-
1 concilio
concĭlĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [concilium].I.To bring together several objects into one whole, to unite, connect (class. in prose and poetry, not in Hor.).A.Prop. (thus several times in Lucr. of the union of atoms):2.primordia Non ex illarum conventu conciliata,
not formed by the union of separate parts, Lucr. 1, 612; 2, 901:dispersa,
id. 6, 890:omnia in alto,
id. 5, 466; cf. also id. 1, 1042; 2, 552.—Of physical union of other kinds:traduces bini inter se obvii miscentur alliganturque unā conciliati,
Plin. 17, 23, 35, § 211;of medic. mixtures: gramen hyoscyami cerae,
to mix, Ser. Samm. 40, 754.—Of the fulling of cloth:B.vestimentum,
Varr. L. L. 6, § 43 Müll.—Trop.1.To unite in thought or feeling, to make friendly, to procure the favor of, to make inclined to, to gain, win over; constr. aliquos inter se, aliquem alicui or absol. (in this sense very freq.).(α).Aliquos inter se:(β).quin res publica nos inter nos conciliatura conjuncturaque sit,
Cic. Fam. 5, 7, 2; so,conciliare et conjungere homines inter se,
id. Off. 1, 16, 50:feras inter sese,
id. Rosc. Am. 22, 63.—Aliquem ( aliquid) alicui:(γ).conciliare sibi, avertere ab adversario judicem,
Quint. 6, 1, 11:quas (legiones) sibi conciliare pecuniā cogitabat,
Cic. Fam. 12, 23, 2:Pammenem sibi similitudine fortunae,
Tac. A. 16, 14:homines sibi,
Nep. Ages. 2 fin.; id. Them. 10, 1:simulatque natum sit animal, ipsum sibi conciliari et commendari ad se conservandum,
Cic. Fin. 3, 5, 16:eam civitatem Arvernis,
Caes. B. G. 7, 7; cf.:reliquas civitates amicitia Caesari,
id. B. C. 3, 55 fin.:per quam (causam) cum universo ordini tum primoribus se patrum concilient,
Liv. 4, 48, 9:arma sibi,
Verg. A. 10, 151:deos homini,
Ov. F. 1, 337:audientem exordio,
Quint. 8, prooem. 11:judicem probationibus nostris,
id. 4, 3, 9:Maurorum animos Vitellio,
Tac. H. 2, 58; cf.:quas res quosque homines quibus rebus aut quibus hominibus vel conciliasset vel alienasset ipsa natura,
Quint. 5, 10, 17: omne animal primum constitutioni suae conciliari, i. e. governs itself in accordance with, etc., Sen. Ep. 124, 14; cf. id. ib. §15 sqq.: primum sibi ipsum conciliatur animal,
id. ib. §17: frui iis rebus, quas primas homini natura conciliet,
Cic. Ac. 2, 42, 131; cf. conciliatio, I. B. 2.—Without dat.:conciliabat ceteros reges,
Nep. Hann. 10, 2; so,accusatorem,
Quint. 6, 1, 12:conciliare, docere, movere judicem,
id. 11, 1, 61; cf. id. 2, 5, 7; 3, 9, 7:plures,
Tac. A. 15, 51:animos hominum,
Cic. Off. 2, 5, 17; cf. id. de Or. 3, 53, 204:animum judicis,
Quint. 4, 1, 25; cf.:animos judicum (opp. alienare),
id. 11, 1, 8:animos plebis,
Liv. 1, 35, 2:animos militum pollicitationibus,
Suet. Oth. 6; cf. Tac. H. 1, 18, —( Aliquem) ad aliquid: Labienum praefecit togatae, quo majore commendatione conciliaretur ad consulatūs petitionem, Auct. B. G. 8, 52.—(δ).Absol.:2.nihil est ad conciliandum gratius verecundiā,
Quint. 11, 3, 161:conciliare, narrare,
id. 3, 4, 15.—= commendo, to represent something to one as agreeable, pleasant, etc., i. e. to recommend:II.et dictis artes conciliasse suas,
Ov. Tr. 3, 11, 42.—With acc. and dat. (aliquid alicui) or absol., to procure, provide, prepare, produce something for one.A.With physical objects.1.Of the procuring of a maiden, an object of love, in an honorable and (more freq.) in a dishonorable sense, to unite, procure, couple (cf. Lucr. 5, 961):2.tute ad eum adeas, tute concilies, tute poscas,
Plaut. Trin. 2, 2, 111:num me nupsisti conciliante seni?
Ov. Am. 1, 13, 42:conciliata viro,
Cat. 68, 130:existimabatur Servilia etiam filiam suam Tertiam Caesari conciliare,
to give as a mistress, Suet. Caes. 50:cum ei dignatio Juliā genitam Atiam conciliasset uxorem,
Vell. 2, 59, 2.—Once with ad:a tuā me uxore dicam delatum, ut sese ad eum conciliarem,
Plaut. Mil. 3, 1, 206.—To procure, obtain by purchase or otherwise, to purchase, acquire, win, gain:B.illum mihi,
Plaut. Poen. 3, 5, 25; cf.:male habiti et male conciliati,
i. e. at a bad bargain, id. Ps. 1, 2, 1:prodi, male conciliate,
Ter. Eun. 4, 4, 2: Mi. Estne empta mihi haec? Pe. His legibus habeas licet, Conciliavisti pulcre, Plaut. Ep. 3, 4, 39 sq.:ut tibi recte conciliandi primo facerem copiam,
a chance for a good bargain, id. Pers. 4, 3, 69:si ullo pacto ille (filius) huc conciliari potest,
can be brought here, Plaut. Capt. 1, 2, 22 (cf. id. ib. prol. 33):HS. viciens ex hoc uno genere,
to extort, Cic. Verr. 2, 2, 58, § 142; cf.pecunias,
id. ib. 2, 2, 55, § 137; 2, 3, 30, § 71; 2, 3, 84, § 194;and, in a more gen. sense: summum bonum esse frui rebus iis, quas primas natura conciliavisset,
id. Ac. 2, 42, 131.—With abstr. objects, to cause, bring about, procure, acquire, make, produce, etc.:A.affinitatem et gratiam,
Plaut. Trin. 2, 4, 42; cf.gratiam,
Suet. Calig. 3:pacem inter cives,
Cic. Fam. 10, 27, 1; cf. Ter. Heaut. 5, 5, 2:amorem sibi,
Cic. Arch. 8, 17; cf. id. de Or. 2, 51, 206:favorem ad vulgum,
Liv. 29, 22, 8; cf.:favorem populi,
Suet. Caes. 11:amicitiam cum aliquo,
Cic. Deiot. 14, 39:gloriam,
id. Mur. 20, 41:laudem,
Quint. 2, 7, 4:dignitatem auctoribus suis,
Tac. Or. 9:famam clementiae,
Liv. 21, 60, 4:majestatem nomini Romano,
id. 29, 11, 4:odium,
Quint. 5, 13, 38; 6, 2, 16:risus,
to cause, id. 6, 3, 35:otium,
Nep. Timol. 3, 2:otii nomine servitutem,
id. Epam. 5, 3:nuptias,
to bring about, id. Att. 5, 3; Just. 7, 6, 10; cf.:jugales toros,
Stat. S. 3, 5, 70.—Hence, concĭlĭātus, a, um, P. a. (in acc. with I. B.), friendly; in partic. in a pass. sense.Beloved:B.(Hasdrubal) flore aetatis primo Hamilcari conciliatus,
Liv. 21, 2, 3:juvenis aetatis flore conciliatus sibi,
Curt. 7, 9, 19; cf. Suet. Vit. Ter. 1; id. Vit. 7.—In sup.:est nobis conciliatissimus,
Symm. Ep. 9, 37.—In an act. sense, favorably inclined, devoted, favorable to something; comp.:ut judex ad rem accipiendam fiat conciliatior,
Quint. 4, 2, 24:(homo) voluptati a naturā conciliatus, a dolore autem abjunctus alienatusque est,
Gell. 12, 5, 18.— Adv. not in use.
Перевод: с латинского на английский
с английского на латинский- С английского на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский