-
1 rozbieg
сущ.• пуск• разбег* * *♂, Р. \rozbiegu 1. разбег, разгон;brać \rozbieg брать разбег, разбегаться;
2. дорожка разгона;\rozbieg skoczni гора разгона (лыжного трамплина)+1. rozpęd 2. rozbieżnia
* * *м, P rozbiegu1) разбе́г, разго́нbrać rozbieg — брать разбе́г, разбега́ться
2) доро́жка разго́наrozbieg skoczni — гора́ разго́на (лы́жного трампли́на)
Syn:rozpęd 1), rozbieżnia 2)
См. также в других словарях:
brać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. braci, blm {{/stl 8}}{{stl 7}} poufale o grupie ludzi związanych podobnymi zajęciami; bractwo : {{/stl 7}}{{stl 10}}Brać górnicza. Brać żołnierska. Brać żeglarska. Apelować do braci studenckiej. {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
brać — I ndk IX, biorę, bierzesz, bierz, brał, brany 1. «ujmować, chwytać, obejmować ręką, oburącz (także narządem chwytnym, np. u zwierząt, albo narzędziem); przystosowywać do niesienia, trzymania» Brać co palcami, ręką, zębami, łyżką, widelcem, łopatą … Słownik języka polskiego
rozbiegać się — ndk I, rozbiegać sięgają się, rozbiegać sięgał się 1. forma ndk czas. rozbiec się (p.) 2. «biegając, przed startem w jakiejś konkurencji sportowej, nabierać kondycji, rozgrzewać się; także wykonywać krótki bieg, brać rozpęd przed skokiem, rzutem… … Słownik języka polskiego
