Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

clamore

  • 41 fremo

    fremo, ĕre, fremŭi, fremitum - intr. - [st2]1 [-] faire du bruit, résonner, retentir. [st2]2 [-] gronder, rugir, hurler, frémir, faire des acclamations. [st2]3 [-] frémir d'indignation, murmurer, protester. [st2]4 [-] crier, dire. [st2]5 - tr. - dire, appeler, crier à; qqf. refuser, s'indigner de.    - venti fremunt, Ov. Tr. 1, 2, 25: les vents sifflent.    - magno clamore fremebant, Virg. En. 6.175: ils remplissaient l'air de leurs gémissements.    - fremant omnes licet, dicam quod sentio, Cic. de Or. 1, 44, 195: malgré tous les murmures, je dirai ce que je pense.    - consulatum sibi ereptum fremit, Cic. Att. 2, 7, 3: il s'indigne qu'on lui fasse manquer le consulat.    - fremere arma, Virg.: crier aux armes; courir aux armes.    - unoque omnes eadem ore fremebant, Virg. En. 11: et tous faisaient entendre les mêmes acclamations.
    * * *
    fremo, ĕre, fremŭi, fremitum - intr. - [st2]1 [-] faire du bruit, résonner, retentir. [st2]2 [-] gronder, rugir, hurler, frémir, faire des acclamations. [st2]3 [-] frémir d'indignation, murmurer, protester. [st2]4 [-] crier, dire. [st2]5 - tr. - dire, appeler, crier à; qqf. refuser, s'indigner de.    - venti fremunt, Ov. Tr. 1, 2, 25: les vents sifflent.    - magno clamore fremebant, Virg. En. 6.175: ils remplissaient l'air de leurs gémissements.    - fremant omnes licet, dicam quod sentio, Cic. de Or. 1, 44, 195: malgré tous les murmures, je dirai ce que je pense.    - consulatum sibi ereptum fremit, Cic. Att. 2, 7, 3: il s'indigne qu'on lui fasse manquer le consulat.    - fremere arma, Virg.: crier aux armes; courir aux armes.    - unoque omnes eadem ore fremebant, Virg. En. 11: et tous faisaient entendre les mêmes acclamations.
    * * *
        Fremo, fremis, fremui, fremitum, pen. corr. fremere. Virg. Faire un bruit comme fait un lion affamé, Bruire, Braismer, Fremir.
    \
        Non fremit in infantes leo, nisi magno fame. Plinius. Il ne rugit et ne braisme point.

    Dictionarium latinogallicum > fremo

  • 42 irrugio

    irrugĭo, īre, irrugii - intr. - rugir, crier fort.    - auditis Esau sermonibus patris inrugiit clamore magno, Vulg. Gen. 27:34: lorsque Esaü entendit les paroles de son père, il poussa de grands cris.
    * * *
    irrugĭo, īre, irrugii - intr. - rugir, crier fort.    - auditis Esau sermonibus patris inrugiit clamore magno, Vulg. Gen. 27:34: lorsque Esaü entendit les paroles de son père, il poussa de grands cris.
    * * *
        Irrugio, irrugis, pen. prod. irrugiui, irrugitum, irrugire. Rugir, comme fait un lion.

    Dictionarium latinogallicum > irrugio

  • 43 voco

    vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer.    - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom?    - casus vocandi, Varr.: le vocatif.    - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu?    - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide.    - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom?    - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père.    - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve...    - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides.    - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus.    - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice).    - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix.    - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix.    - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée.    - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes.    - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat.    - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer.    - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis.    - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter.    - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi.    - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner.    - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé.    - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé).    - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre.    - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos.    - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer.    - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux.    - vocare sidera: invoquer les astres.    - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves.    - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux.    - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à.    - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute.    - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn.    - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable.    - vocare in crimen: accuser, incriminer.    - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers.    - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique.    - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin.    - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin.    - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil.    - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat.    - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui...    - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.
    * * *
    vŏco, āre, āvi, ātum - tr. - [st1]1 [-] appeler, prononcer le nom (de qqn); adresser la parole (à qqn), interpeller; donner un nom, nommer.    - quis vocat? quis nominat me? Plaut. Curc. 2, 3, 25: qui m'appelle? qui prononce mon nom?    - casus vocandi, Varr.: le vocatif.    - qui vocare (= vocaris)? Ter.: comment t'appelles-tu?    - ego vocor Lyconides, Plaut. Aul.: je m'appelle Lyconide.    - qui idem vocatur? Quint.: qui porte le même nom?    - patrio vocat de nomine mensem, Ov.: il donne au mois le nom de son père.    - vocantur de fluvio, Cato.: ils tirent leur nom du fleuve...    - avec double acc. - timidas vocat una sorores Aglauros, Ov. M. 2: seule Aglauros qualifie ses soeurs de timides.    - urbem ex Antiochi patris nomine Antiochiam vocavit, Just.: Il appela la cité Antioche, du nom de son père Antiochus.    - aliquem hostem atque parricidam vocare, Sall.: traiter qqn d'ennemi public et de parricide. [st1]2 [-] appeler (pour faire venir), mander, faire venir, convoquer; faire venir, amener, citer (en justice).    - vocare aliquem nutu vocibusque, Caes.: appeler qqn du geste et de la voix.    - Dumnorigem ad se vocat, Caes. B. G. 1, 20: il fait appeler Dumnorix.    - vocare ad consilium (vocare in concionem): convoquer à une assemblée.    - vocare ad arma, Caes.: appeler aux armes.    - vocare senatum: convoquer le sénat, réunir le sénat.    - vocare in jus (in judicium, ad judicium, ad judicem, in rostra): appeler en justice, citer en justice. [st1]3 [-] défier, provoquer.    - vocare hostes (in certamina): provoquer les ennemis, défier les ennemis.    - vocare offensas arrogantiā, Tac.: provoquer les haines par son arrogance. [st1]4 [-] inviter, appeler, engager, exciter, exhorter.    - Pa. Solus cenabo domi? Ge. Non enim solus: me vocato, Plaut. Stich.: Pa. je vais dîner seul, chez moi? Ge. Non, (tu ne seras) pas seul: invite-moi.    - si quis esum me vocat, Plaut. Stich.: si l'on m'invite à dîner.    - bene vocas! verum vocata res est, Plaut. Curc.: merci de ton invitation; mais je suis engagé.    - vocata est opera nunc quidem, Plaut. Stich.: je suis déjà invité (je suis engagé).    - vocare aliquem ad vitam, Cic.: exhorter qqn à vivre.    - nox vocat ad quietem, Liv.: la nuit invite au repos.    - vocare imbrem votis, Virg.: appeler la pluie de ses voeux. [st1]5 [-] invoquer, prier, adresser des voeux à, implorer.    - vocare deos voce, Virg.: invoquer les dieux.    - vocare sidera: invoquer les astres.    - fontisque fluviosque voco, Virg. En. 12: j'invoque les fontaines et les fleuves.    - vocare divos in vota, Virg. En. 5, 234: appeler les dieux à réaliser ses voeux.    - vocare deos in verba, Ov.: prendre le ciel à témoin de ses paroles. [st1]6 [-] mettre dans (une certaine situation), amener à, réduire à.    - vocare aliquid in dubium, Cic.: mettre qqch en doute.    - vocare aliquem in invidiam: amener qqn à être détesté, rendre qqn odieux, faire haïr qqn.    - vocari in controversiam, Cic.: être l'objet d'un débat, être contestable.    - vocare in crimen: accuser, incriminer.    - vocare carmina in crimen, Ov.: incriminer des vers.    - vocare verba sub judicium, Ov.: soumettre les mots à la critique.    - vocare in partem praedae, Liv.: appeler à partager le butin.    - même sens avec hendiadys - vocare in partem praedamque, Virg.: appeler à partager le butin.    - vocare in luctum, Cic.: plonger dans le deuil.    - vocare rem ad senatum, Tac.: déférer une affaire au sénat.    - huc vocari potest quidquid..., Quint.: on peut rattacher à cela tout ce qui...    - me ad Democritum vocas, Cic.: tu me renvoies à Démocrite.
    * * *
        Voco, vocas, vocare. Appeler, Hucher.
    \
        Vocare ad coenam. Cic. Semondre à soupper.
    \
        Ad nuptias vocare. Terent. Semondre aux nopces.
    \
        Vin'vocem huc ad te? Plaut. Veuls tu que je t'appelle?
    \
        Voca illum verbis meis. Plaut. Di luy que je l'appelle.
    \
        Vocaueras me in hunc diem. Plaut. Tu m'avois faict dire que je vinse aujourd'huy.
    \
        Vocare clamore suos. Virgil. Hucher à haulte voix.
    \
        Vocare clamoribus hostem. Virgil. Le deffier, L'appeler au combat.
    \
        Vocare clamore Deum. Virgil. Le reclamer, L'invoquer.
    \
        Nomine aliquem vocare. Virgil. L'appeler par son nom.
    \
        Votis vocari. Virgilius. Estre invoqué et reclamé par veux et prieres.
    \
        Deos vocare auxilio. Virgil. Requerir et invoquer ou reclamer Dieu à son aide.
    \
        Vocat pluuiam cornix. Virgil. Elle demande la pluye, ou signifie par son cri qu'il pleuvera.
    \
        Me ad Democritum vocas. Cic. Tu m'allegues Democrite, et veuls que je luy croye.
    \
        Ad calculos aliquem vocare. Liu. Requerir qu'il rende conte des mises et receptes. Vide CALCVLVS.
    \
        Ad computationem vocare. Plin. iunior. Demander conte avec aucun.
    \
        In concionem vocare. Cic. Donner assignation par devant le peuple pour se venir defendre par devant luy.
    \
        Cur autem per te inimicum paternum, in consilium vocauit? Cic. Pourquoy te feist il du nombre de ses Conseillers et assesseurs?
    \
        In contemplationem vocari. Plin. Estre contemplé et consideré diligemment.
    \
        Reliqui temporis spatium in contentionem vocatur. Cic. On l'accuse pour le regard du temps qui s'ensuit apres.
    \
        In crimen vocare. Cic. Blasmer et reprendre aucun.
    \
        In culpam vocari. Quintil. Estre blasmé et reprins.
    \
        In disceptationem et controuersiam vocari. Cic. Estre mis en controversie.
    \
        In discrimen vocare. Cic. Mettre en danger.
    \
        In discrimen vocari de vita et gloria. Cic. Venir en danger de sa vie et de son honneur.
    \
        In dubium vocare. Cic. Mettre en doubte.
    \
        Ad exemplar alterius vocare aliquem. Plin. iunior. Demander à aucun qu'il prenne patron sur un autre, et qu'il face comme luy.
    \
        Ad exitium et vastitatem vocare. Cicero. Destruire, Mener à perdition.
    \
        In simulationem probrorum vocare. Cic. Controuver aucunes meschancetez sur quelqu'un, et l'en accuser.
    \
        In inuidiam aliquid vocare. Cic. Vouloir faire trouver mauvais quelque chose.
    \
        Ex ea die ad hanc diem, quae fecisti, in iudicium voco. Cicero. Je me plains et demande à avoir raison de ce que tu as faict depuis, etc.
    \
        Auaritiam in crimen et in iudicium voco. Cic. J'accuse ton avarice.
    \
        Ad libertatem seruos vocare. Liu. Leur donner liberté.
    \
        In disquisitionem vocare rem aliquam. Sueton. En demander aux assistants. B.
    \
        In locum mortui vocare. Cic. Mettre en la place d'un autre.
    \
        In luctum vocare. Cic. Mettre en tristesse et dueil.
    \
        In medium vocare. Cic. Mettre en avant quelque affaire.
    \
        In odium vocare. Cic. Mettre aucun en la male grace des gents.
    \
        In partem vocare. Cic. Pour avoir part à quelque chose.
    \
        In periculum vocare. Plin. iunior. Mettre en danger.
    \
        Ad procurationem rei alicuius vocari sermone plebis. Cic. Estre invité et semons à prendre quelque charge.
    \
        In spem vocare. Cic. Donner esperance.
    \
        In suspicionem coniurationis vocari. Cic. Estre souspeconné d'avoir faict une conjuration et trahison.
    \
        Ad testimonium vocare. Varro. Appeler quelqu'un pour tesmoigner.
    \
        Tu me ad verbum vocas, non ante venio quam recusaro. Cic. Tu me veuls faire venir disputer au pied, et à la rigueur de la lettre, je le feray: mais avant que d'y venir, je te veulx bien monstrer, que si je vouloye, je ne seroye pas tenu de le faire.
    \
        Ad vitam vocare aliquem. Cic. Luy bailler courage de vivre, Enhorter de vivre.
    \
        In vota vocare. Virgil. Reclamer, Requerir à son aide.
    \
        Vocare aliquem. Plaut. Luy bailler et imposer nom, Le nommer.
    \
        Septem fuisse dicuntur vno tempore, qui sapientes et haberentur et vocarentur. Cic. Qui estoyent reputez et nommez sages.
    \
        Tanti vocat ille pudicam. Iuuen. Pource qu'il a tant receu d'argent de sa femme, il dit qu'elle est pudique et femme de bien.

    Dictionarium latinogallicum > voco

  • 44 сенсация

    sensazione ж., clamore м.
    * * *
    ж.
    sensazione; scandalo m

    произвести / вызвать сенса́цию — far sensazione / scandalo

    * * *
    n
    gener. scalpore, americanata, sensazione, notizia esclusiva, notizia in esclusiva, scoop

    Universale dizionario russo-italiano > сенсация

  • 45 шум

    2) ( оживлённое обсуждение) clamore м., scalpore м., chiasso м.
    3) ( суета) confusione ж.
    ••
    * * *
    м.
    1) rumore; chiasso, frastuono ( грохот); baccano ( сильный шум голосов); schiamazzo m (голоса; крики птиц); strepito m (треск, о голосах, шуме); fragore, fracasso m ( грохот)

    шум голосовvocio m, rumore di voci

    адский шум, шум и гам — gran chiasso; cagnara f, diavoleto, baccano разг.; экол. rumore

    2) разг. ( перебранка) alterco, litigio m

    поднять шум — fare chiasso; far cagnare тж. перен.

    3) разг. ( толки) rumore, chiasso; voci f pl; scandalo

    роман наделал немало шуму — il romanzo ha fatto scalpore / rumore

    это вызвало большой шум в... — ciò ha <messo a rumore... / destato scandalo...>

    4) разг. ( широкая огласка) rumore m, larga pubblicità, cancan reclamistico

    поднять шум — battere la grancassa; fare battage

    без шуму — senza (fare) pubblicità; senza (sollevare alti) clamori; in sordina

    5) физ. кино мед. rumore
    6) мн. шумы кино ( шумовой фон) rumori m pl ( di fondo) (тж. радио)
    ••

    шуму много, а толку мало — molto fumo è poco arrosto

    * * *
    n
    1) gener. tonfo, buscherio, cagnaccio, cancan, croscio (дождя), fracasso, fremito, intronamento, mercato, mugghio, muglio, patassio, putiferio, scroscio, stroscia, mormorto, patatrac, baccano, baiata, bailamme, bruito, brusio, chiasso, clamore, crepito, fiottio (ветра), fragore, frastuono, mormorio, rombazzo, rombo, rumore, scalpore, schiamazzo, schianto, sibilo, stormire (листвы), strepito, tumulto, voce
    2) med. soffio (в сердце, в лёгких и т.п.)
    3) colloq. bordello, casino
    4) liter. sarabanda

    Universale dizionario russo-italiano > шум

  • 46 adhortatio

    adhortātio, ōnis, f. (adhortor), die Aufmunterung, Mahnung (Ggstz. dehortatio, Diom. 464, 19), adh. capessendi belli, Liv.: litterae erant adhortatione plenae, Liv.: omissā nostrā adhortatione ad eorum, quos proposuimus, sermonem disputationemque veniamus, Cic.: prae clamore poscentium pugnam nulla adhortatio imperatoris audita est, Liv.: mutuā adhortatione firmati, Curt.: adhortatio invicem (gegenseitige) totam alacri clamore pervasit aciem, Liv.: προτροπώ adhortatio ad aliquam rem est, Iul. Rufinian. de fig. sent. § 35. – Plur., Liv. 3, 27, 6. Plin. ep. 1, 8, 11: Ggstz. dissuasiones, Sen. ep. 94, 39.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > adhortatio

  • 47 approbo

    ap-probo (ad-probo), āvī, ātum, āre, I) zu etw. seinen Beifall geben, zustimmen, es des Beifalls wert finden, billigen, genehmigen, anerkennen (Ggstz. improbo), hunc gregem, Plaut.: nostram pietatem, Plaut.: id, Ter.: consilium alcis, Cic.: sententiam, Cic.: cuncta, Liv.: illud magno clamore, Cic.: clamore donum, Liv.: dictum id risu, Cic.: falsa pro veris, Cic. – dah. von der Gottheit, etw. geschehen lassen, seinen Segen zu etw. geben, haec, Plaut.: quod actum est di approbent, Cic.: di approbent! habemus hominem etc., wir haben, so Gott will, einen usw., Cic.: id quidem, inquit, di approbent! Curt.: dis hominibusque approbantibus, Cic. – II) einem andern etwas beifallswert machen, d.i. A) eine Arbeit zur Zufriedenheit jmds. liefern, ganz nach Verabredung vollendet übergeben, opus, Vitr. u.a.; vgl. die Auslgg. zu Phaedr. 4, 24 (25), 11. – B) durch augenscheinlichen Beweis, durch die Darstellung, durch sein Benehmen einleuchtend machen, beweisen, dartun, erweisen, erhärten, bezeugen, iudici officium suum, Cic.: propositionem appr. et firmare, Cic.: obiecta crimina pro approbatis accipere, für erwiesen ansehen, Tac.: appr. eas (quaestiones) de veteribus, aus den Alten (durch ein Zitat) belegen, Spart.: appr. industriam innocentiamque, Tac.: talis laus genus approbet, Catull. – m. folg. Acc. u. Infin.,
    ————
    motu demum corporum vivere eos approbante, Plin. 9, 176; vgl. Sen. ep. 75, 3. Tac. Agr. 34. Suet. Aug. 17, 1 u. Galb. 6, 3: im Passiv m. Nom. u. Infin., si idoneus esse approbetur, Paul. dig. 48, 10, 18, § 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > approbo

  • 48 boo

    1. boo, āvī, āre (βοάω, s. Paul. ex Fest. 30, 3), brüllen, laut schreien, a) v. Menschen, absol., boando purgant ravim, Apul. flor. 17. p. 26, 17 Kr.: mit folg. dir. Rede, Apul. met. 5, 29 u. 7, 3: m. Acc., fidem deûm, den Schutz der G. laut anrufen, Apul. met. 9, 20. – b) (Nbf. bovo) v. Tieren, clamore bovantes, Enn. ann. 571. – c) v. Örtl., widerhallen, boat caelum fremitu virûm, Plaut. Amph. 232: m. folg. dir. Rede, Redde meum! toto voce boante foro, Ov. art. am. 3, 450.
    ————————
    2. boo, ere (Nbf. v. 1. boo), a) von leb. Wesen, brüllen, laut schreien, exeunt citi, strepunt, mixtim bount, Varr. sat. Men. 386. – b) v. Örtl., ertönen, clamore et sonitu colles resonantes bount, Pacuv. tr. 223.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > boo

  • 49 cieo

    cieo, cīvī, citum, ciēre (verwandt mit κίω, ich gehe, κινέω, ich setze in Bewegung), rege machen, wecken, I) = in Bewegung setzen od. erhalten, anregen, erregen, rege erhalten, 1) Lebl.: a) übh.: natura omnia ciens et agitans motibus et mutationibus suis, Cic.: inanimum est omne quod pulsu agitatur externo; quod autem est animus, id motu cietur interiore et suo, Cic.: puppes sinistrorsum citae, Hor. – im Bilde, ingentem molem irarum ex alto animo, eine gewaltige Macht der Leidenschaft aus der Tiefe der Seele heraufbeschwören, Liv. 9, 7, 3. – So nun bes. α) als t. t. des Schachspiels, calcem ciere, einen Stein ziehen, Plaut. Poen. 908. – β) als gerichtl. t. t., herctum ciere, die Erbschaft beweglich machen, d.i. teilen, Cic. de or. 1, 237. – γ) als milit. t. t., pugnam ciere, den Kampf durch eigenes Beispiel rege erhalten, nicht ruhen lassen, immer wieder von neuem entflammen (v. Vorkämpfer, bes. aber v. Feldherrn), Liv. (s. Heräus Tac. hist. 2, 25 u. 4, 78. Müller u. Weißenb. Liv. 1, 12, 2): so auch proelium, Liv.: u. pugnam acerrime, Curt., impigre, Tac., nihilo segnius, Liv.: u. bellum (= pugnam) inter primores duces acerrime, Iustin.: bella cie! Verg. – b) in unruhige Bewegung setzen, aufregen, in Aufruhr bringen, erschüttern u. dgl., mare venti et aurae cient, Liv.: c. imo aequora fundo (v. Meergott), Verg. – absurdo sono fontes et
    ————
    stagna, Poët. b. Cic.: caelum tonitru, Verg. – 2) leb. Wesen, herbeiziehen, bes. durch den Ruf der Stimme od. der Signaltöne, a) übh., herbeirufen, herbescheiden, Narcissum, Tac.: lugubri voce Acerbam, Iustin. – bes. Geister, zitieren, ab inferis animas, Lact. 4, 27, 18: certis carminibus cieri ab inferis animas, Lact. 7, 37, 7. – b) zum Kampfe herbeirufen, aufrufen, aufbieten, non homines tantum, sed foedera et deos, Liv.: vires intimas molemque belli (die ganze Macht des Kr.), Tac. – viros aere, Verg.: veteres illic novosque exercitus, Tac.: ab ultimis subsidiis cietur miles, Liv.: patriis agmen ab oris, Verg.: alqm ad arma, Liv.: alqm ad pugnam, Vell. u. Amm.: ad belli munia militem, Tac.: alqm magno clamore in pugnam, herausfordern, Sil.: Germanos in nos ciet, Tac.: raptu Helenae primores Argivorum viros ad se, gegen sich (v. Troja), Catull. – c) zu Hilfe, anrufen, zu Hilfe rufen, bes. eine Gottheit, nocturnos manes carminibus, Verg.: Alecto dirarum ab sede dearum infernisque tenebris, Verg.: vipereas Stygia de valle sorores (die Furien), Ov. – II) = zur Erscheinung bringen, wecken, erwecken, erregen, 1) durch äußere od. innere Anregung, a) übh. Erscheinungen u. Zustände, deutsch erregen, aufsteigen machen od. lassen, bewirken, mare acriore vento concitatum fluctus ciere, Curt.: tempestates pluvias largosque imbres, pruinas aut calores (von Gestirnen), Gell.: lacrimas,
    ————
    bei sich erregen, poet. = weinen, Verg. Aen. 6, 468: ex corporis totius natura et figura varios motus (Schwingungen) cieri, tamquam in cantu sonos, Cic. – qui tantas iam nunc procellas proelia atque acies iactando inter togatos ciet (im Bilde, deutsch etwa: so viele Gewitter aufsteigen läßt), Liv.: cuius orbis (Kreislauf) semper eodem modo cietur, Cic.: cum eam partem attingit, quā sensus (äußere Sinn) cieri potest, Cic. – b) als mediz. t. t., körperl. erregen, befördern, hervortreiben, alvum, Col. u. Plin. (cita alvus, der Durchfall, Cels. 1, 6): menses, sudores, urinas (v. Heilmitteln), Plin. – c) kriegerische u. politische Zustände, erregen, anregen, veranlassen, beginnen, bellum, pugnam, Liv.: Martem, Verg.: seditiones, Liv.: vanos tumultus, Liv. – bellum omnibus viribus, Iustin. – 2) durch die Stimme od. durch musikal. Instrumente, a) Töne übh., anstimmen, erheben, ertönen lassen, von sich geben, fletus, Verg.: gemitus, mugitus, murmur, tinnitus, Verg.: voces truces, Apul.: nocturnus aeris sonus, qualis Cerealibus sacris cieri solet, Vell. – singultus ore, Catull.: tinnitus aere, Catull. – b) Worte, Namen, hören lassen, ausrufen, rufen, nennen (vgl. die Auslgg. zu Verg. Aen. 3, 68. Ruhnken Ov. her. 7, 101. Bünem. Lact. 4, 1, 10), alqd od. alqm magnā voce, Lucr. u. Verg.: triumphum nomine! d.i. ihr io triumphe! rufen, anstimmen, Liv.: singulos nomine, Tac.: eos veris suis
    ————
    nominibus, Lact.: alqm clamore nominatim, Apul.: hominum vocabulo cieri, Lact.: c. lamentatione flebili maiores suos, Tac.: modo nomina singulorum, modo centuriam, Tac. – dah. als zivil. t. t., ciere patrem, einen Vater angeben, aufweisen (um seine freie Abkunft zu beweisen), Liv. 10, 8, 10: u. so consulem patrem, avum, einen Konsul als V., als Gr., ibid. – Nbf. cio, īre (in den Kompositis accio, concio u.s.f. allein üblich), selten, wie cio, Mart. 4, 90, 4: cit, Col. 6, 5, 1: cimus, Lucr. 1, 212 u. 5, 211: ciant, Apul. flor. 17. p. 27, 3 Kr.: ciuntur, Apul. de mundo 22 ( aber Mart. Cap. 9. § 913 jetzt ciere).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cieo

  • 50 compleo

    com-pleo, plēvī, plētum, ēre (vgl. plenus, πίμπλημι), I) eig., voll machen, voll füllen, anfüllen, zufüllen, ausfüllen, a) übh.: α) alqd, zB. fossas, Caes.: u. scrobem ad medium, usque ad summum, Col.: paginam, voll schreiben, Cic. – u. v. dem, was die Fülle gibt, selbst, non bene urnam (v. d. Totenasche), Ov.: naves longas (v. der Flut), Caes.: os oculosque (v. Blute), Cic.: vestibulum (v. Bewaffneten), Curt.: aedes (v. Liebhabern), Prop. – metu, ne complerentur navigia, angefüllt (überfüllt) würden, Liv.: cum bene domus completa est matutino tempore, sich gehörig gefüllt hat (mit Aufwartenden), Cic.: ea (aula = olla) saepe deciens complebatur (füllte sich) in dies, Plaut. – β) alqd alqā re, zB. amphoras plumbo, Nep.: cupas sebo, pice, Hirt. b. G.: statuas aeneas pecuniā, Nep.: fossas sarmentis et virgultis, Caes.: fossam aquā ex flumine derivatā, Caes.: naves serpentibus, Nep.: se conchis, sich voll fressen, Cic.: Dianam (als Bildsäule) coronis et floribus, überschütten, Cic.: caede incendioque cuncta, Liv.: quae res omnium rerum copiā complevit exercitum, versah das H. im Überfluß mit allen Dingen, Caes.: omnia fugā et terrore complet, Liv.: alveus Tiberis completus olim ruderibus, Suet.: multo cibo et potione completi, Cic.: completae onerariae naves taedā et pice et stuppā reliquisque rebus, quae sunt ad incendia, Caes. – totum prope caelum nonne
    ————
    humano genere completum est? Cic.: armis, cadaveribus, cruore atque luctu omnia compleri, Sall.: cuncta fugā complentur, Liv. – γ) alqd alcis rei, zB. ararum urbes, Lucr.: cum completus iam mercatorum carcer esset, Cic.: convivium vicinorum cotidie compleo, ich sehe täglich eine vollzählige Gesellschaft von Gutsnachbarn bei mir, Cic. – b) schwängern, alqam, Lucr. 4, 1241 (1249) u. 1267 (1275); vgl. propter alqm corpus suum stupri, von jmd. sich schwängern lassen, Plaut. Amph. 1016: de semine Iovis compleri, Arnob. 5, 21. – c) als milit. t. t.: α) anfüllend eine Örtl., einen Raum dicht besetzen, ein Schiff bemannen, naves bis denas seu plures, Verg.: turrim militibus, Caes.: scaphas longarum navium militibus, Caes.: naves colonis pastoribusque, Caes.: classem sociis navalibus od. milite armato, Liv. u. Sen. – v. den Besetzenden selbst, ripam equi virique compleverant, Curt.: milites murum celeriter compleverunt, Caes.: totum montem hominibus compleri iussit, Caes. – β) eine Mannschaft vollzählig machen, ergänzen, legiones duas, Caes.: legiones in itinere, Caes.: cohortes pro numero militum, Sall.: horum adventu decem milia armatorum completa sunt, wurde die Zahl von 10 000 B. voll, Nep. – d) einen Raum usw. mit Licht, Geruch, Hauch, Tönen usw. erfüllen, d.i. überall Licht usw. verbreiten, sol cuncta suā luce lustrat et complet, Cic.: sol mundum omnem suā luce
    ————
    complet, Cic.: omnia primo motu ac spiritu suo, vini, unguenti, corporis odore complesset (v. einer Pers.), Cic.: nondum spissa nimis c. sedilia flatu (v. d. Tibia), Hor.: tinnitibus aëra pulsi aeris et inflati murmure buxi (v. Pers.), Ov.: plangore et lamentatione forum (v. Pers.), Cic.: nemus querelis assiduis (v. einem Tiere), Lucr.: ululatu atria (v. Pers.), Ov.: magnis clamoribus omnia (v. Pers.), Lucr.: totam urbem luctu ac maerore (v. Pers.), Curt.: cuncta pavore, omnia terrore (v. Pers.), Curt. u. Liv.: is vaniloquus maria terrasque inani sonitu verborum complevit, Liv. – v. dem erfüllenden Hauch, Tone usw. selbst, speluncas venti tempestate coortā complent, Lucr.: vox horrenda Troum Rutulorumque agmina complet, Verg.: quis est, qui complet aures meas tantus et tam dulcis sonus? Cic.: u. im Passiv, arteriae acri clamore complentur, Cornif. rhet.: clamore et fletu omnia complentur, Caes.: completi sunt animi auresque vestrae me... commodis vestris obsistere, Cic.
    II) übtr.: a) jmd. mit einem Affekt, einer Gesinnung usw. gleichs. anfüllen, d.i. erfüllen, durchdringen, α) alqm alqā re: alqm in posterum bonā spe (v. Pers.), Caes.: civitatem summā spe et voluntate (v. jmds. Ankunft), Caes.: alqm taedio (v. einem Umstande), Quint.: quonam gaudio compleretur, cum etc., Cic.: humanissimā completur animus voluptate, Cic. – β) alqm alcis rei: alqm erroris, dementiae,
    ————
    Plaut.: alqm flagitii et formidinis, Plaut.; vgl. Brix Plaut. Men. 901. – b) etw. voll, d.i. vollzählig, vollständig machen, α) eine Zeit, αα) v. leb. Wesen, eine Zeit erfüllen, ausleben, ausharren, quinque saecula vitae, Ov.: fata sua, Ov.: tempora Parcae debita, Verg.: u. (v. der Leibesfrucht) tempora materna, tempora sua, Ov. – in klass. Prosa nur m. Akk. annos u. einer Kardinalzahl = volle... Jahre leben, centum et septem annos complesse, Cic.: septem et septuaginta annos complesse, Nep. – bei Spät. m. dem Akk. annum u. einer Ordinalzahl, centesimum annum complevisse, Val. Max.: centesimum aetatis complevisse annum, Lact. – ββ) v. Alter, eine Zeit vollenden, nondum bis denos aetas compleverat annos, Inscr. bei Bormann Ungedr. Inschr. S. 9. – u. v. Ereignissen in der Zeit, eine Zeit ausfüllen = volle... wegnehmen, semel quadrigis, semel desultore misso vix unius horae tempus utrumque curriculum conplebat, Liv. 44, 9, 4. – β) eine Summe, ein Zahlenganzes vollmachen, vollzählig machen, sowohl in der Rechnung, ut hāc ratione summam mei promissi compleam, die Summe meiner versprochenen Angabe voll (vollzählig) mache, Liv.: sunt auctores ipso complente decimum mensem die (gerade am letzten Tage des Monats) parĕre (boves feminas), Plin. – als in der Wirklichkeit vollständig liefern, neque est adhuc tamen ea summa (imperati sumptus) completa,
    ————
    Cic.: bina in Latino iugera, ita ut dodrantem ex Privernati complerent, data, volle 3/4 aus dem Pr. noch hinzufügten, Liv. – γ) einen Umlauf vollständig ausführen, völlig vollenden, sol duabus unius orbis ultimis partibus definiens motum cursus annuos conficit. Huius hanc lustrationem eiusdem incensa radiis menstruo spatio luna complet, Cic.: annuus exactis completur mensibus orbis, Verg. – completus et perfectus verborum ambitus, Cic. – δ) einen Zustand vollständig machen, vollenden, erfüllen, illi enim corporis commodis compleri vitam beatam putant, Cic.: complent ea (bona corporis) quidem beatissimam vitam, sed ita, ut etc., Cic.: rerum humanarum sorte completā, Curt.: completur in me (an mir) tritum vulgi sermone proverbium ›oleum perdit et impensas‹, Hier. ep. 57, 12. – ε) ein Vorhaben vollenden, nocturnum erat sacrum, ita ut ante mediam noctem compleretur, Liv. 23, 35, 15: his rebus completis, Caes. b. c. 3, 46, 3 (wo jetzt nach Konjektur confectis od. comparatis): imperatis sine mora completis (vollzogen), Amm. 18, 7, 4. – Zsgzg. Perf.-Formen complerunt, complerint, complerat, complerant, complesse, Cic. u.a.; vgl. Neue-Wagener Formenl.3 3, 481 u. 482 u. Georges, Lexik. d. lat. Wortf. S. 155. – parag. Infin. Präs. complerier, Anthol. Lat. 21, 129 R.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > compleo

  • 51 concurro

    con-curro, currī ( selten cucurrī), cursum, ere, zusammenlaufen, zusammenrennen, I) von allen Seiten herbei- od. hineilen, eilig zusammenkommen, eilig sich einstellen (im Passiv unpers. concurritur, concursum est u. dgl.), a) v. Pers., Fahrzeugen, Geschossen u. dgl., concurrite, concurrite, cives! Val. Max.: tantus in curia clamor factus est, ut populus concurreret, Cic.: im Bilde, verba confestim concurrunt, Cic. – undique ex agris, Nep.: undique ab navibus (v. Booten), Liv.: ex omnibus locis, Liv.: ex proximis castellis eo concursum est, Caes. – alci obviam, von allen Seiten entgegeneilen, Ter.: ad curiam, Cic.: ad arma, unters Gewehr treten, Caes. (und unpers., concurritur ad arma, Caes.): ad hos (druides) disciplinae causā, Caes.: in Capitolium, Suet: in muros, Val. Max.: tela in eosdem concurrentia, Curt. – de contione domum tuam, Cic.: ad spectaculum in portum, Liv.: ad alqm audiendum, Suet.: ad Perdiccam opprimendum, Nep.: ad me restituendum Romam, Cic.: m. Infin., undique concurrunt arcem defendere cives, Claud. gigant. 50: m. 1. Supin., unde hospites atque amici gratulatum Romam concurrerint, Cic. Mur. 89. – im weitern Sinne = wohin seine Zuflucht nehmen, ad Leonidam, Iustin.: nullae vires, nulla sedes, quo concurrant, qui rem publicam defendere velint, Cic. – b) (als mediz. t. t.) v. flüssigen Stoffen, wohin
    ————
    zusammenfließen, wo sich ansammeln, -sich anhäufen, concurrens eo materia, Cels.: si in stomachum quaedam biliosa concurrunt, Cels.
    II) von zwei od. mehreren Seiten zusammentreffen, 1) sich zugleich einfindend (einstellend), sich vereinigend, a) v. Pers.: ubi legati concurrerent, certo tempore utrimque dimissi, ibi termini statuerentur, Mela 1. § 38. – b) v. lebl. Konkr.: si ossa forte recte concurrerint, wenn die Bruchenden zufällig richtig aufeinander passen, Cels. – concurrunt labra, gehen (unwillkürlich) zusammen, schließen sich (unwillkürlich) bei dem, der reden will, der aber vor Furcht oder Scham die Lippen nicht auseinander bringen kann, Sen. ep. 11, 2: u. so os coit atque concurrit, Quint. 10, 7, 8. – quia si ita diceretur, obscenius concurrerent litterae ( nämlich cum nobis wie cunno bis klingen würde), Cic.: ut neve aspere (verba) concurrerent neve vastius diducantur, Cic. – actor in scaena cum stetit, concurrit dextera laevae, vereinigt sich die R. mit der L. (zum Beifallklatschen), Hor. – est quibus Eleae concurrit palma quadrigae, mit denen am Rennziele zusammentrifft = denen zuteil wird, Prop. 3, 9, 17. – c) v. Abstr., zusammentreffen, zusammenfallen, zugleich (zu einer Zeit) stattfinden, -eintreten (s. Spengel Ter. Andr. 511), tot concurrunt veri similia, Ter.: multa concurrunt simul, quî coniecturam hanc nunc facio, Ter.: quae ut concurrant omnia, opta-
    ————
    bile est, Cic.: nisi ista casu nonnumquam, forte temere concurrerent, Cic. – als t. t. der Geschäftsspr., ut non concurrerent nomina (die gegenseitigen Zahlungen), Cic. – als mediz. t. t., accessiones (febrium) modo singulae singulis diebus fiunt, modo binae pluresve concurrunt, Cels.
    2) prägn., zusammenrennen, hart zusammentreffen, aufeinanderrennen od. -stoßen, zusammenstoßen, a) übh.: α) v. Konkr.: ne prorae concurrerent, Liv.: itaque ancoras, ne inter se concurrerent naves, iecere, Liv.: inter se atomi fortuito concurrentes, Augustin.: concurrentes rami, Curt.: contra Thracium Bosporum duae parvae (insulae) parvoque distantes spatio et aliquando creditae dictaeque concurrere et Cyaneae vocantur et Symplegades, Mela. – β) v. Abstr.: inter se c., miteinander kollidieren, in Konflikt geraten, Quint. 12, 2, 15. – u. (als jurist. t. t.) v. Pers., mit jmd. bei Rechtsansprüchen konkurrieren, alci, ICt.: alci in hereditatem, in pignus, ICt. – b) feindlich aufeinander rennen, zum Kampfe od. im Kampfe zusammentreffen, zusammenstoßen, u. mit bloßer Berücksichtigung des Angreifenden = anrennen, anstürmen, attackieren (im Passiv unpers. concurritur, concursum, concurrendum est), sine mora concurrit, Galba b. Cic.: cum pedes concurrit, Liv.: hoc spectaculo classis Sicula et Rhodia concurrerunt, Suet.: omnia ventorum concurrere proelia vidi, Verg.:
    ————
    priusquam concurreretur, Liv.: nobis incompositis erat concurrendum, Liv. – utrimque magno clamore concurritur, Sall.: c. maximo clamore cum infestis signis, Sall. – c. infestis cuspidibus, Liv.: infestis pilis, Liv.: ferro, Ov.: rostris (v. Schiffen), Liv. – mutuis vulneribus (v. zweien), Sen. suas. 7, 14. – ex insidiis, aus dem Hinterhalte hervoreilen u. mit dem Feinde anbinden, Liv.: priusquam concurrerent acies, Caes.: c. acie, Vell.: cum Arunte in acie, Val. Max.: cum acie legionum rectā fronte, Liv.: mutuis ictibus cum alqo, Vell.: concurrunt hastati cum hastatis, concurrit centurio cum centurione, Liv. – concurrunt equites inter se, Caes.: quae (naves) primae agminis concurrerant inter se, Liv: c. rudibus inter se in modum iustae pugnae, Liv.: rostris inter se (v. Vögeln), Curt. – m. Dat., c. civis civi, Varr.: c. equitibus impigre, Liv. 24, 15, 7 W. et H. (Madvig occurrissent): comminus hosti, Ov.: credas montes concurrere montibus, Verg. – m. adversus alqm, Liv. 35, 1, 6: contra alqm, Auct. b. Afr. 6, 2: in alqm, Sall. Iug. 97, 4 u. (v. Meereswogen) Iustin. 4, 1, 10. – dah. übtr., concurrentis belli minae, des anstürmenden (d.i. hereinbrechenden) Kr., Tac. hist. 4, 22 in.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > concurro

  • 52 plausus

    plausus, ūs, m. (plaudo), das Klatschen, das Getöse, das durch Zusammenschlagen zweier Körper entsteht, I) im allg.: plausum dare pennis, Verg.: plausus acris, Plin.: ingenti sonuerunt omnia plausu, Verg.: laterum, v. den Haushähnen, Plin.; u. v. dens., plausu premunt alas, Enn.: palma cum palma collata plausum facit, Sen. – II) insbes., das Beifallklatschen u. übtr. der Beifall übh. (Ggstz. sibilus), accipere plausum, Cic.: captare plausus, Cic.: a multitudine maximo clamore atque plausu in rostris collocari, Cic.: comprimitur plausus ipsā admiratione, Cic.: idque frequentissimo theatro incredibili clamore et plausu comprobatum (est), Cic.: in plausus consurrectum est, Phaedr.: quibus a cuncto consessu plausus est multiplex datus, Cic.: numquam desiderare plausum, Cic.: infinito fratris tui plausu dirumpitur (platzt vor Ärger über usw.), Cic.: tantus est ex omnibus spectaculis usque a Capitolio, tantus ex fori cancellis plausus excitatus, ut etc., Cic.: stantia in plausum tota theatra (te) iuvent, Prop.: quantos is plausus et clamores movet, Cic. or. fr.: Caesar cum venisset mortuo plausu, Cic.: nec plausum nec lucrum quaerere, Cic.: ex tota ista subscriptione rumorem quendam et plausum popularem quaerere, Cic.: plausus in foedissima causa quaerere, Cic.: alcis rei plausum petere, Quint.: plausus eo praemissus est, quia etc., Cic.: eius indo-
    ————
    mitos atque effrenatos furores plausu suo prosequi, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > plausus

  • 53 significo

    sīgnifico, āvī, ātum, āre (signum u. facio), ein Zeichengeben, etw. anzeigen, zu verstehen-, zu erkennen geben, sich merken lassen, äußern, an den Tag legen, auf etwas hindeuten, anspielen, I) im allg.: a) m. Acc.: hoc mihi significasse et annuisse visus est, Cic.: quod ille saepe mihi litteris significavit, Cic.: s. deditionem, Caes.: aliud nihil habeo, quod ex iis a te verbis significari putem, Cic.: quorum timor cum fremitu et concursu significaretur, Caes. – s. Zenonem, auf Z. hindeuten, anspielen, Cic. – m. dopp. Acc., ut eorum ornatus in his regem neminem significaret, keinen unter ihnen als König vermuten ließ, Nep. Ages. 8, 2: eum enim a deo significari murum ligneum, denn das sei die vom Gotte bezeichnete hölzerne Mauer, Nep. Them. 2, 7. – b) m. folg. Acc. u. Infin.: omnes qui aderant significabant ab eo (Laelio) se esse admodum delectatos, Cic.: cum ego antea tibi significarim per litteras me sperare illum in nostra potestate fore, Cic.: quod non nihil significabant tuae litterae subdubitare te, quā essem erga illum veluntate, die leise Andeutung enthielten, Cic.: hāc re significari magnum numerum civitatum suam vim sustinere non posse, Caes.: Romam se ire magno clamore significabant, Liv. – c) m. folg. ut u. Konj.: voce et manibus ex vallo significare coeperunt, ut statim dimitterentur, Caes.: hic contra, ut paulum exspectaret, manu signi-
    ————
    ficat, Plin. ep. – d) m. folg. indir. Fragesatz: litterae... neque unde nec quo die datae essent significabant, Cic.: ut (anseres et canes) significent, si fures venerint, Cic. – e) mit folg. de u. Abl.: conclamare et significare de fuga Romanis coeperunt, Caes.: de hac (coniuratione) significare videtur et Cicero in quadam ad Axium epistula, hinzudeuten, anzuspielen auf usw., Suet. – f) absol.: significare inter se et colloqui coeperunt, Cic.: maxima natu pars significat, Ov.: clamore per agros significant, Caes. – II) insbes.: A) Zukünftiges anzeigen, verkünden, a) übh.: futura, Cic.: quid sibi significent, trepidantia consulit exta, Ov.: ut iam puerilis tua vox possit aliquid significare (einen kleinen Vorbegriff geben) inimicis vestris, quidnam, cum se corroborarit, effectura esse videatur, Cic. – b) die Witterung: ventus tempestatem significat, Colum.: pluviam, Plin. – B) dem Wortsinne nach bezeichnen, bedeuten, uno verbo significari res duas, Cic.: carere hoc significat, Cic.: quae idem significarent solitos scio ediscere, gleichbedeutende (sinnverwandte) Wörter, Synonyma, Quint. – Depon. Nbf. significor, ohne Beleg bei Gell. 18, 12, 10.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > significo

  • 54 ♦ fuss

    ♦ fuss /fʌs/
    n.
    trambusto; agitazione; chiasso; scompiglio; subbuglio; scalpore; clamore; storie (pl., fam.): What's all the fuss about?, che cos'è tutto questo trambusto?; perché tutta questa agitazione?; to make a great fuss over nothing, fare un gran chiasso (o tante storie) per nulla; to kick up a ( big) fuss, fare un gran chiasso; piantare una grana; fare un sacco di storie; fare una scenata; with very little fuss, senza problemi; senza clamore; con discrezione
    ● (fam.) to get into a fuss, agitarsi; innervosirsi □ (fam.) to make a fuss ( about st.), protestare (per qc.); fare storie (su qc.) □ to make a fuss over (o of) sb., colmare q. di attenzioni (o di premure).
    (to) fuss /fʌs/
    A v. i.
    agitarsi; preoccuparsi; affannarsi; darsi un gran daffare: Stop fussing!, smettila di agitarti!; to fuss about st., preoccuparsi eccessivamente per qc.; to fuss over st., armeggiare con qc.; He was fussing over the stove, stava armeggiando con la stufa; to fuss over sb., circondare q. di attenzioni (o di premure); stare addosso a q. (fam.); to fuss with st., armeggiare con qc.; spostare qua e là qc.
    B v. t. (fam.)
    1 disturbare; seccare
    2 agitare; mettere in agitazione; innervosire
    3 colmare di attenzioni.

    English-Italian dictionary > ♦ fuss

  • 55 hullabaloo

    [ˌhʌləbə'luː]
    nome colloq. (outcry) schiamazzi m.pl.; (noise) baccano m.
    * * *
    1) (an uproar: The teacher told the pupils to stop making such a hullabaloo.) chiasso
    2) (a loud public protest.) clamore, schiamazzo
    * * *
    hullabaloo /hʌləbəˈlu:/
    n. (pl. hullabaloos)
    clamore; chiasso; baccano; schiamazzo; strepito; fracasso.
    * * *
    [ˌhʌləbə'luː]
    nome colloq. (outcry) schiamazzi m.pl.; (noise) baccano m.

    English-Italian dictionary > hullabaloo

  • 56 raise

    I [reɪz]
    1) AE (pay rise) aumento m.
    2) gioc. (in poker) rilancio m.
    II 1. [reɪz]
    1) (lift) alzare [baton, barrier, curtain]; issare [ flag]; sollevare, alzare, tirare su [box, lid]; aprire [ trapdoor]; recuperare [ sunken ship]

    to raise a glass to sb. — brindare a qcn.

    to raise one's hat to sb. — togliersi il cappello o scappellarsi per salutare qcn.

    nobody raised an eyebrow at my suggestionfig. il mio suggerimento non ha suscitato reazioni o clamore

    to raise sb. from the dead — risuscitare qcn

    2) (place upright) rizzare [ mast]; fare alzare [ patient]
    3) (increase) aumentare [price, offer, salary]; alzare [ volume]; innalzare, migliorare [ standard]; innalzare [ age limit]; alimentare [ hopes]

    to raise sb.'s awareness of sensibilizzare qcn. a; to raise one's voice (to be heard) parlare più forte; (in anger) alzare la voce; to raise the temperature — aumentare la temperatura; fig. fare salire la tensione

    4) (cause) fare nascere, suscitare [doubts, fears]; provocare [ storm of protest]

    to raise a cheer — [ speech] essere accolto con grida di approvazione

    to raise a laugh — [ joke] fare ridere

    5) (mention) sollevare [objection, problem]
    6) (breed) allevare [ livestock]; (bring up) tirare su [child, family]

    to be raised (as) an atheistavere o ricevere un'educazione atea

    7) (find) trovare [capital, money]
    8) (form) radunare [ army]; formare [ team]
    9) (collect) riscuotere [ tax]; ottenere [ support]; raccogliere [ money]

    the money raised from the concert... — il ricavato del concerto

    10) (erect) erigere [ monument] (to sb. in onore di qcn.)
    11) (end) togliere [ ban]
    12) (contact) contattare [ person]
    13) (give)

    to raise the tone — alzare il tono; fig. alzare il livello

    to raise sb.'s spirits — sollevare il morale a qcn

    to raise the bidding (in gambling) aumentare la posta; (at auction) fare un'offerta più alta

    16) mat.
    2.
    * * *
    [reiz] 1. verb
    1) (to move or lift to a high(er) position: Raise your right hand; Raise the flag.) alzare, innalzare
    2) (to make higher: If you paint your flat, that will raise the value of it considerably; We'll raise that wall about 20 centimetres.) aumentare, alzare
    3) (to grow (crops) or breed (animals) for food: We don't raise pigs on this farm.) allevare; coltivare
    4) (to rear, bring up (a child): She has raised a large family.) allevare, tirare su
    5) (to state (a question, objection etc which one wishes to have discussed): Has anyone in the audience any points they would like to raise?) sollevare
    6) (to collect; to gather: We'll try to raise money; The revolutionaries managed to raise a small army.) raccogliere, radunare
    7) (to cause: His remarks raised a laugh.) provocare
    8) (to cause to rise or appear: The car raised a cloud of dust.) produrre
    9) (to build (a monument etc): They've raised a statue of Robert Burns / in memory of Robert Burns.) innalzare, erigere
    10) (to give (a shout etc).) (provocare)
    11) (to make contact with by radio: I can't raise the mainland.) contattare
    2. noun
    (an increase in wages or salary: I'm going to ask the boss for a raise.) aumento
    - raise hell/Cain / the roof
    - raise someone's spirits
    * * *
    raise /reɪz/
    n.
    2 ( poker) rilancio; aumento della posta
    3 (ind. min.) fornello.
    ♦ (to) raise /reɪz/
    v. t.
    1 alzare; sollevare: to raise a weight, sollevare un peso; to raise one's eyes, alzare gli occhi; to raise one's voice, alzare la voce; (naut.) to raise anchor, alzare l'ancora; to raise one's hat, levarsi il cappello; scappellarsi; to raise st. to one's lips, portarsi qc. alla bocca; to raise sb.'s morale [spirits], sollevare il morale a (o di) q.; to raise the country, sollevare il paese
    2 aumentare; elevare: to raise retail prices, aumentare i prezzi al dettaglio; to raise real wages, aumentare i salari reali; to raise the temperature, aumentare la temperatura; to raise the standard of living, migliorare il tenore di vita
    3 raccogliere; radunare; procurarsi: to raise a sum of money, raccogliere (o procurarsi) una somma di denaro; to raise capital, raccogliere fondi; to raise an army, radunare un esercito
    4 sollevare; menzionare; evocare: to raise st. with sb., menzionare qc. a q.; to raise a question (o an issue) sollevare una questione; to raise a problem, evocare un problema; to raise an objection, sollevare (o muovere) un'obiezione; (leg.) sollevare un'eccezione; to raise memories, evocare ricordi; to raise the ghosts of the dead, evocare le anime dei morti
    5 sollevare; suscitare: to raise doubts, sollevare dubbi; to raise suspicions, destare sospetti; to raise fears, suscitare timori; to raise a laugh, suscitare una risata; to raise a disturbance, provocare una sommossa
    6 allevare; crescere: to raise a family, crescere dei figli
    7 ( USA) allevare ( animali); coltivare: to raise rabbits, allevare conigli; to raise cattle, allevare bestiame; to raise corn, coltivare il granturco
    8 erigere, innalzare: to raise a monument, erigere un monumento; to raise a wall, alzare un muro
    9 (mat.) elevare: to raise to the third power, elevare alla terza potenza
    10 ( anche mil.) levare, togliere ( un assedio, un blocco navale, un divieto, ecc.)
    11 (edil.) rialzare; soprelevare
    12 ( radio, ecc.) contattare; mettersi in contatto con
    14 (ind. tess.) garzare
    to raise a claim [a demand], presentare un reclamo [una richiesta] □ to raise dough, far lievitare l'impasto □ to raise one's eyebrows, inarcare le ciglia ( in atto di meraviglia o con disapprovazione) □ ( cricket: dell'arbitro) to raise one's finger, alzare l'indice sopra la testa (segnale di ‘out’) □ to raise a flag, issare una bandiera □ to raise sb. from the dead, risuscitare q. □ (mil.) to raise sb. from the ranks, promuovere q. ufficiale □ to raise one's glass to sb., brindare a q. to raise one's hand to sb., alzare le mani su q. □ (fam.) to raise hell (o Cain, the devil), scatenare un putiferio; sollevare un pandemonio □ (naut.) to raise land, avvistare terra □ to raise a loan, accendere un mutuo □ (fig.) to raise no eyebrows, non destare sorpresa □ to raise oneself, elevarsi (socialmente) □ to raise sb. to the peerage, elevare q. al grado di pari d'Inghilterra □ to raise a shout, lanciare un grido □ to raise the stakes, alzare la posta; rilanciare □ to raise a tax, esigere un tributo □ ( slang USA) to raise up, dare l'allarme □ to raise one's voice against sb., protestare contro q. □ ( boxe) to raise the winner's arm, sollevare il braccio del vincitore.
    * * *
    I [reɪz]
    1) AE (pay rise) aumento m.
    2) gioc. (in poker) rilancio m.
    II 1. [reɪz]
    1) (lift) alzare [baton, barrier, curtain]; issare [ flag]; sollevare, alzare, tirare su [box, lid]; aprire [ trapdoor]; recuperare [ sunken ship]

    to raise a glass to sb. — brindare a qcn.

    to raise one's hat to sb. — togliersi il cappello o scappellarsi per salutare qcn.

    nobody raised an eyebrow at my suggestionfig. il mio suggerimento non ha suscitato reazioni o clamore

    to raise sb. from the dead — risuscitare qcn

    2) (place upright) rizzare [ mast]; fare alzare [ patient]
    3) (increase) aumentare [price, offer, salary]; alzare [ volume]; innalzare, migliorare [ standard]; innalzare [ age limit]; alimentare [ hopes]

    to raise sb.'s awareness of sensibilizzare qcn. a; to raise one's voice (to be heard) parlare più forte; (in anger) alzare la voce; to raise the temperature — aumentare la temperatura; fig. fare salire la tensione

    4) (cause) fare nascere, suscitare [doubts, fears]; provocare [ storm of protest]

    to raise a cheer — [ speech] essere accolto con grida di approvazione

    to raise a laugh — [ joke] fare ridere

    5) (mention) sollevare [objection, problem]
    6) (breed) allevare [ livestock]; (bring up) tirare su [child, family]

    to be raised (as) an atheistavere o ricevere un'educazione atea

    7) (find) trovare [capital, money]
    8) (form) radunare [ army]; formare [ team]
    9) (collect) riscuotere [ tax]; ottenere [ support]; raccogliere [ money]

    the money raised from the concert... — il ricavato del concerto

    10) (erect) erigere [ monument] (to sb. in onore di qcn.)
    11) (end) togliere [ ban]
    12) (contact) contattare [ person]
    13) (give)

    to raise the tone — alzare il tono; fig. alzare il livello

    to raise sb.'s spirits — sollevare il morale a qcn

    to raise the bidding (in gambling) aumentare la posta; (at auction) fare un'offerta più alta

    16) mat.
    2.

    English-Italian dictionary > raise

  • 57 roaring

    I ['rɔːrɪŋ]
    1) (of lion) (il) ruggire; (of person) (il) ruggire, (lo) sbraitare, (lo) strepitare
    2) (of storm, wind, sea) (il) mugghiare
    3) (of thunder) (il) rombare, (il) mugghiare; (of waterfall) (lo) scrosciare
    4) (of engine) (il) rombare
    5) (of crowd) clamore m., frastuono m.
    II ['rɔːrɪŋ]
    1) (loud) [ engine] che romba; [ traffic] rumoroso
    2) [ success] travolgente, straordinario
    * * *
    roaring /ˈrɔ:rɪŋ/
    A a.
    1 fragoroso; rombante: the roaring sea, il mare che ruggisce; Despite the roaring traffic, he fell asleep at once, nonostante il fragore del traffico, si è addormentato subito; a roaring engine, un motore rombante
    2 che urla; vociante; a roaring crowd, una folla vociante
    B n. [u]
    1 ruggiti; rombo
    2 fragore; baccano; urla
    3 (vet.) bolsaggine
    roaring drunk, ubriaco fradicio □ (geogr.) the roaring forties, la zona tempestosa dell'Atlantico fra il 40В° e il 50В° parallelo di latitudine nord (o sud) □ roaring mad, fuori di sé (dalla rabbia) □ (fig.) a roaring night, una notte da sballo (fam.); una notte di bagordi □ a roaring success, un successo strepitoso □ the roaring twenties, gli anni ruggenti; i ruggenti anni venti □ to do a roaring trade (o business), fare affari d'oro.
    * * *
    I ['rɔːrɪŋ]
    1) (of lion) (il) ruggire; (of person) (il) ruggire, (lo) sbraitare, (lo) strepitare
    2) (of storm, wind, sea) (il) mugghiare
    3) (of thunder) (il) rombare, (il) mugghiare; (of waterfall) (lo) scrosciare
    4) (of engine) (il) rombare
    5) (of crowd) clamore m., frastuono m.
    II ['rɔːrɪŋ]
    1) (loud) [ engine] che romba; [ traffic] rumoroso
    2) [ success] travolgente, straordinario

    English-Italian dictionary > roaring

  • 58 trumpet

    I 1. ['trʌmpɪt]
    1) mus. tromba f.
    2) (elephant call) barrito m.
    2.
    modificatore mus. [ solo] di tromba; [ concerto] per tromba

    trumpet callfig. appello

    ••
    II 1. ['trʌmpɪt]
    verbo transitivo [group, party] strombazzare [lifestyle, success]; [ newspaper] strombazzare, divulgare con grande clamore
    2.
    * * *
    1. noun
    1) (a brass musical wind instrument with a high, clear tone: He plays the trumpet; He played a tune on his trumpet.) tromba
    2) (the cry of an elephant: The elephant gave a loud trumpet.) barrito
    2. verb
    (to play the trumpet.) suonare la tromba; barrire
    - blow one's own trumpet
    * * *
    trumpet /ˈtrʌmpɪt/
    n.
    1 (mus.) tromba
    2 (fig., stor.) tromba; trombettiere; araldo, messaggero ( con la tromba)
    3 oggetto a forma di tromba; (mecc.) tubo a tromba (o svasato)
    6 = ear-trumpet ► ear (1)
    trumpet call, squillo (o segnale) di tromba; (fig.) appello, allarme □ (bot.) trumpet creeper ( Campsis radicans), gelsomino americano □ (bot.) trumpet flower, fiore a corolla imbutiforme; campanula □ (mil.) trumpet major, primo trombettiere □ trumpet-shaped, a forma di tromba; (bot.) campanulato, imbutiforme □ (fig.) to blow one's own trumpet, battersi la grancassa; tessere le proprie lodi; autoincensarsi □ to blow the trumpets, dar fiato alle trombe.
    (to) trumpet /ˈtrʌmpɪt/
    A v. i.
    1 suonare la tromba; strombettare
    B v. t.
    2 (fig.) strombazzare: The radio trumpeted the news of the victory, la radio ha strombazzato la notizia della vittoria
    3 (mecc.) svasare.
    * * *
    I 1. ['trʌmpɪt]
    1) mus. tromba f.
    2) (elephant call) barrito m.
    2.
    modificatore mus. [ solo] di tromba; [ concerto] per tromba

    trumpet callfig. appello

    ••
    II 1. ['trʌmpɪt]
    verbo transitivo [group, party] strombazzare [lifestyle, success]; [ newspaper] strombazzare, divulgare con grande clamore
    2.

    English-Italian dictionary > trumpet

  • 59 uproar

    ['ʌprɔː(r)]
    1) (violent indignation) protesta f., scalpore m.
    2) (noisy reaction) tumulto m., putiferio m.
    * * *
    ((an outbreak of) noise, shouting etc: The whole town was in (an) uproar after the football team's victory.) baraonda
    - uproariously
    * * *
    uproar /ˈʌprɔ:(r)/
    n.
    1 boato di grida: There was uproar in the stadium and fights broke out, c'è stato un boato di grida nello stadio ed è scoppiata una rissa; The room was in uproar, si è sentito un boato di grida nella stanza
    2 (fig.) rivolta; protesta: The film caused public uproar, il film ha provocato un'ondata generale di protesta; The whole country was in uproar over the proposed reform, l'intero paese si è sollevato in protesta contro la proposta di riforma.
    * * *
    ['ʌprɔː(r)]
    1) (violent indignation) protesta f., scalpore m.
    2) (noisy reaction) tumulto m., putiferio m.

    English-Italian dictionary > uproar

  • 60 adprobo

    ap-prŏbo ( adp-, Fleck., Bait., Halm, Weissenb.; app-, Kayser), āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To assent to as good, to regard as good, to approve, to favor (freq. and class.; syn.: probo, laudo): id si non fama adprobat, * Ter. Phorm. 4, 5, 12:

    (populus Romanus) meum jus jurandum unā voce et consensu approbavit,

    Cic. Pis. 3, 7:

    approbatā laudatāque Cottae sententiā,

    id. Sest. 34, 74:

    aliquid magno clamore,

    id. Arch. 10, 24:

    legiones clamore donum adprobantes,

    Liv. 7, 37; 7, 41:

    consilium vehementer adprobare,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 4 et saep.—So of the gods, to allow a thing to take place, to favor (cf. admitto, II. B.):

    quod actum est di adprobent,

    Cic. Fam. 2, 15; 1, 9, 19:

    musis omnibus adprobantibus,

    id. ib. 7, 23, 2; cf. Plaut. Am. prol. 13.—
    II.
    To show as being good and true, to make evident, to prove, demonstrate, confirm, establish:

    hoc autem nihil attinet approbari,

    Cic. Inv. 1, 36 fin.:

    innocentiam adprobare,

    Tac. A. 1, 44:

    excusationem,

    id. Agr. 42.—With acc. and inf.:

    vivere eos approbant,

    Plin. 9, 57, 83:

    quo magis degenerāsse eum a civili more approbaret,

    Suet. Aug. 17:

    Cajo talem et se et exercitum approbavit, ut, etc.,

    Suet. Galb. 6 al. —
    III.
    Aliquid alicui adprobare, to make good to one, to render acceptable, satisfactory:

    opus manu factum regi adprobavit,

    Vitr. 9, 3:

    prima castrorum rudimenta duci adprobavit,

    his first military duties he learned to the satisfaction of his commander, Tac. Agr. 5; Dig. 19, 2, 24; cf. Herz. ad Caes. B. G. 7, 63.

    Lewis & Short latin dictionary > adprobo

См. также в других словарях:

  • clamore — /kla more/ s.m. [dal lat. clamor oris ]. 1. [il gridare di più persone insieme: il c. della folla ] ▶◀ baccano, cagnara, canea, (volg.) casino, chiasso, (lett.) clangore, gazzarra, rumore, schiamazzo, strepito. ↓ vocìo. ↑ fragore, frastuono.… …   Enciclopedia Italiana

  • clamore — cla·mó·re s.m. 1. CO insieme di grida e di voci confuse di una moltitudine di persone: ci raggiunse il clamore della folla | BU estens., fragore: il clamore del mare Sinonimi: 1chiasso, frastuono, rumore, schiamazzo, strepito, vocio. Contrari:… …   Dizionario italiano

  • clamore — {{hw}}{{clamore}}{{/hw}}s. m. 1 Forte rumore, o complesso di rumori diversi, prodotto da persone o cose; SIN. Frastuono, strepito. 2 (est.) Vivo interesse, diffusa curiosità: destare, suscitare –c; SIN. Chiasso, scalpore …   Enciclopedia di italiano

  • clamore — pl.m. clamori …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • clamore — s. m. 1. frastuono, strepito, rumore, baccano, schiamazzo, chiassata, gridio, vocio, fragore, clangore (lett.), urlio, vociare, chiasso, caciara, gazzarra, putiferio CONTR. silenzio, mormorio, sussurrio 2. (est.) chiasso, scalpore, eco, risonanza …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • pro falso clamore suo — /prow fol(t)sow klamoriy s(y)iiwow/ A nominal amercement of a plaintiff for his false claim, which used to be inserted in a judgment for the defendant. Obsolete …   Black's law dictionary

  • falso clamore — See in misericordia …   Ballentine's law dictionary

  • in misericordia domini regis pro fatso clamore suo — At the mercy of the king for his false claim. See 3 Bl Comm 376 …   Ballentine's law dictionary

  • pro falso clamore — For false claim …   Ballentine's law dictionary

  • pro falso clamore suo — For or by reason of his own false claim …   Ballentine's law dictionary

  • CLAMOR — in proeliis, apud plerasque bellicosas gentes in usu semper fuit. Romanis certe, militarium rerum, is qui alii, peritissimis, eum Livius tribuit, ut cum Marcellus Hannonem et Epicidem primo clamore et impetu fudit, l. 25. in fin. et alibi passim …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»