-
1 prosecutor
[΄prɔsikju:tə] n իրավ. մեղադրող. Public prosecutor Պետական մեղադրող, դատախազ -
2 Prosecutor
مدع ، شاك -
3 Public prosecutor
نائب عام ، مدع عُمُومِي -
4 public
I[΄pʌblik] n հասարակություն, ժողովուրդ. the general public լայն հասարակությունը the theatre-going public թատերասեր հասարակությունը in public հասարակայնորենII[΄pʌblik] a հասարակական, ժողովրդա կան, հանրային. պետականացված, պետական. public buildings/toilets հասարա կական շենքեր/զուգարաններ. public holidays ժողովրդական/ազգային տոներ. public authority պետական ձեռնարկություն. public figure հասարակական գործիչ. public spirit քաղաքացիական ոգի. public library/debate հանրային գրադա րան. բաց քննարկումներ. public property հանրային սեփականություն. public prosecutor իրավ. պետա կան մեղադրյալ, դատախազ. public transport քաղաքային/հանրային տրանսպորտ. public school մասնավոր դպրոց. make smth public հրապարակային դարձնել[΄pʌblik] a հմկրգ. հասանելի, ընդհանուր. public data հասանելի տվյալներ. public data base հասանելի տյալ ների բազա. public domain software անվճար գրադարանա յին ապահովում
См. также в других словарях:
Prosecutor — An advocate in court Occupation Activity sectors Law Description … Wikipedia
prosecutor — pros·e·cu·tor / prä si ˌkyü tər/ n 1: a person who institutes a prosecution (as by making an affidavit or complaint charging the defendant) 2: a government attorney who presents the state s case against the defendant in a criminal prosecution… … Law dictionary
prosecutor — pros‧e‧cu‧tor [ˈprɒsɪkjuːtə ǁ ˈprɑːsɪkjuːtər] noun [countable] LAW 1. a lawyer who represents the authorities in bringing a criminal charge against someone 2. a lawyer representing the government in a court of law: • The agreement between the two … Financial and business terms
Prosecutor — Pros e*cu tor, n. [Cf. L. prosecutor an attendant.] 1. One who prosecutes or carries on any purpose, plan, or business. [1913 Webster] 2. (Law) The person who institutes and carries on a criminal suit against another in the name of the government … The Collaborative International Dictionary of English
prosecutor — 1590s, from M.L. prosecutor, agent noun from prosequi (see PROSECUTE (Cf. prosecute)). Related: Prosecutorial … Etymology dictionary
Prosecutor — (spr. próßekjutor), im engl. Strafprozeß der die Verfolgung eines Verbrechens Betreibende, der Ankläger. Er beantragt zu diesem Zweck zunächst eine Voruntersuchung (examination) vor einem Friedensrichter (s. d.). In dem Termin vor diesem trägt… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
prosecutor — a person who prosecutes, especially in a criminal court, is spelt or, not er … Modern English usage
prosecutor — ► NOUN 1) a person, especially a public official, who prosecutes someone. 2) a lawyer who conducts the case against a defendant. DERIVATIVES prosecutorial adjective … English terms dictionary
prosecutor — [präs′ə kyo͞ot΄ər] n. [ML < LL, companion, attendant] 1. a person who prosecutes 2. Law a) a person who institutes a prosecution in court b) PROSECUTING ATTORNEY … English World dictionary
Prosecutor's fallacy — The prosecutor s fallacy is a fallacy of statistical reasoning made in law where the context in which the accused has been brought to court is falsely assumed to be irrelevant to judging how confident a jury can be in evidence against them with a … Wikipedia
Prosecutor General of Russia — Prosecuter General of the Russian Federation Генеральный Прокурор Российской Федерации … Wikipedia
