-
1 crimine
m crime* * *crimine s.m. crime; offence, (amer.) offense: commettere un crimine, to commit a crime (o amer. a felony); incolpare di un crimine, to charge with a crime; un crimine contro l'umanità, a crime against humanity // crimine di guerra, war crime // chiedere quell'affitto per un monolocale è un crimine, to ask such a rent for a bedsit is daylight robbery.* * *['krimine]sostantivo maschile crime, criminal act, criminal offense, felony dir.* * *crimine/'krimine/sostantivo m.crime, criminal act, criminal offense, felony dir.\crimine di guerra war crime; crimine contro l'umanità crime against humanity. -
2 crimine sm
['krimine] -
3 crimine
sm ['krimine] -
4 crimine
-
5 crimine contro l'umanità
-
6 crimine di guerra
-
7 il crimine non paga
-
8 prevenzione del crimine, degli incendi
Dizionario Italiano-Inglese > prevenzione del crimine, degli incendi
-
9 crimen
crīmen, ĭnis, n. [contr. for cernimen, from cerno, II. C.]; lit., a judicial decision, verdict, judgment; hence, transf., like the Gr. krima, of the subject of such a decision, and with partieular reference either to the accuser or to the accused.I.Subject., or with reference to the accuser, a charge, accusation, reproach; esp. when unfounded, a calumny, slander (very freq. in every period and species of composition):* B.criminin' me habuisse fidem?
Plaut. Bacch. 4, 3, 15; cf. Ter. Hec. 5, 2, 13:hae litterae fidem Persei criminibus fecerunt,
Liv. 40, 23, 9:cum respondero criminibus,
Cic. Planc. 2, 4:se falsis criminibus circumventum,
Sall. C. 34, 2; cf.:crimen falsum,
Cic. Quint. 2, 8; Hor. C. 3, 7, 14:criminibus adversariorum in invidiam venire,
Nep. Epam. 7, 3:sermones pleni criminum in Patres,
Liv. 6, 14, 11:crimina et suspiciones,
id. 40, 15, 3:tanti maleficii crimen probare te censes posse talibus viris, si, etc.,
Cic. Rosc. Am. 26, 72:sceleris maximi,
id. Cael. 23, 56; cf. id. ib. 27, 65; id. Sull. 24, 8:istius conjurationis,
id. ib. 4, 12:avaritiae,
id. Verr. 2, 2, 78, § 192; 2, 5, 1, § 2:veneficii,
Quint. 5, 7, 37:ubi est crimen quod reprehenditis?
i. e. the point of the accusation, Cic. Sest. 38, 80 Halm ad loc.:quo enim illi crimine peccatoque perierunt?
id. Cael. 30, 71:haec causa est omnium horum scelerum atque criminum,
id. ib. 25, 61;so (approaching the signif. II. A. infra), id C. Norbano in nefario crimine atque in fraude capitali esse ponendum,
id. de Or. 2, 48, 199 Sorof ad loc.:era in crimen veniet,
Ter. Hec. 3, 1, 55 (era male audiet, Don.):quid? sciebas tibi crimini datum iri?
would be made a reproach? Cic. Verr. 2, 5, 29, § 74; cf. Ov. M. 1, 766:crimen adferre,
Cic. Rab. Post. 10, 27; cf.:crimen inferre, offerre,
id. Lael. 18, 65:in quos crimen intendebatur,
Liv. 9, 26, 11:esse in crimine,
to stand charged with, Cic. Verr. 2, 4, 45, § 100:propulsare,
id. Sull. 4, 12:defendere,
to repel, confute, id. ib.; Ov. M. 13, 303;and opp. obicere,
Quint. 6, 3, 69:repellere, transferre,
id. 4, 2, 26 et saep.— Poet.: belli, pretexts (causae), Verg. A. 7, 339.—Meton. (abstr. pro concreto), an object of reproach or invective:II.perpetuae crimen posteritatis eris,
Ov. Tr. 4, 9, 26.—Object., or with reference to the accused, the fault complained of, a crime, fault, offence (freq., but rare in ante-Aug. prose).A.Lit.1.Ingen.:b.foedati crimine turpi,
Lucr. 3, 49:cum haec (causa) non in crimine aliquo, quod ille posset infitiari... consisteret,
Cic. de Or. 1, 40, 182 Sorof ad loc.:crimen meum indicare,
Liv. 40, 12, 10; 41, 25, 6:carendum non solum crimine turpitudinis, verum etiam suspicione,
Quint. 2, 2, 14:cum quidam crimen ultro faterentur,
Suet. Claud. 36:velut crimen taedas exosa jugales,
Ov. M. 1, 483:non prodere vultu,
id. ib. 2, 447:scire,
id. ib. 2, 614:hoc si crimen erit, crimen amoris erit,
Prop. 2 (3), 30, 24; cf.:tuum crimen erit,
thy fault, id. 2 (3), 28, 2:crimina et innoxios discernere,
Tac. A. 1, 55.—Ovid in his Tristia very freq. calls the offence on account of which he was banished crimina or crimen, interchanging it with error, e. g. 1, 9, 64; 2, 3; 2, 207; 3, 5, 52; 3, 6, 26 al.—Of inanim. objects:2.crimina brassicae sunt, animae gravitatem facere, etc.,
fault, defect, Plin. 20, 9, 35, § 91.—In partic., the crime of lewdness, adultery, Ov. M. 9, 24; Sil. 6, 634.—B.Meton.1.An object representing a crime:2.et rupit pictas, caelestia crimina, vestes, i. e. deorum adulteria,
Ov. M. 6, 131; cf.:tum paries nullo crimine pictus erat,
Prop. 2, 6, 34 (2, 5, 26 Bip.):impressā signat sua crimina gemmā,
a letter containing her crime, Ov. M. 9, 566.—A cause of a crime, a criminal:se causam clamat crimenque caputque malorum,
Verg. A. 12, 600; cf.:a pereant Baiae, crimen amoris, aquae,
Prop. 1, 11, 30:Crimen et illa fuit... Myrrha,
id. 3, 19 (4, 18), 15. -
10 crīmen
crīmen inis, n [2 CER-], a judgment, charge, accusation, reproach: crimini credidisse, T.: fidem criminibus facere, L.: respondere criminibus: falsis criminibus circumventus, calumnies, S.: fictum, O.: cui crimina noxia cordi, scandals, V.: sermones pleni criminum in Patres, slanders, L.: sceleris maximi: ubi est crimen quod reprehenditis? i. e. the point of the accusation: crimine verso Arguit, etc., throwing back the charge, O.: sciebas tibi crimini datum iri? would be made a reproach?: Non tibi crimen ero, O.: Crimen, amor, vestrum, a reproach, Love, to you (i. e. to Cupido and Venus), V.: crimen inferre, offerre: in quos crimen intendebatur, L.: esse in crimine, to stand charged with: Cum tanto commune viro, shared, O.: sine crimine, blameless, H.: posteritatis, the reproach, O.: quae te mihi crimina mutant? slanders, Pr.— A crime, fault, offence: meum, L.: crimine ab uno Disce omnīs, V.: cui frigida mens est Criminibus, numbed by, Iu.: sere crimina belli, provocations, V.: malorum, the source, V.—Plur. for sing: video tuum, mea crimina, volnus, O.: impressā signat sua crimina gemmā, the recital of, O.* * *indictment/charge/accusation; blame/reproach/slander; verdict/judgment (L+S); sin/guilt; crime/offense/fault; cause of a crime, criminal (L+S); adultery -
11 damno
damno (in vulg. lang. and late Lat. sometimes dampno), āvi, ātum, 1, v. a. [damnum].I.Gen., to occasion loss or damage to, to harm, damage = damno [p. 511] afficere:II.pauperibus parcere, divites damnare atque domare,
Plaut. Trin. 4, 1, 10.—Esp. [cf. damnum, II.] a judicial t. t., to condemn, doom, sentence one to any punishment = condemno, v. Cic. Or. 49, 166 (opp. to absolvere, liberare, dimittere; cf. also condemno, culpo, improbo; common and classical).—Constr. with acc. of person, either alone or with gen., abl., de, in, ad, etc., of the crime and punishment: damnatur aliquis crimine vel judicio, sed sceleris, parricidii, etc., Lachm. ad Lucr. 2, p. 273 sq.; cf. Munro, ad Lucr. 4, 1183: Zumpt, Gr. § 446 sq.; Roby, Gr. § 1199 sq.(α).With acc. pers. alone:(β).ergo ille damnatus est: neque solum primis sententiis, quibus tantum statuebant judices, damnarent an absolverent, sed etiam illis, etc.,
Cic. de Or. 1, 54, 231; id. Rosc. Am. 39, 114:censoris judicium nihil fere damnato nisi ruborem affert,
id. Rep. 4, 6 (fragm. ap. Non. 24, 9): ego accusavi, vos damnastis, Dom. Afer ap. Quint. 5, 10, 79 et saep. — Transf., of things: causa judicata atque damnata, Cic. Rab. perd. 4; id. Clu. 3.—With acc. pers. and gen. ( criminis or poenae):(γ).ambitus damnati,
Caes. B. C. 3, 1, 4; Cic. Brut. 48 fin.:furti,
id. Flacc. 18, 43:injuriarum,
id. Verr. 2, 5, 41 fin.:majestatis,
id. Phil. 1, 9, 23:peculatus,
id. Verr. 1, 13, 39:rei capitalis,
id. de Sen. 12, 42;sceleris conjurationisque,
id. Verr. 2, 5, 5 Zumpt N. cr., et saep.:capitis,
Caes. B. C. 3, 83, 4; 3, 110, 4:octupli,
Cic. Verr. 2, 3, 11, § 28:absentem capitalis poenae,
Liv. 42, 43, 9; cf.:crimine falso damnari mortis,
Verg. A. 6, 430.—With abl.:(δ).ut is eo crimine damnaretur,
Cic. Verr. 2, 4, 45; so,capite,
id. Tusc. 1, 22 al.:morte,
Sen. Herc. Oet. 888:tertiā parte agri,
Liv. 10, 1, 3:pecuniā,
Just. 8, 1, 7; cf.:Milo Clodio interfecto eo nomine erat damnatus,
on that account, Caes. B. C. 3, 21, 4; morti (abl.) damnare, Liv. 4, 37, 6, v. Weissenb. ad loc.—With de:(ε).de majestate damnatus,
Cic. Verr. 1, 13, 39:de vi et de majestate,
id. Phil. 1, 9:de vi publica,
Tac. A. 4, 13 al.; cf.quibus de causis damnati,
Val. Max. 8, 1 init. —With in or ad:(ζ).nec in metallum damnabuntur, nec in opus publicum, vel ad bestias,
Dig. 49, 18, 3:ad mortem,
Tac. A. 16, 21;ad extremum supplicium,
id. ib. 6, 38: Suet. Cal. 27; id. Ner. 31.—With ut, Tac. A. 2, 67.—(η).With quod:(θ).Athenienses Socratem damnaverunt quod novam religionem introducere videbatur,
Val. Max. 1, 1, 7, ext. 7:Baebius est damnatus, quod milites praebuisset, etc.,
Liv. 45, 31, 2.—With cur:B.damnabantur cur jocati essent,
Spart. Sev. 14, § 13.Transf.1.To bind or oblige one's heir by last will and testament to the performance of any act.—Constr. with ut, ne, or the inf.:2.si damnaverit heredem suum, ut, etc.,
Dig. 12, 6, 26; with ne, ib. 8, 4, 16; with inf.:heredem dare, etc.,
ib. 30, 12: Hor. S. 2, 3, 86.In a non-legal sense, to condemn, censure, judge: (with acc. pers. and gen. or abl.) aliquem summae stultitiae, Cic. Part. 38, 134:II.damnatus longi Sisyphus laboris,
Hor. Od. 2, 14, 19:stultitiaeque ibi se damnet (amator),
Lucr. 4, 1179: damnare aliquem voti ( poet. and late Lat., voto, votis), to condemn one to fulfil his vow, i. e. by granting his prayer (not in Cic.):damnabis tu quoque votis,
Verg. E. 5, 80, Serv. and Heyne: voto, Sisenn. ap. Non. 277, 11:voti,
Liv. 10, 37 fin.; 27, 45:voto damnatus,
Hyg. Astr. 2, 24; Lact. Fab. 10, 8 (cf.: voti, Titin. and Turpil. ap. Non. 277, 6 and 10; Titin. Fr. 153;Turpil. Fr. 128 Ribb.): morti,
Lucr. 6, 1231; cf.:Stygio caput damnaverat Orco,
Verg. A. 4, 699:damnati turis acervi,
devoted to the gods below, Stat. S. 2, 21 et saep.; cf.also: quem damnet (sc. leto) labor,
Verg. A. 12, 727 Heyne:damnare eum Senecam et invisum quoque habere,
to condemn, censure, disapprove, Quint. 10, 1, 125:videntur magnopere damnandi, qui, etc.,
id. 5, 1, 2:debitori suo creditor saepe damnatur,
Sen. Ben. 6, 4, 4.—Of inanimate objects, to condemn, reject:ne damnent quae non intelligunt,
id. 10, 1, 26; cf. id. 10, 4, 2; 11, 3, 70 et saep.— Part. fut. pass. as subst.:quem non puduisset damnanda committere,
Plin. Ep. 3, 9, 5.Of the plaintiff, to seek or effect a person's condemnation (rare): quem ad recuperatores modo damnavit Plesidippus, Plaut. Rud. 5, 1, 2; Varr. R. R. 2, 2, 6:I.Verrem, quem M. Cicero damnaverat,
Plin. 34, 2, 3, § 6; Liv. 7, 16, 9; cf. condemno, no. II., and condemnator, no. II.—Hence,damnātus, a, um, P. a.Prop., condemned:II.dicet damnatas ignea testa manus,
Prop. 5, 7, 38.—Meton. (effectus pro causa), reprobate, criminal:B.quis te miserior? quis te damnatior?
Cic. Pis. 40:damnati lingua vocem habet, vim non habet,
Pub. Syr. 142 (Ribb.).—Hateful, wretched:damnatae noctes,
Prop. 4, 12 (5, 11 M.), 15. -
12 arguō
arguō uī, ūtus, ere [ARG-], to make known, show, prove, manifest, disclose, declare, betray: genus arguitur voltu, O.: Degeneres animos timor arguit, V.: amantem silentium Arguit, H.— Pass reflex., to betray oneself: Laudibus arguitur vini vinosus Homerus, H. — To accuse, complain of, inform against, charge, blame, denounce: servos: ambigue dictum, censure, H.: quid arguis? What is your accusation?: ea culpa quam arguo, L.: facinoris: sceleris: culpae regem, L.: occupandae rei p. argui, Ta.: me timoris, V.: te hoc crimine: quo (crimine) argui posset, N.: id quod me arguis: de quibus verbo: civīs Romanos necatos esse: pulsum (me esse), V.: me patrium temerasse cubile Arguit, O.: animalia mensis Arguit imponi, censured the practice, O.: occidisse patrem arguitur.* * *arguere, argui, argutus V TRANSprove, argue, allege; disclose; accuse, complain of, charge, blame, convict -
13 condemnō
condemnō āvī, ātus, are [com- + damno], to convict, condemn, sentence, find guilty: omnes sine dubitatione condemnant: reum: alquem iudicio turpissimo: hunc sibi, for his own benefit: arbitrium pro socio condemnari, in an arbitration on the partnership: alqm ambitūs: alqm capitis, capitally: iniuriarum: pecuniae publicae: rerum capitalium, S.: sponsionis: eodem crimine Sopatrum: quadruplo condemnari, be mulcted: alqm de aleā: de pecuniis repetundis. — To condemn, blame, disapprove: factum iudicio amicorum: aliquem inertiae: summae iniquitatis condemnari, Cs.: hominem de litteris conruptis.—Of a prosecutor, to convict, prosecute successfully, prove guilty: hoc crimine illum: alqm furti: istum omnium sententiis: inimicum.* * *condemnare, condemnavi, condemnatus V TRANScondemn, doom, convict; find guilty; (pass) sentence; blame, censure, impugn -
14 damnō
damnō āvī, ātus, āre [damnum], to adjudge guilty, condemn, convict: reum: damnarent an absolverent: delicta mariti, i. e. believe him guilty, O.: causa damnata, decided unfavorably: contra edictum fecisse damnari: ambitūs damnatus, Cs.: furti: eo crimine damnari: Clodio interfecto, eo nomine erat damnatus, Cs.: existimatione damnatus, by public opinion: de maiestate damnatus: damnatus, quod praebuisset, etc., L.: ducent damnatum domum, will condemn and drag home (as a fraudulent debtor), T.: damnatum poenam sequi oportebat, if convicted, Cs. — To sentence, doom: capitis, Cs.: octupli damnari, mulcted: absentem capitalis poenae, L.: falso damnati crimine mortis, V.: longi laboris, H.: tertiā parte agri, L.: morti, L.: a Popilio decem milibus aeris, i. e. prosecuted by P., and fined, L.: gladiatorum dare centum Damnati paria, i. e. bound by the will, H.— To condemn, blame, disapprove, reject: nimios amores, O.: facto damnandus in uno, O.: sua lumina, the evidence of, O.: consilium, Cu.— To consecrate, devote, condemn as a sacrifice: caput Orco, V.: Quem damnet labor (sc. leto), V.—With voti (poet. also votis), to grant one's prayer (and thus exact fulfilment of a vow): dixit nunc demum se voti esse damnatum, N.: ut damnarentur ipsi votorum, L.: damnabis tu quoque votis (agricolas), V.* * *damnare, damnavi, damnatus V TRANSpass/pronounce judgement, find guilty; deliver/condemn/sentence; harm/damn/doom; discredit; seek/secure condemnation of; find fault; bind/oblige under a will -
15 abominevole
abominable* * *abominevole agg.1 abominable, detestable, loathsome* * *[abomi'nevole]aggettivo [crimine, persona] abominable* * *abominevole/abomi'nevole/[crimine, persona] abominable; l'abominevole uomo delle nevi the abominable snowman. -
16 autore
m authorlaw perpetrator* * *autore s.m.1 author; maker; originator; promoter: l'autore di un delitto, perpetrator of a crime; essere l'autore della rovina di qlcu., to be the cause of s.o.'s downfall // gli autori dei nostri giorni, (letter.) ( i nostri genitori) our progenitors2 ( di libri) author, writer; ( di musica) composer; ( di quadri) painter; ( di sculture) sculptor: quadro d'autore antico, (painting by) an old master; film d'autore, auteur film* * *[au'tore]1) author; (di canzoni) (song)writer; (di opere d'arte) artist; (scrittore) writerdiritti d'autore — copyright; (compenso) royalties
2) (responsabile) (di attentato, crimine) perpetrator* * *autore/au'tore/sostantivo m.(f. - trice /trit∫e/)1 author; (di canzoni) (song)writer; (di opere d'arte) artist; (scrittore) writer; l'autore della lettera the writer of the letter; diritti d'autore copyright; (compenso) royalties; film d'autore art film2 (responsabile) (di attentato, crimine) perpetrator; l'autore di uno scherzo one who plays a joke. -
17 coinvolgere
involve (in in)* * *coinvolgere v.tr. to involve, to implicate, to mix (s.o., sthg.) up in (sthg.): coinvolgere qlcu. in una disputa, to involve s.o. in a quarrel; coinvolgere qlcu. in uno scandalo, to implicate s.o. in a scandal; si è lasciato coinvolgere in un affare poco chiaro, he got mixed up in some rather shady business; non devi lasciarti coinvolgere emotivamente, you mustn't get emotionally involved.* * *[koin'vɔldʒere]verbo transitivo1) (implicare)coinvolgere qcn. in — to involve o implicate sb. in, to draw o drag sb. into [scandalo, crimine]
3) (appassionare) [film, libro] to involve, to engross* * *coinvolgere/koin'vɔldʒere/ [101]1 (implicare) coinvolgere qcn. in to involve o implicate sb. in, to draw o drag sb. into [scandalo, crimine]2 (fare partecipare) mi hanno coinvolto nell'affare they cut me in on the deal3 (appassionare) [film, libro] to involve, to engross. -
18 confessare
confessarsi confess* * *confessare v.tr.1 to confess (anche dir.); ( riconoscere) to acknowledge; ( ammettere) to admit, to avow, to own up to (sthg.): confessare la propria ignoranza, to confess (o admit) one's ignorance; confessa d'avere quarant'anni, she owns to (being) forty; confessò che mentiva, he confessed he was lying; confesso d'aver studiato molto poco, I confess that I studied (o to having studied) very little; confessare un debole per il buon vino, to confess to a weakness for good wine; confessare un delitto, to confess (o to own up to) a crime; alla fine il sospetto confessò, at the end the suspect confessed; confessare il proprio errore, to own up to a mistake (o to avow one's guilt); confessò il suo imbarazzo nel dovergli parlare, he confessed (o owned up) to being embarrassed about having to speak to him3 (eccl.) to confess: confessare i propri peccati, to confess one's sins; confessare qlcu., to hear s.o.'s confession (o to confess s.o.).◘ confessarsi v.rifl.2 ( riconoscersi) to confess oneself, to avow oneself, to own up (to sthg.): confessare colpevole, to plead guilty.* * *[konfes'sare]1. vt(gen) to confess, admit, Rel to confessti confesso che... — I must confess that...
2. vr (confessarsi)1) Rel2)* * *[konfes'sare] 1.verbo transitivo1) (dichiarare apertamente) to admit, to confess (to), to own up to [crimine, colpa]; to confess [verità, errore, debolezza, desiderio]confessare di avere fatto qcs. — to admit o confess having done sth
3) relig. to confess [ peccati]2.confessare qcn. — (ascoltare in confessione) to hear sb.'s confession
verbo pronominale confessarsi- rsi colpevole — to admit one's guilt, to plead guilty
2) relig. to confess, to make one's confession3) (confidarsi)* * *confessare/konfes'sare/ [1]1 (dichiarare apertamente) to admit, to confess (to), to own up to [crimine, colpa]; to confess [verità, errore, debolezza, desiderio]; confessare di avere fatto qcs. to admit o confess having done sth.2 (riconoscere) devo confessare che non mi piace I must confess I don't like himII confessarsi verbo pronominale1 (dichiararsi) - rsi colpevole to admit one's guilt, to plead guilty2 relig. to confess, to make one's confession3 (confidarsi) - rsi con un amico to confide in a friend. -
19 dilagante
[dila'gante]* * *dilagante/dila'gante/ -
20 esecrabile
esecrabile agg. execrable, abominable, despicable, heinous, detestable: è senz'altro un atto esecrabile, it is undoubtedly a despicable (o an abominable) act (o deed); si è comportato in modo esecrabile, he behaved abominably; un delitto esecrabile, a heinous crime.* * *[eze'krabile]* * *esecrabile/eze'krabile/
См. также в других словарях:
crimine — / krimine/ s.m. [dal lat. crimen mĭnis, propr. decisione giudiziaria , poi accusa , quindi delitto ]. 1. [grave atto delittuoso: commettere un c. ] ▶◀ delitto, misfatto. ⇑ reato. ⇓ assassinio, furto, omicidio, rapina. 2. (estens., soc.) [il… … Enciclopedia Italiana
Crimine — Ndrangheta Map for location of Calabria in Italy Structure La Provincia · Ndrina · Capo crimine · La Sant … Wikipedia
crimine — crì·mi·ne s.m. AU 1. delitto particolarmente efferato, grave o crudele Sinonimi: delitto, 1misfatto, nefandezza, reato. 2. estens., azione particolarmente deprecabile: è un crimine sprecare tutto questo cibo! Sinonimi: delitto, 1misfatto,… … Dizionario italiano
crimine — {{hw}}{{crimine}}{{/hw}}s. m. Delitto particolarmente efferato … Enciclopedia di italiano
crimine — pl.m. crimini … Dizionario dei sinonimi e contrari
crimine — s. m. delitto, assassinio, reato, imputazione, colpa, misfatto □ (est.) scelleratezza, nefandezza, iniquità □ (est.) criminalità, malavita, delinquenza CONTR. innocenza … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
crimine — crim·i·ne … English syllables
crimine — … Useful english dictionary
Crimine ab uno disce omnes. — См. На один копыл чорт всех ляхов покроил … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Capo crimine — A capo crimine is the elected boss of the crimine , an annual meeting of the Ndrangheta locali near the Sanctuary of Our Lady of Polsi in the municipality of San Luca during the September Feast.Paoli, Mafia Brotherhoods , p. 59] At least since… … Wikipedia
In flagrante crimine — … Википедия