Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

effugio

  • 1 effugio

    effugere, effugi, effugitus V
    flee/excape; run/slip/keep away (from), eschew/avoid; baffle, escape notice

    Latin-English dictionary > effugio

  • 2 effugio

    , effugi, effugiturus
    flee from, escape, elude, run away.

    Latin-English dictionary of medieval > effugio

  • 3 effugio

    ef-fŭgĭo, fūgi ( inf. pass. effugiri, Pseud. Syr. Sent. 815 Rib.), 3, v. n. and a. (class. and freq., esp. in the active sense).
    I.
    Neutr., to flee away; or, with reference to the result, to escape:

    effugias ex urbe inanis,

    Plaut. Trin. 3, 2, 75; so,

    ex urbe,

    id. ib. 2, 4, 196:

    e proelio,

    Cic. Phil. 2, 29:

    e manibus,

    id. de Imp. Pomp. 9 al.; cf.

    transf.: ex sitella (sors),

    Plaut. Cas. 2, 6, 44:

    a vita marituma,

    id. Bacch. 2, 3, 108:

    a quibus,

    Cic. Sest. 54 fin.:

    patriă,

    Plaut. Merc. 3, 4, 75:

    foras,

    id. Most. 1, 4, 3; cf. id. Curc. 5, 1, 8; Ter. Eun. 5, 5, 3:

    ad regem,

    Curt. 4, 15.— Absol.:

    pisces ne effugiant, cavet,

    Plaut. Truc. 1, 1, 16; Caes. B. G. 5, 58, 4; Cic. Att. 1, 16, 2; Verg. E. 3, 49 et saep.; cf.:

    via Nolam ferente,

    Liv. 8, 26.—With ne: parum effugerat ne dignus crederetur (= aegre impediebat, quin, etc.; Greek par oligon exephugen, etc.), Tac. H. 3, 39 fin.:

    propinque clade urbis ipsi, ne quid simile paterentur, effugerunt,

    Liv. 36, 25, 8.—
    II.
    Act.
    A.
    Of personal subjects: aliquid, to flee from, escape, avoid, shun (cf.:

    vito, caveo, fugio): ita vix poteris effugere infortunium,

    Plaut. Am. 1, 1, 295:

    pauca (with subterfugere),

    id. Capt. 5, 2, 18:

    malam rem,

    id. As. 2, 4, 9:

    impias propinquorum manus,

    Cic. Rep. 6, 12:

    dolores,

    id. Q. Fr. 1, 4, 4:

    mortem,

    Caes. B. G. 6, 30, 2:

    periculum celeritate,

    id. ib. 4, 35, 1; cf. id. B. C. 2, 41, 6:

    equitatum Caesaris,

    id. ib. 1, 65, 4:

    haec vincula,

    Hor. S. 2, 3, 71 et saep.; cf.:

    haec morte effugiuntur,

    Cic. Tusc. 1, 36:

    ea aetas tua, quae cupiditates adolescentiae jam effugerit,

    i. e. has passed beyond them, Tac. H. 1, 15:

    effugere cupiditatem regnum est vincere,

    Pub. Syr. 154 (Rib.).—Rarely with a rel. clause: numquam hodie effugies, quin mea moriaris manu, Naev. ap. Macr. S. 6, 1 (Trag. Rel. ed. Rib. p. 8).—Of inanimate subjects: res (me) effugit, it escapes me, I do not observe it:

    ubi eum locum omnem cogitatione sepseris, nihil te effugiet,

    Cic. de Or. 2, 34 fin.:

    nullius rei cura Romanos,

    Liv. 22, 33:

    neque hoc parentes Effugerit spectaculum,

    Hor. Epod. 5, 102:

    somniculosum plurima effugiunt,

    Col. 11, 1, 13 et saep.:

    petitiones corpore effugi,

    i. e. narrowly, barely, Cic. Cat. 1, 6, 15.— Rarely with a subject-clause:

    custodis curam non effugiat observare desilientem matricem,

    Col. 8, 11, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > effugio

  • 4 effugiō (ecf-)

        effugiō (ecf-) fūgī, —, ere    [ex + fugio].— Intrans, to flee away, get away, escape: huc foras, T.: e proelio: ad regem, Cu.: Numquam hodie effugies, V.: viā Nolam ferente, L.: ne quid simile paterentur, L.— Trans, to flee from, escape, avoid, shun: pericula: mortem, Cs.: equitatum, Cs.: vincula, H.: haec morte effugiuntur: petitiones corpore effugi, i. e. barely: beatus futura effugisse, the evil to come, Ta.— To escape the notice of, be disregarded by: nihil te effugiet: nullius rei cura Romanos effugiebat, L.: meas effugit nuntius aurīs, V.

    Latin-English dictionary > effugiō (ecf-)

  • 5 prae-struō

        prae-struō ūxī, ūctus, ere,    to build before, block, stop up, make impassable, make inaccessible: aditum obice montis, O.: Porta Fonte fuit praestructa, stopped up, O.: Hospitis effugio omnia, against the escape, O.—Fig.: fraus fidem in parvis sibi praestruit, seeks to win confidence beforehand, L.

    Latin-English dictionary > prae-struō

  • 6 aufugio

    aufŭgĭo, fūgi, 3, v. n. [ab-fugio; cf. ab init. ], to flee or run away, to flee from (very rare, but class.; not used by Catull., Tib., Lucr., Verg., Hor., or Ovid, nor by Sall., and used only twice in Cic. Oratt., and once in Tac.;

    syn.: fugio, effugio, diffugio): quā plateā hinc aufugerim?

    Plaut. Men. 5, 3, 5:

    Tum aquam aufugisse dicito,

    id. Aul. 1, 2, 16; id. Mil. 2, 6, 99; id. Capt. 4, 2, 95:

    denique hercle aufugerim Potius quam redeam,

    Ter. Hec. 3, 4, 10; id. Eun. 5, 2, 12:

    propter impudentissimum furtum aufugerit,

    Cic. Verr. 1, 35:

    si aufugisset (archipirata),

    id. ib. 5, 79:

    cum multos libros surripuisset, aufugit,

    id. Fam 13, 77; so id. ad Q. Fr. 1, 2, 4:

    ex eo loco,

    Liv. 1, 25:

    aspectum parentis,

    Cic. N. D 2, 43, 111 B. and K:

    blanditias,

    Prop. 1, 9, 30:

    donec Sisenna vim metuens aufugeret,

    Tac. H. 2, 8: Aufugit mihi animus, Q. Cat. ap. Gell. 19, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > aufugio

  • 7 effugium

    effŭgĭum, ii, n. [effugio], a flecing away, flight (rarely, but class.; cf.:

    perfugium, refugium, asylum): effugiumque fugae prolatet copia semper,

    Lucr. 1, 983:

    effugium praecludere eunti,

    id. 3, 523; cf. id. 1, 974:

    dare effugium alicui,

    Liv. 23, 1, 8; Tac. H. 1, 43:

    patēre in publicum,

    Liv. 24, [p. 632] 26:

    nullam ne ad effugium quidem navem habentibus,

    id. 21, 43 et saep.:

    mortis,

    Cic. Verr. 2, 5, 64 fin. —In the piur.:

    ob nostra effugia,

    Verg. A. 2, 140; Tac. A. 12, 56; 15, 63.—
    II.
    Concr., a means or way of escape:

    alias (bestias) habere effugia pennarum,

    Cic. N. D. 2, 47, 121; cf. Tac. A. 2, 47; 3, 42; 12, 31; 16, 15; Vulg. 2 Reg. 15, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > effugium

  • 8 effugius

    effŭgĭus, a, um, adj. [effugio], escaping:

    hostia,

    Serv. Verg. A. 2, 140.

    Lewis & Short latin dictionary > effugius

  • 9 fugio

    fŭgĭo, fūgi, fŭgĭtum ( gen. plur. part. sync. fugientum, Hor. C. 3, 18, 1; part. fut. fugiturus, Ov. H. 2, 47 al.), 3, v. n. and a. [root FUG; Gr. PHUG, pheugô; Sanscr. bhuj; syn.: flecto, curvo; v. fuga], to flee or fly, to take flight, run away.
    I.
    Neutr.
    A.
    Lit.:

    propera igitur fugere hinc, si te di amant,

    Plaut. Ep. 3, 4, 78; cf.:

    a foro,

    id. Pers. 3, 3, 31:

    senex exit foras: ego fugio,

    I am off, Ter. Heaut. 5, 2, 47:

    cervam videre fugere, sectari canes,

    id. Phorm. prol. 7:

    qui fugisse cum magna pecunia dicitur ac se contulisse Tarquinios,

    Cic. Rep. 2, 19:

    Aeneas fugiens a Troja,

    id. Verr. 2, 4, 33, § 72:

    omnes hostes terga verterunt, nec prius fugere destiterunt, quam ad flumen Rhenum pervenerint,

    Caes. B. G. 1, 53, 1:

    oppido fugit,

    id. B. C. 3, 29, 1:

    ex ipsa caede,

    to flee, escape, id. B. G. 7, 38, 3; cf.:

    ex proelio Mutinensi,

    Cic. Fam. 10, 14, 1:

    e conspectu,

    Ter. Hec. 1, 2, 107: Uticam, Hor. Ep. 1, 20, 13: fenum habet in cornu;

    longe fuge,

    id. S. 1, 4, 34: nec furtum feci nec fugi, run away (of slaves), id. Ep. 1, 16, 46; cf.:

    formidare servos, Ne te compilent fugientes,

    id. S. 1, 1, 78; Sen. Tranq. 8.—

    Prov.: ita fugias ne praeter casam,

    i. e. in fleeing from one danger beware of falling into another, Ter. Phorm. 5, 2, 3 Ruhnk. —
    b.
    In partic., like the Gr. pheugein, to become a fugitive, leave one's country, go into exile:

    fugiendum de civitate, cedendum bonis aut omnia perferenda,

    Quint. 6, 1, 19; so,

    ex patria,

    Nep. Att. 4, 4:

    a patria,

    Ov. Tr. 1, 5, 66:

    in exilium,

    Juv. 10, 160; cf. under II. A. b.—
    B.
    Transf., in gen., to pass quickly, to speed, to hasten away, flee away; cf.:

    numquam Vergilius diem dicit ire, sed fugere, quod currendi genus concitatissimum est,

    Sen. Ep. 108 med. (mostly poet. and of inanim. and abstr. things):

    tenuis fugiens per gramina rivus,

    Verg. G. 4, 19:

    Tantalus a labris sitiens fugientia captat Flumina,

    Hor. S. 1, 1, 68:

    concidunt venti fugiuntque nubes,

    id. C. 1, 12, 30:

    spernit humum fugiente pennā,

    hasting away, rapidly soaring, id. ib. 3, 2, 24:

    nullum sine vulnere fugit Missile,

    Stat. Th. 9, 770:

    insequitur fugientem lumine pinum (i. e. navem),

    Ov. M. 11, 469:

    fugere ad puppim colles campique videntur,

    Lucr. 4, 389:

    fugiunt freno non remorante dies,

    Ov. F. 6, 772:

    sed fugit interea, fugit irreparabile tempus,

    Verg. G. 3, 284:

    annus,

    Hor. S. 2, 6, 40:

    hora,

    id. C. 3, 29, 48:

    aetas,

    id. ib. 1, 11, 7.—Of persons:

    evolat ante omnes rapidoque per aëra cursu Callaicus Lampon fugit,

    hastens away, Sil. 16, 335. Here perh. belongs: acer Gelonus, Cum fugit in Rhodopen atque in deserta Getarum, i. e. swiftly roves (as a nomade), Verg. G. 3, 462 (acc. to another explan., flees, driven from his abode).—
    b.
    Pregn., to vanish, disappear, to pass away, perish:

    e pratis cana pruina fugit,

    Ov. F. 6, 730:

    fugiunt de corpore setae,

    id. M. 1, 739; cf.:

    jam fessae tandem fugiunt de corpore vires,

    Verg. Cir. 447;

    for which: calidusque e corpore sanguis Inducto pallore fugit,

    Ov. M. 14, 755:

    fugerat ore color,

    id. H. 11, 27:

    nisi causa morbi Fugerit venis,

    Hor. C. 2, 2, 15:

    fugiunt cum sanguine vires,

    Ov. M. 7, 859:

    amor,

    Prop. 1, 12, 12:

    memoriane fugerit in annalibus digerendis, an, etc.,

    Liv. 9, 44, 4:

    gratissima sunt poma, cum fugiunt,

    i. e. when they wilt, become wilted, Sen. Ep. 12; cf.: vinum fugiens, under P. a.—
    C.
    Trop. (rare but class.):

    nos naturam sequamur, et ab omni, quod abhorret ab oculorum auriumque approbatione, fugiamus,

    Cic. Off. 1, 35, 128; cf.: omne animal appetit quaedam et fugit a quibusdam;

    quod autem refugit, id contra naturam est, etc.,

    id. N. D. 3, 13, 33; Quint. 11, 1, 54:

    ad verba,

    to have recourse to, Petr. 132.
    II.
    Act., to flee from, seek to avoid; to avoid, shun any thing.
    A.
    Lit. (mostly poet.): erravi, post cognovi, et fugio cognitum, Enn. ap. Auct. Her. 2, 24, 38 (Trag. v. 160 Vahl.):

    cum Domitius concilia conventusque hominum fugeret,

    Caes. B. C. 1, 19, 2:

    neminem neque populum neque privatum fugio,

    Liv. 9, 1, 7:

    vesanum fugiunt poëtam qui sapiunt,

    Hor. A. P. 455:

    percontatorem,

    id. Ep. 1, 18, 69:

    hostem,

    id. S. 1, 3, 10:

    lupus me fugit inermem,

    id. C. 1, 22, 12:

    nunc et ovis ultro fugiat lupus,

    Verg. E. 8, 52:

    (Peleus) Hippolyten dum fugit abstinens,

    Hor. C. 3, 7, 18:

    scriptorum chorus omnis amat nemus et fugit urbes,

    id. Ep. 2, 77; id. S. 1, 6, 126:

    data pocula,

    Ov. M. 14, 287; cf.

    vina,

    id. ib. 15, 323.— Pass.:

    sic litora vento Incipiente fremunt, fugitur cum portus,

    i. e. is left, Stat. Th. 7, 140. —
    b.
    In partic. (cf. supra, I. A. b.), to leave one's country:

    nos patriam fugimus,

    Verg. E. 1, 4:

    Teucer Salamina patremque cum fugeret,

    Hor. C. 1, 7, 22.—Hence:

    quis exsul Se quoque fugit?

    Hor. C. 2, 16, 20.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu), to flee away from, to escape, = effugio ( poet.;

    but cf. infra, B. 2.): hac Quirinus Martis equis Acheronta fugit,

    Hor. C. 3, 3, 16:

    insidiatorem,

    id. S. 2, 5, 25:

    cuncta manus avidas fugient heredis,

    id. C. 4, 7, 19.—And in a poetically inverted mode of expression: nullum Saeva caput Proserpina fugit (= nemo tam gravis est, ad quem mors non accedat), none does cruel Proserpine flee away from, avoid (i. e. none escapes death), Hor. C. 1, 28, 20.—
    B.
    Trop., to flee from, avoid, shun (very freq. and class.):

    conspectum multitudinis,

    Caes. B. G. 7, 30, 1:

    ignominiam ac dedecus,

    Cic. Rep. 5, 4:

    nullam molestiam,

    id. ib. 3, 5; cf.

    laborem,

    Ter. Heaut. 1, 1, 114; Verg. A. 3, 459 (opp. ferre):

    recordationes,

    Cic. Att. 12, 18:

    vituperationem tarditatis,

    id. de Or. 2, 24, 101; cf.:

    majoris opprobria culpae,

    Hor. Ep. 1, 9, 10:

    judicium senatus,

    Liv. 8, 33, 8:

    vitium,

    Quint. 2, 15, 16:

    hanc voluptatem (with reformidare),

    id. 8, 5, 32:

    disciplinas omnes (Epicurus),

    id. 2, 17, 15:

    nuptias,

    Ter. And. 4, 4, 27; cf.:

    usum conjugis,

    Ov. M. 10, 565:

    conubia,

    id. ib. 14, 69:

    amplexus senis,

    Tib. 1, 9, 74:

    nec sequar aut fugiam, quae diligit ipse vel odit,

    Hor. Ep. 1, 1, 72:

    spondeum et dactylum (opp. sequi),

    Quint. 9, 4, 87.— Pass.:

    simili inscitiā mors fugitur, quasi dissolutio naturae,

    Cic. Leg. 1, 11, 31:

    quemadmodum ratione in vivendo fugitur invidia, sic, etc.,

    Auct. Her. 4, 38, 50:

    quod si curam fugimus, virtus fugienda est,

    Cic. Lael. 13, 47:

    fugiendas esse nimias amicitias,

    id. ib. 13, 45:

    fugienda semper injuria est,

    id. Off. 1, 8, 25; id. Verr. 2, 3, 43, § 103:

    vitiosum genus fugiendum,

    id. Or. 56, 189; cf. Quint. 11, 3, 128:

    petenda ac fugienda,

    id. 3, 6, 49.—
    (β).
    Like the Gr. pheugein, with inf. (mostly poet.), to avoid doing something, to omit, forbear, beware, = omittere, cavere:

    illud in his rebus longe fuge credere, etc.,

    Lucr. 1, 1052:

    o fuge te tenerae puerorum credere turbae,

    Tib. 1, 4, 9:

    quid sit futurum cras, fuge quaerere,

    Hor. C. 1, 9, 13; cf.

    also: fuge suspicari, etc.,

    id. ib. 2, 4, 22:

    mene igitur socium summis adjungere rebus, Nise, fugis?

    Verg. A. 9, 200; cf. Ov. H. 9, 75:

    fugeres radice vel herbā Proficiente nihil curarier,

    Hor. Ep. 2, 2, 150; cf.:

    neque illud fugerim dicere, ut Caelius, etc.,

    Cic. de Or. 3, 38, 153:

    huic donis patris triumphum decorare fugiendum fuit?

    id. Mur. 5, 11.—
    2.
    Transf. (causa pro effectu; cf. supra, II. A. 2.), to escape ( poet. also of things as subjects):

    tanta est animi tenuitas, ut fugiat aciem,

    Cic. Tusc. 1, 22, 50; Ov. F. 2, 80:

    sed tamen admiror, quo pacto judicium illud Fugerit,

    Hor. S. 1, 4, 100:

    quos viros vigilantia fugit,

    whom any vigilance escapes, Verg. G. 2, 265; cf. id. E. 9, 54.—
    b.
    Esp. freq., res me fugit, it escapes me, escapes my notice; I do not observe it, do not know it (cf.:

    latet, praeterit): novus ille populus vidit tamen id, quod fugit Lacedaemonium Lycurgum,

    Cic. Rep. 2, 12; cf.:

    illos id fugerat,

    id. Fin. 4, 23, 63:

    hominem amentem hoc fugit,

    id. Verr. 2, 4, 12, § 27:

    quem res nulla fugeret,

    id. Rep. 2, 1:

    quae (ratio) neque Solonem Atheniensem fugerat, neque nostrum senatum,

    id. ib. 2, 34;

    1, 16: non fugisset hoc Graecos homines, si, etc.,

    id. de Or. 1, 59, 253:

    neminem haec utilitas fugit,

    Quint. 2, 5, 17:

    nisi quae me forte fugiunt, hae sunt fere de animo sententiae,

    Cic. Tusc. 1, 11, 22; Quint. 9, 2, 107; 7, 1, 40:

    nullam rem esse declarant in usu positam militari, quae hujus viri scientiam fugere possit,

    Cic. de Imp. Pomp. 10, 28:

    quae (partitio) fugiet memoriam judicis,

    Quint. 4, 5, 3; cf. Gell. 1, 18, 6.—With a subject-clause:

    de Dionysio, fugit me ad te antea scribere,

    Cic. Att. 7, 18, 3; 5, 12, 3:

    illud alterum quam sit difficile, te non fugit,

    id. ib. 12, 42, 2.—Hence, fŭgĭens, entis, P. a., fleeing, fleeting, vanishing.
    A.
    Lit.:

    accipiter,

    Lucr. 3, 752:

    membra deficiunt, fugienti languida vitā,

    id. 5, 887:

    vinum,

    growing flat, spoiling, Cic. Off. 3, 23, 91:

    ocelli,

    dying, Ov. Am. 3, 9, 49:

    portus fugiens ad litora,

    running back, retreating, Prop. 4 (5), 6, 15.—
    2.
    Subst. in the later jurid. lang., like the Gr. ho pheugôn, the defendant:

    omnimodo hoc et ab actore et a fugiente exigi,

    Cod. Just. 2, 58, § 4 (for which, reus, § 7).—
    B.
    Trop., with gen.:

    nemo erat adeo tardus aut fugiens laboris, quin, etc.,

    averse to labor, indolent, Caes. B. C. 1, 69, 3:

    doloris,

    Lact. 3, 8, 13:

    solitudinis (with appeteus communionis ac societatis),

    id. 6, 10, 18.— Comp., sup., and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > fugio

  • 10 ineffugibilis

    ĭn-effŭgĭbĭlis, e, adj. [2. in-effugio], unavoidable, inevitable (post-class.): necessitas ultionis, App. de Mundo, p. 75 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > ineffugibilis

  • 11 praestruo

    prae-strŭo, xi, ctum, 3, v. a., to build before, as a preparation for other buildings, to lay a foundation:

    praestructa (opp. ea) quae superposita incumbent,

    Col. 1, 5, 9.—
    B.
    Transf., to build up in front, to block or stop up, to make impassable or inaccessible (mostly poet.):

    ille aditum vasti praestruxerat obice montis,

    Ov. F. 1, 563:

    hospitis effugio praestruxerat omnia Minos,

    id. A. A. 2, 21:

    porta Fonte praestructa,

    stopped up, id. M. 14, 797; cf.:

    densato scutorum compage se scientissime praestruebant,

    Amm. 14, 2, 10.—
    II.
    Trop., to make ready or prepare beforehand for any thing: fraus fidem in parvis sibi praestruit, prepares or secures for itself credibility in trifles, Liv. 28, 42, 7:

    praestruit ad illud quod dicturus est, multa esse crimina in Verre quae, etc.,

    Ascon. ad Cic. Div. in Caecil. 8: tacitas vindictae iras. Claud. ap. Ruf. 2, 280:

    prius agmina saevo praestrue Marti,

    id. IV. Cons. Hon. 319.—
    B.
    To arrange or contrive beforehand: cum praestructum utrumque consulto esset, whereas [p. 1432] it had all been concerted beforehand, Suet. Tib. 53:

    id scilicet praestruentes,

    Amm. 31, 7.—Hence, praestructus, a, um, P. a., prepared:

    praestructum bellis civilibus hostem,

    Claud. B. Gild. 285.

    Lewis & Short latin dictionary > praestruo

  • 12 vito

    vīto, āvi, ātum, 1, v. a. and n. [for vicito; root vic-; Gr. Wik in eikô, to yield; cf. ichnos, trace], to shun, seek to escape, avoid, evade (class.; syn.: fugio, effugio).
    I.
    Lit.:

    tela,

    Caes. B. G. 2, 25:

    hastas, spicula,

    Hor. C. 1, 15, 18:

    lacum,

    Caes. B. C. 2, 24 fin.:

    rupem et puteum,

    Hor. Ep. 2, 2, 135:

    aequora,

    id. C. 1, 14, 20:

    forum,

    id. Epod. 2, 7:

    balnea,

    id. A. P. 298:

    sapiens, vitatu quidque petitu Sit melius, causas reddet tibi,

    id. S. 1, 4, 115:

    insidias,

    Phaedr. 1, 19, 2:

    periculosum lucrum,

    id. 5, 4, 8:

    vitataque traxit in arma,

    Ov. M. 13, 39.—
    II.
    Trop.
    (α).
    With acc.:

    vitia,

    Cic. Rep. 2, 5, 10; Hor. S. 1, 2, 24:

    vituperationem,

    Cic. Prov. Cons. 18, 44:

    omnes suspitiones,

    Caes. B. G. 1, 20 fin.:

    periculum,

    id. B. C. 1, 70:

    mortem fugā,

    id. B. G. 5, 20:

    proditionem celeritate,

    Sall. J. 76, 1:

    culpam,

    Hor. A. P. 267:

    se ipsum,

    to shun one's self, be tired of one's own company, id. S. 2, 7, 113:

    impatientiam nauseae,

    Suet. Calig. 23.—
    (β).
    With dat. (Plautin.):

    infortunio,

    Plaut. Curc. 2, 3, 19; id. Poen. prol. 25:

    huic verbo,

    id. Cas. 2, 2, 35:

    malo,

    Petr. 82.—
    (γ).
    With ne:

    erit in enumeratione vitandum, ne, etc.,

    Cic. Part. Or. 17, 60:

    ne experiatur,

    Cels. 2, 17.—
    (δ).
    With inf.:

    tangere vitet Scripta,

    Hor. Ep. 1, 3, 16.

    Lewis & Short latin dictionary > vito

См. также в других словарях:

  • effugio — ef·fù·gio s.m. OB scampo, scappatoia {{line}} {{/line}} DATA: av. 1563. ETIMO: dal lat. effŭgĭu(m), der. di effugĕre scappare …   Dizionario italiano

  • Johann Georg Neumann — (* 1. Mai 1661 in Mörz; † 5. September 1709 in Wittenberg) war ein deutscher lutherischer Theologe und Kirchenhistoriker. Inhaltsverzeichnis …   Deutsch Wikipedia

  • DRESA vel DRESDA vulgo DRESEN vel DRESDEN — DRESA vel DRESDA, vulgo DRESEN, vel DRESDEN Misniae in sup. Saxonia caput; opp. situ aspectuqueve am oenissimum, valido murorum circuitu, foveis, ac propugnaculis a Carolo Mag. contra Bohemos, A. C. 800. et postea a Principibus suis, probe… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • NAZARENUS — a Gap desc: Hebrew per Tzade, cognomen DOMININOSTRI, ob educationem in oppido Nazaret ei inditum, Matthaei c. 2. v. ult. Καὶ ἐλθὼν κατῴκησεν ἐις πόλιν λεγομένην Ναζαρέτ ὅπως πληρωθῇ τὸ ῤηθὲν διὰ τῶ Προφητῶν, ὅτι Ναζωραῖος κληθήσεται, Et veniens… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ԶԵՐԾԱՆԻՄ — (ծայ, ծի՛ր.) NBH 1 0733 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 8c, 13c, 14c ձ. ἁνασώζομαι, διασώζομαι, σώζομαι salvor, servor ἁπαλλάττομαι abeo, discedo եւն. Զերծ լինել. ազատիլ. ճողոպրիլ. պրծանիլ. ապրիլ. փախստեամբ անկանիլ ʼի զերծ տեղի.… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԹԻՒ — (թըւոյ, ոց. լինի եւ ʼի թուէ, ʼի թուի. գրի եւ իբր ռմկ. ʼի Թվին.) NBH 1 0812 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 8c, 10c, 12c, 13c գ. ἁριθμός numerus Չափ տարորոշ քանակի. բազմութիւն միութեանց. հաշիւ. գումար իրաց եւ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՄԱԶԱՊՈՒՐ — ( ) NBH 2 0188 Chronological Sequence: Early classical, 6c, 8c ա.մ. Ապրեալ մազիւ եւեթ, կամ իբր ʼի մազէ վրիպելով. հազիւ ճողոպրեալ. փախստեամբ. ճորով մազէ խալըսած. ... յն. բայիւ διαφεύγω, φεύγω, ἑκφεύγω effugio, fugiens, evado. *Մազապուր ճողոպրիլ,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊՐԾԱՆԻՄ — (պրծայ կամ ծեայ.) NBH 2 0666 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 10c, 11c, 13c ձ. συμφεύγω, διαφεύγω, ἁπαλλάγομαι , λύτρουμαι fugio, effugio, evito, effluo, dimittor, redimor. որ եւ ՓՐԾԱՆԻԼ, ՓՐԹԱՆԻԼ .Զերծանիլ. ճողոպրիլ. խոյս… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՍՐԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 2 0757 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 10c, 12c չ. ὁξύνομαι acuor, acuminor. Սո՛ւր լինել. որպէս սրիլ. հատու գտանիլ. ... *(Յեսանն՝) որ սուսերաց ըզսուրըն տայ, եւ ինքըն գուլ՝ ո՛չ սրանայ. Յիսուս որդի.: Կամ Սրածայր եւ իբր… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՏԱՐԱՓԱԽՉԻՄ — (խեայ.) NBH 2 0856 Chronological Sequence: Unknown date, 6c ձ. διαδιδράσκω aufugio, effugio. Ի բաց փախչել. *Յումեմն պահարանում եմք, եւ ոչ է պարտ յայսմանէ զինքն արտահանել եւ տարափախչել: Ի տարափախչելն իւրեանց յարեւելս. Սահմ. ՟Ը: Գանձ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՓՐԾԱՆԻՄ — (ծայ, ծեալ կամ ծուցեալ.) NBH 2 0963 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 7c, 10c, 11c διασώζομαι, ἑκφεύγω salvus pervenio, evado; effugio ἑκδύω, ἑκδύνω exuo me, eximor, liberor. Փրթանիլ. պրծանիլ. զերծանիլ ճողոպրիլ. ողջանդամ… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»