Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

distrahi+in+contrarias+partes

  • 1 distraho

    dis-traho, trāxī, tractum, ere, I) auseinanderziehen, -reißen, zerreißen, sprengen, (gewaltsam) zerteilen, trennen, A) eig.: 1) im allg.: neque (materia) perrumpi neque distrahi potest, Caes.: vallum, Liv.: saxa, sprengen, Sen.: alqm equis, Varro fr.: equis distrahi, Verg.: quadrigis religari et in diversa distrahi, gevierteilt werden, Aur. Vict.: vgl. distracta in diversum actis curribus membra, Sen.: in partes duas distrahi (v. Pers.), Sen.: d. (alci) comam (zerraufen), lumina (zerkratzen), genas (zerfleischen), Ov. – turmas, auflösen, sich zerstreuen lassen, Tac. – medial, acies distrahitur, zerteilt od. vereinzelt sich, Caes.: Euphrates distrahitur (wird verteilt, od. verteilt, verliert sich) ad rigua, in paludes, Plin. – fuga distrahit alqos, zerstreut, Cic. – 2) insbes.: a) jmds. Vermögen versplittern, vergeuden, quom absenti hic tua res distrahitur tibi, Plaut. trin. 617: non hercle minus divorse distrahitur cito, ibid. 409. – b) als publiz. t. t. = einzeln verkaufen, ausverkaufen, zu Geld machen, losschlagen, versteigern, agros, Tac.: bona lege Serviliā, Fronto: merces, Iustin.: modico (um einen mäßigen Preis), viliori, vilissimo d. alqd, ICt.: coëmendo quaedam tantum ut pluris postea distraheret, Suet. – c) als gramm. t. t., zwei Worte in der Aussprache »nicht zusammenziehen = zwischen zwei Worten (im Verse usw.) den Hiatus zulassen,« voces, Cic. or. 152 (Ggstz. contrahere voces, ibid.). – B) übtr.: 1) im allg.: distrahi in contrarias partes, nach verschiedenen Richtungen hingezogen werden, Cic.: u. so distrahi in contrarias sententias, zwischen verschiedenen Meinungen schwanken, Cic.: u. bl. distrahi, in Zweifel geraten, mit sich nicht einig sein, Cic.: in subtilitatem inutilem distrahi, in unnütze Spitzfindigkeiten sich verlieren (v. Untersuchungen), Sen. – oratoris industriam in plura studia, zersplittern, Cic.: Caesarum domum in partes, in Parteien zerspalten, Suet.: u. so rem publicam, Liv. u. Tac. – 2) insbes.: a) eine Verbindung zerreißen, zerstören, auflösen, trennen, aufheben, omnem societatem civitatis, Cic.: societatem (die Gemeinschaft) cum alqo, Sen.: amorem, Ter.: concilium Boeotorum, Liv.: collegia (Innungen), Sen. – u. im Passiv prägn. v. Pers., distrahi cum alqo, mit jmd. zerfallen, sich entzweien, Cic.: u. so Pompeium et Caesarem perfidiā hominum distractos (zerfallen, entzweit) rursus in pristinam concordiam reducas, Balb. in Cic. ep. – b) eine Vereinigung usw. hintertreiben, vereiteln, hanc rem, Caes. b. c. 1, 33, 3. – c) eine Streitigkeit schlichten, beilegen, controversias, Cic. u. Suet.; vgl. Ruhnken Suet. Caes. 85. – d) distrahi famā, ausgetragen-, verschrien-, in üblen Ruf gebracht werden, Tac. ann. 3, 10. – II) von etwas losreißen, gewaltsam trennen, entfernen, A) eig.: alqm a complexu suorum, Cic.: alqm ab alqo divellere ac distrahere, Cic.: illam a me distrahit necessitas, Ter.: medial, ne vi distrahatur (anima) a corpore, sich trenne, Sen.: non potui ab illo tam cito distrahi, mich losreißen, mich trennen, Sen. rhet. – B) übtr.: 1) im allg.: sapientiam, temperantiam, fortitudinem copulatas esse docui cum voluptate, ut ab ea nullo modo nec divelli nec distrahi possint, Cic. de fin. 1, 50. – 2) insbes., jmd. von jmd. (= von der Verbindung mit jmd.) abziehen, ihm entfremden, alqm ab alqo, Cic. Phil. 2, 23 (vgl. das. vorher: alqm ab alcis coniunctione avocare).

    lateinisch-deutsches > distraho

  • 2 distraho

    dis-traho, trāxī, tractum, ere, I) auseinander ziehen, -reißen, zerreißen, sprengen, (gewaltsam) zerteilen, trennen, A) eig.: 1) im allg.: neque (materia) perrumpi neque distrahi potest, Caes.: vallum, Liv.: saxa, sprengen, Sen.: alqm equis, Varro fr.: equis distrahi, Verg.: quadrigis religari et in diversa distrahi, gevierteilt werden, Aur. Vict.: vgl. distracta in diversum actis curribus membra, Sen.: in partes duas distrahi (v. Pers.), Sen.: d. (alci) comam (zerraufen), lumina (zerkratzen), genas (zerfleischen), Ov. – turmas, auflösen, sich zerstreuen lassen, Tac. – medial, acies distrahitur, zerteilt od. vereinzelt sich, Caes.: Euphrates distrahitur (wird verteilt, od. verteilt, verliert sich) ad rigua, in paludes, Plin. – fuga distrahit alqos, zerstreut, Cic. – 2) insbes.: a) jmds. Vermögen versplittern, vergeuden, quom absenti hic tua res distrahitur tibi, Plaut. trin. 617: non hercle minus divorse distrahitur cito, ibid. 409. – b) als publiz. t. t. = einzeln verkaufen, ausverkaufen, zu Geld machen, losschlagen, versteigern, agros, Tac.: bona lege Serviliā, Fronto: merces, Iustin.: modico (um einen mäßigen Preis), viliori, vilissimo d. alqd, ICt.: coëmendo quaedam tantum ut pluris postea distraheret, Suet. – c) als gramm. t. t., zwei Worte in der Aussprache »nicht zusammenziehen = zwischen zwei Worten (im Verse usw.) den Hiatus zulassen,«
    ————
    voces, Cic. or. 152 (Ggstz. contrahere voces, ibid.). – B) übtr.: 1) im allg.: distrahi in contrarias partes, nach verschiedenen Richtungen hingezogen werden, Cic.: u. so distrahi in contrarias sententias, zwischen verschiedenen Meinungen schwanken, Cic.: u. bl. distrahi, in Zweifel geraten, mit sich nicht einig sein, Cic.: in subtilitatem inutilem distrahi, in unnütze Spitzfindigkeiten sich verlieren (v. Untersuchungen), Sen. – oratoris industriam in plura studia, zersplittern, Cic.: Caesarum domum in partes, in Parteien zerspalten, Suet.: u. so rem publicam, Liv. u. Tac. – 2) insbes.: a) eine Verbindung zerreißen, zerstören, auflösen, trennen, aufheben, omnem societatem civitatis, Cic.: societatem (die Gemeinschaft) cum alqo, Sen.: amorem, Ter.: concilium Boeotorum, Liv.: collegia (Innungen), Sen. – u. im Passiv prägn. v. Pers., distrahi cum alqo, mit jmd. zerfallen, sich entzweien, Cic.: u. so Pompeium et Caesarem perfidiā hominum distractos (zerfallen, entzweit) rursus in pristinam concordiam reducas, Balb. in Cic. ep. – b) eine Vereinigung usw. hintertreiben, vereiteln, hanc rem, Caes. b. c. 1, 33, 3. – c) eine Streitigkeit schlichten, beilegen, controversias, Cic. u. Suet.; vgl. Ruhnken Suet. Caes. 85. – d) distrahi famā, ausgetragen-, verschrien-, in üblen Ruf gebracht werden, Tac. ann. 3, 10. – II) von etwas losreißen, gewaltsam trennen, entfernen, A) eig.: alqm a complexu suorum, Cic.:
    ————
    alqm ab alqo divellere ac distrahere, Cic.: illam a me distrahit necessitas, Ter.: medial, ne vi distrahatur (anima) a corpore, sich trenne, Sen.: non potui ab illo tam cito distrahi, mich losreißen, mich trennen, Sen. rhet. – B) übtr.: 1) im allg.: sapientiam, temperantiam, fortitudinem copulatas esse docui cum voluptate, ut ab ea nullo modo nec divelli nec distrahi possint, Cic. de fin. 1, 50. – 2) insbes., jmd. von jmd. (= von der Verbindung mit jmd.) abziehen, ihm entfremden, alqm ab alqo, Cic. Phil. 2, 23 (vgl. das. vorher: alqm ab alcis coniunctione avocare).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > distraho

  • 3 distraho

    dis-traho, trāxī, tractum, ere
    1)
    а) тянуть, влечь в разные стороны ( in diversa distrahi Lо казни четвертованием); раздроблять (corpus nullum, quod distrăhi non possit C); отрывать, отторгать (de и a corpore Lcr, Sen); разделять, разъединять ( Taurus mediam distrăhens Asiam PM)
    d. voces C — разделять гласные, т. е. допускать зияние ( hiatus)
    б) рассеивать, разбрасывать ( fuga distraxit aliquos C); раскалывать (domum alicujus in partes Su; res publica distracta lacerataque L); распылять ( oratoris industriam in plura studia C)
    d. animum alicujus C — заставить кого-л. колебаться
    distrahi in contrarias partes или sententias C — колебаться между противоположными мнениями, быть в нерешительности
    in subtilitatem inutĭlem distrahi Sen — уйти в ненужные тонкости, размениваться на мелочи
    2) распродавать (bona venum AG; agros T; merces CJ)
    3) разрывать (aliquem equis Vr, L); разламывать ( saxa Sen); воен. прорывать ( aciem Cs); разметать ( vallum L); растрепать ( comam O); растерзывать ( genas O); расторгать ( matrimonium Dig); (по)рвать, разрушать ( societatem C); распускать ( collegia Su); расстраивать, (по)мешать ( rem Cs); прекращать, улаживать ( controversias C)
    distrahi cum aliquo C — поссориться (порвать) с кем-л.
    5) отвлекать, отрывать, разлучать (aliquem ab aliquo Ter, C)
    d. aliquem a complexu suorum C — вырвать кого-л. из объятий близких

    Латинско-русский словарь > distraho

  • 4 distraho

    dis-trăho, xi, ctum, 3, v. a.
    I. A.
    Lit.
    1.
    In gen.:

    corpus quod dirimi distrahive non possit,

    Cic. N. D. 3, 12; cf. id. Tusc. 1, 29, 71:

    exanimor, feror, differor, distrahor, diripior,

    Plaut. Cist. 2, 1, 5; Pentheum diripuisse aiunt Bacchas;

    nugas... prae quo pacto ego divorsus distrahor,

    id. Merc. 2, 4, 1 sq.; cf.: Mettum Fufetium equis ad curriculum ex utraque parte deligatum distraxit, Varr. ap. Non. 287, 22;

    so of the same: corpus passim,

    Liv. 1, 28 fin.;

    of Hippolytus: turbatis distractus equis,

    Verg. A. 7, 787:

    quae (materia) neque perrumpi neque distrahi potest,

    Caes. B. G. 7, 23 fin.; cf.

    vallum (with diripere),

    Liv. 25, 36:

    ut aciem ejus distrahi paterentur,

    i. e. to be separated, broken up, Caes. B. C. 3, 92, 1:

    Taurus mons mediam distrahens Asiam,

    Plin. 5, 27, 27, § 97 et saep.—
    2.
    In partic., in mercant. lang., to sell separately, in parcels, to retail = divendere (mostly post-Aug.): dividant, differant, dissipent, distrahant, Lucil. ap. Non. 287, 9:

    coëmendo quaedam tantum ut pluris postea distraheret,

    Suet. Vesp. 16:

    agros,

    Tac. A. 6, 17; cf.

    fundum,

    Dig. 2, 15, 8, § 15:

    merces,

    Just. 9, 1, 6:

    bona venum,

    Gell. 20, 1, 19 et saep.—
    (β).
    In gen., to sell:

    instrumentum,

    Suet. Cal. 39:

    levi pretio aetatulam,

    App. M. 7, p. 191 fin.
    3.
    To waste, squander:

    apsenti hic tua res distrahitur tibi,

    Plaut. Trin. 3, 1, 16. —
    B.
    Trop., to draw in different directions; to divide, distract, perplex:

    qui haec natura cohaerentia opinione distraxissent,

    Cic. Off. 3, 3, 11; cf. Quint. 4, 3, 4:

    distrahitur in deliberando animus,

    Cic. Off. 1, 3, 9; cf., shortly before: in quo considerando saepe animi in contrarias sententias distrahuntur; cf.:

    distrahor, tum hoc mihi probabilius, tum illud videtur,

    id. Ac. 2, 43 fin.:

    cum Tiberium anceps cura distraheret, vine militum... an, etc.,

    Tac. A. 2, 40; cf. id. ib. 6, 44:

    obsessos hinc fides, inde egestas inter decus ac flagitium distrahebant,

    id. H. 4, 60:

    oratoris industriam in plura studia distrahere nolim,

    Cic. de Or. 1, 59:

    sic distrahuntur in contrarias partes impotentium cupiditates,

    id. Tusc. 5, 20 fin.; cf. Tac. A. 4, 40: res publica [p. 599] distracta lacerataque, Liv. 2, 57; cf.

    quae sententia omnem societatem distrahit civitatis,

    Cic. Off. 3, 6, 28: Caesarem et Pompeium perfidia hominum distractos in pristinam concordiam reducere, Balbus ap. Cic. Att. 8, 15 A.:

    amorem,

    Ter. Ph. 3, 2, 33:

    concilium Boeotorum,

    Liv. 42, 47:

    collegia,

    Suet. Caes. 42:

    matrimonium,

    Dig. 24, 2, 2 et saep.:

    rem,

    to frustrate, prevent, Caes. B. C. 1, 33, 3:

    controversias, i. e. dirimere,

    to end, adjust, Cic. Caecin. 2, 6; Suet. Caes. 85: voces, i. e. to leave a hiatus (opp. contrahere), Cic. Or. 45, 152:

    qua ipse fama distraheretur, i. q. differretur (cf. differo, B. 2.),

    would be assailed, Tac. A. 3, 10.
    II. A.
    Lit.:

    membra divellere ac distrahere,

    Cic. Sull. 20 fin.:

    illam a me distrahit necessitas,

    Ter. Hec. 3, 5, 42; id. Phorm. 1, 4, 24; Cic. Fam. 4, 13, 2.—
    B.
    Trop.:

    sapientiam, temperantiam, fortitudinem copulatas esse docui cum voluptate, ut ab ea nullo modo nec divelli nec distrahi possint,

    Cic. Fin. 1, 16, 50.—
    2.
    Of persons, to separate in sentiment, to estrange, alienate:

    aliquem ab aliquo (preceded by: a conjunctione avocare, and: a familiaritate disjungere),

    id. Phil. 2, 10, 23;

    so with divellere,

    id. Planc. 42, 102.—Hence, distractus, a, um, P. a.
    A.
    Divided (very rarely):

    (conjectus animaï) divisior inter se ac distractior,

    Lucr. 4, 961.—
    B.
    Trop., distracted, perplexed:

    distractissimus tantorum onerum mole,

    Vell. 2, 114, 1.— Adv. does not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > distraho

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»