-
1 gigno
gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *gigno, ĕre, gĕnŭi, gĕnĭtum [geno] - tr. - [st1]1 [-] engendrer. - (Hercules) quem Juppiter genuit, Cic. Nat. 3, 42: (Hercule) qu'engendra Jupiter. - Hecuba Alexandrum genuit, Cic. Fat. 34: Hécube enfanta Alexandre. - gignere: mettre bas. --- Plin. 10, 183. - gignere: pondre: Cic. Nat. 2, 129. - poét. dis genitus, Virg. En. 9, 642: fils des dieux. - genitus + abl.: né de, issu de. - pellice genitus: né d'une concubine. - genitus + de (ab, ex): né de, issu de. - genitus (de) Jove: issu de Jupiter. - genitum fratre adoptaverat, Plin. Ep. 8, 18, 2: il avait adopté le fils de son frère. - Juppiter e terra genitam mentitur, Ov. M. 1, 615: Jupiter ment en disant qu'elle est la fille de la terre. - intelligamus natura gigni sensum diligendi, Cic. Lael. 9, 32: sachons que naît tout naturellement l'affection. [st1]2 [-] créer. - deus animum ex sua mente genuit, Cic. Tim. 8: Dieu créa l'âme, émanation de sa propre intelligence. [st1]3 [-] produire [en parl. du sol]. - quae terra gignit, Cic. Nat. 1, 4: les productions de la terre. - quae (res) gignuntur e terra, Cic. Ac. 1, 26: (les choses) qui proviennent de la terre. [st1]4 [-] fig. faire naître, produire, causer. - qui genuit in hac urbe dicendi copiam, Cic. Br. 255: celui qui a créé chez nous l'abondance oratoire. - haec virtus amicitiam gignit, Cic. Lael. 20: cette vertu fait naître l'amitié. - ex maxima libertate tyrannus gignitur, Cic. Rep. 1, 68: d'une liberté sans limite naît la tyrannie. - sui generis initium ab se gigni voluit, Cic. Verr. 5, 180: il voulut que le commencement de sa race partît de lui-même. - alium sitim gignit, Plin. 20, 6, 23, § 57: l'ail donne soif.* * *Gigno, gignis, genui, vel ginui, secundum Diomedem, genitum, pen. corr. gignere. Engendrer.\Quae terra gignit, maturata pubescunt. Cicero. Que la terre produit.\Gigni capite, Vide A praepositionem. Naistre la teste devant.\Gigni pedibus. Plin. Naistre les pieds devant.\Genuit in hac vrbe dicendi copiam. Cic. Il a engé ceste ville de, etc. -
2 gigno
gigno, genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), zeugen, erzeugen, gebären, hervorbringen (auch v. weibl. Wesen, s. Bünem. Lact. 1, 17, 9), I) eig.: Herculem Iuppiter genuit, Cic.: Hecuba Alexandrum genuit, Cic.: pisces ova genuerunt, Cic.: deus animum ex sua divinitate genuit, Cic.: quae terra gignit, Cic.: natura nos genuit ad maiora quaedam, Cic.: ubi crocum gignitur, Curt.: India gignit beryllos, Plin. – dis genitus, erzeugt von usw., Verg.: genitus de sanguine nostro, Ov.: post geniti, die Nachgebornen, die Nachkommen, Hor.: vaccam e terra genitam, Ov.: in od. sub cancro (Zeichen des Krebses) gigni, Manil. – mit Dat. Gerund., (M. Antonius) perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. Akk., adulescens in omnium virtutum exempla genitus, Vell. 2, 116, 2. – Partiz. subst., gignentia, ium, n. »organische Körper, Geschöpfe, Gewächse«, Sall., Lact. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 79, 6). – II) übtr., erzeugen, hervorbringen, verursachen, permotionem animorum, Cic.: iram, Hor.: sitim, Plin. – / Parag. Infin. gignier, Lucr. 3, 621; 6, 246 u. 808: vulg. Perf. Pass., unde sit gignitum, Solin. 20, 9.
-
3 gigno
gigno, genuī, genitum, ere (geno, w. vgl.), zeugen, erzeugen, gebären, hervorbringen (auch v. weibl. Wesen, s. Bünem. Lact. 1, 17, 9), I) eig.: Herculem Iuppiter genuit, Cic.: Hecuba Alexandrum genuit, Cic.: pisces ova genuerunt, Cic.: deus animum ex sua divinitate genuit, Cic.: quae terra gignit, Cic.: natura nos genuit ad maiora quaedam, Cic.: ubi crocum gignitur, Curt.: India gignit beryllos, Plin. – dis genitus, erzeugt von usw., Verg.: genitus de sanguine nostro, Ov.: post geniti, die Nachgebornen, die Nachkommen, Hor.: vaccam e terra genitam, Ov.: in od. sub cancro (Zeichen des Krebses) gigni, Manil. – mit Dat. Gerund., (M. Antonius) perdundae pecuniae genitus, Sall. hist. fr. 3, 54 (65): vir demerendis hominibus genitus, Vell. 2, 102, 1. – m. in u. Akk., adulescens in omnium virtutum exempla genitus, Vell. 2, 116, 2. – Partiz. subst., gignentia, ium, n. »organische Körper, Geschöpfe, Gewächse«, Sall., Lact. u.a. (vgl. Dietsch Sall. Iug. 79, 6). – II) übtr., erzeugen, hervorbringen, verursachen, permotionem animorum, Cic.: iram, Hor.: sitim, Plin. – ⇒ Parag. Infin. gignier, Lucr. 3, 621; 6, 246 u. 808: vulg. Perf. Pass., unde sit gignitum, Solin. 20, 9. -
4 gigno
genuī, genitum, ere1) рожать, (по)рождать, производить на свет ( Hecuba Alexandrum genuit C)Juppiter Herculem genuit C — Юпитер — отец Геркулесаomnia quae terra gignit C — всё, что производит (родит) земляeo genĭtus Ap — его сын2) порождать, причинять, вызывать (iram H; odium, permotionem animorum C)3) pass. gigni возникать (aliquid ex aliquā re gignitur C, T etc.)
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Немецкий
- Русский
- Французский