Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

decorat

  • 1 decoratus

    dĕcŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [decus], to decorate, adorn, embellish, grace, beautify (class, and freq.).
    I.
    Lit., with abl.:

    Larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    oppidum ex pecunia sua locis communibus monumentisque,

    Cic. Verr. 2, 2, 46; Verg. A. 6, 217:

    templa novo saxo,

    Hor. Od. 2, 15, 20:

    dissignatorem lictoribus atris,

    surrounds, id. Ep. 1, 7, 6, etc.:

    quae tuos digitos decorat,

    Plaut. Mil. 4, 2, 58; cf. so without abl., Tib. 2, 2, 6:

    nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes,

    Hor. Od. 2, 4, 14; Liv. 1, 26 et saep. —
    II.
    Trop., to decorate, distinguish, honor, with abl.: nemo me lacrumis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf.:

    egregias animas... decorate supremis Muneribus,

    Verg. A. 11, 25:

    quem populus R. singularibus honoribus decorasset,

    Cic. Balb. 6 fin.; cf.:

    aliquem amplissimis honoribus et praemiis,

    id. de Or. 1, 54, 232:

    O clementiam admirabilem atque omni laude decorandam!

    id. Lig. 2 fin.:

    delubra deorum pietate, domos suas gloriā,

    Sall. C. 12, 4:

    nec prave factis decorari versibus opto,

    Hor. Ep. 2, 1, 266:

    inani vocis sono decoratum,

    Cic. Tusc. 5, 41, 119 et saep. —Without abl.:

    quam (remp.) ipse decorarat atque auxerat,

    id. Pis. 12, 27; id. Brut. 75, 265:

    bene nummatum decorat Suadela Venusque,

    Hor. Ep. 1, 6, 38.—Hence, dĕ-cŏrātus, a, um, P. a., adorned, beautiful.—In sup.: orationes, Boeth. Arist. Elench. Soph. 1, 12, p. 743.

    Lewis & Short latin dictionary > decoratus

  • 2 decoro

    dĕcŏro, āvi, ātum, 1, v. a. [decus], to decorate, adorn, embellish, grace, beautify (class, and freq.).
    I.
    Lit., with abl.:

    Larem corona nostrum decorari volo,

    Plaut. Trin. 1, 2, 1:

    oppidum ex pecunia sua locis communibus monumentisque,

    Cic. Verr. 2, 2, 46; Verg. A. 6, 217:

    templa novo saxo,

    Hor. Od. 2, 15, 20:

    dissignatorem lictoribus atris,

    surrounds, id. Ep. 1, 7, 6, etc.:

    quae tuos digitos decorat,

    Plaut. Mil. 4, 2, 58; cf. so without abl., Tib. 2, 2, 6:

    nescias an te generum beati Phyllidis flavae decorent parentes,

    Hor. Od. 2, 4, 14; Liv. 1, 26 et saep. —
    II.
    Trop., to decorate, distinguish, honor, with abl.: nemo me lacrumis decoret nec funera fletu Faxit, Enn. ap. Cic. Tusc. 1, 15, 34; cf.:

    egregias animas... decorate supremis Muneribus,

    Verg. A. 11, 25:

    quem populus R. singularibus honoribus decorasset,

    Cic. Balb. 6 fin.; cf.:

    aliquem amplissimis honoribus et praemiis,

    id. de Or. 1, 54, 232:

    O clementiam admirabilem atque omni laude decorandam!

    id. Lig. 2 fin.:

    delubra deorum pietate, domos suas gloriā,

    Sall. C. 12, 4:

    nec prave factis decorari versibus opto,

    Hor. Ep. 2, 1, 266:

    inani vocis sono decoratum,

    Cic. Tusc. 5, 41, 119 et saep. —Without abl.:

    quam (remp.) ipse decorarat atque auxerat,

    id. Pis. 12, 27; id. Brut. 75, 265:

    bene nummatum decorat Suadela Venusque,

    Hor. Ep. 1, 6, 38.—Hence, dĕ-cŏrātus, a, um, P. a., adorned, beautiful.—In sup.: orationes, Boeth. Arist. Elench. Soph. 1, 12, p. 743.

    Lewis & Short latin dictionary > decoro

  • 3 decoro

    decoro, āvi, ātum, āre (decus), zieren, schmücken, verherrlichen, I) eig.: utrumque currus latus deorum simulacra ex auro argentoque expressa decorabant, Curt.: quem modo decoratum ovantemque victoriā incedentem vidistis, Liv. – m. Abl. womit? qui oppidum non maximum maximis ex pecunia sua locis communibus monumentisque decoravit? Cic.: Rhodios parte praedae et spoliis navalibus decoratos domum redire iubet, Liv.: Iovis optimi maximi ornatu decoratus, Liv.: his insignibus decoratus, Liv.: designatorem decorat (umgibt mit) lictoribus atris (scherzh. v. der ungesunden Jahreszeit, die den L. mit seinen schwarzen Dienern nötig macht), Hor. – II) übtr.: quam (rem publicam) ipse decorarat et auxerat, Cic.: haec omnia vitae decorabat dignitas et integritas, Cic. – m. Abl. womit? alqm lacrumis, Enn. fr. var. 17: egregias animas supremis muneribus, Verg.: alqm singularibus honoribus od. amplissimis honoribus et praemiis, Cic.: deorum delubra pietate, domos suas gloriā, Cic.: o clementiam admirabilem atque omni laude, praedicatione, litteris monumentisque decorandam! Cic.: ut omne, quod honestum nos et laudabile esse dicimus, id illi cassum quiddam et inani vocis sono decoratum esse dicant, für ein nichtiges u. mit leerem Wortgeklingel herausstaffiertes Ding erklären, Cic. Tusc. 5, 119.

    lateinisch-deutsches > decoro

  • 4 venus [1]

    1. venus, eris, f. (altindisch vánas, Lieblichkeit, ahd. wunnia, Wonne), I) appellat., die Anmut, die anmutige Schönheit, der Liebreiz, die Lieblichkeit, der Reiz, a) übh.: quo fugit venus? Hor.: bene nummatum decorat suadela venusque, Hor. – Plur., omnes veneres atque venustates, Plaut. Stich. 278. – b) in Werken der Kunst: fabula nullius veneris, Hor.: illa solis Atticis concessa venus, Quint.: deesse iis (pictoribus) illam suam venerem, quam Graeci charita vocant, Plin. – Plur., Isocrates omnes dicendi veneres sectatus est, Quint. 10, 1, 79. – II) nom. propr., Venus, A) Venus, die Göttin der Huld u. Liebe, nach der Sage Gattin Vulkans, Mutter des Kupido, Cic. de nat. deor. 3, 59 sq. Varro r.r. 1, 1, 6. Lucr. 1, 2. Hor. carm. 1, 30, 1: Venus caelestis (Ggstz. vulgaria), Apul. apol. 12: etiamne militaris Venus castrensibus flagitiis praesidet et puerorum stupris? Arnob. 4, 7. – Veneris puer, v. Kupido, Ov. am. 1, 10, 17: Veneris filius, v. Kupido, Ov. met. 1, 463, von Äneas (den Anchises mit der Venus gezeugt), Verg. Aen. 1, 325; u. scherzh. Venere prognatus, v. Cäsar, Cael. in Cic. ep. 8, 15, 2: mensis Veneris, v. April, Ov. fast. 4, 61: Plur. Veneres Cupidinesque, Catull. 3, 1 u. 13, 12. Mart. 9, 11, 9 u. 11, 13, 16. – archaist. Genet. Venerus, Corp. inscr. Lat. 1, 565. lin. 7. u. 1, 1495: Dat. Venerei, ibid. 1, 1475. – Venus als masc. (vgl. Macr. sat. 3, 8, 3), Laev. fr. p. 79 M. Calvi fr. 8. p. 84 M. – B) meton.: 1) die Geschlechtsliebe, sine Cerere et Libero friget Venus, Ter.: marita, eheliche Liebe, Ov. – euphemist. für Beischlaf, Begattung, von Menschen u. Tieren, incertam Venerem rapientes, ungewisse Liebe genießend, Hor.: frigidus in Venerem, Verg.: iuvenum sera Venus, Tac.: auch rapere Venerem, empfangen, Verg.: Venus aversa, Päderastie, Capit. Albin. 11, 7: saepe morbum comitialem in pueris veneris (des Begattungstriebes, der Mannbarkeit), in puellis menstruorum initium (Eintritt) tollit, Cels. 3, 23. – 2) der geliebte Gegenstand, die Geliebte, sera, bejahrte, Ov.: meae Veneri sunt munera parta, Verg.: periuria Veneris, der Verliebten, Tibull. – 3) der Venuswurf, der glücklichste Wurf im Würfelspiele, wenn jeder Würfel oben eine andere Zahl der Augen zeigte, Prop. 4, 8, 45 sq. (Ggstz. canis), Venerem iecerat, Aug. b. Suet. Aug. 71, 2. – bildl., ille habuit suam Venerem, hat seinen Glückswurf getan, Sen. de benef. 2, 28, 2. – 4) der Venusstern, die Venus, ein Planet, Cic.: stella Veneris, Cic. – Dav.: A) Venerius ( nicht Venereus, s. Baiter not. crit. zu Cic. Tusc. 4, 68 ed. Orell. 2.), a, um, 1) zur Venus gehörig, Venus-, sacerdos od. antistita, Priesterin der Venus, Plaut.: Venerii servi, auch bl. Venerii, die Diener (Hierodulen) der erycinischen Venus in Sizilien, Cic.: spöttisch von Verres, homo Venerius, Diener der Venus, verbuhlt, Cic. – subst., a) Venerius, ī, m. (sc. iactus), der Venuswurf, der glücklichste Wurf (s. no. B, 3), Cic. de div. 1, 23 u. 2, 48: so auch hoc Venerium est, ein glücklicher Wurf, Plaut. asin. 905. – b) Veneriae, ārum, f., eine Muschelart, die Venusmuscheln, Sen. u. Plin. – Veneria pira, eine Art Birnen, die Venusbirnen, Colum. u. Plin. – c) Veneria, ae, f., eine Stadt, s. Sicca. – 2) zur sinnlichen Liebe gehörig, fleischlich, geschlechtlich, unzüchtig, res, Beischlaf, Cic. u. Nep.: so auch voluptates, complexus, Cic.: amor, Nep.: delphinus, geil, Gell.: Venerio morbo implicare alqm, mit einer geschlechtlichen Krankheit behaften (v. einer Quelle), Vitr. 2, 8, 12: nostros quoque antiquiores poëtas amasios ac Venerios (der sinnlichen Liebe ergeben) fuisse, Gell. 19, 9, 9. – B) Venerālia, ōrum u. ium, n., ein drei Tage vor dem ersten April gefeiertes Venusfest ( bei Plutarch. de quaest. Rom. 45 τῶν Ουενεραλίων εορτή gen.), Kalend. vet. in Graev. Thes. tom. 8. p. 98.

    lateinisch-deutsches > venus [1]

  • 5 decoro

    dĕcŏro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] décorer, embellir, orner, parer. [st2]2 [-] honorer.
    * * *
    dĕcŏro, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] décorer, embellir, orner, parer. [st2]2 [-] honorer.
    * * *
        Decoro, decoras, pen. corr. decorare. Cic. Reparer, Faire honneur, Decorer.
    \
        Bene nummatum decorat suadela. Horat. Cela repare bien un homme riche, quand il parle bien, Eloquence le repare bien.
    \
        Sertis decorare comas. Tibul. Orner, Parer, Embellir.
    \
        Decorare aliquem honoribus. Cic. Le reparer de grands estats et honneurs.
    \
        AEterna triumphi laude imperatores decorare. Cic. Decorer, Honorer.
    \
        Scipiones patriam spoliis triumphisque decorarunt. Cic. Ont orné, decoré, honoré, Ont mis à honneur.
    \
        Oppida publico sumptu decorare. Horat. Orner, Embellir.
    \
        Quae populari gloria decorari in Lucullo debuerunt, ea fere sunt et Graecis literis celebrata et Latinis. Cic. Les choses qui estoyent à priser selon l'estimation du peuple.

    Dictionarium latinogallicum > decoro

  • 6 décorateur

    décorateur, trice
    [dekɔʀatœʀ, tʀis]
    Nom masculin et féminin avec une désinence féminin decorador masculino, -ra feminino
    * * *
    décorat|eur, -rice dekɔʀatœʀ, tʀis]
    nome masculino, feminino
    1 decorador, -a m., f.
    2 TEATRO cenógrafo

    Dicionário Francês-Português > décorateur

  • 7 decorador

    de.co.ra.dor
    [dekorad‘or] sm décorateur.
    * * *
    decorador, -a
    nome masculino, feminino
    décorat|eur, -rice m., f.
    decorador de interiores
    décorateur d'intérieurs

    Dicionário Português-Francês > decorador

  • 8 ornamentador

    ornamentador, -a
    nome masculino, feminino
    1 (obra) ornemaniste 2g.
    2 (lugar) décorat|eur, -rice m., f.

    Dicionário Português-Francês > ornamentador

  • 9 награждение

    ............................................................
    {reward ـ(vt. & vi. & n.) پاداش، مزد، اجر، ثوآب، تلافی، عوض، جایزه}
    {!! rewarder: جایزه یا پاداش دهنده}
    ............................................................
    {decorat [ decorate:
    (vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به]}
    { decorate: ــ(vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به}

    Русско-персидский словарь > награждение

  • 10 отделка

    ............................................................
    ............................................................
    (pl. & n.) تزیین، آرایشگری، آذین بندی، مدال یا نشان
    ............................................................
    {decorat [ decorate:
    (vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به]}
    { decorate: ــ(vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به}
    ............................................................
    (pl. & n.) آرایش، زینت، توری، چین چینی، مخلفات، لوازم
    ............................................................
    { trimming: ـ(pl. & n.) آرایش، زینت، توری، چین چینی، مخلفات، لوازم}
    ............................................................
    { decoration: ـ(pl. & n.) تزیین، آرایشگری، آذین بندی، مدال یا نشان}
    ............................................................
    (vt. & vi. & n.) بپایان رسانیدن، تمام کردن، رنگ و روغن زدن، تمام شدن، پرداخت رنگ و روغن، دست کاری تکمیلی، پایان، پرداخت کار

    Русско-персидский словарь > отделка

  • 11 ремонт

    ............................................................
    ............................................................
    {decorat [ decorate:
    (vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به]}
    { decorate: ــ(vt.) آذین کردن، پیراستن، آرایش دادن، زینت کردن، نشان یا مدال دادن به}
    ............................................................
    { decoration: ـ(pl. & n.) تزیین، آرایشگری، آذین بندی، مدال یا نشان}

    Русско-персидский словарь > ремонт

  • 12 decoro

    decoro, āvi, ātum, āre (decus), zieren, schmücken, verherrlichen, I) eig.: utrumque currus latus deorum simulacra ex auro argentoque expressa decorabant, Curt.: quem modo decoratum ovantemque victoriā incedentem vidistis, Liv. – m. Abl. womit? qui oppidum non maximum maximis ex pecunia sua locis communibus monumentisque decoravit? Cic.: Rhodios parte praedae et spoliis navalibus decoratos domum redire iubet, Liv.: Iovis optimi maximi ornatu decoratus, Liv.: his insignibus decoratus, Liv.: designatorem decorat (umgibt mit) lictoribus atris (scherzh. v. der ungesunden Jahreszeit, die den L. mit seinen schwarzen Dienern nötig macht), Hor. – II) übtr.: quam (rem publicam) ipse decorarat et auxerat, Cic.: haec omnia vitae decorabat dignitas et integritas, Cic. – m. Abl. womit? alqm lacrumis, Enn. fr. var. 17: egregias animas supremis muneribus, Verg.: alqm singularibus honoribus od. amplissimis honoribus et praemiis, Cic.: deorum delubra pietate, domos suas gloriā, Cic.: o clementiam admirabilem atque omni laude, praedicatione, litteris monumentisque decorandam! Cic.: ut omne, quod honestum nos et laudabile esse dicimus, id illi cassum quiddam et inani vocis sono decoratum esse dicant, für ein nichtiges u. mit leerem Wortgeklingel herausstaffiertes Ding erklären, Cic. Tusc. 5, 119.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > decoro

  • 13 venus

    1. venus, eris, f. (altindisch vánas, Lieblichkeit, ahd. wunnia, Wonne), I) appellat., die Anmut, die anmutige Schönheit, der Liebreiz, die Lieblichkeit, der Reiz, a) übh.: quo fugit venus? Hor.: bene nummatum decorat suadela venusque, Hor. – Plur., omnes veneres atque venustates, Plaut. Stich. 278. – b) in Werken der Kunst: fabula nullius veneris, Hor.: illa solis Atticis concessa venus, Quint.: deesse iis (pictoribus) illam suam venerem, quam Graeci charita vocant, Plin. – Plur., Isocrates omnes dicendi veneres sectatus est, Quint. 10, 1, 79. – II) nom. propr., Venus, A) Venus, die Göttin der Huld u. Liebe, nach der Sage Gattin Vulkans, Mutter des Kupido, Cic. de nat. deor. 3, 59 sq. Varro r.r. 1, 1, 6. Lucr. 1, 2. Hor. carm. 1, 30, 1: Venus caelestis (Ggstz. vulgaria), Apul. apol. 12: etiamne militaris Venus castrensibus flagitiis praesidet et puerorum stupris? Arnob. 4, 7. – Veneris puer, v. Kupido, Ov. am. 1, 10, 17: Veneris filius, v. Kupido, Ov. met. 1, 463, von Äneas (den Anchises mit der Venus gezeugt), Verg. Aen. 1, 325; u. scherzh. Venere prognatus, v. Cäsar, Cael. in Cic. ep. 8, 15, 2: mensis Veneris, v. April, Ov. fast. 4, 61: Plur. Veneres Cupidinesque, Catull. 3, 1 u. 13, 12. Mart. 9, 11, 9 u. 11, 13, 16. – archaist. Genet. Venerus, Corp. inscr. Lat. 1, 565. lin. 7. u. 1, 1495: Dat. Venerei, ibid. 1, 1475. – Venus als masc. (vgl. Macr.
    ————
    sat. 3, 8, 3), Laev. fr. p. 79 M. Calvi fr. 8. p. 84 M. – B) meton.: 1) die Geschlechtsliebe, sine Cerere et Libero friget Venus, Ter.: marita, eheliche Liebe, Ov. – euphemist. für Beischlaf, Begattung, von Menschen u. Tieren, incertam Venerem rapientes, ungewisse Liebe genießend, Hor.: frigidus in Venerem, Verg.: iuvenum sera Venus, Tac.: auch rapere Venerem, empfangen, Verg.: Venus aversa, Päderastie, Capit. Albin. 11, 7: saepe morbum comitialem in pueris veneris (des Begattungstriebes, der Mannbarkeit), in puellis menstruorum initium (Eintritt) tollit, Cels. 3, 23. – 2) der geliebte Gegenstand, die Geliebte, sera, bejahrte, Ov.: meae Veneri sunt munera parta, Verg.: periuria Veneris, der Verliebten, Tibull. – 3) der Venuswurf, der glücklichste Wurf im Würfelspiele, wenn jeder Würfel oben eine andere Zahl der Augen zeigte, Prop. 4, 8, 45 sq. (Ggstz. canis), Venerem iecerat, Aug. b. Suet. Aug. 71, 2. – bildl., ille habuit suam Venerem, hat seinen Glückswurf getan, Sen. de benef. 2, 28, 2. – 4) der Venusstern, die Venus, ein Planet, Cic.: stella Veneris, Cic. – Dav.: A) Venerius ( nicht Venereus, s. Baiter not. crit. zu Cic. Tusc. 4, 68 ed. Orell. 2.), a, um, 1) zur Venus gehörig, Venus-, sacerdos od. antistita, Priesterin der Venus, Plaut.: Venerii servi, auch bl. Venerii, die Diener (Hierodulen) der erycinischen Venus in Sizilien, Cic.: spöttisch von Verres, homo Venerius, Diener
    ————
    der Venus, verbuhlt, Cic. – subst., a) Venerius, ī, m. (sc. iactus), der Venuswurf, der glücklichste Wurf (s. no. B, 3), Cic. de div. 1, 23 u. 2, 48: so auch hoc Venerium est, ein glücklicher Wurf, Plaut. asin. 905. – b) Veneriae, ārum, f., eine Muschelart, die Venusmuscheln, Sen. u. Plin. – Veneria pira, eine Art Birnen, die Venusbirnen, Colum. u. Plin. – c) Veneria, ae, f., eine Stadt, s. Sicca. – 2) zur sinnlichen Liebe gehörig, fleischlich, geschlechtlich, unzüchtig, res, Beischlaf, Cic. u. Nep.: so auch voluptates, complexus, Cic.: amor, Nep.: delphinus, geil, Gell.: Venerio morbo implicare alqm, mit einer geschlechtlichen Krankheit behaften (v. einer Quelle), Vitr. 2, 8, 12: nostros quoque antiquiores poëtas amasios ac Venerios (der sinnlichen Liebe ergeben) fuisse, Gell. 19, 9, 9. – B) Venerālia, ōrum u. ium, n., ein drei Tage vor dem ersten April gefeiertes Venusfest ( bei Plutarch. de quaest. Rom. 45 τῶν Ουενεραλίων εορτή gen.), Kalend. vet. in Graev. Thes. tom. 8. p. 98.
    ————————
    2. vēnus, ūs u. ī, m. (altindisch vasná-s, Kaufpreis, griech. ὦνος, Preis, ὠνεισθαι, kaufen), der Verkauf, nur im Dat. u. Acc. vorkommend: a) Dat., venui u. veno, zB. venui subicere, verkaufen, Apul.: venui habere, zu verkaufen haben, Apul.: veno dare alqd alci, an jmd. verhandeln, für Geld preisgeben, Tac.: veno exercere alqd, mit etwas handeln, Tac.: posita veno, zum Verkaufe ausgesetzt, Tac. Vgl. Nipperd. Tac. ann. 4, 1. – b) am häufigsten Acc.: venum dare, verkaufen, Sall. u.a.: so auch venum distrahere, Gell.: eo venum deferre, Porphyr.: venum ire, verkauft werden, Liv.: so auch venum redire, Claud.: Delfos (so!) venum pecus agere, Pacuv. fr.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > venus

  • 14 decorō

        decorō āvī, ātus, āre    [decus], to adorn, embellish, grace, beautify, decorate: te, H.: quem decoratum vidistis, arrayed in spoils, L.: oppidum ex pecuniā suā monumentis: dissignatorem lictoribus, surrounds, H.: nostris decoratus insignibus, L.—Fig., to decorate, distinguish, honor: quam (rem p.): bene nummatum decorat Suadela Venusque, H.: me lacrumis: animas supremis Muneribus, V.: alquem honoribus: delubra pietate, S.: Nec prave factis decorari veribus opto, H.
    * * *
    decorare, decoravi, decoratus V
    adorn/grace, embellish/add beauty to; glorify, honor/add honor to; do credit to

    Latin-English dictionary > decorō

  • 15 decor

    s decoració | decorat, decoracions

    English-Catalan dictionary > decor

  • 16 scene

    s escena | escenari | vista, panorama | decorat

    English-Catalan dictionary > scene

  • 17 scenic designer

    s escenògraf -a dissenyador -a
    Professions. Teatre
    Def. del Termcat: Escenògraf que imagina, dibuixa i signa una escenografia sense realitzar el decorat que es munta a l'escenari.

    English-Catalan dictionary > scenic designer

  • 18 nummatus

    nummātus ( nūmāt-), a, um, adj. [numus], moneyed, furnished with money, rich:

    homo bene nummatus,

    Cic. Agr. 2, 22, 58:

    bene nummatum decorat Suadela Venusque,

    Hor. Ep. 1, 6, 38:

    nummatior revertor,

    App. M. 1, p. 105, 19.

    Lewis & Short latin dictionary > nummatus

  • 19 Venereae

    1.
    Vĕnus, ĕris ( gen. sing. VENERVS, Inscr. Orell. 1364), f. [v. veneror], the goddess of Love, the goddess Venus, Cic. N. D. 3, 23, 59 sq.; id. Div. 1, 13, 23; id. Or. 2, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Varr. R. R. 1, 1, 6; Lucr. 1, 2; Hor. C. 1, 30, 1:

    filius Veneris,

    i. e. Cupid, Ov. M. 1, 463; cf.

    puerum,

    id. Am. 1, 10, 17; also Æneas, Verg. A. 1, 325; and in jest, Venere prognatus, of C. Julius Cœar, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2:

    Veneris mensis,

    i. e. April, Ov. F. 4, 61.—
    B.
    Transf.
    1.
    Love, sexual love, venery (as euphemism freq.):

    sine Cerere et Libero friget Venus,

    Ter. Eun. 4, 5, 6:

    Venus trivio conmissa,

    Prop. 4 (5), 7, 19; Verg. G. 3, 97; Ov. M. 10, 80; 10, 434; 11, 306; 12, 198; App. M. 1, p. 106, 13; Quint. 8, 6, 24; Tac. G. 20; Col. 6, 27, 10.—
    2.
    Like the Engl. love, to denote a beloved object, beloved:

    nec veneres nostras hoc fallit,

    Lucr. 4, 1185:

    mea Venus,

    Verg. E. 3, 68; Hor. C. 1, 27, 14; 1, 33, 13.—
    3.
    Qualities that excite love, loveliness, attractiveness, beauty, grace, elegance, charms (sing. and plur.;

    not in Cic.): quo fugit venus? quo color? decens Quo motus?

    Hor. C. 4, 13, 17:

    ac bene nummatum decorat suadela venusque,

    id. Ep. 1, 6, 38; id. A. P. 42; Sen. Ben. 2, 28, 1:

    fabula nullius veneris sine pondere et arte,

    Hor. A. P. 320:

    sermo ipse Romanus non recipere videatur illam solis concessam Atticis venerem,

    Quint. 10, 1, 100:

    quod cum gratiā quādam et venere dicatur,

    id. 6, 3, 18; so (with gratia) id. 4, 2, 116.—

    Of paintings: deesse iis unam illam suam venerem dicebat, quam Graeci charita vocant,

    Plin. 35, 10, 36, § 79.— Plur.:

    profecto Amoenitates omnium venerum atque venustatum adfero,

    Plaut. Stich. 2, 2, 5:

    Isocrates omnes dicendi veneres sectatus est,

    Quint. 10, 1, 79.—
    4.
    The planet Venus, Cic. N. D. 2, 20, 53; id. Rep. 6, 17, 17.—
    5.
    The highest throw at dice, when each of the dice presented a different number, the Venus throw, Prop. 4 (5), 8, 45; Hor. C. 2, 7, 25; Aug. ap. Suet. Aug. 71; cf. in the foll.—
    II.
    Derivv.:

    Vĕnĕrĕus

    or

    Vĕnĕrĭus

    , a, um, adj., of or belonging to Venus:

    sacerdos,

    Plaut. Rud. 2, 2, 23:

    antistita,

    id. ib. 3, 2, 10:

    nepotulus,

    id. Mil. 5, 20; 5, 28:

    nutricatus,

    id. ib. 3, 1, 54:

    servi,

    temple-slaves of the Erycinian Venus in Sicily, Cic. Verr. 2, 3, 20, § 50; 2, 5, 54, § 141; v. also infra, B. 2.: res, voluptates, etc., of or belonging to sexual love, venereous, venereal, Cic. Sen. 14, 47; id. Div. 2, 69, 143:

    visa,

    Plin. 34, 18, 50, § 166; Col. 12, 4, 3; cf. in a pun: homo, belonging to Venus and lascivious (of Verres), Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141:

    delphinus,

    wanton, Gell. 7, 8, 1:

    nostros quoque antiquiores poëtas amasios et Venerios fuisse,

    id. 19, 9, 9:

    pira,

    a kind of pear, Venus-pear, Col. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56.—
    B.
    Substt.
    1.
    Vĕnĕrĕus ( Vĕnĕrĭus), i, m. (i. e. jactus), the Venus-throw at dice (v. supra, I. B. 5.), Cic. Div. 1, 13, 23; 2, 21, 48; 2, 59, 121; also Vĕnĕrĕum, i, n.: hoc Venereum [p. 1971] est, Plaut. As. 5, 2, 55.—
    2.
    Vĕnĕrĕi ( Vĕnĕrĭi), ōrum, m. (i. e. servi), the templeslaves of the Erycinian Venus (v. supra), Cic. Verr. 2, 2, 38, § 92; 2, 3, 25, § 61; id. Clu. 15, 43.—
    3.
    Vĕnĕrĕae ( Vĕnĕrĭae), ārum, f. (i. e. conchae), a kind of mussels, Venus-shell, Plin. 9, 33, 52, § 103; 32, 11, 53, § 151.
    2.
    vēnus, ūs, m., or vēnum ( vaen-), i, n. (occurring only in the forms venui, veno, and venum) [Gr. ônos, price; ônê, purchase; cf. Sanscr. vasuas, price; vasuam, wages; and perh. Germ. Gewinn], sale.
    a.
    Dat.
    (α).
    Form venui (late Lat.):

    rogavit haberetne venui lacte?

    App. M. 8, p. 210, 12:

    cantherium venui subicere,

    id. ib. 8, p. 221, 29.—
    (β).
    Form veno (post-Aug.):

    posita veno irritamenta luxus,

    Tac. A. 14, 15:

    quae veno exercerent,

    id. ib. 13, 51.—
    b.
    Acc. venum (class.):

    dare aliquem venum,

    to sell, Liv. 24, 47, 6:

    venum cuncta dari,

    Claud. in Rufin. 1, 179;

    hence the compound venumdo, q. v.: ut ejus familia ad aedem Cereris venum iret,

    Liv. 3, 55, 7:

    pileatos servos venum solitos ire,

    Gell. 7, 4, 1:

    venum iturum,

    Sen. Const. 3, 2:

    seque et sua tradita venum Castra videt,

    Luc. 4, 206:

    venum redibat,

    Claud. in Eutr. 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Venereae

  • 20 Venerei

    1.
    Vĕnus, ĕris ( gen. sing. VENERVS, Inscr. Orell. 1364), f. [v. veneror], the goddess of Love, the goddess Venus, Cic. N. D. 3, 23, 59 sq.; id. Div. 1, 13, 23; id. Or. 2, 5; id. Verr. 2, 4, 60, § 135; Varr. R. R. 1, 1, 6; Lucr. 1, 2; Hor. C. 1, 30, 1:

    filius Veneris,

    i. e. Cupid, Ov. M. 1, 463; cf.

    puerum,

    id. Am. 1, 10, 17; also Æneas, Verg. A. 1, 325; and in jest, Venere prognatus, of C. Julius Cœar, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 15, 2:

    Veneris mensis,

    i. e. April, Ov. F. 4, 61.—
    B.
    Transf.
    1.
    Love, sexual love, venery (as euphemism freq.):

    sine Cerere et Libero friget Venus,

    Ter. Eun. 4, 5, 6:

    Venus trivio conmissa,

    Prop. 4 (5), 7, 19; Verg. G. 3, 97; Ov. M. 10, 80; 10, 434; 11, 306; 12, 198; App. M. 1, p. 106, 13; Quint. 8, 6, 24; Tac. G. 20; Col. 6, 27, 10.—
    2.
    Like the Engl. love, to denote a beloved object, beloved:

    nec veneres nostras hoc fallit,

    Lucr. 4, 1185:

    mea Venus,

    Verg. E. 3, 68; Hor. C. 1, 27, 14; 1, 33, 13.—
    3.
    Qualities that excite love, loveliness, attractiveness, beauty, grace, elegance, charms (sing. and plur.;

    not in Cic.): quo fugit venus? quo color? decens Quo motus?

    Hor. C. 4, 13, 17:

    ac bene nummatum decorat suadela venusque,

    id. Ep. 1, 6, 38; id. A. P. 42; Sen. Ben. 2, 28, 1:

    fabula nullius veneris sine pondere et arte,

    Hor. A. P. 320:

    sermo ipse Romanus non recipere videatur illam solis concessam Atticis venerem,

    Quint. 10, 1, 100:

    quod cum gratiā quādam et venere dicatur,

    id. 6, 3, 18; so (with gratia) id. 4, 2, 116.—

    Of paintings: deesse iis unam illam suam venerem dicebat, quam Graeci charita vocant,

    Plin. 35, 10, 36, § 79.— Plur.:

    profecto Amoenitates omnium venerum atque venustatum adfero,

    Plaut. Stich. 2, 2, 5:

    Isocrates omnes dicendi veneres sectatus est,

    Quint. 10, 1, 79.—
    4.
    The planet Venus, Cic. N. D. 2, 20, 53; id. Rep. 6, 17, 17.—
    5.
    The highest throw at dice, when each of the dice presented a different number, the Venus throw, Prop. 4 (5), 8, 45; Hor. C. 2, 7, 25; Aug. ap. Suet. Aug. 71; cf. in the foll.—
    II.
    Derivv.:

    Vĕnĕrĕus

    or

    Vĕnĕrĭus

    , a, um, adj., of or belonging to Venus:

    sacerdos,

    Plaut. Rud. 2, 2, 23:

    antistita,

    id. ib. 3, 2, 10:

    nepotulus,

    id. Mil. 5, 20; 5, 28:

    nutricatus,

    id. ib. 3, 1, 54:

    servi,

    temple-slaves of the Erycinian Venus in Sicily, Cic. Verr. 2, 3, 20, § 50; 2, 5, 54, § 141; v. also infra, B. 2.: res, voluptates, etc., of or belonging to sexual love, venereous, venereal, Cic. Sen. 14, 47; id. Div. 2, 69, 143:

    visa,

    Plin. 34, 18, 50, § 166; Col. 12, 4, 3; cf. in a pun: homo, belonging to Venus and lascivious (of Verres), Cic. Verr. 2, 5, 54, § 141:

    delphinus,

    wanton, Gell. 7, 8, 1:

    nostros quoque antiquiores poëtas amasios et Venerios fuisse,

    id. 19, 9, 9:

    pira,

    a kind of pear, Venus-pear, Col. 5, 10, 18; 12, 10, 4; Plin. 15, 15, 16, § 56.—
    B.
    Substt.
    1.
    Vĕnĕrĕus ( Vĕnĕrĭus), i, m. (i. e. jactus), the Venus-throw at dice (v. supra, I. B. 5.), Cic. Div. 1, 13, 23; 2, 21, 48; 2, 59, 121; also Vĕnĕrĕum, i, n.: hoc Venereum [p. 1971] est, Plaut. As. 5, 2, 55.—
    2.
    Vĕnĕrĕi ( Vĕnĕrĭi), ōrum, m. (i. e. servi), the templeslaves of the Erycinian Venus (v. supra), Cic. Verr. 2, 2, 38, § 92; 2, 3, 25, § 61; id. Clu. 15, 43.—
    3.
    Vĕnĕrĕae ( Vĕnĕrĭae), ārum, f. (i. e. conchae), a kind of mussels, Venus-shell, Plin. 9, 33, 52, § 103; 32, 11, 53, § 151.
    2.
    vēnus, ūs, m., or vēnum ( vaen-), i, n. (occurring only in the forms venui, veno, and venum) [Gr. ônos, price; ônê, purchase; cf. Sanscr. vasuas, price; vasuam, wages; and perh. Germ. Gewinn], sale.
    a.
    Dat.
    (α).
    Form venui (late Lat.):

    rogavit haberetne venui lacte?

    App. M. 8, p. 210, 12:

    cantherium venui subicere,

    id. ib. 8, p. 221, 29.—
    (β).
    Form veno (post-Aug.):

    posita veno irritamenta luxus,

    Tac. A. 14, 15:

    quae veno exercerent,

    id. ib. 13, 51.—
    b.
    Acc. venum (class.):

    dare aliquem venum,

    to sell, Liv. 24, 47, 6:

    venum cuncta dari,

    Claud. in Rufin. 1, 179;

    hence the compound venumdo, q. v.: ut ejus familia ad aedem Cereris venum iret,

    Liv. 3, 55, 7:

    pileatos servos venum solitos ire,

    Gell. 7, 4, 1:

    venum iturum,

    Sen. Const. 3, 2:

    seque et sua tradita venum Castra videt,

    Luc. 4, 206:

    venum redibat,

    Claud. in Eutr. 1, 37.

    Lewis & Short latin dictionary > Venerei

См. также в других словарях:

  • decorat — DECORÁT, Ă, decoraţi, te, adj. 1. Împodobit, ornat. 2. Care a fost distins cu o decoraţie. – v. decora. Trimis de dante, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  DECORÁT adj. 1. v. împodobit. 2. (impr.) medaliat. (Persoană decorat.) Trimis de siveco,… …   Dicționar Român

  • DECORAT — Decoratus …   Abbreviations in Latin Inscriptions

  • Ginevra Benci — Portrait de Ginevra de Benci (Léonard de Vinci) Ginevra de Benci Léonard de Vinci, vers 1474 – 1476 huile et détrempe sur bois 38,8 × 36,7 cm …   Wikipédia en Français

  • Ginevra de' Benci — Portrait de Ginevra de Benci (Léonard de Vinci) Ginevra de Benci Léonard de Vinci, vers 1474 – 1476 huile et détrempe sur bois 38,8 × 36,7 cm …   Wikipédia en Français

  • Ginevra de' Benci (Léonard de Vinci) — Portrait de Ginevra de Benci (Léonard de Vinci) Ginevra de Benci Léonard de Vinci, vers 1474 – 1476 huile et détrempe sur bois 38,8 × 36,7 cm …   Wikipédia en Français

  • Ginevra de Benci — Portrait de Ginevra de Benci (Léonard de Vinci) Ginevra de Benci Léonard de Vinci, vers 1474 – 1476 huile et détrempe sur bois 38,8 × 36,7 cm …   Wikipédia en Français

  • Portrait de Ginevra de' Benci (Léonard de Vinci) — Ginevra de Benci Léonard de Vinci, vers 1474 – 1476 huile et détrempe sur bois 38,8 × 36,7 cm …   Wikipédia en Français

  • Portrait de Ginevra de' Benci — Ginevra de Benci Artiste Léonard de Vinci Année vers 1474 – 1476 Technique huile et détrempe sur boi …   Wikipédia en Français

  • decastil — DECASTÍL, decastiluri, s.n. Templu grecesc decorat cu zece coloane în faţă. – Din fr. décastyle. Trimis de claudia, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  decastíl s. n. (sil. mf. stil), pl. decastíluri Trimis de siveco, 10.08.2004. Sursa: Dicţionar… …   Dicționar Român

  • hatorică — HATÓRICĂ, hatorice, adj.f. (În sintagma) Coloană hatorică = coloană, în arhitectura veche egipteană, având capitelul decorat cu patru capete, aparţinând zeiţei Hathor. – Din fr. hathorique. Trimis de gall, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  hatórică adj …   Dicționar Român

  • peribol — PERIBÓL, periboluri, s.n. 1. Spaţiu sacru în jurul templelor greceşti sau romane, decorat cu statui şi monumente votive. 2. Incintă exterioară a unor edificii sacre. – Din fr. péribole. Trimis de oprocopiuc, 13.09.2007. Sursa: DEX 98  periból s …   Dicționar Român

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»