers, sur, contre. - inferre in ignem aliquid, Caes. BG. 6, 19, 4: jeter qqch au feu. - in equum aliquem inferre, Caes. BG. 6, 30, 4: jeter qqn sur un cheval. - inferre scalas ad moenia, Liv. 32, 24, 5: appliquer des échelles contre les murs. - aggeri ignem inferre, Caes. BG. 7, 22, 4: mettre le feu à la terrasse. --- cf. Cic. Cat. 3, 22. - inferre fontes urbi, Tac An. 11, 13: amener des eaux de source dans la ville. - inferre aerario, Plin. Ep. 2, 11, 20: verser au trésor. - ne naves terrae inferrentur, Liv. 29, 27, 11: pour éviter que les navires ne fussent jetés à la côte. [st1]2 [-] porter au tombeau, ensevelir. - Cic. Leg. 2, 64. [st1]3 [-] porter sur la table, servir. - Plin. 9, 120. [st1]4 [-] produire des comptes (rationes). - Cic. Flac. 20. [st1]5 [-] porter, inscrire sur des comptes (rationibus). - Col. 1, 7, 7. [st1]6 [-] imputer. - inferre sumptum civibus, Cic. Flac. 45: porter une dépense au compte des citoyens. - inmodicas possedit opes, sed plura retentis intulit, Luc. 9, 197: il posséda des richesses excessives, mais il en porta plus au compte (du trésor) qu'il n'en garda pour lui. [st1]7 [-] verser une contribution, payer. - Plin. Pan. 39, 6 ; Col. 1, 1, 11. [st1]8 [-] porter (la main), attaquer. - inferre manus alicui, in aliquem ; vim alicui: porter les mains sur qqn, faire violence à qqn. - inferre signa in hostem: porter les enseignes contre l'ennemi, attaquer l'ennemi. --- Caes. BG. 2, 26, 1, etc. - inferre signa patriae, Cic. Flac. 5: attaquer sa patrie. - inferre bellum alicui, Cic. Pis. 84 ; Italiae, Cic. Att. 9, 1, 3 ; contra patriam, Phil. 2, 53: porter, faire la guerre contre qqn, contre l'Italie, contre la patrie. - de bello in provinciam Syriam illato, Cic. Fam. 15, 2, 1: au sujet de la guerre portée dans la province de Syrie. - cf. Nep. Ham. 4, 2 ; Liv. 9, 25, 1. - inferre arma Liv. 1, 30, 8: commencer les hostilités. - alias bellum inferre alias illatum defendere, Caes. BG. 2: tantôt faire une guerre offensive, tantôt faire une guerre défensive. - gradum inferre: marcher, aller de l'avant, attaquer. --- Liv. 10, 33, 4 ; Liv. 35, 1, 9. - mais pedem inferre: porter le pied, poser le pied qq part, aller qq part. --- Cic. Caec. 39. - se inferre ou inferri: se porter (se jeter) sur, dans, contre; se diriger. - lucus quo se inferebat, Liv. 1, 21, 3: bois, où il se retirait. --- cf. Cic. Sull. 53. - se inferre in mediam contionem, Liv. 5, 43, 8: se porter au milieu de l'assemblée. --- cf. Liv. 4, 33, 7; 7, 17, 5, etc. - Galli in Fonteium inferuntur, Cic. Font. 44: les Gaulois se jettent contre Fontéius. - lucustarum nubes in Apuliam inlatae sunt, Liv. 42, 10, 7: des nuées de sauterelles se jetèrent en Apulie. - magnifice inferre sese, Plaut. Ps. 4, 1, 7: marcher fièrement. - se inferre concilio, Liv. 33, 16, 8: se présenter dans l'assemblée. - Tiberis illatus urbi, Liv. 35, 21, 5: le Tibre s'étant jeté (ayant débordé) dans la ville. - mais se inferre: se mettre en avant, se faire valoir. --- Plaut. Mil. 1045; Cic. Caec. 13. - fig. se inferre in periculum, Cic. Balb. 25: se jeter dans le danger. - inferre eversionem, vastitatem tectis atque agris, Cic. Har. 3: porter le ravage, la dévastation dans les maisons et les propriétés. - alicui proditionis crimen inferre, Cic. Verr. 5, 106: porter contre qqn l'accusation de trahison. [st1]9 [-] mettre en avant, produire. - in re severa delicatum inferre sermonem, Cic. Off. 1, 144: dans une circonstance grave tenir des propos légers. - mentio inlata, Liv. 4, 1, 2: la mention la proposition] mise en avant. - causa illata, Caes. BG. 1, 39, 3: un prétexte étant mis en avant. - inferre: mettre en avant (un raisonnement, une conclusion). --- Cic. Inv. 1, 73 ; 1, 89 ; Quint. 5, 11, 27. - inferre aliquid ex alio, Cic.: conclure une chose d'une autre. [st1]10 [-] inspirer, causer, susciter. - alicui terrorem, spem inferre, Caes. BG. 7, 8, 3; 2, 25, inspirer à qqn de la terreur, lui donner de l'espoir. - alicui periculum inferre, Cic. Sest. 2: susciter à qqn des dangers. - alicui rei moram inferre, Cic. Inv. 1, 12: apporter du retard à qqch. - maestitiam alicui inferre: causer de la tristesse à qqn.* * *infĕro, ferre, intŭli, illātum (inlātum) - tr. - [st1]1 [-] porter, jeter dans, vers, sur, contre. - inferre in ignem aliquid, Caes. BG. 6, 19, 4: jeter qqch au feu. - in equum aliquem inferre, Caes. BG. 6, 30, 4: jeter qqn sur un cheval. - inferre scalas ad moenia, Liv. 32, 24, 5: appliquer des échelles contre les murs. - aggeri ignem inferre, Caes. BG. 7, 22, 4: mettre le feu à la terrasse. --- cf. Cic. Cat. 3, 22. - inferre fontes urbi, Tac An. 11, 13: amener des eaux de source dans la ville. - inferre aerario, Plin. Ep. 2, 11, 20: verser au trésor. - ne naves terrae inferrentur, Liv. 29, 27, 11: pour éviter que les navires ne fussent jetés à la côte. [st1]2 [-] porter au tombeau, ensevelir. - Cic. Leg. 2, 64. [st1]3 [-] porter sur la table, servir. - Plin. 9, 120. [st1]4 [-] produire des comptes (rationes). - Cic. Flac. 20. [st1]5 [-] porter, inscrire sur des comptes (rationibus). - Col. 1, 7, 7. [st1]6 [-] imputer. - inferre sumptum civibus, Cic. Flac. 45: porter une dépense au compte des citoyens. - inmodicas possedit opes, sed plura retentis intulit, Luc. 9, 197: il posséda des richesses excessives, mais il en porta plus au compte (du trésor) qu'il n'en garda pour lui. [st1]7 [-] verser une contribution, payer. - Plin. Pan. 39, 6 ; Col. 1, 1, 11. [st1]8 [-] porter (la main), attaquer. - inferre manus alicui, in aliquem ; vim alicui: porter les mains sur qqn, faire violence à qqn. - inferre signa in hostem: porter les enseignes contre l'ennemi, attaquer l'ennemi. --- Caes. BG. 2, 26, 1, etc. - inferre signa patriae, Cic. Flac. 5: attaquer sa patrie. - inferre bellum alicui, Cic. Pis. 84 ; Italiae, Cic. Att. 9, 1, 3 ; contra patriam, Phil. 2, 53: porter, faire la guerre contre qqn, contre l'Italie, contre la patrie. - de bello in provinciam Syriam illato, Cic. Fam. 15, 2, 1: au sujet de la guerre portée dans la province de Syrie. - cf. Nep. Ham. 4, 2 ; Liv. 9, 25, 1. - inferre arma Liv. 1, 30, 8: commencer les hostilités. - alias bellum inferre alias illatum defendere, Caes. BG. 2: tantôt faire une guerre offensive, tantôt faire une guerre défensive. - gradum inferre: marcher, aller de l'avant, attaquer. --- Liv. 10, 33, 4 ; Liv. 35, 1, 9. - mais pedem inferre: porter le pied, poser le pied qq part, aller qq part. --- Cic. Caec. 39. - se inferre ou inferri: se porter (se jeter) sur, dans, contre; se diriger. - lucus quo se inferebat, Liv. 1, 21, 3: bois, où il se retirait. --- cf. Cic. Sull. 53. - se inferre in mediam contionem, Liv. 5, 43, 8: se porter au milieu de l'assemblée. --- cf. Liv. 4, 33, 7; 7, 17, 5, etc. - Galli in Fonteium inferuntur, Cic. Font. 44: les Gaulois se jettent contre Fontéius. - lucustarum nubes in Apuliam inlatae sunt, Liv. 42, 10, 7: des nuées de sauterelles se jetèrent en Apulie. - magnifice inferre sese, Plaut. Ps. 4, 1, 7: marcher fièrement. - se inferre concilio, Liv. 33, 16, 8: se présenter dans l'assemblée. - Tiberis illatus urbi, Liv. 35, 21, 5: le Tibre s'étant jeté (ayant débordé) dans la ville. - mais se inferre: se mettre en avant, se faire valoir. --- Plaut. Mil. 1045; Cic. Caec. 13. - fig. se inferre in periculum, Cic. Balb. 25: se jeter dans le danger. - inferre eversionem, vastitatem tectis atque agris, Cic. Har. 3: porter le ravage, la dévastation dans les maisons et les propriétés. - alicui proditionis crimen inferre, Cic. Verr. 5, 106: porter contre qqn l'accusation de trahison. [st1]9 [-] mettre en avant, produire. - in re severa delicatum inferre sermonem, Cic. Off. 1, 144: dans une circonstance grave tenir des propos légers. - mentio inlata, Liv. 4, 1, 2: la mention la proposition] mise en avant. - causa illata, Caes. BG. 1, 39, 3: un prétexte étant mis en avant. - inferre: mettre en avant (un raisonnement, une conclusion). --- Cic. Inv. 1, 73 ; 1, 89 ; Quint. 5, 11, 27. - inferre aliquid ex alio, Cic.: conclure une chose d'une autre. [st1]10 [-] inspirer, causer, susciter. - alicui terrorem, spem inferre, Caes. BG. 7, 8, 3; 2, 25, inspirer à qqn de la terreur, lui donner de l'espoir. - alicui periculum inferre, Cic. Sest. 2: susciter à qqn des dangers. - alicui rei moram inferre, Cic. Inv. 1, 12: apporter du retard à qqch. - maestitiam alicui inferre: causer de la tristesse à qqn.* * *Infero, pen. cor. infers, intuli, pen. cor. illatum. pen. prod. inferre. Plin. Porter ou mettre dedens.\Meretrix miserum sua blanditia intulit in pauperiem. Plau. L'a mis ou mené à povreté.\Inferre se in templum, vel In vrbem. Cic. Entrer dedens le temple.\Inferre se. Liu. Se jecter ou ruer dedens, Se fourrer dedens bien avant.\Inferre se. Plaut. Se marcher.\Inferre et intrudere se. Cic. Se ingerer.\Inferre, de mortuis dicitur. Cic. Enterrer.\Inferre. Paulus. Payer.\Inferre abortum. Plin. Faire avorter.\Actionem inferre cum aliquo. Plaut. Avoir action contre aucun, Agir contre luy en jugement, Le faire convenir.\Inferre arma. Liu. Faire guerre.\Caecitatem. Plin. Faire aveugle, Aveugler.\Calamitatem ciuitati. Caesar. Estre cause de la destruction d'une ville.\Caritatem annonae. Plin. Faire la cherté des vivres, Faire encherir.\Causam. Caes. Bailler une excuse, Alleguer raison pourquoy.\Causam alicui. Hirt. Luy donner occasion.\Certamen alicui, vt aliquid fiat. Liu. Prendre debat contre luy.\Cladem. Liu. Faire desconfiture des gens de guerre, Desconfire.\Crimen alicui. Cice. Luy imposer et mettre à sus d'avoir faict quelque cas.\Detrimentum. Caesar. Faire dommage, Porter dommage, Endommager.\Dolorem. Plin. Faire doleur.\Faces tectis. Cic. Mettre le feu dedens les maisons.\Famem ciuibus. Cic. Leur apporter famine, Estre cause de leur famine, Affamer.\Fraudem. Liu. Faire une tromperie.\Gradum. Liu. S'advancer de marcher, Poulser plus avant.\Ignominiam. Liu. Faire honte.\In periculum capitis se inferre. Cic. Se mettre en danger de perdre la vie.\Iniuriam sociis. Caes. Leur faire quelque desplaisir.\Litem capitis in aliquem. Cic. Intenter accusation à l'encontre d'aucun concernant l'estat ou la vie.\Mala. Plin. Faire maulx.\Manus alicui. Cic. Mettre la main sur luy, Le batre.\Memoriam sempiternam in domum suam inferre. Cic. Acquerir bruit et loz perpetuel à sa famille.\Mentionem. Liu. Faire mention, Mentionner.\Metum. Liu. Faire paour, Espovanter.\Moestitiam. Cic. Donner tristesse et ennuy, Contrister, Ennuyer.\Moram. Caes. Tarder, Retarder.\Morsus alicui. Ouid. Le mordre.\Mortem. Plin. Tuer. \ Necem. Plin. Faire mourir.\Oculos in curiam inferre. Cic. Regarder dedens, etc. Jecter les yeulx dedens.\Pedem. Cic. Mettre le pied en quelque lieu, Entrer.\Inferunt pedem, vrgentque, et impulsos semel terrore eodem agunt quo coeperunt. Liu. Entrent.\Periculum. Cic. Mettre en danger, et peril.\Praelium in castra. Liu. Aller donner le combat dedens le parc, ou le fort de l'ennemi.\Rationibus inferre. Colu. Mettre ou coucher parmi les comptes.\In re seuera conuiuio dignum aut delicatum inferre sermonem. Cic. Entremesler parolle legiere parmi choses graves.\Sermonem de re aliqua. Cic. Mettre en avant un propos, etc.\Signa. Caesar, Proximos colles capere vniuersos, atque eo inferri signa iubet. Il commanda et ordonna que les guidons et enseignes tournassent en icelle part.\Signa patriae. Cic. Venir à enseignes desployees à l'encontre de son pays, et luy faire la guerre.\Spem. Caes. Donner esperance.\Sumptum ciuibus. Cic. Faire coustange à ses citoyens, Les mettre en fraiz.\Supplicia vrbibus hostium. Cic. Punir, Destruire.\Suspicionem. Caes. Mettre en souspecon.\Terrorem. Cic. Espovanter.\Tributum studio alterius. Colum. Aider les estudes d'aucun.\Vestigia aliquo. Lucret. Aller en quelque lieu.\Vim et manus alicui. Cic. Luy faire violence et l'oultrager.\Vulnera alicui. Caesar. Luy bailler force coups et playes, Le navrer. -
4 infero
īn-fero, intulī, illātum, īnferre1) вносить, вводить ( artes agresti Latio H)i. pedem (gressum) in aedes Pl, V etc. — входить (вступать) в домse socium i. V — присоединиться в качестве спутникаi. pedem (gradum) L или i. se (inferri) Pl, L, V — устремляться, бросаться, нападать (на)i. se hostibus L (per medios hostes V) или i. signa hosti (in hostem) bAfr, Cs — совершить нападение на неприятеляi. bellum alicui C, in aliquem Nep или contra aliquem C (тж. i. arma alicui Nep, C) — идти войной на кого-л.i. se in periculum C — подвергать себя опасностиi. aliquid in ignem Cs — бросать что-л. в огоньi. ignes tectis C — поджигать домаi. alicui crimen proditionis C — выдвигать против кого-л. обвинение в изменеi. mentionem alicujus rei C — упоминать о чём-л.i. sermonem de aliquā re C — заводить речь о чём-л.causā illatā Cs — указав причину, под (тем или иным) предлогом2) приставлять ( scalas ad moenia L); подводить ( fontes urbi T); pass. впадать ( flumen mari infertur L)3) сажать ( aliquem in equum Cs)4) ставить, расставлять ( mensam secundam PM)5) вносить, вкладывать ( pecuniam aerario PJ); платить ( tributum alicui Col); ставить в счёт, записывать (falsas rationes C; sumptum alicui C)6) приносить (aliquid domum suam Col; aliquid templo L)i. honores alicui V — приносить жертвы кому-л.7) (тж. i. sepulcro C) хоронить, погребать (aliquem C; corpus Nep)8) внушать, вселять, возбуждать (alicui terrorem, spem Cs etc.)9) наносить, причинять (i. alicui injuriam Cs и injurias in aliquem C; vulnus alicui Cs)i. alicui manūs (vim) C, QC и manūs in aliquem C — употребить насилие (применить силу) против кого-л.i. alicui mortem C — умертвить кого-л.i. moram Cs, C — вызвать замедление (остановку), задержать10) выводить заключение, заключать, делать вывод (i. id, quod sequitur C) -
5 infero
infero infero, intuli, illatum, infere вносить, вводить -
6 infero
īn-fero, intulī, illātum, īnferre, hinein- od. hintragen, -bringen, -werfen, in, an, auf, zu etwas werfen, -bringen, -setzen usw., I) eig.: A) im allg.: alqd domum, Colum.: alqd in ignem, Caes.: ignes tectis, Feuer anlegen, anzünden, Cic.: ignem gentibus, Hor.: scalas ad moenia, Liv.: spolia templo, Liv.: semina arvis, Tac.: alqm in equum, aufs Pferd setzen, Caes.: in scopulum, treiben, Liv. – B) insbes.: a) beisetzen, begraben, alienum, Cic.: corpus eodem, Nep. – b) auf die Tafel bringen, -setzen, aufsetzen, mensam secundam, Plin.: lancem, Plin.: aliis atque aliis vasis cibi inferebantur, Vulg. Esther 1, 7. – c) bringen, eintragen (vom Rechnen usw.), rationes, Cic.: pecuniam aerario, Plin. ep.: in rationes, ICt, od. rationibus, Colum., in Rechnung bringen: rationibus inferri, in Rechnung kommen, Suet.: dah. anrechnen, sumptum civibus, Cic. – d) beitragen, in die Kasse zahlen, vigesimam, Plin. pan.: tributum alci, Colum. – e) darbringen, opfern, spumantia cymbia lacte, Verg.: honores Anchisae, Verg.: satura lanx, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos dis inferebatur, Diom. 485 sg. – f) manus alci, Cic., od. in alqm, Cic., an jmd. Hand legen: alci vim, Gewalt antun, Cic. – g) signa, den Feind angreifen, Liv.: signa in hostem, Caes., od. hostibus, Auct. b. Afr.: dictator dextro cornu adversus Faliscos, sinistro contra Veientem Capitolinus Quinctius intulit signa, Liv. – h) bellum m. Dat. od. m. in u. Akk. des Landes, ein Land mit Krieg überziehen, die Offensive gegen ein Land ergreifen, Cic. u. Nep.: bellum alci, mit Krieg überziehen, bekriegen, Cic.: ebenso bellum contra patriam, Cic.: inf. arma, Krieg anfangen, mit Krieg überziehen, Liv. u. Curt.: ebenso usque a rubro mari arma inf. Italiae, Italien bekriegen, Nep. – i) pedem, den Fuß hinein- od. hinsetzen, d.i. hinein- od. hingehen, Cic.: in aedes, Plaut.: so auch gressum, Verg.: nostro limine intulit pedes, setzte den Fuß über die Schwelle, Prop. – u. feindl., pedem inferre, auf jmd. losgehen, jmd. angreifen, alci, Liv.: so auch gradum, pugnam, Liv. – k) refl. u. medial: α) refl., se inferre, hinein- od. hingehen, sich begeben, bes. mit dem Nbbgr. der Schnelligkeit, sich hinein- od. hereinstürzen, feindl. = eindringen, einfallen, lucus, quo se persaepe inferebat, Liv.: se per medios, Verg.: se foribus, Verg.: se flammae, Vell. – absol., viden ignavum, ut se inferat, wie er einhertritt, Plaut.: ut magnifice infert sese, Plaut. – feindl., effusi se stantibus vobis intulerint, Liv.: adeo concitato impetu inferre se, ut etc., Liv. – β) medial, inferri in urbem, Liv.: in ignes medios equo, Liv.: flumen mari Hadriatico infertur, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: artes Latio, Hor.: nefas, einführen, Curt.: terrorem in oppida, verbreiten, Curt.: se in periculum, stürzen, Cic.: se ipse inferebat et intro dabat, mischte sich ein, Cic. – B) insbes.: a) vorbringen, crimina, Cic.: sermonem de alqa re, das G. auf etw. bringen, Cic.: mentionem alcis rei, einer Sache Erwähnung tun, etw. in Anregung bringen, Liv.: causam, Caes., alci, wider jmd., Auct. b. Afr.: alci causam belli, einen Vorwand suchen (vom Zaune brechen), ihn zu bekriegen, Cic.: causam iurgii, herbeiziehen, Phaedr. – b) zufügen, beibringen, einflößen, einjagen, vim, antun, Curt.: alci terrorem, alci mortem, periculum, Cic.: terrorem in alqm, Liv.: sibi voluntariam necem, Lact.: spem alci, Caes. – c) erregen od. zu erregen suchen, eintreten lassen, veranlassen, moram, cunctationem, Caes.: misericordiam, invidiam, Cic.: iniurias in alqm, Cic. – d) folgern, schließen, einen Schluß ziehen, Cic. de inv. 1, 87. Quint. 5, 11, 27. – / Ungew. Fut. inferebis, Apic. 4, 159 cod.: Partiz. infertus, Apul. met. 4, 26 cod. F.
-
7 subinfero
sub-īnfero, intulī, ferre, hinzufügen, Rutil. Lup. 1. § 1. Vulg. 2. Petr. 1, 5. Augustin. serm. 361, 4 u. de genes. ad litt. 3, 24 u.a. Eccl.
-
8 infero
īn-fero, intulī, illātum, īnferre, hinein- od. hintragen, -bringen, -werfen, in, an, auf, zu etwas werfen, -bringen, -setzen usw., I) eig.: A) im allg.: alqd domum, Colum.: alqd in ignem, Caes.: ignes tectis, Feuer anlegen, anzünden, Cic.: ignem gentibus, Hor.: scalas ad moenia, Liv.: spolia templo, Liv.: semina arvis, Tac.: alqm in equum, aufs Pferd setzen, Caes.: in scopulum, treiben, Liv. – B) insbes.: a) beisetzen, begraben, alienum, Cic.: corpus eodem, Nep. – b) auf die Tafel bringen, -setzen, aufsetzen, mensam secundam, Plin.: lancem, Plin.: aliis atque aliis vasis cibi inferebantur, Vulg. Esther 1, 7. – c) bringen, eintragen (vom Rechnen usw.), rationes, Cic.: pecuniam aerario, Plin. ep.: in rationes, ICt, od. rationibus, Colum., in Rechnung bringen: rationibus inferri, in Rechnung kommen, Suet.: dah. anrechnen, sumptum civibus, Cic. – d) beitragen, in die Kasse zahlen, vigesimam, Plin. pan.: tributum alci, Colum. – e) darbringen, opfern, spumantia cymbia lacte, Verg.: honores Anchisae, Verg.: satura lanx, quae referta variis multisque primitiis in sacro apud priscos dis inferebatur, Diom. 485 sg. – f) manus alci, Cic., od. in alqm, Cic., an jmd. Hand legen: alci vim, Gewalt antun, Cic. – g) signa, den Feind angreifen, Liv.: signa in hostem, Caes., od. hostibus, Auct. b. Afr.: dictator dextro cornu adversus Faliscos, sinistro————contra Veientem Capitolinus Quinctius intulit signa, Liv. – h) bellum m. Dat. od. m. in u. Akk. des Landes, ein Land mit Krieg überziehen, die Offensive gegen ein Land ergreifen, Cic. u. Nep.: bellum alci, mit Krieg überziehen, bekriegen, Cic.: ebenso bellum contra patriam, Cic.: inf. arma, Krieg anfangen, mit Krieg überziehen, Liv. u. Curt.: ebenso usque a rubro mari arma inf. Italiae, Italien bekriegen, Nep. – i) pedem, den Fuß hinein- od. hinsetzen, d.i. hinein- od. hingehen, Cic.: in aedes, Plaut.: so auch gressum, Verg.: nostro limine intulit pedes, setzte den Fuß über die Schwelle, Prop. – u. feindl., pedem inferre, auf jmd. losgehen, jmd. angreifen, alci, Liv.: so auch gradum, pugnam, Liv. – k) refl. u. medial: α) refl., se inferre, hinein- od. hingehen, sich begeben, bes. mit dem Nbbgr. der Schnelligkeit, sich hinein- od. hereinstürzen, feindl. = eindringen, einfallen, lucus, quo se persaepe inferebat, Liv.: se per medios, Verg.: se foribus, Verg.: se flammae, Vell. – absol., viden ignavum, ut se inferat, wie er einhertritt, Plaut.: ut magnifice infert sese, Plaut. – feindl., effusi se stantibus vobis intulerint, Liv.: adeo concitato impetu inferre se, ut etc., Liv. – β) medial, inferri in urbem, Liv.: in ignes medios equo, Liv.: flumen mari Hadriatico infertur, Liv. – II) übtr.: A) im allg.: artes Latio, Hor.: nefas, einführen, Curt.: terrorem in oppida, verbreiten, Curt.: se in periculum, stürzen, Cic.: se ipse————inferebat et intro dabat, mischte sich ein, Cic. – B) insbes.: a) vorbringen, crimina, Cic.: sermonem de alqa re, das G. auf etw. bringen, Cic.: mentionem alcis rei, einer Sache Erwähnung tun, etw. in Anregung bringen, Liv.: causam, Caes., alci, wider jmd., Auct. b. Afr.: alci causam belli, einen Vorwand suchen (vom Zaune brechen), ihn zu bekriegen, Cic.: causam iurgii, herbeiziehen, Phaedr. – b) zufügen, beibringen, einflößen, einjagen, vim, antun, Curt.: alci terrorem, alci mortem, periculum, Cic.: terrorem in alqm, Liv.: sibi voluntariam necem, Lact.: spem alci, Caes. – c) erregen od. zu erregen suchen, eintreten lassen, veranlassen, moram, cunctationem, Caes.: misericordiam, invidiam, Cic.: iniurias in alqm, Cic. – d) folgern, schließen, einen Schluß ziehen, Cic. de inv. 1, 87. Quint. 5, 11, 27. – ⇒ Ungew. Fut. inferebis, Apic. 4, 159 cod.: Partiz. infertus, Apul. met. 4, 26 cod. F. -
9 subinfero
sub-īnfero, intulī, ferre, hinzufügen, Rutil. Lup. 1. § 1. Vulg. 2. Petr. 1, 5. Augustin. serm. 361, 4 u. de genes. ad litt. 3, 24 u.a. Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > subinfero
-
10 īn-ferō
īn-ferō intulī, inlātus (ill-), īnferre, to bring in, introduce, bring to, carry in: nihil pati vini inferri, be imported, Cs.: peregrinos pecunia mores Intulit, introduced, Iu.: pedem, make an entrance: huc pedem, H.: gressūs, V.: illum in equum, set upon, Cs.: Scipio lecticulā in aciem inlatus, L.: deos Latio, V.: rates arvis, V.: Ignem gentibus, H.: scalas ad moenia, set against, L.—To bring for burial, bury, inter: alienum.—To bring against, direct, wage, throw upon: hostibus inlatus, Ta.: se stupentibus Romanis, L.: an manu stipata Inferar? V.—Freq. in phrases, with signa, arma, bellum, gradum, or pedem, to make an attack: conversa signa in hostīs inferre, wheel about and attack, Cs.: trepidantibus inferunt signa Romani, L.: signa patriae urbi: signa inferri iubet, N.: arma in Italiam, invade, N.: pedem, advance, L.: bellum, make war upon: bellum inferre... inlatum defendere, invade... repel invasion, Cs.: bellum contra patriam: arma, begin hostilities, L.—With se, to betake oneself, repair, go into, enter, present oneself: se ipse inferebat: Talis se infert, marches, V.: hostem regi se, V.: mediam se matribus, V.: se in periculum capitis, expose oneself: se in mediam contionem, L.—Of fire, to throw upon, apply, set: aggeri ignem, Cs.: tectis et templis ignīs inferre conati sunt.—To offer, sacrifice, render: Anchisae honores, V.—In an account, to give in, enter: sumptum civibus: rationes falsas.—Fig., to bring forward, adduce, introduce, produce, make, excite, occasion, cause, inflict: iniuriam, Cs.: in re severā sermonem: mentionem, mention, L.: alius aliā causā inlatā, alleging various pretexts, Cs.: iniuriis in socios inferendis: periculum civibus: sibi dedecus, O.: mors inlata per scelus īsdem: pestilentiam agris, L.: impeditis volnera, wound, Cs.: aliis proditionis crimen.—To conclude, infer, draw an inference. -
11 quī
quī quae, quod, gen. cuius (old, quoius), dat. cui (old, quoi), abl. quō, quā (with cum, m. quīcum or quōcum, rarely cum quō; f quācum, rarely quīcum), plur. quibus or quīs (with cum, usu. quibuscum), pron. [2 CA-]. I. Interrog, who? which? what? what kind of a? (mostly adj.; as subst., qui asks the nature or character, quis the name): Ubi alii? Sa. qui malum alii? T.: Th. Quis fuit igitur? Py. Iste Chaerea. Th. Qui Chaerea? what Chaerea? T.: qui locus est: qui tantus fuit labor?: rogitat, qui vir esset, L.: scire, qui sit rei p. status, what is the state of the country: quae cura boum, qui cultus habendo Sit pecori canere, V.: incerti quae pars sequenda esset, which side to take, L.—As subst: nescimus qui sis: nec qui poterentur, satis discerni poterat, L.: qui ille concessus! what an assembly! II. Relat. (with a subst. or pron. as antecedent), who, which: habebat ducem, quīcum quidvis rectissime facere posset: ille vir, cui patriae salus dulcior fuit: haec, quae audistis: quod ego fui, id tu hodie es, L.: coloniam, quam Fregellas appellent, L.—The subst. is often attracted to the relat. clause, esp. when a pron dem. follows: quae res neque consilium... Habet, eam regere non potes, T.: ad quas res aptissimi erimus, in iis potissimum elaborabimus: quae augustissima vestis est, eā vestiti, L.: alii, quorum comoedia prisca virorum est, H.: si id te mordet, sumptum filii Quem faciunt, T.: Urbem quam statuo, vestra est, V.—The antecedent is sometimes repeated with the relat.: erant itinera duo, quibus itineribus, etc., Cs.: si quod tempus accidisset, quo tempore requirerent, etc.—The antecedent is often omitted: quicum res tibist, peregrinus est, T.: fecit quod Siculi non audebant: o beati, Quīs ante ora patrum... Contigit, etc., V.—An antecedent in apposition is regularly attracted to the relat. clause: Tolosatium fines, quae civitas est in provincia, Cs.: Amanus, qui mons erat hostium plenus.—So in relat. clauses giving a personal characteristic as a reason: copiam verborum, quae vestra prudentia est, perspexistis, with your usual intelligence: utrum admonitus, an, quā est ipse sagacitate, sine duce ullo, i. e. by his own peculiar instinct.—A verb of which the relat. is subject takes the person of the antecedent: ego enim is sum, qui nihil fecerim: neque enim tu is es qui, qui sis, nescias: vidistis in vincula duci eum, qui a vobis vincula depuleram, L.: Themistocles veni ad te, qui intuli, etc., N.—With ellips. of verb: et, quem ei visum esset (sc. facere), fecisset heredem: ad haec, quae visum est, Caesar respondit, Cs.: hostiaeque maiores, quibus editum est diis, caesae, L.—In comparative clauses with sup: sit pro praetore eo iure quo qui optimo (i. e. quo is est, qui optimo iure est): legioni ita darent, ut quibus militibus amplissime dati essent: provincia, ut quae maxime omnium, belli avida, L.—By attraction, in the case of the antecedent (Greek constr.): nos tamen hoc confirmamus illo augurio, quo diximus: sexcentae eius generis, cuius supra demonstravimus, naves, Cs.: notante Iudice quo nosti populo, H.: natus est patre, quo diximus, N.: cum quibus ante dictum est copiis, L.—In the gender and number of a subst predic.: Belgae, quam tertiam esse Galliae partem dixeramus, Cs.: carcer ille, quae lautumiae vocantur: leges, quae fons est iuris, L.—In the gender and number of an antecedent not expressed: vicinitas, Quod ego in propinquā parte amicitiae puto, T.: laudare fortunas meas, Qui gnatum haberem, T.: quod monstrum vidimus, qui cum reo transigat?: servitia repudiabat, cuius magnae copiae, etc., S.—One relat. in place of two in different cases: quem neque pudet Quicquam, nec metuit quemquam (i. e. et qui non), T.: omnia quae amisi aut advorsa facta sunt, S.: qui iam fatetur... et non timeo (sc. quem): tyrannus, quem pertulit civitas paretque mortuo.—Implying a restriction, who indeed, as far as, all that: omnium eloquentissimi, quos ego audierim: antiquissimi sunt, quorum quidem scripta constent: Catonem vero quis nostrorum oratorum, qui quidem nunc sunt, legit?— Sing n., what, as far as, as much as, to the extent that: quod potero, adiutabo, T.: cura, quod potes, ut valeas: quod ad me attinet, as far as depends on me: quod ad Pomponiam, scribas velim, etc. (sc. attinet), as respects Pomponia.—Implying a purpose: equitatum praemisit, qui viderent, to see, Cs.: qui eripiunt aliis, quod aliis largiantur, in order to bestow it: sibi urbem delegerat, quam haberet adiutricem: milites conduci, qui in Hispaniam traicerentur, L.—Implying a reason: Miseret tui me, qui hominem facias inimicum tibi, I am sorry for you, that you incur, etc., T.: Tarquinio quid impudentius, qui bellum gereret, etc.: at Cotta, qui cogitasset haec posse accidere... nullā in re deerat, Cs.: barbari dissipati, quibus nec certa imperia... essent, vertunt, etc., L.: Heu me miserum, qui spectavi, etc., T.—Implying a concession: rogitas? qui tam audacis facinoris mihi conscius sis? although you are, T.: hi exercitu luxuriem obiciebant, cui omnia defuissent, Cs.: quis est, qui Fabricii, Curii non memoriam usurpet, quos numquam viderit?: Rogitas? qui adduxti, etc., T.— Implying a result (qui consecutive): sapientia est una, quae maestitiam pellat ex animis, alone has power to drive: secutae sunt tempestates, quae nostros in castris continerent, Cs.: leniore sono uti, et qui illum impetum oratoris non habeat: haud parva res, sed quae patriciis potestatem auferret, L.—Esp., after a demonstr. pron., adj. or adv.: non sum ego is consul, qui arbitrer, etc., such a consul, as to suppose: neque tu is es, qui nescias, etc., no such man, as to be ignorant, etc.: nomen legati eius modi esse debet, quod inter hostium tela incolume versetur.—With quam, after a comp: non longius hostes aberant, quam quo telum adici posset (i. e. quam ut eo), Cs.: maiores arbores caedebant, quam quas ferre miles posset, L.—After an adj. of fitness: (Rufum) idoneum iudicaverat, quem mitteret, a fit person to send, Cs.: nulla videbatur aptior persona, quae loqueretur.—After a verb with indef subj. or obj. (described by the relat. clause): sunt qui mirentur, there are some, who, etc.: erunt qui audaciam eius reprehendant: si quis est, qui putet: ut invenirentur qui proficiscerentur: qui se ultro mo<*>ti offerant, facilius reperiuntur, quam qui dolorem patienter ferant, Cs.: haec habui, de amicitiā quae dicerem, had this to say: te unum habeo, quem dignum regno iudicem, L.: Nemost, quem ego magis cuperem videre, T.: nullum est animal, quod habeat, etc.—Where the relat. clause is conceived as a particular fact, it may take the indic: sunt bestiae quaedam, in quibus inest, etc. (i. e. in quibusdam bestiis inest, etc.): sunt, qui eorum sectam sequuntur, i. e. they have followers: Sunt quos... iuvat, H.: Sunt, qui non habeant, est qui non curat habere, some (in gen.)... one (in particular), H.—In place of a pron demonstr. and conj: res loquitur ipsa, quae semper valet plurimum, and it, etc.: ratio docet esse deos; quo concesso, confitendum est, etc., and if this is granted: centuriones hostīs vocare coeperunt; quorum progredi ausus est nemo, but no one of them, Cs.: perutiles libri sunt; quos legite, quaeso, therefore read them. III. Indef, whoever, any one who, all that, anything that: qui est homo tolerabilis, Scortari nolunt, T.: quae res... post eum quae essent, tuta reddebat, all that was in his rear, Cs.: facilius quod stulte dixeris reprehendere... possunt: virgis caesi, qui ad nomina non respondissent, L.— Any one, any ; with si, num, ne ; see 2 quis.* * *Ihow?; how so; in what way; by what/which means; whereby; at whatever priceIIqua (quae), quod (qua/-quae P N) PRON ADJECTany; anyone/anything, any such; unspecified some; (after si/sin/sive/ne)IIIquae, quod (quae P N) PRON RELwho; that; which, what; of which kind/drgree; person/thing/time/point thatIVquae, quod (quae P N) PRON INTERRwho/what/which?, what/which one/man/person/thing? what kind/type of? -
12 infero
inferre, intuli, inlatus Vbring in, import; inflict; obtainbellum inferre -- to make war on (w/DAT)
-
13 infero
in-fĕro, intŭli, illātum, inferre, v. a., to carry, bring, put, or throw into or to a place (class.); constr. with in and acc., ad, or the dat.I.Lit.(α).With in and acc.: in equum, to bring or set upon a horse, Caes. B. G. 6, 29:(β).coronam in curiam,
Liv. 44, 14, 3:Scipio lecticula in aciem inlatus,
id. 24, 42, 5:in portum quinqueremes,
id. 28, 17, 5; cf. id. 26, 21, 6; 10, 2, 13:arma in Italiam,
Nep. Ham. 4, 2:bello in provinciam illato,
Cic. Fam. 15, 2, 1; id. Sest. 27, 58; Liv. 9, 25, 2.—With dat.:(γ). (δ).semina arvis,
Tac. A. 11, 54:fontes urbi,
id. ib. 11, 13; cf.: pedem aliquo, to go or proceed to a place, Cic. Caecin. 14, 39:spolia opima templo,
id. 4, 20.—Absol.:B.inferri mensam secundam jussi,
to be served up, Plin. 9, 35, 58, § 120:gressus,
Verg. G. 4, 360.—To throw upon, apply to any thing; esp. of fire, to set fire to:C.tectis et templis ignes inferre conati sunt,
to set fire to, Cic. Cat. 3, 9, 22; cf.:aliquid in ignem,
Caes. B. G. 6, 18.—In partic.1.To bring to a place for burial, to bury, inter:2.ne quis sepulcra deleat, neve alienum inferat,
Cic. Leg. 2, 26, 64:reliquias ejus majorum tumulis inferri jussit,
Just. 11, 15.—To furnish, pay (a tribute or tax):3.tributum alicui,
Col. 1, 1, 11:vicesimam,
Plin. Pan. 39, 6:septingenta milia aerario inferenda,
id. Ep. 2, 11, 20.—To give in, enter (an account):4.sumptum civibus,
Cic. Fl. 19, 45:rationes falsas,
id. ib. 9, 20:rationibus,
to bring into account, Col. 1, 7, 7:aliquid in rationes,
Dig. 34, 3, 12.—Milit.: signa (arma) in hostem, or hosti, to bear the standards against the enemy, to attack, make an attack upon:5.conversa signa in hostes inferre,
to wheel about and attack, Caes. B. G. 2, 26; Liv. 6, 29, 2; 9, 27, 12; saep. with dat.:trepidantibus inferunt signa Romani,
id. 3, 18, 8; 8, 30, 7; Curt. 8, 14, 15:signa patriae urbi,
Cic. Fl. 2, 5; Liv. 28, 3, 13; so,inferre arma,
Nep. Dat. 6, 5:pedem,
to advance, attack, Liv. 10, 33, 4; so,gradum: gradum acrius intulere Romani,
id. 35, 1, 9:bellum alicui,
to make war upon, to wage war against, Cic. Pis. 34:bellum Italiae,
id. Att. 9, 1, 3:bellum contra patriam,
id. Phil. 2, 22, 53:arma,
to begin a war, commence hostilities, Liv. 1, 30, 8.—Se, to betake one ' s self to, repair to, go into, enter, esp. with the accessory notion of haste and rapidity.— With dat.: visa vi quadam sua inferunt sese hominibus noscitanda, present, offer themselves, Gell. 19, 1, 15:II.lucus erat, quo se Numa sine arbitris inferebat,
Liv. 1, 21, 3:se foribus,
Verg. A. 11, 36:se flammae,
Vell. 2, 74.—With a play upon I. b, supra:me inferre Veneri vovi jam jentaculum (cf. the context),
Plaut. Curc. 1, 1, 72.—With in and acc.: se in periculum capitis atque in vitae discrimen, to rush upon, expose one ' s self to, Cic. Balb. 10, 25:cum se in mediam contionem intulisset,
Liv. 5, 43, 8; 4, 33, 7; 7, 17, 5; 24, 16, 1 al. — Absol.:viden' ignavum, ut se inferat!
how he struts! how proudly he walks! Plaut. Mil. 4, 2, 54:ut magnifice infert sese,
id. Ps. 4, 1, 7:atque etiam se ipse inferebat,
presented himself, came unbidden, Cic. Caecin. 5; Liv. 2, 30, 13; 22, 5, 5; Tac. H. 4, 66; id. Agr. 37; Curt. 4, 12, 14 al.—Trop.A.In gen., to bring forward, introduce; to produce, make, excite, occasion, cause, inflict:B.in re severa delicatum aliquem inferre sermonem,
Cic. Off. 1, 40, 144:mentionem,
to make mention, to mention, Liv. 4, 1, 2:spem alicui,
Caes. B. G. 2, 25:quam maximum terrorem hostibus,
id. ib. 7, 8:alicui injuriam,
id. ib. 54; Val. Max. 8, 1, 6; cf.:injuriis in socios nostros inferendis,
Cic. Sest. 27, 58:calamitatem,
Caes. B. G. 1, 12:turpitudines,
Cic. Phil. 14, 3, 9:crimen proditionis alicui,
id. Verr. 2, 5, 41, § 106:periculum civibus,
id. Sest. 1, 2:probrum castis, labem integris, infamiam bonis,
id. Cael. 18, 42:moram et impedimentum alicui rei,
id. Inv. 1, 9, 12:mortem alicui per scelus,
id. Mil. 7, 17:pestilentiam agris,
Liv. 5, 14, 3: vim vitae suae, to lay violent hands upon one ' s self, Vell. 2, 45:vim et manus alicui,
Cic. Cat. 1, 8, 21:vim alicui,
Tac. A. 15, 5; Suet. Claud. 16; 37:vulnera hostibus,
to give wounds to, to wound, Caes. B. C. 2, 6:delectari criminibus inferendis,
Cic. Lael. 18, 65:litem capitis in aliquem,
id. Clu. 41, 116:alicui crimen proditionis,
id. Verr. 2, 5, 41, § 106: judicium, to judge (post-class.), Dig. 5, 2, 4:prima peregrinos obscena pecunia mores intulit,
Juv. 6, 299. —
См. также в других словарях:
OECUS — apud Vitruvium, l. 6. c. 6. Graeca vox, Οἶκος, vulgo domus: Iosepho l. 15. Regnum seu Tetrarchia est, ibi enim legimus, ὁ οἶκος τοῦ Λυσανίου quod idem est, ac Lysaniae Tetrarchiae vel Abilenae, ut appellat Euangelista Lucas c. 3. v. 1. Vide supra … Hofmann J. Lexicon universale
PINACOTHECA Imaginum illustrium — doctrinae vel ingenii laude, Virorum, nomen libria Iano Nicio Erythraeo haud pridem editi, de quo ipse sic ad Lectorem: Eorum tantum imagines in hanc Pinacothecam intuli, qui, meâ aetate, memoriâ digni exstiterunt, quique me vivô fatô functi sunt … Hofmann J. Lexicon universale