Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

crazy+person

  • 41 screwball

    tr['skrʊːbɔːl]
    1 SMALLAMERICAN ENGLISH/SMALL familiar (crazy person) excéntrico,-a, chiflado,-a, loco,-a; (idea etc) chalado,-a, descabellado,-a, disparatado,-a
    2 SMALLAMERICAN ENGLISH/SMALL familiar (in baseball) torniquete nombre masculino, tirabuzón nombre masculino
    adj.
    estrafalario, -a adj.
    excéntrico, -a adj.
    n.
    estrafalario s.m.
    excéntrico s.m.
    1) ( eccentric person) (AmE colloq) excéntrico, -ca mf, chiflado, -da m,f (fam)
    2) ( in baseball) torniquete m, tirabuzón m
    ['skruːbɔːl] (esp US)
    1.
    ADJ excéntrico, estrafalario
    2.
    N chiflado(-a) * m / f, chalado(-a) * m / f, tarado(-a) m / f (esp LAm) *
    * * *
    1) ( eccentric person) (AmE colloq) excéntrico, -ca mf, chiflado, -da m,f (fam)
    2) ( in baseball) torniquete m, tirabuzón m

    English-spanish dictionary > screwball

  • 42 locatis

    locatis mf fam crazy person: estás hecha una locatis, you're quite crazy

    English-spanish dictionary > locatis

  • 43 sinoque

    sinoque
    A adj crazy.
    B nmf crazy person, headcase.
    (très familier) [sinɔk] adjectif
    nutty (très familier), loony (très familier)

    Dictionnaire Français-Anglais > sinoque

  • 44 meshugener

    Mad, crazy, insane man
    * * *
    (m.) madman, crazy person, lunatic

    Yiddish-English dictionary (in roman letters) > meshugener

  • 45 schizo

    [ˈskɪtsəʊ, AM -soʊ]
    I. n ( pej sl) Schizophrene(r) f(m)
    II. adj ( pej sl) schizophren; ( fig) verrückt fig fam
    * * *
    ['skɪtsəʊ] (inf)
    1. n
    (= schizophrenic) Schizophrene(r) mf; (= crazy person) Verrückte(r) mf (inf)
    2. adj
    (= schizophrenic) schizophren; (= crazy) verrückt (inf)
    * * *
    schizo [ˈskıtsəʊ] umg
    A adj academic.ru/64626/schizophrenic">schizophrenic B
    B pl -os s
    1. schizophrenic A
    2. US Tasse Kaffee, deren Inhalt zu gleichen Teilen aus koffeinhaltigem und koffeinfreiem Kaffee besteht

    English-german dictionary > schizo

  • 46 loco

    • berserk
    • crazed
    • crazy
    • crazy person
    • demented
    • deranged
    • insalubrious
    • insane asylum
    • mad
    • madman
    • nutty
    • off one's head
    • WACH
    • wad

    Diccionario Técnico Español-Inglés > loco

  • 47 alienum

    ălĭēnus, a, um [2. alius].
    I.
    Adj.
    A.
    In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:

    in aedīs inruit Alienas,

    id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:

    alienae partes anni,

    Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:

    pecuniis alienis locupletari,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    cura rerum alienarum,

    id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:

    alienos mores ad suos referre,

    Nep. Epam. 1, 1:

    in altissimo gradu alienis opibus poni,

    Cic. Sest. 20:

    semper regibus aliena virtus formidolosa est,

    Sall. C. 7, 2:

    amissis bonis alienas opes exspectare,

    id. ib. 58. 10 Herz.:

    aliena mulier,

    another man's wife, Cic. Cael. 37:

    mulier alieni viri sermonibus assuefacta,

    of another woman's husband, Liv. 1, 46:

    virtutem et bonum alienum oderunt,

    id. 35, 43:

    alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,

    Plin. 29, 1, 8, § 19:

    oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,

    Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:

    alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,

    Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:

    pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,

    Suet. Calig. 36:

    epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,

    i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:

    te conjux aliena capit,

    Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:

    vulnus,

    intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:

    alieno Marte pugnabant, sc. equites,

    i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:

    aliena nomina,

    debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—
    B.
    Esp.
    1.
    In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    alienus est ab nostrā familiā,

    Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:

    multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,

    to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:

    non alienus sanguine regibus,

    Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—

    Hence alienus and propinquus are antith.,

    Cic. Lael. 5, 19:

    ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,

    id. Fam. 1, 9 Manut.:

    ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,

    id. ib. 3, 6.—
    2.
    Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:

    in physicis Epicurus totus est alienus,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    homo non alienus a litteris,

    not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—
    3.
    Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.
    (α).
    With gen.:

    pacis (deorum),

    Lucr. 6, 69:

    salutis,

    id. 3, 832:

    aliarum rerum,

    id. 6, 1064:

    dignitatis alicujus,

    Cic. Fin. 1, 4, 11:

    neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),

    convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—
    (β).
    With dat.:

    quod illi causae maxime est alienum,

    Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—
    (γ).
    With abl.:

    neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,

    Cic. Div. 1, 38, 83:

    homine alienissimum,

    id. Off. 1, 13, 41:

    dignitate imperii,

    id. Prov. Cons. 8, 18:

    amicitiā,

    id. Fam. 11, 27:

    existimatione meā,

    id. Att. 6, 1:

    domus magis his aliena malis,

    farther from, Hor. S. 1, 9, 50:

    loco, tempore,

    Quint. 6, 3, 33.—
    (δ).
    With ab:

    alienum a vitā meā,

    Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:

    a sapiente,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    a dignitate,

    id. Fam. 4, 7:

    navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,

    id. Att. 16, 3.—
    (ε).
    With inf. or clause as subject:

    nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,

    Cic. Off. 2, 7, 23:

    non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,

    Nep. Milt. 6, 1.—
    4.
    Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:

    illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,

    Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:

    a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,

    id. Lael. 8 fin.:

    sin a me est alienior,

    id. Fam. 2, 17:

    ex alienissimis amicissimos reddere,

    id. ib. 15, 4 al.:

    Muciani animus nec Vespasiano alienus,

    Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.

    Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,

    Caes. B. G. 1, 15:

    alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,

    Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:

    ad judicium corrumpendum tempus alienum,

    Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:

    vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,

    id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—
    5.
    In medic. lang.
    a.
    Of the body, dead, corrupted, paralyzed (cf. alieno, II. B. 2.), Scrib. Comp. 201.—
    b.
    Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):

    Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,

    Sall. C. 37, 1 Herz.—
    II.
    Subst.
    1.
    ălĭēnus, i, m., a stranger.
    a.
    One not belonging to one's house, family, or country:

    apud me cenant alieni novem,

    Plaut. Stich. 3, 2, 21:

    ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,

    Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,

    id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:

    quasi ad alienos durius loquebatur,

    Vulg. Gen. 42, 7:

    a filiis suis an ab alienis?

    ib. Matt. 17, 24:

    cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,

    Cic. Lael. 5:

    quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,

    Vell. 2, 76.—
    b.
    One not related to a person or thing:

    in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,

    Cic. Mil. 28, 76:

    vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,

    Col. 3, 21, 3.—
    2.
    ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:

    Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,

    Cato, R. R. 5, 1:

    alieno abstinuit,

    Suet. Tit. 7:

    ex alieno largiri,

    Cic. Fam. 3, 8, 8; so,

    de alieno largiri,

    Just. 36, 3, 9:

    alieni appetens, sui profugus,

    Sall. C. 5; Liv. 5, 5:

    in aliena aedificium exstruere,

    Cic. Mil. 27, 74 (cf.:

    in alieno solo aedificare,

    Dig. 41, 1, 7).— Plur.,
    a.
    The property of a stranger:

    quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?

    Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—
    b.
    The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;

    humani nihil a me alienum puto,

    Ter. Heaut. 1, 1, 23:

    aliena ut melius videant quam sua,

    id. ib. 3, 1, 95.—
    c.
    Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:

    Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,

    Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:

    Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,

    Ov. Tr. 3, 19:

    interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,

    Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).
    Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use.

    Lewis & Short latin dictionary > alienum

  • 48 alienus

    ălĭēnus, a, um [2. alius].
    I.
    Adj.
    A.
    In gen., that belongs to another person, place, object, etc., not one's own, another's, of another, foreign, alien (opp. suus): NEVE. ALIENAM. SEGETEM. PELLEXERIS., Fragm. XII. Tab. ap. Plin. 28, 2, and Serv. ad Verg. E. 8, 99: plus ex alieno jecore sapiunt quam ex suo, Pac. ap. Cic. Div. 1, 57; Plaut. Mil. 2, 2, 111; cf. id. ib. 2, 2, 88, and Lind. ib. 2, 3, 3: quom sciet alienum puerum ( the child of another) tolli pro suo, Ter. Hec. 4, 1, 61:

    in aedīs inruit Alienas,

    id. Ad. 1, 2, 9; id. And. 1, 1, 125:

    alienae partes anni,

    Lucr. 1, 182; so Verg. G. 2, 149:

    pecuniis alienis locupletari,

    Cic. Rosc. Am. 47, 137:

    cura rerum alienarum,

    id. Off. 1, 9, 30; 2, 23, 83:

    alienos mores ad suos referre,

    Nep. Epam. 1, 1:

    in altissimo gradu alienis opibus poni,

    Cic. Sest. 20:

    semper regibus aliena virtus formidolosa est,

    Sall. C. 7, 2:

    amissis bonis alienas opes exspectare,

    id. ib. 58. 10 Herz.:

    aliena mulier,

    another man's wife, Cic. Cael. 37:

    mulier alieni viri sermonibus assuefacta,

    of another woman's husband, Liv. 1, 46:

    virtutem et bonum alienum oderunt,

    id. 35, 43:

    alienis pedibus ambulamus, alienis oculis agnoscimus, alienā memoriā salutamus, alienā operā vivimus,

    Plin. 29, 1, 8, § 19:

    oportet enim omnia aut ad alienum arbitrium aut ad suum facere,

    Plin. Ep. 6, 14; so Suet. Claud. 2:

    alienum cursum alienumque rectorem, velut captā nave, sequi,

    Plin. Pan. 82, 3; Tac. A. 15, 1 fin.:

    pudicitiae neque suae neque alienae pepercit,

    Suet. Calig. 36:

    epistolas orationesque et edicta alieno formabat ingenio,

    i. e. caused to be written by another, id. Dom. 20:

    te conjux aliena capit,

    Hor. S. 2, 7, 46; 1, 1, 110; so id. ib. 1, 3, 116:

    vulnus,

    intended for another, Verg. A. 10, 781: aliena [p. 85] cornua, of Actæon transformed into a stag, Ov. M. 3, 139:

    alieno Marte pugnabant, sc. equites,

    i. e. without horses, as footmen, Liv. 3, 62: aes alienum, lit. another's money; hence, in reference to him who has it, a debt; cf. aes. So also:

    aliena nomina,

    debts in others' names, debts contracted by others, Sall. C. 35, 3.—
    B.
    Esp.
    1.
    In reference to relationship or friendship, not belonging to one, alien from, not related or allied, not friendly, inimical, strange, Plaut. Capt. 1, 2, 43:

    alienus est ab nostrā familiā,

    Ter. Ad. 3, 2, 28; id. Heaut. 5, 4, 6 Ruhnk.:

    multi ex finibus suis egressi se suaque omnia alienissimis crediderunt,

    to utter strangers, Caes. B. G. 6, 31:

    non alienus sanguine regibus,

    Liv. 29, 29; Vell. 2, 76.—

    Hence alienus and propinquus are antith.,

    Cic. Lael. 5, 19:

    ut neque amicis neque etiam alienioribus desim,

    id. Fam. 1, 9 Manut.:

    ut tuum factum alieni hominis, meum vero conjunctissimi et amicissimi esse videatur,

    id. ib. 3, 6.—
    2.
    Trop.: alienum esse in or ab aliquā re, to be a stranger to a thing, i. e. not to be versed in or familiar with, not to understand:

    in physicis Epicurus totus est alienus,

    Cic. Fin. 1, 6, 17:

    homo non alienus a litteris,

    not a stranger to, not unversed in, id. Verr. 2, 2, 26.—
    3.
    Foreign to a thing, i. e. not suited to it, unsuitable, incongruous, inadequate, inconsistent, unseasonable, inapposite, different from (opp. aptus); constr. with gen., dat., abl., and ab; cf. Burm. ad Ov. F. 1, 4; Manut. ad Cic. Fam. 9, 14, 5; Spald. ad Quint. 6, 3, 33; Zumpt, Gr. § 384.
    (α).
    With gen.:

    pacis (deorum),

    Lucr. 6, 69:

    salutis,

    id. 3, 832:

    aliarum rerum,

    id. 6, 1064:

    dignitatis alicujus,

    Cic. Fin. 1, 4, 11:

    neque aliena consili (sc. domus D. Bruti),

    convenient for consultation, Sall. C. 40, 5 Kritz al.—
    (β).
    With dat.:

    quod illi causae maxime est alienum,

    Cic. Caecin. 9, 24: arti oratoriae, Quint. prooem. 5; 4, 2, 62; Sen. Q. N. 4 praef.—
    (γ).
    With abl.:

    neque hoc dii alienum ducunt majestate suā,

    Cic. Div. 1, 38, 83:

    homine alienissimum,

    id. Off. 1, 13, 41:

    dignitate imperii,

    id. Prov. Cons. 8, 18:

    amicitiā,

    id. Fam. 11, 27:

    existimatione meā,

    id. Att. 6, 1:

    domus magis his aliena malis,

    farther from, Hor. S. 1, 9, 50:

    loco, tempore,

    Quint. 6, 3, 33.—
    (δ).
    With ab:

    alienum a vitā meā,

    Ter. Ad. 5, 8, 21: a dignitate rei publicae, Tib. Gracch. ap. Gell. 7, 19, 7:

    a sapiente,

    Cic. Ac. 2, 43, 132:

    a dignitate,

    id. Fam. 4, 7:

    navigationis labor alienus non ab aetate solum nostrā, verum etiam a dignitate,

    id. Att. 16, 3.—
    (ε).
    With inf. or clause as subject:

    nec aptius est quidquam ad opes tuendas quam diligi, nec alienius quam timeri,

    Cic. Off. 2, 7, 23:

    non alienum videtur, quale praemium Miltiadi sit tributum, docere,

    Nep. Milt. 6, 1.—
    4.
    Averse, hostile, unfriendly, unfavorable to:

    illum alieno animo a nobis esse res ipsa indicat,

    Ter. Ad. 3, 2, 40; Cic. Deiot. 9, 24:

    a Pyrrho non nimis alienos animos habemus,

    id. Lael. 8 fin.:

    sin a me est alienior,

    id. Fam. 2, 17:

    ex alienissimis amicissimos reddere,

    id. ib. 15, 4 al.:

    Muciani animus nec Vespasiano alienus,

    Tac. H. 2, 74.—Rar. transf. to things; as in the histt., alienus locus, a place or ground unfavorable for an engagement, disadvantageous (opp. suus or opportunus; cf.

    Gron. Obs. 4, 17, 275): alieno loco proelium committunt,

    Caes. B. G. 1, 15:

    alienissimo sibi loco contra opportunissimo hostibus conflixit,

    Nep. Them. 4, 5 Brem.—So of time unfitting, inconvenient, unfavorable, Varr. R. R. 3, 16:

    ad judicium corrumpendum tempus alienum,

    Cic. Verr. 1, 5; id. Caecin. 67:

    vir egregius alienissimo rei publicae tempore exstinctus,

    id. Brut. 1; id. Fam. 15, 14.—Of other things: alienum ( dangerous, perilous, hurtful) suis rationibus, Sall. C. 56, 5; Cels. 4, 5.—
    5.
    In medic. lang.
    a.
    Of the body, dead, corrupted, paralyzed (cf. alieno, II. B. 2.), Scrib. Comp. 201.—
    b.
    Of the mind, insane, mad (cf. alieno and alienatio):

    Neque solum illis aliena mens erat, qui conscii conjurationis fuerant,

    Sall. C. 37, 1 Herz.—
    II.
    Subst.
    1.
    ălĭēnus, i, m., a stranger.
    a.
    One not belonging to one's house, family, or country:

    apud me cenant alieni novem,

    Plaut. Stich. 3, 2, 21:

    ut non ejectus ad alienos, sed invitatus ad tuos īsse videaris,

    Cic. Cat. 1, 9, 23:

    quas copias proximis suppeditari aequius est, eas transferunt ad alienos,

    id. Off. 1, 14: cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni, id. Am. 5, 19:

    quasi ad alienos durius loquebatur,

    Vulg. Gen. 42, 7:

    a filiis suis an ab alienis?

    ib. Matt. 17, 24:

    cives potiores quam peregrini, propinqui quam alieni,

    Cic. Lael. 5:

    quod alieno testimonium redderem, in eo non fraudabo avum meum,

    Vell. 2, 76.—
    b.
    One not related to a person or thing:

    in longinquos, in propinquos, in alienos, in suos irruebat,

    Cic. Mil. 28, 76:

    vel alienissimus rusticae vitae, naturae benignitatem miretur,

    Col. 3, 21, 3.—
    2.
    ălĭēnum, i, n., the property of a stranger:

    Haec erunt vilici officia: alieno manum abstineant, etc.,

    Cato, R. R. 5, 1:

    alieno abstinuit,

    Suet. Tit. 7:

    ex alieno largiri,

    Cic. Fam. 3, 8, 8; so,

    de alieno largiri,

    Just. 36, 3, 9:

    alieni appetens, sui profugus,

    Sall. C. 5; Liv. 5, 5:

    in aliena aedificium exstruere,

    Cic. Mil. 27, 74 (cf.:

    in alieno solo aedificare,

    Dig. 41, 1, 7).— Plur.,
    a.
    The property of a stranger:

    quid est aliud aliis sua eripere, aliis dare aliena?

    Cic. Off. 2, 23; Liv. 30, 30: aliena pervadere, a foreign (in opp. to the Roman) province, Amm. 23, 1.—
    b.
    The affairs or interests of strangers: Men. Chreme, tantumue ab re tuast oti tibi, aliena ut cures, ea, quae nihil ad te attinent. Chrem. Homo sum;

    humani nihil a me alienum puto,

    Ter. Heaut. 1, 1, 23:

    aliena ut melius videant quam sua,

    id. ib. 3, 1, 95.—
    c.
    Things strange, foreign, not belonging to the matter in hand:

    Quod si hominibus bonarum rerum tanta cura esset, quanto studio aliena ac nihil profutura multumque etiam periculosa petunt, etc.,

    Sall. J. 1, 5; hence, aliena loqui, to talk strangely, wildly, like a crazy person:

    Quin etiam, sic me dicunt aliena locutum, Ut foret amenti nomen in ore tuum,

    Ov. Tr. 3, 19:

    interdum in accessione aegros desipere et aliena loqui,

    Cels. 3, 18 (v. alieniloquium).
    Comp. rare, but sup. very freq.; no adv. in use.

    Lewis & Short latin dictionary > alienus

  • 49 lunaticus

    lūnātĭcus, a, um, adj. [id.].
    I.
    Living on the moon:

    homines,

    Lact. 3, 23, 13.—
    II.
    = selêniakos, selênoplêktos, epileptic, lunatic, moon-struck, crazy:

    mancipium,

    Dig. 21, 1, 43, § 6; Vulg. Matt. 4, 24; 17, 14; Acron. ad Hor. A. P. 454; App. Herb. 64, 1:

    oculus,

    that is blind at certain times, blind in moonlight, Veg. Vet. 2, 18.—As subst.: lūnātĭcus, i, m., a crazy person, lunatic:

    lunaticus est et male patitur,

    Vulg. Matt. 17, 15.

    Lewis & Short latin dictionary > lunaticus

  • 50 shocker

    noun (a very unpleasant person or thing: This headache is a real shocker.) der Graus
    * * *
    shock·er
    [ˈʃɒkəʳ, AM ˈʃɑ:kɚ]
    n ( fam)
    1. (shocking thing) Schocker m fam
    the Sun's headline was a deliberate \shocker die Schlagzeile der Sun sollte schockieren
    2. (very bad thing) Katastrophe f
    the match was a \shocker das Match war katastrophal [o schrecklich
    3. (crazy person) abgedrehter Typ sl
    to be a \shocker die Leute schockieren fam
    * * *
    ['ʃɒkə(r)]
    n (inf)
    Reißer m (inf), Schocker m (inf)

    he told me a shocker about conditions in jailer erzählte mir eine Schauergeschichte über die Zustände im Gefängnis

    * * *
    shocker s umg Schocker m (jemand, der oder etwas, was schockiert)
    * * *
    n.
    Schauerroman m.

    English-german dictionary > shocker

  • 51 sickie

    [ˈsɪki]
    n
    2. BRIT ( fam: sick leave) Krankheitstag m, Krankenstandstag m ÖSTERR
    to take a \sickie krank machen
    3. ( fam: crazy person) Geistesgestörte(r) f(m), Verrückte(r) f(m)
    * * *
    ['sIkɪ] Krankentag m
    * * *
    sickie [ˈsıkiː] s US sl
    1. a) Bekloppte(r) m/f(m)
    b) Perversling m pej
    2. makabrer Witz etc

    English-german dictionary > sickie

  • 52 gaga

    n. gaga, simpleton, fool, senile person; crazy person

    Holandés-inglés dicionario > gaga

  • 53 lunatic

    lu·na·tic [ʼlu:nətɪk] n
    1) (dated: mentally ill person) Irre(r) f(m) ( pej) ( derb), Idiot(in) m(f) ( pej) ( derb) med Geistesgestörte(r) f(m); law [geistig] Unzurechnungsfähige(r) f(m)
    2) ( crazy person) Verrückte(r) f(m) ( fam), Irre(r) f(m) ( fam), Wahnsinnige(r) f(m) ( fam) adj verrückt ( fam) ( pej), wahnsinnig ( fam) ( pej) med geistesgestört; law [geistig] unzurechnungsfähig

    English-German students dictionary > lunatic

  • 54 sickie

    [ʼsɪki] n
    1) ( childspeak) (fam: sick person) Kranke(r) f(m)
    2) ( Brit) (fam: sick leave) Krankheitstag m;
    to take a \sickie krank machen
    3) (fam: crazy person) Geistesgestörte(r) f(m), Verrückte(r) f(m)

    English-German students dictionary > sickie

  • 55 persona demente

    f.
    insane person, madman, crazy person, loony.

    Spanish-English dictionary > persona demente

  • 56 loon

    1. n зоол. гагара
    2. n мужлан, деревенщина
    3. n парень, малый
    4. n оболтус, бездельник
    5. n разг. псих
    6. v сл. валять дурака
    Синонимический ряд:
    lunatic (noun) bedlamite; crazy person; dement; demoniac; insane person; loony; lunatic; madling; madman; maniac; non compos; nut; Tom o'Bedlam

    English-Russian base dictionary > loon

  • 57 hamam

    1. Turkish bath, public bath. 2. bathroom. 3. school slang discipline committee. -da deli var. colloq. 1. There is a crazy person involved in this. 2. What a lot of noise! - gibi very hot (place). -a gider kurnaya, düğüne gider zurnaya âşık olur. colloq. 1. He is full of fickle enthusiasms. 2. He keeps falling in love with everybody he meets. -a giren terler. proverb A person should be prepared for the unpleasant aspects of whatever he commits himself to. - kesesi rough mitt (used for scrubbing the body). - nalını suratlı vulg. very ugly (woman). -ın namusunu kurtarmak 1. to try to give a semblance of honesty to a questionable situation, try to cover up. 2. to rush to the defense of one´s own organization. - takımı the things taken with one to a Turkish bath (soap, towels, clogs, metal bowl, etc.). - yapmak to take a bath in the traditional Turkish way.

    Saja Türkçe - İngilizce Sözlük > hamam

  • 58 fekpre

    Construction: fenki+prenu crazy person, lunatic Structure: x1 = prenu1 (person), x2 = fenki2 (craziness standard)

    Lojban-English lujvo dictionary > fekpre

  • 59 कितवः _kitavḥ

    कितवः (
    -वी f.)
    1 A rogue, liar, cheat; अर्हति किल कितव उपद्रवम् M.4; Amaru.2,46; Me.113.
    -2 The Dhattūra plant.
    -3 A kind of perfume (commonly रोचन).
    -4 A gamester, gambler; Ms.3.159.
    -5 A mad or crazy person.

    Sanskrit-English dictionary > कितवः _kitavḥ

  • 60 कितव


    kitavá
    m. (gaṇa ṡauṇḍâ̱di < alsoᅠ vyāghrâ̱di, but not in Kāṡ. and Gaṇar. >)

    a gamester, gambler RV. VS. AV. etc.. ;
    a cheat, fraudulent man BhP. VIII, 20, 3 Megh. Amar. ;
    ( alsoᅠ ifc. e.g.. yājñika-k- Pāṇ. 2-1, 53 Kāṡ.);
    (= matta) a crazy person L. ;
    thorn-apple (cf. dhūrta andᅠ unmatta) L. ;
    a kind of perfume (commonly Rocana) Bhpr. ;
    N. of a man gaṇa tikâ̱di, utkarâ̱di, aṡvâ̱di;
    (ās) m. N. of a people MBh. II, 1832 ;
    (ī) f. a female gambler ĀṡvGṛ.

    Sanskrit-English dictionary > कितव

См. также в других словарях:

  • crazy — 1. n. a crazy person. □ The guy’s a crazy, and he keeps coming in here asking for money. □ I think the crazies are taking over the world. 2. mod. cool. □ This stuff is really crazy, man. I love it! □ …   Dictionary of American slang and colloquial expressions

  • crazy — adjective, informal 1) he was acting like a crazy person Syn: mad, insane, out of one s mind, deranged, demented, not in one s right mind, crazed, lunatic, non compos mentis, unhinged, mad as a hatter, mad as a March hare; informal mental, nutty …   Thesaurus of popular words

  • crazy — Insane or mentally deranged. Shaver v McCarthy, 110 Pa 339, 345; Thompson v State, 104 Tex Crim 637, 645, 285 SW 826, 830. A state of great enthusiasm for a person, a thing, or an idea; a thing or an idea that is fitting for a crazy person to… …   Ballentine's law dictionary

  • Crazy Arcade — Developer(s) Nexon Corporation Publisher(s) NEXON Korea Nexon America (North America) Shanda (China) DigiCell (Taiwan) f …   Wikipedia

  • Crazy Horse — (engl. verrücktes Pferd, eigentlicher Name (Lakota) Tashunke Witko (Tȟašúŋke Witkó) Aussprache: tchaschunke witko (dt. Sein Pferd ist verrückt)), * um 1839; † 5. September 1877 in Fort Robinson, Nebraska) war ein Anführer der Oglala Indianer,… …   Deutsch Wikipedia

  • crazy — [krā′zē] adj. crazier, craziest [< CRAZE] 1. a) having flaws or cracks b) shaky or rickety; unsound 2. a) unsound of mind; mentally unbalanced or deranged; psychopathic; insane …   English World dictionary

  • Crazy on You — Single by Heart from the album Dreamboat Annie B side …   Wikipedia

  • Crazy Ivan — is a Naval term for a submarine maneuver, characterized by any number of sudden and sharp turns, used by submarine crews to look behind their boat using sonar. Baffles Because of the acoustic distortions and noise caused by propeller blades, it… …   Wikipedia

  • Crazy (Leah Haywood song) — Crazy Single by Leah Haywood Released 14 August 2000 Recorded 2000 Genre Pop Length 3:08 …   Wikipedia

  • Crazy Jane — Publication information Publisher DC Comics First …   Wikipedia

  • Crazy Blind Date — (CBD) was a no cost dating service that set people up on blind dates with little to no notice. The site served people in Boston, San Francisco, Austin, New York City, Chicago, Washington, D.C., and Los Angeles.[1] Users used the date wizard to… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»