-
41 impertinence
noun ósvífni -
42 impertinence
-
43 impertinence
noun impertinência* * *im.per.ti.nence[imp'ə:tinəns] n 1 impertinência, inoportunidade. 2 despropósito. 3 impudência. -
44 impertinence
n1) зухвалість, нахабство; зарозумілість2) грубе висловлювання3) недоречність4) безглуздість, дурниця, нісенітність* * *n1) зухвалість, нахабність; зухвала, нахабна витівка2) недоречність; юp. відсутність відношення до справи3) безглуздість, нісенітниця, дурість (про слова, вчинки) -
45 impertinence
n1) зухвалість, нахабність; зухвала, нахабна витівка2) недоречність; юp. відсутність відношення до справи3) безглуздість, нісенітниця, дурість (про слова, вчинки) -
46 impertinence
-
47 impertinence
noun nesramnost* * *[impɜ:tinəns]nounnesramnost, predrznost, vsiljivost; brezpredmetnost, nepotrebnost -
48 impertinence
-
49 impertinence
n. 건방짐, 주제넘게 굴기, 무례, 무례하게도(건방지게도), 무례한 행위(말), 무례한(건방진)사람, 부적절 관계, 무관계, 부적절한 행위(말) -
50 impertinence
сущ.1) общ. бесцеремонность, грубости, дерзости, наглость, нахальство, дерзость2) устар. глупость, неуместность -
51 impertinence
§ უტიფრობა, თავხედობა§ თავხედობა, კადნიერება -
52 impertinence
(impertinency)جسارت ،فضولي ،گستاخي ،نامربوطي،بي ربطي،نابهنگامي،بيموقعي،اهانت -
53 impertinence
s 1. nepovezanost (s predmetom razgovora) 2. drskost, drzovitost, impertinencija, bezobraznost; bezobraština* * *
bezobrazluk
bezobraznost
drskost
impertinencija
neodgojenost -
54 impertinence
بذاءة لسانسفاهةسفهسلاطةوقاحة -
55 impertinence
noun zuchwałość -
56 impertinence
-
57 impertinence
n. дрскост, непристојност;2. невоспитаност; дрскост -
58 impertinence
noun įžūlumas -
59 impertinence
-
60 impertinence
s impertinència
См. также в других словарях:
impertinence — [ ɛ̃pɛrtinɑ̃s ] n. f. • 1533; de impertinent 1 ♦ Vx Caractère de ce qui n est pas pertinent, de ce qui est déplacé, contraire à la raison. ⇒ absurdité, extravagance. ♢ Une impertinence : action, discours qui dénote de l ignorance, de la sottise.… … Encyclopédie Universelle
Impertinence — Im*per ti*nence, n. [Cf. F. impertinence. See {Impertinent}.] 1. The condition or quality of being impertinent; absence of pertinence, or of adaptedness; irrelevance; unfitness. [1913 Webster] 2. Conduct or language unbecoming the person, the… … The Collaborative International Dictionary of English
impertinence — index contempt (disobedience to the court), disrespect, inconsequence Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 … Law dictionary
impertinence — (n.) c.1600, from Fr. impertinence, from M.L. impertinentia, from L.L. impertinentem not belonging (see IMPERTINENT (Cf. impertinent)). Impertinency is from 1580s … Etymology dictionary
impertinence — [n] boldness assurance, audacity, backchat, back talk*, brazenness, cheek*, chutzpah*, come back*, crust*, disrespect, disrespectfulness, effrontery, forwardness, freshness, gall, guff, hardihood, impropriety, impudence, incivility, insolence,… … New thesaurus
impertinence — Impertinence. s. f. Sottise, ce qui est contre la raison, contre la bienseance & le jugement. Il se dit & des paroles & des actions. Dire des impertinences. faire des impertinences … Dictionnaire de l'Académie française
impertinence — n. pl. impertinencies [im pʉrt′ n əns] [Fr] n. 1. the quality or fact of being impertinent; specif., a) lack of pertinence; irrelevance b) insolence; impudence 2. an impertinent act, remark, etc.: Also impertinency n … English World dictionary
impertinence — (in pèr ti nan s ) s. f. 1° Caractère de ce qui n est pas pertinent, de ce qui choque par la déraison ou par l inconvenance. • Quelque fois ton esprit, s élevant jusqu aux cieux, De cette haute extase où j occupe ses yeux, Retombe tout à coup … Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré
Impertinence — Sur les autres projets Wikimedia : « Impertinence », sur le Wiktionnaire (dictionnaire universel) L impertinence est une manière irrespectueuse de parler et d agir qui relève de l arrogance. Elle est synonyme d effronterie. Les… … Wikipédia en Français
IMPERTINENCE — n. f. Manière irrespectueuse de parler et d’agir. Rien n’égale l’impertinence de cet enfant vis à vis de ses parents. Il m’a fait cent impertinences. Il m’a écrit une lettre remplie d’impertinences. L’impertinence de cet homme est si grande que… … Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)
impertinence — noun ADJECTIVE ▪ gross ▪ I consider his remark a gross impertinence. VERB + IMPERTINENCE ▪ have ▪ She had the impertinence to suggest I needed a rest … Collocations dictionary