certum+atque

certum'st hominem eludere,

tibi credere,

certum atque decretum est non dare signum,

certum est igni circumdare muros,

certum est, malam rem potius quaeram cum lucro,

certum est, jam dicam patri,

certum est, ibo ad medicum,

so further with istuc,

mihi autem abjurare certius est quam dependere,

ad eum senem oppugnare certum est consilium,

quae nunc sunt certa ei consilia, etc.,

certa res hanc est objurgare,

certa mori,

decrevitque mori): certi non cedere,

certa sequi,

A. and S. § 213, R. 1): certus eundi,

desciscendi,

relinquendae vitae,

necis,

fugae,

destinationis,

sceleris,

consilii,

nec sat certa an cederet armis,

with praefinitus,

Arboribus primum certis gravis umbra tributa,

fruges, bacae,

jam ad certas res conficiendas certos homines delectos ac descriptos habebat,

concilium in diem certam indicere,

so with dies,

certis diebus,

quaerere ab judicibus cur in certa verba jurent, cur certo tempore conveniant, certo discedant,

certum praefinitumque tempus,

certum statumque vectigal,

pecunia (opp. arbitraria), v. arbitrarius: finis aerumnarum,

locus,

numerus,

signum,

naves,

pecuniae imperabantur,

conviva,

ecquem tu illo certiorem nebulonem,

Cephaloedi mensis est certus, quo mense sacerdotem maximum creari oporteat,

habet certos sui studiosos,

(hunc) certis rebus imperatis regnare jussit,

certi homines ad eam rem periti,

res a certis hominibus corrupta,

ad certas quasdam dicendi leges alligati,

11, 2, 28: aliquos compositionis certos pedes,

in his certos aliquos docebit,

tu ex amicis certis mi es certissimus,

certi homines, quibus dem litteras,

certus enim promisit Apollo, etc.,

auctor (mortis),

adversus hostem nec spe nec animo certiorem, i. e. firmiorem,

per litora certos dimittam,

certissimus auctor (Phoebus),

satis animo certo et confirmato,

pectora,

promissa,

parata dicendi copia et certa,

9: jus,

jactus (telorum),

in this sense certa hasta,

sagitta,

fides segetis,

spes,

trames,

lar,

plana et certa,

certa et clara,

certa maris,

cum ad has suspitiones certissimae res accederent,

incerta pro certis malebant,

incerta pro certis mutare,

postremo certior res,

certiora esse dicunt quam, etc.,

hisce oculis egomet vidi,

jam satis certumst virginem vitiatam esse?

cum certius tibi sit me esse Romae quam mihi te Athenis,

id parum certum est,

cum de altero intellectu certum est, de altero dubium,

nec quicquam certi respondes mihi?

neque tanto spatio certi quid esset explorari poterat,

certum inveniri non potest ne... an,

si quicquam humanorum certi est,

Certum non scimus,

certum habere,

certum respondeo,

cognoscere, Auct. B. Alex. 53: comperire, Auct. B. Hisp. 22.—So also pro certo habere,

negare,

polliceri,

dicere aliquid,

ponere,

scire,

affirmare,

creditur,

coeperit esse,

certius cognoscere ex aliquo de aliquā re,

quin nihil invenies magis hoc certo certius,

et hoc certo certius est et saepissime constitutum,

certo certius,

certi sumus periisse omnia,

num quid nunc es certior?

posteritatis,

sententiae,

judicii,

certus de suā geniturā,

damnationis,

exitii,

spei,

matrimonii,

certi sumus, etc.,

me certiorem face,

ut nos facias certiores,

uti se (sc. Caesarem) de his rebus certiorem faciant,

qui certiorem me sui consilii fecit,

Caesarem certiorem faciunt, sese non facile ab oppidis vim hostium prohibere,

faciam te certiorem quid egerim,

milites certiores facit, paulisper intermitterent proelium,

quod crebro certior per me fias de omnibus rebus,

Caesar certior factus est, tres jam copiarum partes Helvetios id flumen transduxisse,

factus certior, quae res gererentur,

non consulibus certioribus factis,

fac me certum quid tibi est,

lacrimae suorum Tam subitae matrem certam fecere ruinae,

perii certo, haud arbitrario,

mihi certo nomen Sosia'st,

nihil ita exspectare quasi certo futurum,

certo enim ego vocem hic loquentis modo mi audire visus sum,

ego rus abituram me esse certo decrevi,

certo edepol scio, me vidisse, etc.,

quod te moleste ferre certo scio,

veniunt in mentem mihi permulta: vobis plura, certo scio,

certe edepol, tu me alienabis,

ego quidem ab hoc certe exorabo,

certe hercle,

quom is certe Renuntiarit,

certe captus est!

certe ut videamur cernere eum,

si enim scit, certe illud eveniet: sin certe eveniet, nulla fortuna est,

fuit certe id aequum et certe exspectatum est, etc.,

ea certe vera sunt,

M. Catoni certe licuit, etc.,

jam illa perfugia certe minime sunt audienda,

cum se certe decessurum videret,

certe hinc Romanos olim fore ductores pollicitus,

o dea certe,

postremo expellet certe vivacior heres,

placuit tibi, Delphice, certe, Dum, etc.,

speculatores mittere, qui certius explorata referant,

si reperire vocas amittere certius,

estne ipsus an non est! Is est, Certe is est, is est profecto,

certe edepol scio, si aliud quicquam est quod credam aut certo sciam, etc.,

edepol certo scio,

scelestiorem me hac anu certe scio Vidisse numquam,

ex litteris certe scire potuistis,

quod iste certe statuerat ac deliberaverat non adesse,

ah nugas agis, Certe habes,

si me tanti facis, quanti certe facis,

si non ipsā re tibi istuc dolet, Simulare certe est hominis,

cingitur, certe expedit se,

ut homines mortem vel optare incipiant, vel certe timere desistant,

haec... sint falsa sane, invidiosa certe non sunt,

qui... ut non referat pedem, sistet certe,

res fortasse verae, certe graves,

consulatum unum certe plebis Romanae esse,

quos quoniam caeli nondum dignamur honore, Quas dedimus certe terras habitare sinamus,

quo quid sit beatius, mihi certe in mentem venire non potest,

ego certe,

certe ego,

mihi certe,

ipse certe,

illud certe tamen, quod jam amplexi sumus,

ubi sit animus, certe quidem in te est,

quoniam volumus quidem certe senes fieri,

certe quidem vos estis Romani, etc.,

hic quidem certe memorat, etc.,

alias (Verres praetor) revocabat eos, inter quos jam decreverat decretumque mutabat, alias, etc.,

si quod est admissum facinus, si caedes facta, idem (Druides) decernunt,

consules de consilii sententia decreverunt secundum Buthrotios,

cum senatus triumphum Africano decerneret,

of a single senator: non decrevi solum, sed etiam ut vos decerneretis laboravi,

so supplicationem decernere,

so also: Crassus tres legatos decernit,

D. Junius silanus supplicium sumendum decreverat,

quando id bellum senatus decrevisset, quando id bellum populus R. jussisset?

id quod senatus me auctore decrevit,

qui ordo decrevit invitus,

Ligures ambobus consulibus decernuntur,

provinciam desponsam non decretam habere,

provinciae privatis decernuntur,

ex annuo sumptu, qui mihi decretus esset,

mea virtute atque diligentia perditorum hominum patefactam esse conjurationem decrevistis,

SI, etc.,

senatus decrevit populusque jussit, ut, etc.,

of individuals: Hortensii et mea et Luculli sententia... tibi decernit, ut regem reducas, etc.,

in parricidas rei publicae decretum esse,

quodcumque imperator cognoscens decrevit, legem esse constat,

rem dubiam decrevit vox opportune emissa,

primus clamor atque impetus rem decrevit,

de his Catonis praecepta decernent,

duo talenta pro re nostra ego esse decrevi satis,

quam decrerim me non posse diutius habere,

in quo omnia mea posita esse decrevi,

illum decrerunt dignum, suos cui liberos committerent,

in ejus controversiis quid decernas, non a te peto,

nequeo satis decernere,

castra castris conferamus, et Samnis Romanusne imperio Italiam regant, decernamus,

in ipso illo gladiatorio vitae certamine, quod ferro decernitur,

proelium,

pugnam,

ne armis decernatur,

ferro ancipiti decernunt,

and armis, ferro,

cursibus et crudo caestu,

cornibus inter se,

lapidibus et subselliorum fragminibus,

contra magnam vim hostium, artificio magis quam viribus, Auct. B. Afr. 14: acie,

proelio cum proditore,

classe decreturi,

integriore exercitu,

decernendi potestatem Pompeio fecit,

decernite criminibus, mox ferro decreturi,

uno judicio de fortunis omnibus decernit,

and qui judicio decernent,

de salute reipublicae,

pro mea omni fama fortunisque,

utinam meo solum capite decernerem,

si tu fluctus e gurgite tollere decreris, Lucil. ap. Rufin. § 26 (p. 238 ed. Frotsch.): quicquid peperisset decreverunt tollere,

Caesar his de causis Rhenum transire decreverat,

eos me decretum est persequi mores patris,

certum atque decretum est non dare signum,

reliquam aetatem a republica procul habendam decrevi,

hic decernit ut miser sit,

quicquam decernere,

scitum, edictum, consilium, jus): senatus Caelium ab rep. removendum censuit. Hoc decreto eum consul senatu prohibuit,

si qui eorum (sc. Druidum) decreto non stetit, sacrificiis interdicunt,

10: vestra responsa atque decreta evertuntur saepe dicendo,

decurionum,

Caesaris,

o rus, quando ego te aspiciam? quandoque licebit? etc.,

dic mihi cras istud, Postume, quando venit?

non intellegitur, quando obrepat senectus,

quaeres, quando iterum paveas,

quando ipsos loqui, quando advocati voce uti deceat, quartus liber continet,

expectans quando incipiendum sit,

exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi,

ut, si quando auditum sit, prodigii simile numeretur,

ne quando liberis proscriptorum bona patria reddantur,

ut ne quando amare inciperemus,

fuisse autem illic pluviam, ne quando quidem auditum est,

quando esurio, tum (intestina) crepant,

tum, quando legatos Tyrum misimus,

Reisig. Vorles. p. 465): quando igitur virtus est adfectio animi constans,

quando igitur potest tibi Publius Geminus videri, quid habes, etc.,

quando igitur inest in omni virtute cura quaedam,

quando ita tibi lubet, vale atque salve,

quando habeo multos cognatos, quid opus sit mihi liberis?

quando hoc bene successit,

duc me ad eam, quando huc veni,

maneamus ergo in illā eādem sententiā, quando hoc miserius esse nihil potest,

nunc, quando per illam licet,

volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis,

quando injussu populi facta est,

quando in apertum semel discrimen evasura esset res,

quando id certum atque obstinatum est,

cur non sit orator, quando, quod difficilius est, oratorem facit,

validiore apud eos Arminio, quando bellum suadebat,

quando senescant sata quaedam aquā,

o rus, quando ego te aspiciam? quandoque licebit? etc.,

dic mihi cras istud, Postume, quando venit?

non intellegitur, quando obrepat senectus,

quaeres, quando iterum paveas,

quando ipsos loqui, quando advocati voce uti deceat, quartus liber continet,

expectans quando incipiendum sit,

exsistit hoc loco quaestio, num quando amici novi veteribus sint anteponendi,

ut, si quando auditum sit, prodigii simile numeretur,

ne quando liberis proscriptorum bona patria reddantur,

ut ne quando amare inciperemus,

fuisse autem illic pluviam, ne quando quidem auditum est,

quando esurio, tum (intestina) crepant,

tum, quando legatos Tyrum misimus,

Reisig. Vorles. p. 465): quando igitur virtus est adfectio animi constans,

quando igitur potest tibi Publius Geminus videri, quid habes, etc.,

quando igitur inest in omni virtute cura quaedam,

quando ita tibi lubet, vale atque salve,

quando habeo multos cognatos, quid opus sit mihi liberis?

quando hoc bene successit,

duc me ad eam, quando huc veni,

maneamus ergo in illā eādem sententiā, quando hoc miserius esse nihil potest,

nunc, quando per illam licet,

volo ego illi beluae ostendere, quando adeo ferox praesultat hostium signis,

quando injussu populi facta est,

quando in apertum semel discrimen evasura esset res,

quando id certum atque obstinatum est,

cur non sit orator, quando, quod difficilius est, oratorem facit,

validiore apud eos Arminio, quando bellum suadebat,

quando senescant sata quaedam aquā,

not in Cæs.: horridum reor,

hoc servi esse officium reor,

reor,

retur,

remur,

remini,

rentur,

rebar,

rebare,

rebatur,

rebamur,

rebantur,

rebor,

rebitur,

rear,

rearis,

reamur,

6, 764: reantur,

ratus sum, etc., sim, etc.,

quos quidem plures, quam rebar, esse cognovi,

jam illud mali plus nobis vivit quam ratae (sc. sumus),

ut reor a facie, Calliopea fuit,

ut rebare, Venus (nec te sententia fallit) Trojanas sustentat opes,

ut potius reor,

atque, ut ipse rebatur viam suāpte naturā difficilem inexpugnabilem fecit,

nam, reor, non ullis, si vita longior daretur, posset esse jucundior,

quod modo erat ratum inritumst,

neu quod egissem esset ratum,

rata et certa spatia definire,

motus (stellarum) constantes et rati,

astrorum rati immutabilesque cursus,

2, 38, 97: si nihil fieri potest, nisi quod ab omni aeternitate certum fuerit esse futurum rato tempore,

jussum ratum atque firmum,

decretum stabile, fixum, ratum esse debeat,

illud certum, ratum, firmum, fixum vis,

censorias subscriptiones omnes fixas et in perpetuum ratas putet esse,

ut amicitia societasque nostra in aeternum rata sit,

cujus tribunatus si ratus est, nihil est, quod irritum possit esse,

so, opp. irritus,

ratosne habeant an vanos pectoris orsus, id. poët. Div. 2, 30, 63: testamenta (opp. rupta),

populi comitia ne essent rata, nisi, etc.,

ut Faustae, cui cautum ille voluisset, ratum esset,

dixerat idque ratum Stygii per flumina Annuit,

si haec Turno rata vita maneret,

rata sint sua visa precatur,

(ebrietas) spes jubet esse ratas,

pax,

fides et vox,

dicta,

militibus agros ex suis possessionibus pollicetur, quaterna in singulos jugera, et pro ratā parte centurionibus evocatisque,

pro ratā parte,

perinde ut cuique data sunt pro ratā parte,

utinam ex omni senatu pro rata parte esset!

decumam partem relinqui placet, si plenae fuerint alvi, si minus, pro ratā portione,

item secundum ratam partem ex altitudine columnarum expediendae sunt altitudines epistyliorum,

tantum pediti daturum fuisse credunt, et pro ratā aliis, si, etc.,

parens nati rata verba Fecit,

juvenes cum avum regem salutassent, secuta ex omni multitudine consentiens vox ratum nomen imperiumque regi effecit,

efficiant ratas, utraque diva preces,

quae nobis imperatores commoda tribuerunt, ea rata atque perpetua auctoritate vestrā faciatis,

si unus accusator corruptus sit, rescindere,

ratum habere,

(fata) ratosne habeant an vanos pectoris orsus, Cic. poët. Div. 2, 30, 63: cavere de rato,

qui non duxerint societatem ratam, ubi nec divini quicquam nec humani sanctum esset,

ista ipsa, quae te emisse scribis, non solum rata mihi erunt, sed etiam grata,

Rarely, ratum servare: quaeris an quod gessit ratum servum. Ego vero servo,

constant, conserunt sermones inter se drapetae,

considerabit, constetne oratio aut cum re aut ipsa secum,

sententiā non constare cum superioribus et inferioribus sententiis, etc.,

veri similis narratio erit, si spatia temporum, personarum dignitates, consiliorum rationes, locorum opportunitates constabunt,

si humanitati tuae constare voles,

in Oppianico sibi constare et superioribus consentire judiciis debuerunt,

with consentire,

ut constare in vitae perpetuitate possimus nobismetipsis nec in ullo officio claudicare,

sibi (opp. titubare),

sibi et rei judicatae,

sibi,

constat idem omnibus sermo,

auri ratio constat: aurum in aerario est,

quibus ratio impensarum constaret,

mirum est, quam singulis diebus in urbe ratio aut constet aut constare videatur,

prius quam totis viribus fulta constaret hostium acies,

nec pugna deinde illis constare,

ut non color, non vultus ei constaret,

valetudo ei neque corporis neque animi constitit,

dum sanitas constabit,

non mentibus solum consipere, sed ne auribus quidem atque oculis satis constare poterant,

in ebrietate lingua non constat,

mente vix constare,

quā in sententia si constare voluissent,

numerus legionum constat,

ceteris exercitibus constare fidem,

utrimque fides constitit,

summā tamen omnia constant,

postquam cuncta videt caelo constare sereno,

constitit in nullā qui fuit ante color,

quae cum constent, perspicuum debet esse, etc.,

eorum quae constant exempla ponemus, horum quae dubia sunt, exempla adferemus, id. mv 1, 38, 68: quod nihil nobis constat,

cum et factum constet et nomen, qualia sint vocatur in dubium,

cum factum constat, sed a quo sit factum in controversiam venit,

mihi multa agitanti constabat, paucorum civium egregiam virtutem cuncta patravisse,

quod omnibus constabat, hiemari in Gallia oportere,

sed tum nimis inter omnis constabat neminem esse resalutatum,

quae propositio in se quiddam continet perspicuum et quod constare inter omnis necesse est, hanc velle approbare et firmare nihil attinet,

also: constare inter homines sapientissimos (for which, just after: omnium consensu sic esse judicatum),

inter suos,

inter augures, Liv 10, 6, 7 et saep.: cum de Magio constet,

de facto constat,

etsi non satis mihi constiterat, cum aliquāne animi mei molestiā an potius, etc.,

nec satis certum constare apud animum poterat, utrum, etc.,

quid cuique sit opus constare decet,

quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat. A quo? At patet,

neque satis Bruto neque tribunis militum constabat, quid agerent,

ut nihil ei constet quod agat,

animo constat sententia,

cum constitit consilium,

(corpora) quoniam fragili naturā praedita constant,

antiquissimi fere sunt, quorum quidem scripta constent,

si ipsa mens constare potest vacans corpore,

fulminis ignem e parvis constare figuris,

homo ex animo constat et corpore,

id. Fin. l. l.: simplex (jus) e dulci constat olivo,

ea virtus, quae constat ex hominibus tuendis,

victoriam in earum cohortium virtute constare,

partus duplici de semine,

aeterno quia constant semine quaeque,

agri campis, vineis, etc.,

constat tota oratio longioribus membris, brevioribus periodis,

causa constat aut unius rei controversiā aut plurium,

ut unae quadrigae Romae constiterint quadringentis milibus,

filius auro,

navis gratis,

HS. sex milibus tibi constant,

28: tanto nobis deliciae,

magno tibi,

parvo,

gratis,

(ambulatiuncula) prope dimidio minoris constabit isto loco,

quanti funus,

vilissime,

cujus area super HS. millies constitit,

edocet, quanto detrimento et quot virorum fortium morte necesse sit constare victoriam,

odia constantia magno,

imperia pretio quolibet constant bene,

mellis constantior est natura (sc. quam aquae),

constans uva contra tenorem unum algoris aestusve,

cujus in indomito constantior inguine nervus, Quam nova arbor, etc.,

cursus certi et constantes,

constans reversio stellarum (with conveniens),

constantissimus motus lunae,

nihil (mundo) motu constantius,

constanti vultu graduque,

constans aetas, quae media dicitur,

aetate nondum constanti,

pax,

fides,

an ire comminus et certare pro Italiā constantius foret,

quemadmodum in oratione constanti, sic in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,

nihil intellego dici potuisse constantius,

incredibilia an inter se constantia,

rumores,

constans parum memoria hujus anni,

constans fama erat,

opinio,

firmi et stabiles et constantes amici,

quem hominem? Levem? imo gravissimum. Mobilem? imo constantissimum,

pater amens at is quidem fuit omnium constantissimus,

prudens et constans (testis),

(Helvidius Priscus) recti pervicax, constans adversus metus,

constans Fortuna tantum in levitate suā,

constantior In vitiis, etc.,

manere in suo statu,

vitiis gaudere constanter,

ut maneamus in perspicuis firmius et constantius,

impetus caeli constantissime conficiens vicissitudinis anniversarias,

constanter et aequaliter ingrediens oratio,

sibi constanter convenienterque dicere,

hi constanter omnes nuntiaverunt,

aequabilius atque constantius sese res humanae haberent,

aequabilius atque constantius regere provincias,

constanter ac non trepide pugnare,

agere, Auct. B. Afr. 84: proelium inire,

constanter et sedate ferre dolorem,

constanter et libere se gerere,

constanter prudenterque fit,

constanter delata beneficia (with judicio, considerate, and opp. repentino quodam impetu),

cetera exsequi,

acrius quam constantius proelium inire,

amicitias retinere,

so for suo, C. I. L. 5, 2007. In ante-class. verse su- with the following vowel freq. forms one syllable,

Caesar copias suas divisit,

ille in sua sententia perseverat,

tantam habebat suarum rerum fiduciam,

cum sceleris sui socios Romae reliquisset,

cur ego non ignoscam si anteposuit suam salutem meae?

Hanno praefecturam ejus (i.e. Muttinis) filio suo (Hannonis) dedit,

imperat princeps civibus suis,

nemo rem suam emit,

mea Glycerium suos parentes repperit,

utinam haec ignoraret suum patrem,

si nunc facere volt era officium suom,

ne eadem mulier cum suo conjuge honestissimum adulescentem oppressisse videatur,

si omnibus suis copiis excellentem virum res publica armasset,

omne animal, simul et ortum est, et se ipsum et omnes partes suas diligit,

cum mea domus ardore suo deflagrationem Italiae toti minaretur,

mittent aliquem de suo numero,

rationem illi sententiae suae non fere reddebant,

qui agellos suos redimere a piratis solebant,

edicunt ut ad suum vestitum senatores redirent,

suis finibus eos prohibent,

and distributively: ac naves onerariae LXIII. in portu expugnatae, quaedam cum suis oneribus, frumento, armis, aere, etc.,

id sua sponte apparebat tuta celeribus consiliis praepositurum,

ad id quod sua sponte satis collectum animorum erat, indignitate etiam Romani accendebantur,

secutum tamen sua sponte est ut vilior ob ea regi Hannibal et suspectior fieret,

hanc dicam Athenis advenisse cum aliquo amatore suo, Plant. Mil. 2, 2, 86: doceo gratissimum esse in sua tribu Plancium,

cupio eum suae causae confidere,

suspicari debuit (Milo), eum (Clodium) ad villam suam (Clodii) deversurum,

(dixit) Caesarem pro sua dignitate debere et studium et iracundiam suam reipublicae dimittere,

hunc pater suus de templo deduxit,

hunc sui cives e civitate ejecerunt,

Alexandrum uxor sua... occidit,

illum ulciscentur mores sui,

quodsi quem natura sua... forte deficiet,

utrumque regem sua multitudo consalutaverat,

quas (urbes) sua virtus ac dii juvent, magnas sibi opes facere,

quos nec sua conscientia impulerit, nec, etc.,

consulem C. Marium servus suus interemit,

quis non Vedium Pollionem pejus oderat quam servi sui?

sera dies sit qua illum gens sua caelo adserat,

ita forma simili pueri ut mater sua internoscere (sc. eos) non posset,

sunt homines, quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat neque taedeat,

video fore ut inimicos tuos poeniteat intemperantiae suae,

si Caesarem beneficii sui poeniteret,

jam ne nobilitatis quidem suae plebejos poenitere,

militem jam minus virtutis poenitere suae,

ad parentes suos ducas Silenium,

eosdem ad quaestoris sui aut imperatoris, aut commilitonum suorum pericula impulistis,

totum enim ex sua patria sustulisti,

Caesar Fabium in sua remittit hiberna,

introire ad Ciceronem, et domi suae imparatum confodere,

suis flammis delete Fidenas,

suo igni involvit hostes,

quid Caesarem in sua fata inmisit?

with antecedent supplied from preceding sentence: non destiti rogare et petere (sc. Brutum) mea causa, suadere et hortari sua,

suus rex reginae placet,

ei nunc alia ducenda'st domum, sua cognata Lemniensis,

Autronio nonne sodales, non collegae sui... defuerunt?

si ceteris facta sua recte prosunt,

cui non magistri sui atque doctores, cui non... locus ipse... in mente versetur?

haec omnia plane... Siculis erepta sunt: primum suae leges, etc.,

Romanis multitudo sua auxit animum,

sicuti populo Romano sua fortuna labet,

Lanuvinis sacra sua reddita,

vilitas sua illis detrahit pretium,

nemo est cui felicitas sua satisfaciat,

labor illi suus restitutus est,

magnitudo sua singulis constat,

tantum sapienti sua, quantum Dec omnis aetas patet,

With antecedent supplied from principal sentence: mater quod suasit sua Adulescens mulier fecit, i.e. ei,

regique Thebano regnum stabilivit suum,

mittam hodie huic suo die natali malam rem magnam,

ego Metello non irascor, neque ei suam vacationem eripio,

desinant insidiari domui suae consuli,

quibus ea res honori fuerit a suis civibus,

nos non suas (leges Lacedaemoniis arbitror) ademisse, sed nostras leges dedisse,

Graccho et Tuditano provinciae Lucani et Galliae cum suis exercitibus prorogatae,

nec illius animi aciem praestringit splendor sui nominis,

nolite a sacris patriis Junonis Sospitae domesticum et suum consulem avellere,

quamvis tu magna mihi scripseris de Bruti adventu ad suas legiones,

suae legis ad scriptum ipsam quoque sententiam adjungere,

cum ambitio alterius suam primum apud eos majestatem solvisset,

nunc causam instituendorum ludorum ab origine sua repetam,

Jubam in regno suo non locorum notitia adjuvet, non popularium pro rege suo virtus,

in qua deliberatione ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,

operam dare ut sua lex ipso scripto videatur niti,

(Caesar reperiebat) ad Galbam propter justitiam prudentiamque suam totius belli summam deferri,

credere, ad suum concilium a Jove deos advocari,

sapientissimi artis suae professores sunt a quibus et propria studia verecunde et aliena callide administrantur,

hoc Anaximandro, populari ac sodali suo, non persuasit,

vidit fortissimum virum, inimicissimum suum,

(hic) fuit in Creta contubernalis Saturnini, propinqui sui,

ut non per L. Crassum, adfinem suum... causam illam defenderit,

ne cum hoc T. Broccho, avunculo, ne cum ejus filio, consobrino suo, ne nobiscum vivat,

Caesar mittit ad eum A. Clodium, suum atque illius familiarem,

Dicaearchum cum Aristoxeno, aequali et condiscipulo suo, omittamus,

tres fratres optimos, non solum sibi ipsos, neque nobis, necessariis suis, sed etiam rei publicae condonavit,

Varroni, quem, sui generis hominem,... vulgus extrahere ad consulatum nitebatur,

si P. Scipionem, clarissimum virum, majorumque suorum simillimum res publica tenere potuisset,

M. Fabi Ambusti, potentis viri cum inter sui corporis homines, tum ad plebem, etc.,

C. vero Fabricii, et Q. Aemilii Papi, principum saeculi sui, domibus argentum fuisse confitear oportet,

credamus igitur Panaetio, a Platone suo dissentienti ( = qui dissentiebat),

ea Sex. Roscium, expulsum ex suis bonis, recepit domum,

diffidentemque rebus suis confirmavit,

Dejotarum ad me venientem cum omnibus copiis suis, certiorem feci, etc.,

stupentes tribunos et suam jam vicem magis anxios quam, etc., liberavit consensus populi Romani,

manet in folio scripta querela suo ( = quam scripsit),

et ipsis (hostibus) regressis in castra sua,

quibus (speculis) si unum ostenderis hominem, populus adparet, unaquaque parte faciem exprimente sua,

sic a suis legionibus condemnatus irrupit in Galliam,

hunc agrum patres nostri, acceptum a majoribus suis ( = quem acceperant), perdiderunt,

ut in suis ordinibus dispositi dispersos adorirentur,

ipsa capit Condita in pharetra ( = quae condiderat) tela minora sua,

Sopater, expositis suis difficultatibus ( = cum exposuisset, etc.): Timarchidem... perducit,

Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc.,

Campani, audita sua pariter sociorumque clade, legatos ad Hannibalem miserunt,

(Appius) deposito suo magistratu... domum est reductus,

M. Papirius dicitur Gallo, barbam suam (i.e. Papirii) permulcenti,... iram movisse,

si sine maximo dedecore, tam impeditis suis rebus, potuisset emori,

ita (consul) proelio uno accidit Vestinorum res, haudquaquam tamen incruento milite suo (consulis),

with antecedent to be supplied: Campani, cum, robore juventutis suae acciso, nulla (sc. eis) propinqua spes esset, etc.,

mihi ipsa Roma ad complectendum conservatorem suum progredi visa est,

cur iis persequendi juris sui... adimis potestatem?

si senatui doloris sui de me declarandi potestas esset erepta,

nec tribunis plebis (spatium datur) sui periculi deprecandi,

eamque rem illi putant a suum cuique tribuendo appellatam,

magnum Miloni fuit, conficere illam pestem nulla sua invidia?

neque enim fuit Gabinii, remittere tantum de suo nec regis, imponere tantum plus suis,

Piso, cui fructum pietatis suae neque ex me neque a populo Romano ferre licuit,

ei cujus magis intersit, vel sua, vel rei publicae causa vivere,

sapientis est consilium explicare suum de maximis rebus,

totam Italiam suis colonis ut complere (sc. eis) liceat, permittitur,

maximum (sc. eis) solacium erit, propinquorum eodem monumento declarari, et virtutem suorum, et populi Romani pietatem,

ejusdem animi est, posteris suis amplitudinem nobis quam non acceperit tradere, et memoriam prope intermortuam generis sui, virtute renovare,

siquidem atrocius est, patriae parentem quam suum occidere,

miliens perire est melius quam in sua civitate sine armorum praesidio non posse vivere,

contentum suis rebus esse maximae sunt certissimaeque divitiae,

ut non liceat sui commodi causa nocere alteri,

detrahere de altero sui commodi causa,

suis exemplis melius est uti,

levius est sua decreta tollere quam aliorum,

29, 37, 11: satius est vitae suae rationes quam frumenti publici nosse,

quanto satius est sua mala exstinguere quam aliena posteris tradere?

cum initia beneficiorum suorum spectare, tum etiam exitus decet,

Romani nominis gloriae, non suae, composuisse illa decuit,

omnia torquenda sunt ad commodum suae causae... sua diligenter narrando,

erat Dareo mite ac tractabile ingenium, nisi suam naturam plerumque fortuna corrumperet (suam not referring to Dareo),

non erit ista amicitia sed mercatura quaedam utilitatum suarum,

(Clodius) Caesaris potentiam suam potentiam esse dicebat,

(Caelius) a sua (causa) putat ejus (i.e. Ascitii) esse sejunctam,

ipsos certo scio non negare ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo (referring to ipsos),

hostes viderunt,... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire,

docent, sui judicii rem non esse,

hoc Verrem dicere ajebant, te... opera sua consulem factum, i.e. Verris, though grammatically it might refer to the subj. of aiebant,

(Ariovistus) dixit neminem secum sine sua pernicie contendisse,

also: occurrebat ei, mancam praeturam suam futuram consule Milone,

scio equidem, ut, qui argentum afferret atque expressam imaginem suam (i.e. militis) huc ad nos, cum eo ajebat velle mitti mulierem,

isti bonorum emptores arbitrantur, vos hic sedere qui excipiatis eos qui de suis (i.e. emptorum) manibus effugerint,

Siculi venisse tempus ajebant ut commoda sua defenderem,

ut tunc tandem sentiret recuperanda esse quae prius sua culpa amissa forent,

Ambiguous: velle Pompejum se Caesari purgatum, ne ea quae reipublicae causa egerit (Pompejus) in suam (i.e. Caesaris) contumeliam vertat (where suam might be referred to Pompejus),

Cassius constituit ut ludi absente te fierent suo nomine,

postulat ut ad hanc suam praedam tam nefariam adjutores vos profiteamini,

Nasidius eos magnopere hortatur ut rursus cum Bruti classe, additis suis (i.e. Nasidii) auxiliis confligant,

(regem) denuntiasse sibi ut triduo regni sui decederent finibus,

Sabinae mulieres, hinc patres, hinc viros orantes, ne parricidio macularent partus suos (i.e. mulierum),

Patron praecepit suis ut arma induerent, ad omne imperium suum parati,

ad hanc (Laidem) Demosthenes clanculum adit, et ut sibi copiam sui faceret, petit,

(Dejotarus) non recusat quin id suum facinus judices,

16, 45: parietes hujus curiae tibi gratias agere gestiunt, quod futura sit illa auctoritas in his majorum suorum et suis sedibus,

quidni gauderet quod iram suam nemo sentiret?

querenti quod uxor sua e fico se suspendisset,

and with intentional ambiguity: cum Proculejus quereretur de filio quod is mortem suam expectaret,

si, quod officii sui sit, non occurrit animo, nihil umquam omnino aget,

ut non auderet iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab urbe,

donec sciat unisquisque quid sui, quid alieni sit,

rex ignarus, quae cum Hannibale legatis suis convenisset, quaeque legati ejus ad se allaturi fuissent,

postquam animadvertit quantus agminis sui terror esset,

me a portu praemisit domum, ut haec nuntiem uxori suae,

quasi Appius ille Caecus viam muniverit, non qua populus uteretur, sed ubi impune sui posteri latrocinarentur, i. e. Appii,

quae gens ad Caesarem legatos mise. rat, ut suis omnibus facultatibus uteretur,

inde castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu inferri possit,

(Romani) Albam a fundamentis proruerunt, ne memoria originum suarum exstaret,

oppidani nuntios Romam, qui certiorem de suo casu senatum facerent, misere,

tanto intervallo ab hostibus consedit, ut nec adventus suus propinquitate nimia nosci posset, et, etc.,

Datames locum delegit talem ut non multum obesse multitudo hostium suae paucitati posset,

quid si gubernator a diis procellas petat ut gratior ars sua periculo fiat?

Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit ( = negavit se defendi velle, si, etc.),

Paetus omnes libros quos frater suus reliquisset mihi donavit ( = dixit se donare libros quos, etc.),

non enim a te emit, sed, priusquam tu suum sibi venderes, ipse possedit ( = potitus est, ne, etc.),

Africanus, si sua res ageretur, testimonium non diceret,

ille ipse (Pompejus) proposuit epistulam illam, in qua est Pro tuis rebus gestis amplissimis. Amplioribusne quam suis, quam Africani?

spiritus dabat (Manlio) quod... vinculorum suorum invidiam dictator fugisset,

(Numa) Camenis eum lucum sacravit, quod earum ibi concilia cum conjuge sua Egeria essent,

adulescens deos omnis invocare ad gratiam illi pro se referendam, quoniam sibi nequaquam satis facultatis pro suo animo atque illius erga se esset,

Cicero tibi mandat ut Aristodemo idem respondeas, quod de fratre suo (Ciceronis) respondisti,

oriundi ab Sabinis, ne, quia post Tatii mortem ab sua parte non erat regnatum, imperium amitterent, sui corporis creari regem volebant,

C. Caesar villam pulcherrimam, quia mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit,

Philemonem, a manu servum, qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte punivit,

quomodo excandescunt si quid e juba sua decisum est,

petunt rationes illius (Catilinae) ut orbetur consilio res publica, ut minuatur contra suum (i.e. Catilinae) furorem imperatorum copia (instead of ejus, which might be referred to res publica),

equites a cornibus positos, cum jam pelleretur media peditum suorum acies, incurrisse ab lateribus ferunt,

in quibus (litteris Bruti) unum alienum summa sua prudentia (est), ut spectem ludos suos,

quod quidem ille (Nero) decernebat, quorumdam dolo ad omina sui exitus vertebatur,

tum erit tempestiva cum semen suum maturum erit,

vitis si macra erit, sarmenta sua concidito minute,

qui sic purgatus erit, diuturna valetudine utatur, neque ullus morbus veniet, nisi sua culpa,

Cimon in eandem invidiam incidit quam pater suus,

id qua ratione consecutus sit (Lysander) latet. Non enim virtute sui exercitus factum est, etc.,

ipse sub Esquiliis, ubi erat regia sua, Concidit,

quodque suus conjux riguo collegerat horto, Truncat olus foliis,

cum animus societatem caritatis coierit cum suis, omnesque natura conjunctos suos duxerit,

mulier ingeniosa praecepit suis omnia Caelio pollicerentur,

quo facilius et nostras domos obire, et ipse a suis coli possit,

qua gratiam beneficii vestri cum suorum laude conjungant,

vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset,

cum divisurum se urbem palam suis polliceretur,

Caesar, cohortatus suos, proelium commisit,

Curio exercitum reduxit, suis omnibus praeter Fabium incolumibus,

Caesar receptui suorum timens,

certior ab suis factus est, praeclusas esse portas,

omnium suorum consensu, Curio bellum ducere parabat,

Pompejus suorum omnium hortatu statuerat proelio decertare,

Caesar Brundisium ad suos severius scripsit,

naviculam conscendit cum paucis suis,

multum cum suis consiliandi causa secreto praeter consuetudinem loqueretur,

nupsit Melino, adulescenti inprimis inter suos et honesto et nobili,

rex raptim a suis in equum impositus fugit,

subsidio suorum proelium restituere,

feras bestias... ad opem suis ferendam avertas,

abstulit sibi in suos potestatem,

Besso et Nabarzani nuntiaverant sui regem... interemptum esse,

ut bona mens suis omnibus fuerit. Si quem libido abripuit, illorum eum, cum quibus conjuravit, non suum judicet esse,

the absolute use of ejus in this sense being inadmissible): quasi vero quisquam dormiat? ne sui quidem hoc velint, non modo ipse (sui = ejus amici, liberi),

is (annus) ejus omnem spem... morte pervertit. Fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, etc.,

quadrigas, quia per suos ( = ipsius milites) agendae erant, in prima acie locaverat rex,

auctoritatem Pisistrati qui inter suos ( = ejus cives) maxima erat,

quo cum multitudine adversariorum sui superarentur, ipse fuit superior, etc.,

cedo quid hic faciet sua?

nec suom adimerem alteri,

nunc si ille salvos revenit, reddam suom sibi (v. D. 3. a. infra),

illum studeo quam facillime ad suum pervenire,

populi Romani hanc esse consuetudinem ut socios sui nihil deperdere velit,

nec donare illi de suo dicimur,

(stellae) quae per igneos tractus labentia inde splendorem trahant caloremque, non de suo clara,

meum mihi placebat, illi suum (of a literary essay),

id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,

pro suo possessio tale est, cum dominium nobis acquiri putamus. Et ea causa possidemus ex qua acquiritur, et praeterea pro suo,

so without an antecedent, and referring to a first person: item re donata, pro donato et pro suo possideo,

similarly: usucapere pro suo = acquire dominion by a possession pro suo, Fragm. Vat. 111: res pro suo, quod justam causam possidendi habet, usucapit,

Roscius tibi omnia sua praeter animam tradidit,

qui etiam hostibus externis victis sua saepissime reddiderunt,

tu autem vicinis tuis Massiliensibus sua reddis,

Remi legatos miserunt qui dicerent se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

ipsi milites alveos informes quibus se suaque transveherent, faciebant,

docere eos qui sua permisere fortunae,

hanc ob causam maxime ut sua tenerentur res publicae constitutae sunt,

rarely = eorum res: quod vero etiam sua reddiderint (i.e. Gallis),

aliena ut melius videant et dijudicent Quam sua,

cognoscunt... immobile agmen et sua quemque molientem,

omnia ei hostium non secus quam sua nota erant,

aliena cum suis perdidit,

the context),

scripsit causam dicere Prius aurum quare sit suum,

nihil erat cujusquam quod non hoc anno suum fore putabat (Clodius),

quia suum cujusque fit, eorum quae natura fuerant communia quod cuique obtigit, id quisque teneat,

Juba suam esse praedicans praedam,

gratum sibi populum facturum, si omnes res Neapolitanorum suas duxissent,

eosdem Dorus librarius suos vocat,

cum enim istarum personarum nihil suum esse possit,

referas ad eos qui suam rem nullam habent ( = rem quae sua sit),

qui in potestate nostra est, nihil suum habere potest,

quae convenere in Andriam ex Perinthia Fatetur transtulisse, atque usum pro suis ( = quasi sua essent),

potest autem... quae tum audiet... ingenue pro suis dicere,

suum facere = suae dicionis facere: commemorat ut (Caesar) magnam partem Italiae beneficio atque auctoritate eorum suam fecerit,

in quam (Asiam) jam ex parte suam fecerit,

crudelissima ac superbissima gens sua omnia suique arbitrii facit,

omnia sua putavit quae vos vestra esse velletis,

non meminit, illum exercitum senatus populique Romani esse, non suum,

so of incorporeal things: hi si velint scire quam brevis eorum vita sit, cogitent ex quota parte sua sit,

prudentis est, id quod in quoque optimum est, si possit, suum facere,

quaeremus quomodo animus (hanc virtutem) usu suam faciat,

ut lege caverent, ne quis quem civitatis mutandae causa suum faceret, neve alienaret,

eduxit mater pro sua ( = quasi sua esset),

ancilla, quae mea fuit hodie, sua nunc est,

hice hoc munere arbitrantur Suam Thaidem esse,

eos hic fecit suos Paulo sumptu,

sed istunc exora, ut (mulierem) suam esse adsimulet,

cum Antonio sic agens ut perspiciat, si in eo negotio nobis satisfecerit, totum me futurum suum,

Alpheus... utebatur populo sane suo,

nam qui sciet ubi quidque positum sit, quaque eo veniat, is poterit eruere, semperque esse in disputando suus,

inaestimabile bonum est suum fieri,

(furiosus) qui suus non est,

vix sua, vix sanae virgo Niseia compos Mentis erat,

dixit antea, sed suum illud est, nihil ut affirmet,

nihil de suo casu, multa de vestro querebatur,

sua sibi propiora pericula quam mea loquebantur,

suasque et imperatoris laudes canentes,

damnatione collegae et sua,

Senecae fratris morte pavidum et pro sua incolumitate pavidum,

velut pro Vitellio conquerentes suum dolorem proferebant,

opp. alienus: ut suo potius tempore mercatorem admitterent, quam celerius alieno,

(Platoni) duo placet esse motus, unum suum, alterum externum, esse autem divinius quod ipsum ex se sua sponte moveatur, etc.,

voluptatem suis se finibus tenere jubeamus,

cum vobis immortale monumentum suis paene manibus senatus... exstruxerit,

superiores (amnes) in Italia, hic (Rhodanus) trans Alpes, hospitales suas tantum, nec largiores quam intulere aquas vehentes,

ex suo fonte nativa est,

pennas ambo non habuere suas (non suas = alienas),

Caesar bellum contra Antonium sua sponte suscepit,

sua sponte ad Caesarem in jus adierunt,

jus et omne honestum sua sponte expetendum (cf. in the context: per se igitur jus est expetendum),

sortes sua sponte attenuatas,

restitit suo loco Romana acies (opp. to the advance of the enemy),

et staturas suo loco leges,

aciem instruxit primum suis locis, pauloque a castris Pompeji longius,

sed habuit suam Venerem,

ut in suis rebus, ita in re publica luxuriosus nepos,

deinde ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,

quod oppidum Labienus sua pecunia exaedificaverat,

militibus agros ex suis possessionibus pollicetur,

imperatori senatuique honos suus redditus,

neque inpedimento fuit, quominus religionibus suus tenor suaque observatio redderetur,

quibus omnibus debetur suus decor,

So distributively: is mensibus suis dimisit legionem,

Tullus Hostilius qui suo jure in porta nomen inscripsit,

earum rerum hic A. Licinius fructum a me repetere prope suo jure debet,

numquam illum res publica suo jure esset ulta,

huic quaestioni suum diem dabimus,

homini autem suum bonum ratio est,

in majorem me quaestionem vocas, cui suus locus, suus dies dandus est,

With proprius: mentio inlata apud senatum est, rem suo proprio magistratu egere,

et Hannibalem suo proprio occupandum bello,

dissupasset hostes, ni suo proprio eum proelio equites Volscorum exceptum tenuissent,

mare habet suas venas quibus impletur,

Milone occiso (Clodius) habuisset suos consules,

collegit ipse se contra suum Clodium,

hic magna auxilia expectabant et suis locis bellum in hiemem ducere cogitabant,

numquam nostris locis laboravimus,

cum Perseus suo maxime tempore et alieno hostibus incipere bellum posset,

neque occasioni tuae desis, neque suam occasionem hosti des,

tantum abfuit ut ex incommodo alieno sua occasio peteretur,

aestuque suo Locros trajecit,

ignoranti quem portum petat nullus suus ventus est,

orba suis essent etiamnunc lintea ventis,

aut ille Ventis iturus non suis,

quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua,

omnis enim motus animi suum quendam a natura habet vultum,

geometrae et musici... more quodam loquuntur suo. Ipsae rhetorum artes verbis in docendo quasi privatis utuntur ac suis,

sensus omnis habet suum finem,

ibi non bello aperto, sed suis artibus, fraude et insidiis, est paene circumventus,

nec Hannibalem fefellit, suis se artibus peti,

adversus hostem non virtute tantum, sed suis (i. e. hostis) etiam pugnare consiliis oportebat,

liberam Minucii temeritatem se suo modo expleturum,

equites ovantes sui moris carmine,

exsultans cum sui moris tripudiis,

tripudiantes suo more,

equitem suo alienoque Marte pugnare,

suos autem haec operum genera ut auctores, sic etiam amatores habent,

illa vero fatidica fulmina ex alto et ex suis venire sideribus,

quae quidem planiora suis exemplis reddentur,

quod certe non fecisset, si suum numerum naves habuissent,

flecte ratem! numerum non habet illa suum,

novus exercitus consulibus est decretus: binae legiones cum suo equitatu,

cum suo justo equitatu,

totam (disciplinam) in suum statum redegit,

tranquilla mente et vultu suo,

media pars aeris ab his (ignibus) submota, in frigore suo manet. Natura enim aeris gelida est,

cornuaque in patriis non sua vidit aquis,

So, non suus, of ingrafted branches and their fruit: miraturque (arbos) novas frondis et non sua poma,

signum quod semper tempore exoritur suo,

cum et recte et suo tempore pepererit,

tam solstitium quam aequinoctium suos dies retulit,

omnes venti vicibus suis spirant majore ex parte,

salictum suo tempore caedito,

cessit e vita suo magis quam suorum civium tempore,

exstingui homini suo tempore optabile est,

Scandilius dicit se suo tempore rediturum,

si Ardeates sua tempora exspectare velint,

Chrysippus dicit, illum... opperiri debere suum tempus, ad quod velut dato signo prosiliat,

quam multi exercitus tempore suo victorem hostem pepulerunt!

de ordine laudis, etc., praecipiemus suo tempore,

quae erant prudentiae propria suo loco dicta sunt,

quod reddetur suo loco,

ut suo loco dicetur,

inscripta quae suis locis reddam,

in eodem fundo suum quidquid conseri oportet,

siquidem hanc vendidero pretio suo,

in partes suas digerenda causa,

confundetur quidquid in suas partes natura digessit,

Esp. in the phrases suae potestatis or in sua potestate esse, suo jure uti, sui juris esse: Puteolos, qui nunc in sua potestate sunt, suo jure, libertate aequa utuntur, totos occupabunt,

Rhegini potestatis suae ad ultimum remanserunt,

urbem ne quam formulae sui juris facerent,

quaedam personae sui juris sunt, quaedam alieno juri sunt subjectae, Gai,

sui juris sunt familiarum suarum principes, id est pater familiae, itemque mater familiae,

liberi parentum potestate liberantur emancipatione. Sed filius quidem ter manumissus sui juris fit, ceteri autem liberi una manumissione sui juris fiunt,

morte patris filius et filia sui juris fiunt,

patres familiarum sunt qui sunt suae potestatis,

si modo defunctus testator suae potestatis mortis tempore fuerit,

With indef. reference: si sui juris sumus,

pro suo possideo, 2. a. supra.—Attributively: sui juris arrogatio feminae,

homo sui juris,

sapiens numquam semiliber erit: integrae semper libertatis et sui juris,

non illarum coitu fieri cometen, sed proprium et sui juris esse,

CVI SVVS HERES NON SIT, XII. Tab. fr. 5, 4.—In the jurists without antecedent: sui et necessarii heredes sunt velut filius filiave, nepos neptisve ex filia, deinceps ceteri qui modo in potestate morientis fuerunt,

(emancipati liberi) non sunt sui heredes,

alia facta est juris interpretatio inter suos heredes,

datur patrono adversus suos heredes bonorum possessio (where patrono is not the antecedent of suos),

sui heredes vel instituendi sunt vel exheredandi,

accrescunt suis quidem heredibus in partem virilem, extraneis autem in partem dimidiam,

Sui liberi, children in paternal power: de suis et legitimis liberis,

(ingenium ejus) valet ipsum suis viribus,

legio Martia non ipsa suis decretis hostem judicavit Antonium?

ruit ipse suis cladibus,

si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,

qui se ipse sua gravitate et castimonia defenderet,

quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,

suamet ipsae fraude omnes interierunt,

ut saeviret ipse in suum sanguinem effecerunt,

respicerent suum ipsi exercitum,

sunt qui dicant eam sua ipsam peremptam mercede,

(tribuniciam potestatem) suis ipsam viribus dissolvi,

sic ut ipsis consistendi in suis munitionibus locus non esset,

tribuni (hostem) intra suamet ipsum moenia compulere,

alios sua ipsos invidia opportunos interemit,

aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt,

post-Aug. and very rare, but freq. in modern Lat.): aves (foetus suos) libero caelo suaeque ipsorum fiduciae permittunt,

tuo ipsius studio,

tuam ipsius amicitiam,

suamet ipsa scelera,

suismet ipsis corporibus,

a suismet ipsis praesidiis,

sentit enim vim quisque suam quoad possit abuti,

suo quisque loco cubet,

suum quisque noscat ingenium,

ad suam quisque (me disciplinam) rapiet,

quod suos quisque servos in tali re facere voluisset,

cum suo quisque auxilio uteretur,

celeriter ad suos quisque ordines redit,

nunc alii sensus quo pacto quisque suam rem Sentiat,

ut omnes cives Romani in suis quisque centuriis prima luce adessent,

hinc senatus, hinc plebs, suum quisque intuentes ducem constiterant,

ut (trigemini) pro sua quisque patria dimicent,

stabant compositi suis quisque ordinibus,

(consules) in suas quisque provincias proficiscuntur,

in suo quaeque (stella) motu naturam suam exercent,

omnes, velut dis auctoribus in spem suam quisque acceptis, proelium una voce poscunt,

relictis suis quisque stationibus... concurrerunt,

fabrum esse suae quemque fortunae, App. Claud. ap. Ps.-Sall. Ep. ad Caes. Rep. c. l.: sui quemque juris et retinendi et dimittendi esse dominum,

recipere se in domos suas quemque jussit,

se non modo suam quisque patriam, sed totam Siciliam relicturos,

sua cujusque animantis natura est,

sua quemque fraus, suum facinus, suum scelus, etc., de sanitate ac mente deturbat,

sua quemque fraus et suus terror maxime vexat,

suum cuique incommodum ferendum est,

ut solidum suum cuique solvatur,

ne suus cuique domi hostis esset,

ut sua cuique respublica in manu esset,

animus suus cuique ordinem pugnandi dabat,

tentorium suum cuique militi domus ac penates sunt,

suus cuique (stellae) color est,

trahit sua quemque voluptas,

stat sua cuique dies,

opinionem, quae sua cuique conjectanti esse potest,

suum cuique honorem et gradum redditum gaudeo,

scientiam autem suam cujusque artis esse,

ut suo quemque appellem nomine,

placet Stoicis suo quamque rem nomine appellare,

ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,

justitia quae suum cuique distribuit,

in tribuendo suum cuique,

Turnus sui cuique periculi recens erat documentum,

in trimatu suo cuique dimidiam esse mensuram futurae certum esse,

certa cuique rerum suarum possessio,

Camillus vidit intentos opifices suo quemque operi,

ut nemo sit nostrum quin in sensibus sui cujusque generis judicium requirat acrius (= suum cujusque generis judicium),

quas tamen inter omnes (voces) est suo quoque in genere (vox) mediocris ( = inter omnes voces est mediocris vox, sua quoque in genere),

eo concilia suae cujusque regionis indici jussit (= sua cujusque regionis concilia),

equites suae cuique parti post principia collocat (= equites suos cuique parti),

cum motibus armorum et corporum suae cuique genti assuetis,

legiones deducebantur cum tribunis et centurionibus et sui cujusque ordinis militibus (= suis cujusque),

quae sui cujusque sunt ingenii,

sui cujusque ingenii poma vel semina gerunt (= sua cujusque),

and by a double attraction: has (cohortes) subsidiariae ternae et aliae totidem suae cujusque legionis subsequebantur (= has cohortes... totidem cujusque legionis, suam quaeque legionem, subsequebantur),

tanta ibi copia venustatum in suo quique loco sita,

quodvis frumentum non tamen omne Quique suo genere inter se simile esse videbis,

cum verba debeant sui cujusque generis copulari,

in sensibus sui cujusque generis judicium,

haec igitur proclivitas ad suum quodque genus aegrotatio dicatur,

separatim greges sui cujusque generis nocte remeabant (= greges sui quisque generis),

ut sui cujusque mensis acciperet (frumentum),

and quisque both attracted and in its own case: quia cujusque partis naturae et in corpore et in animo sua quaeque vis sit (where either cujusque or quaeque is redundant),

so esp. in the phrases suo quoque tempore, anno, die, loco, etc.: pecunia, quae in stipendium Romanis suo quoque anno penderetur, deerat (= suo quaeque anno),

suo quoque loco,

opera quae suis quibusque temporibus anni vilicum exsequi oporteret,

suo quoque tempore,

nisi sua quaque die usurae exsolverentur (= sua quaeque die),

ut opera rustica suo quoque tempore faciat,

ut quisque suom volt esse, ita est,

with sibi,

expendere oportere quid quisque habeat sui... nec velle experiri quam se aliena deceant. Id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,

neque solum quid in senatu quisque civitatis suae dicerent ignorabant, sed, etc.,

gratius id fore laetiusque quod quisque sua manu ex hoste captum rettulerit,

in quibus cum multa sint quae sua quisque dicere velit, nihil est quod quisque suum possit dicere,

in civitates quemque suas... dimisit,

in patriam quisque suam remissus est,

in vestigio quemque suo vidit,

hospitibus quisque suis scribebant,

pro facultatibus quisque suis,

respiciendae sunt cuique facultates suae,

praecipitat quisque vitam suam et futuri desiderio laborat,

tunc praeceps quisque se proripit et penates suos deserit,

summum quisque causae suae judicem facit,

oscula quisque suae matri tulerunt,

atque earum quaeque, suum tenens munus... manet in lege naturae,

suas uterque legiones reducit in castra,

ideo quod uterque suam legem confirmare debebit,

cum sui utrosque adhortarentur,

ad utrumque ducem sui redierunt,

utraque (lex) sua via it,

uterque, in apposit.: nec ipsi tam inter se acriter contenderunt, quam studia excitaverant uterque sui corporis hominum,

reddam suum sibi,

suam rem sibi salvam sistam,

idem lege sibi sua curationem petet,

I. B. 2. b. supra): ut vindicare sibi suum fulgorem possint,

the formula of divorce: tuas res tibi habeto,

quo pacto serviat suo sibi patri,

eum necabam ilico per cerebrum pinna sua sibi, quasi turturem,

quas cum solus pertulisset ut sua unius in his gratia esset,

qui de sua unius sententia omnia gerat,

unam Aegyptus in hoc spem habet suam,

postulat ut ad hanc suam praedam adjutores vos profiteamini,

Sestius cum illo exercitu suo,

qua gravitate sua,

suam rem publicam illam defenderunt,

in istum civem suum,

cum illo suo pari,

te nulla sua calamitate civitas satiare potest?

dubitatis igitur, quin vos M. Laterensis ad suam spem aliquam delegerit,

non tam sua ulla spe quam militum impetu tractus,

nullo suo merito,

ipse arcano cum paucis familiaribus suis colloquitur,

suorum improbissimorum sermonum domicilium,

causam sui dementissimi consilii,

suam insatiabilem crudelitatem,

suis amplissimis fortunis,

suum pristinum morem,

suis lenissimis postulatis,

pro eximiis suis beneficiis,

propter summam suam humanitatem,

ex praeteritis suis officiis,

Caesar in veteribus suis castris consedit,

veterem amicum suum excepit,

in illo ardenti tribunatu suo,

neque cuiquam mortalium injuriae suae parvae videntur ( = sibi illatae),

neglectam ab Scipione et nimis leviter latam suam injuriam ratus,

ipsae enim leges te a cognitione sua judicio publico reppulerunt ( = a se cognoscendo),

suam invidiam tali morte quaesitam ( = quaesitum esse ab eo ut homines se inviderent),

nulla sua invidia,

si scit sua nihil interesse utrum anima per os, an per jugulum exeat,

quom illa osculata esset suumpte amicum,

ut terrena suopte nutu et suo pondere in terram ferantur,

ferri suopte pondere,

suapte natura,

suapte vi et natura,

suopte ingenio,

suapte manu,

locus suapte natura infestus,

suapte natura,

flumina suapte natura vasta,

sponte suapte,

suomet ipsi more,

suomet ipsi instrumento,

suomet ipsi metu,

suamet ipsum pecunia,

suamet ipsae fraude,

intra suamet ipsum moenia,

suismet ipsi praesidiis,

suismet ipsis corporibus,

suosmet ipsi cives,

suasmet ipse spes,

populum suimet sanguinis mercede,

magna pars suismet aut proxumorum telis obtruncabantur,

so for suo, C. I. L. 5, 2007. In ante-class. verse su- with the following vowel freq. forms one syllable,

Caesar copias suas divisit,

ille in sua sententia perseverat,

tantam habebat suarum rerum fiduciam,

cum sceleris sui socios Romae reliquisset,

cur ego non ignoscam si anteposuit suam salutem meae?

Hanno praefecturam ejus (i.e. Muttinis) filio suo (Hannonis) dedit,

imperat princeps civibus suis,

nemo rem suam emit,

mea Glycerium suos parentes repperit,

utinam haec ignoraret suum patrem,

si nunc facere volt era officium suom,

ne eadem mulier cum suo conjuge honestissimum adulescentem oppressisse videatur,

si omnibus suis copiis excellentem virum res publica armasset,

omne animal, simul et ortum est, et se ipsum et omnes partes suas diligit,

cum mea domus ardore suo deflagrationem Italiae toti minaretur,

mittent aliquem de suo numero,

rationem illi sententiae suae non fere reddebant,

qui agellos suos redimere a piratis solebant,

edicunt ut ad suum vestitum senatores redirent,

suis finibus eos prohibent,

and distributively: ac naves onerariae LXIII. in portu expugnatae, quaedam cum suis oneribus, frumento, armis, aere, etc.,

id sua sponte apparebat tuta celeribus consiliis praepositurum,

ad id quod sua sponte satis collectum animorum erat, indignitate etiam Romani accendebantur,

secutum tamen sua sponte est ut vilior ob ea regi Hannibal et suspectior fieret,

hanc dicam Athenis advenisse cum aliquo amatore suo, Plant. Mil. 2, 2, 86: doceo gratissimum esse in sua tribu Plancium,

cupio eum suae causae confidere,

suspicari debuit (Milo), eum (Clodium) ad villam suam (Clodii) deversurum,

(dixit) Caesarem pro sua dignitate debere et studium et iracundiam suam reipublicae dimittere,

hunc pater suus de templo deduxit,

hunc sui cives e civitate ejecerunt,

Alexandrum uxor sua... occidit,

illum ulciscentur mores sui,

quodsi quem natura sua... forte deficiet,

utrumque regem sua multitudo consalutaverat,

quas (urbes) sua virtus ac dii juvent, magnas sibi opes facere,

quos nec sua conscientia impulerit, nec, etc.,

consulem C. Marium servus suus interemit,

quis non Vedium Pollionem pejus oderat quam servi sui?

sera dies sit qua illum gens sua caelo adserat,

ita forma simili pueri ut mater sua internoscere (sc. eos) non posset,

sunt homines, quos libidinis infamiaeque suae neque pudeat neque taedeat,

video fore ut inimicos tuos poeniteat intemperantiae suae,

si Caesarem beneficii sui poeniteret,

jam ne nobilitatis quidem suae plebejos poenitere,

militem jam minus virtutis poenitere suae,

ad parentes suos ducas Silenium,

eosdem ad quaestoris sui aut imperatoris, aut commilitonum suorum pericula impulistis,

totum enim ex sua patria sustulisti,

Caesar Fabium in sua remittit hiberna,

introire ad Ciceronem, et domi suae imparatum confodere,

suis flammis delete Fidenas,

suo igni involvit hostes,

quid Caesarem in sua fata inmisit?

with antecedent supplied from preceding sentence: non destiti rogare et petere (sc. Brutum) mea causa, suadere et hortari sua,

suus rex reginae placet,

ei nunc alia ducenda'st domum, sua cognata Lemniensis,

Autronio nonne sodales, non collegae sui... defuerunt?

si ceteris facta sua recte prosunt,

cui non magistri sui atque doctores, cui non... locus ipse... in mente versetur?

haec omnia plane... Siculis erepta sunt: primum suae leges, etc.,

Romanis multitudo sua auxit animum,

sicuti populo Romano sua fortuna labet,

Lanuvinis sacra sua reddita,

vilitas sua illis detrahit pretium,

nemo est cui felicitas sua satisfaciat,

labor illi suus restitutus est,

magnitudo sua singulis constat,

tantum sapienti sua, quantum Dec omnis aetas patet,

With antecedent supplied from principal sentence: mater quod suasit sua Adulescens mulier fecit, i.e. ei,

regique Thebano regnum stabilivit suum,

mittam hodie huic suo die natali malam rem magnam,

ego Metello non irascor, neque ei suam vacationem eripio,

desinant insidiari domui suae consuli,

quibus ea res honori fuerit a suis civibus,

nos non suas (leges Lacedaemoniis arbitror) ademisse, sed nostras leges dedisse,

Graccho et Tuditano provinciae Lucani et Galliae cum suis exercitibus prorogatae,

nec illius animi aciem praestringit splendor sui nominis,

nolite a sacris patriis Junonis Sospitae domesticum et suum consulem avellere,

quamvis tu magna mihi scripseris de Bruti adventu ad suas legiones,

suae legis ad scriptum ipsam quoque sententiam adjungere,

cum ambitio alterius suam primum apud eos majestatem solvisset,

nunc causam instituendorum ludorum ab origine sua repetam,

Jubam in regno suo non locorum notitia adjuvet, non popularium pro rege suo virtus,

in qua deliberatione ad suam cujusque naturam consilium est omne revocandum,

operam dare ut sua lex ipso scripto videatur niti,

(Caesar reperiebat) ad Galbam propter justitiam prudentiamque suam totius belli summam deferri,

credere, ad suum concilium a Jove deos advocari,

sapientissimi artis suae professores sunt a quibus et propria studia verecunde et aliena callide administrantur,

hoc Anaximandro, populari ac sodali suo, non persuasit,

vidit fortissimum virum, inimicissimum suum,

(hic) fuit in Creta contubernalis Saturnini, propinqui sui,

ut non per L. Crassum, adfinem suum... causam illam defenderit,

ne cum hoc T. Broccho, avunculo, ne cum ejus filio, consobrino suo, ne nobiscum vivat,

Caesar mittit ad eum A. Clodium, suum atque illius familiarem,

Dicaearchum cum Aristoxeno, aequali et condiscipulo suo, omittamus,

tres fratres optimos, non solum sibi ipsos, neque nobis, necessariis suis, sed etiam rei publicae condonavit,

Varroni, quem, sui generis hominem,... vulgus extrahere ad consulatum nitebatur,

si P. Scipionem, clarissimum virum, majorumque suorum simillimum res publica tenere potuisset,

M. Fabi Ambusti, potentis viri cum inter sui corporis homines, tum ad plebem, etc.,

C. vero Fabricii, et Q. Aemilii Papi, principum saeculi sui, domibus argentum fuisse confitear oportet,

credamus igitur Panaetio, a Platone suo dissentienti ( = qui dissentiebat),

ea Sex. Roscium, expulsum ex suis bonis, recepit domum,

diffidentemque rebus suis confirmavit,

Dejotarum ad me venientem cum omnibus copiis suis, certiorem feci, etc.,

stupentes tribunos et suam jam vicem magis anxios quam, etc., liberavit consensus populi Romani,

manet in folio scripta querela suo ( = quam scripsit),

et ipsis (hostibus) regressis in castra sua,

quibus (speculis) si unum ostenderis hominem, populus adparet, unaquaque parte faciem exprimente sua,

sic a suis legionibus condemnatus irrupit in Galliam,

hunc agrum patres nostri, acceptum a majoribus suis ( = quem acceperant), perdiderunt,

ut in suis ordinibus dispositi dispersos adorirentur,

ipsa capit Condita in pharetra ( = quae condiderat) tela minora sua,

Sopater, expositis suis difficultatibus ( = cum exposuisset, etc.): Timarchidem... perducit,

Caesar, primum suo deinde omnium ex conspectu remotis equis, etc.,

Campani, audita sua pariter sociorumque clade, legatos ad Hannibalem miserunt,

(Appius) deposito suo magistratu... domum est reductus,

M. Papirius dicitur Gallo, barbam suam (i.e. Papirii) permulcenti,... iram movisse,

si sine maximo dedecore, tam impeditis suis rebus, potuisset emori,

ita (consul) proelio uno accidit Vestinorum res, haudquaquam tamen incruento milite suo (consulis),

with antecedent to be supplied: Campani, cum, robore juventutis suae acciso, nulla (sc. eis) propinqua spes esset, etc.,

mihi ipsa Roma ad complectendum conservatorem suum progredi visa est,

cur iis persequendi juris sui... adimis potestatem?

si senatui doloris sui de me declarandi potestas esset erepta,

nec tribunis plebis (spatium datur) sui periculi deprecandi,

eamque rem illi putant a suum cuique tribuendo appellatam,

magnum Miloni fuit, conficere illam pestem nulla sua invidia?

neque enim fuit Gabinii, remittere tantum de suo nec regis, imponere tantum plus suis,

Piso, cui fructum pietatis suae neque ex me neque a populo Romano ferre licuit,

ei cujus magis intersit, vel sua, vel rei publicae causa vivere,

sapientis est consilium explicare suum de maximis rebus,

totam Italiam suis colonis ut complere (sc. eis) liceat, permittitur,

maximum (sc. eis) solacium erit, propinquorum eodem monumento declarari, et virtutem suorum, et populi Romani pietatem,

ejusdem animi est, posteris suis amplitudinem nobis quam non acceperit tradere, et memoriam prope intermortuam generis sui, virtute renovare,

siquidem atrocius est, patriae parentem quam suum occidere,

miliens perire est melius quam in sua civitate sine armorum praesidio non posse vivere,

contentum suis rebus esse maximae sunt certissimaeque divitiae,

ut non liceat sui commodi causa nocere alteri,

detrahere de altero sui commodi causa,

suis exemplis melius est uti,

levius est sua decreta tollere quam aliorum,

29, 37, 11: satius est vitae suae rationes quam frumenti publici nosse,

quanto satius est sua mala exstinguere quam aliena posteris tradere?

cum initia beneficiorum suorum spectare, tum etiam exitus decet,

Romani nominis gloriae, non suae, composuisse illa decuit,

omnia torquenda sunt ad commodum suae causae... sua diligenter narrando,

erat Dareo mite ac tractabile ingenium, nisi suam naturam plerumque fortuna corrumperet (suam not referring to Dareo),

non erit ista amicitia sed mercatura quaedam utilitatum suarum,

(Clodius) Caesaris potentiam suam potentiam esse dicebat,

(Caelius) a sua (causa) putat ejus (i.e. Ascitii) esse sejunctam,

ipsos certo scio non negare ad haec bona Chrysogonum accessisse impulsu suo (referring to ipsos),

hostes viderunt,... suorum tormentorum usum spatio propinquitatis interire,

docent, sui judicii rem non esse,

hoc Verrem dicere ajebant, te... opera sua consulem factum, i.e. Verris, though grammatically it might refer to the subj. of aiebant,

(Ariovistus) dixit neminem secum sine sua pernicie contendisse,

also: occurrebat ei, mancam praeturam suam futuram consule Milone,

scio equidem, ut, qui argentum afferret atque expressam imaginem suam (i.e. militis) huc ad nos, cum eo ajebat velle mitti mulierem,

isti bonorum emptores arbitrantur, vos hic sedere qui excipiatis eos qui de suis (i.e. emptorum) manibus effugerint,

Siculi venisse tempus ajebant ut commoda sua defenderem,

ut tunc tandem sentiret recuperanda esse quae prius sua culpa amissa forent,

Ambiguous: velle Pompejum se Caesari purgatum, ne ea quae reipublicae causa egerit (Pompejus) in suam (i.e. Caesaris) contumeliam vertat (where suam might be referred to Pompejus),

Cassius constituit ut ludi absente te fierent suo nomine,

postulat ut ad hanc suam praedam tam nefariam adjutores vos profiteamini,

Nasidius eos magnopere hortatur ut rursus cum Bruti classe, additis suis (i.e. Nasidii) auxiliis confligant,

(regem) denuntiasse sibi ut triduo regni sui decederent finibus,

Sabinae mulieres, hinc patres, hinc viros orantes, ne parricidio macularent partus suos (i.e. mulierum),

Patron praecepit suis ut arma induerent, ad omne imperium suum parati,

ad hanc (Laidem) Demosthenes clanculum adit, et ut sibi copiam sui faceret, petit,

(Dejotarus) non recusat quin id suum facinus judices,

16, 45: parietes hujus curiae tibi gratias agere gestiunt, quod futura sit illa auctoritas in his majorum suorum et suis sedibus,

quidni gauderet quod iram suam nemo sentiret?

querenti quod uxor sua e fico se suspendisset,

and with intentional ambiguity: cum Proculejus quereretur de filio quod is mortem suam expectaret,

si, quod officii sui sit, non occurrit animo, nihil umquam omnino aget,

ut non auderet iterum dicere quot milia fundus suus abesset ab urbe,

donec sciat unisquisque quid sui, quid alieni sit,

rex ignarus, quae cum Hannibale legatis suis convenisset, quaeque legati ejus ad se allaturi fuissent,

postquam animadvertit quantus agminis sui terror esset,

me a portu praemisit domum, ut haec nuntiem uxori suae,

quasi Appius ille Caecus viam muniverit, non qua populus uteretur, sed ubi impune sui posteri latrocinarentur, i. e. Appii,

quae gens ad Caesarem legatos mise. rat, ut suis omnibus facultatibus uteretur,

inde castra movent, ne qua vis sociis suis ab Romano exercitu inferri possit,

(Romani) Albam a fundamentis proruerunt, ne memoria originum suarum exstaret,

oppidani nuntios Romam, qui certiorem de suo casu senatum facerent, misere,

tanto intervallo ab hostibus consedit, ut nec adventus suus propinquitate nimia nosci posset, et, etc.,

Datames locum delegit talem ut non multum obesse multitudo hostium suae paucitati posset,

quid si gubernator a diis procellas petat ut gratior ars sua periculo fiat?

Sulla, si sibi suus pudor ac dignitas non prodesset, nullum auxilium requisivit ( = negavit se defendi velle, si, etc.),

Paetus omnes libros quos frater suus reliquisset mihi donavit ( = dixit se donare libros quos, etc.),

non enim a te emit, sed, priusquam tu suum sibi venderes, ipse possedit ( = potitus est, ne, etc.),

Africanus, si sua res ageretur, testimonium non diceret,

ille ipse (Pompejus) proposuit epistulam illam, in qua est Pro tuis rebus gestis amplissimis. Amplioribusne quam suis, quam Africani?

spiritus dabat (Manlio) quod... vinculorum suorum invidiam dictator fugisset,

(Numa) Camenis eum lucum sacravit, quod earum ibi concilia cum conjuge sua Egeria essent,

adulescens deos omnis invocare ad gratiam illi pro se referendam, quoniam sibi nequaquam satis facultatis pro suo animo atque illius erga se esset,

Cicero tibi mandat ut Aristodemo idem respondeas, quod de fratre suo (Ciceronis) respondisti,

oriundi ab Sabinis, ne, quia post Tatii mortem ab sua parte non erat regnatum, imperium amitterent, sui corporis creari regem volebant,

C. Caesar villam pulcherrimam, quia mater sua aliquando in illa custodita erat, diruit,

Philemonem, a manu servum, qui necem suam per venenum inimicis promiserat, non gravius quam simplici morte punivit,

quomodo excandescunt si quid e juba sua decisum est,

petunt rationes illius (Catilinae) ut orbetur consilio res publica, ut minuatur contra suum (i.e. Catilinae) furorem imperatorum copia (instead of ejus, which might be referred to res publica),

equites a cornibus positos, cum jam pelleretur media peditum suorum acies, incurrisse ab lateribus ferunt,

in quibus (litteris Bruti) unum alienum summa sua prudentia (est), ut spectem ludos suos,

quod quidem ille (Nero) decernebat, quorumdam dolo ad omina sui exitus vertebatur,

tum erit tempestiva cum semen suum maturum erit,

vitis si macra erit, sarmenta sua concidito minute,

qui sic purgatus erit, diuturna valetudine utatur, neque ullus morbus veniet, nisi sua culpa,

Cimon in eandem invidiam incidit quam pater suus,

id qua ratione consecutus sit (Lysander) latet. Non enim virtute sui exercitus factum est, etc.,

ipse sub Esquiliis, ubi erat regia sua, Concidit,

quodque suus conjux riguo collegerat horto, Truncat olus foliis,

cum animus societatem caritatis coierit cum suis, omnesque natura conjunctos suos duxerit,

mulier ingeniosa praecepit suis omnia Caelio pollicerentur,

quo facilius et nostras domos obire, et ipse a suis coli possit,

qua gratiam beneficii vestri cum suorum laude conjungant,

vellem hanc contemptionem pecuniae suis reliquisset,

cum divisurum se urbem palam suis polliceretur,

Caesar, cohortatus suos, proelium commisit,

Curio exercitum reduxit, suis omnibus praeter Fabium incolumibus,

Caesar receptui suorum timens,

certior ab suis factus est, praeclusas esse portas,

omnium suorum consensu, Curio bellum ducere parabat,

Pompejus suorum omnium hortatu statuerat proelio decertare,

Caesar Brundisium ad suos severius scripsit,

naviculam conscendit cum paucis suis,

multum cum suis consiliandi causa secreto praeter consuetudinem loqueretur,

nupsit Melino, adulescenti inprimis inter suos et honesto et nobili,

rex raptim a suis in equum impositus fugit,

subsidio suorum proelium restituere,

feras bestias... ad opem suis ferendam avertas,

abstulit sibi in suos potestatem,

Besso et Nabarzani nuntiaverant sui regem... interemptum esse,

ut bona mens suis omnibus fuerit. Si quem libido abripuit, illorum eum, cum quibus conjuravit, non suum judicet esse,

the absolute use of ejus in this sense being inadmissible): quasi vero quisquam dormiat? ne sui quidem hoc velint, non modo ipse (sui = ejus amici, liberi),

is (annus) ejus omnem spem... morte pervertit. Fuit hoc luctuosum suis, acerbum patriae, etc.,

quadrigas, quia per suos ( = ipsius milites) agendae erant, in prima acie locaverat rex,

auctoritatem Pisistrati qui inter suos ( = ejus cives) maxima erat,

quo cum multitudine adversariorum sui superarentur, ipse fuit superior, etc.,

cedo quid hic faciet sua?

nec suom adimerem alteri,

nunc si ille salvos revenit, reddam suom sibi (v. D. 3. a. infra),

illum studeo quam facillime ad suum pervenire,

populi Romani hanc esse consuetudinem ut socios sui nihil deperdere velit,

nec donare illi de suo dicimur,

(stellae) quae per igneos tractus labentia inde splendorem trahant caloremque, non de suo clara,

meum mihi placebat, illi suum (of a literary essay),

id enim maxime quemque decet quod est cujusque maxime suum,

pro suo possessio tale est, cum dominium nobis acquiri putamus. Et ea causa possidemus ex qua acquiritur, et praeterea pro suo,

so without an antecedent, and referring to a first person: item re donata, pro donato et pro suo possideo,

similarly: usucapere pro suo = acquire dominion by a possession pro suo, Fragm. Vat. 111: res pro suo, quod justam causam possidendi habet, usucapit,

Roscius tibi omnia sua praeter animam tradidit,

qui etiam hostibus externis victis sua saepissime reddiderunt,

tu autem vicinis tuis Massiliensibus sua reddis,

Remi legatos miserunt qui dicerent se suaque omnia in fidem atque potestatem populi Romani permittere,

ipsi milites alveos informes quibus se suaque transveherent, faciebant,

docere eos qui sua permisere fortunae,

hanc ob causam maxime ut sua tenerentur res publicae constitutae sunt,

rarely = eorum res: quod vero etiam sua reddiderint (i.e. Gallis),

aliena ut melius videant et dijudicent Quam sua,

cognoscunt... immobile agmen et sua quemque molientem,

omnia ei hostium non secus quam sua nota erant,

aliena cum suis perdidit,

the context),

scripsit causam dicere Prius aurum quare sit suum,

nihil erat cujusquam quod non hoc anno suum fore putabat (Clodius),

quia suum cujusque fit, eorum quae natura fuerant communia quod cuique obtigit, id quisque teneat,

Juba suam esse praedicans praedam,

gratum sibi populum facturum, si omnes res Neapolitanorum suas duxissent,

eosdem Dorus librarius suos vocat,

cum enim istarum personarum nihil suum esse possit,

referas ad eos qui suam rem nullam habent ( = rem quae sua sit),

qui in potestate nostra est, nihil suum habere potest,

quae convenere in Andriam ex Perinthia Fatetur transtulisse, atque usum pro suis ( = quasi sua essent),

potest autem... quae tum audiet... ingenue pro suis dicere,

suum facere = suae dicionis facere: commemorat ut (Caesar) magnam partem Italiae beneficio atque auctoritate eorum suam fecerit,

in quam (Asiam) jam ex parte suam fecerit,

crudelissima ac superbissima gens sua omnia suique arbitrii facit,

omnia sua putavit quae vos vestra esse velletis,

non meminit, illum exercitum senatus populique Romani esse, non suum,

so of incorporeal things: hi si velint scire quam brevis eorum vita sit, cogitent ex quota parte sua sit,

prudentis est, id quod in quoque optimum est, si possit, suum facere,

quaeremus quomodo animus (hanc virtutem) usu suam faciat,

ut lege caverent, ne quis quem civitatis mutandae causa suum faceret, neve alienaret,

eduxit mater pro sua ( = quasi sua esset),

ancilla, quae mea fuit hodie, sua nunc est,

hice hoc munere arbitrantur Suam Thaidem esse,

eos hic fecit suos Paulo sumptu,

sed istunc exora, ut (mulierem) suam esse adsimulet,

cum Antonio sic agens ut perspiciat, si in eo negotio nobis satisfecerit, totum me futurum suum,

Alpheus... utebatur populo sane suo,

nam qui sciet ubi quidque positum sit, quaque eo veniat, is poterit eruere, semperque esse in disputando suus,

inaestimabile bonum est suum fieri,

(furiosus) qui suus non est,

vix sua, vix sanae virgo Niseia compos Mentis erat,

dixit antea, sed suum illud est, nihil ut affirmet,

nihil de suo casu, multa de vestro querebatur,

sua sibi propiora pericula quam mea loquebantur,

suasque et imperatoris laudes canentes,

damnatione collegae et sua,

Senecae fratris morte pavidum et pro sua incolumitate pavidum,

velut pro Vitellio conquerentes suum dolorem proferebant,

opp. alienus: ut suo potius tempore mercatorem admitterent, quam celerius alieno,

(Platoni) duo placet esse motus, unum suum, alterum externum, esse autem divinius quod ipsum ex se sua sponte moveatur, etc.,

voluptatem suis se finibus tenere jubeamus,

cum vobis immortale monumentum suis paene manibus senatus... exstruxerit,

superiores (amnes) in Italia, hic (Rhodanus) trans Alpes, hospitales suas tantum, nec largiores quam intulere aquas vehentes,

ex suo fonte nativa est,

pennas ambo non habuere suas (non suas = alienas),

Caesar bellum contra Antonium sua sponte suscepit,

sua sponte ad Caesarem in jus adierunt,

jus et omne honestum sua sponte expetendum (cf. in the context: per se igitur jus est expetendum),

sortes sua sponte attenuatas,

restitit suo loco Romana acies (opp. to the advance of the enemy),

et staturas suo loco leges,

aciem instruxit primum suis locis, pauloque a castris Pompeji longius,

sed habuit suam Venerem,

ut in suis rebus, ita in re publica luxuriosus nepos,

deinde ut communibus pro communibus utatur, privatis ut suis,

quod oppidum Labienus sua pecunia exaedificaverat,

militibus agros ex suis possessionibus pollicetur,

imperatori senatuique honos suus redditus,

neque inpedimento fuit, quominus religionibus suus tenor suaque observatio redderetur,

quibus omnibus debetur suus decor,

So distributively: is mensibus suis dimisit legionem,

Tullus Hostilius qui suo jure in porta nomen inscripsit,

earum rerum hic A. Licinius fructum a me repetere prope suo jure debet,

numquam illum res publica suo jure esset ulta,

huic quaestioni suum diem dabimus,

homini autem suum bonum ratio est,

in majorem me quaestionem vocas, cui suus locus, suus dies dandus est,

With proprius: mentio inlata apud senatum est, rem suo proprio magistratu egere,

et Hannibalem suo proprio occupandum bello,

dissupasset hostes, ni suo proprio eum proelio equites Volscorum exceptum tenuissent,

mare habet suas venas quibus impletur,

Milone occiso (Clodius) habuisset suos consules,

collegit ipse se contra suum Clodium,

hic magna auxilia expectabant et suis locis bellum in hiemem ducere cogitabant,

numquam nostris locis laboravimus,

cum Perseus suo maxime tempore et alieno hostibus incipere bellum posset,

neque occasioni tuae desis, neque suam occasionem hosti des,

tantum abfuit ut ex incommodo alieno sua occasio peteretur,

aestuque suo Locros trajecit,

ignoranti quem portum petat nullus suus ventus est,

orba suis essent etiamnunc lintea ventis,

aut ille Ventis iturus non suis,

quae est ei (animo) natura? Propria, puto, et sua,

omnis enim motus animi suum quendam a natura habet vultum,

geometrae et musici... more quodam loquuntur suo. Ipsae rhetorum artes verbis in docendo quasi privatis utuntur ac suis,

sensus omnis habet suum finem,

ibi non bello aperto, sed suis artibus, fraude et insidiis, est paene circumventus,

nec Hannibalem fefellit, suis se artibus peti,

adversus hostem non virtute tantum, sed suis (i. e. hostis) etiam pugnare consiliis oportebat,

liberam Minucii temeritatem se suo modo expleturum,

equites ovantes sui moris carmine,

exsultans cum sui moris tripudiis,

tripudiantes suo more,

equitem suo alienoque Marte pugnare,

suos autem haec operum genera ut auctores, sic etiam amatores habent,

illa vero fatidica fulmina ex alto et ex suis venire sideribus,

quae quidem planiora suis exemplis reddentur,

quod certe non fecisset, si suum numerum naves habuissent,

flecte ratem! numerum non habet illa suum,

novus exercitus consulibus est decretus: binae legiones cum suo equitatu,

cum suo justo equitatu,

totam (disciplinam) in suum statum redegit,

tranquilla mente et vultu suo,

media pars aeris ab his (ignibus) submota, in frigore suo manet. Natura enim aeris gelida est,

cornuaque in patriis non sua vidit aquis,

So, non suus, of ingrafted branches and their fruit: miraturque (arbos) novas frondis et non sua poma,

signum quod semper tempore exoritur suo,

cum et recte et suo tempore pepererit,

tam solstitium quam aequinoctium suos dies retulit,

omnes venti vicibus suis spirant majore ex parte,

salictum suo tempore caedito,

cessit e vita suo magis quam suorum civium tempore,

exstingui homini suo tempore optabile est,

Scandilius dicit se suo tempore rediturum,

si Ardeates sua tempora exspectare velint,

Chrysippus dicit, illum... opperiri debere suum tempus, ad quod velut dato signo prosiliat,

quam multi exercitus tempore suo victorem hostem pepulerunt!

de ordine laudis, etc., praecipiemus suo tempore,

quae erant prudentiae propria suo loco dicta sunt,

quod reddetur suo loco,

ut suo loco dicetur,

inscripta quae suis locis reddam,

in eodem fundo suum quidquid conseri oportet,

siquidem hanc vendidero pretio suo,

in partes suas digerenda causa,

confundetur quidquid in suas partes natura digessit,

Esp. in the phrases suae potestatis or in sua potestate esse, suo jure uti, sui juris esse: Puteolos, qui nunc in sua potestate sunt, suo jure, libertate aequa utuntur, totos occupabunt,

Rhegini potestatis suae ad ultimum remanserunt,

urbem ne quam formulae sui juris facerent,

quaedam personae sui juris sunt, quaedam alieno juri sunt subjectae, Gai,

sui juris sunt familiarum suarum principes, id est pater familiae, itemque mater familiae,

liberi parentum potestate liberantur emancipatione. Sed filius quidem ter manumissus sui juris fit, ceteri autem liberi una manumissione sui juris fiunt,

morte patris filius et filia sui juris fiunt,

patres familiarum sunt qui sunt suae potestatis,

si modo defunctus testator suae potestatis mortis tempore fuerit,

With indef. reference: si sui juris sumus,

pro suo possideo, 2. a. supra.—Attributively: sui juris arrogatio feminae,

homo sui juris,

sapiens numquam semiliber erit: integrae semper libertatis et sui juris,

non illarum coitu fieri cometen, sed proprium et sui juris esse,

CVI SVVS HERES NON SIT, XII. Tab. fr. 5, 4.—In the jurists without antecedent: sui et necessarii heredes sunt velut filius filiave, nepos neptisve ex filia, deinceps ceteri qui modo in potestate morientis fuerunt,

(emancipati liberi) non sunt sui heredes,

alia facta est juris interpretatio inter suos heredes,

datur patrono adversus suos heredes bonorum possessio (where patrono is not the antecedent of suos),

sui heredes vel instituendi sunt vel exheredandi,

accrescunt suis quidem heredibus in partem virilem, extraneis autem in partem dimidiam,

Sui liberi, children in paternal power: de suis et legitimis liberis,

(ingenium ejus) valet ipsum suis viribus,

legio Martia non ipsa suis decretis hostem judicavit Antonium?

ruit ipse suis cladibus,

si ex scriptis cognosci ipsi suis potuissent,

qui se ipse sua gravitate et castimonia defenderet,

quod ipse suae civitatis imperium obtenturus esset,

suamet ipsae fraude omnes interierunt,

ut saeviret ipse in suum sanguinem effecerunt,

respicerent suum ipsi exercitum,

sunt qui dicant eam sua ipsam peremptam mercede,

(tribuniciam potestatem) suis ipsam viribus dissolvi,

sic ut ipsis consistendi in suis munitionibus locus non esset,

tribuni (hostem) intra suamet ipsum moenia compulere,

alios sua ipsos invidia opportunos interemit,

aliquando sua praesidia in ipsos consurrexerunt,

post-Aug. and very rare, but freq. in modern Lat.): aves (foetus suos) libero caelo suaeque ipsorum fiduciae permittunt,

tuo ipsius studio,

tuam ipsius amicitiam,

suamet ipsa scelera,

suismet ipsis corporibus,

a suismet ipsis praesidiis,

sentit enim vim quisque suam quoad possit abuti,

suo quisque loco cubet,