Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

be+of+interest

  • 41 meus

    mĕus, mĕa, mĕum (voc. mi) mon, ma, mes, le mien...    - voir la déclinaison    - Nero meus: mon cher Néron.    - meum factum dictumve consulis, Liv. 7.40.9.: mes actes et mes paroles de consul.    - mea possessio est, Cic.: c'est mon bien.    - mea est descriptio, Cic.: la description est de moi.    - haec domus mea est: cette maison est à moi.    - meo benificio, Cic.: grâce à moi.    - meus recessi, Pers. 5, 88: je me retirai libre.    - vix meus, Ov.: à peine maître de moi.    - meorum solus sum meus, Ter. Phorm. 4, 1, 21: il n'y a que moi de mon parti chez moi.    - meus hic est: il est à moi, il est pris, je le tiens.    - meus sum: je suis maître de moi.    - meā (s.-ent. causā ou re) interest: il est de mon intérêt, il est important pour moi.    - meum est + inf.: c'est mon affaire de, c'est mon devoir de, c'est mon rôle de.    - meum est exponere, Cic. Fam. 6, 5: il est de mon devoir d'exposer.    - non mea est simulatio, Ter. Heaut. 4, 5, 34: feindre n'est pas mon fait.    - intelligis quam meum sit..., Cic.: tu vois combien il m'importe de.    - meum est, quod..., Ov.: c'est un mérite pour moi que...    - de meo, Ter.: à mes frais.    - nihil addo de meo, Cic.: je n'ajoute rien de mon fonds (de mon invention)    - mea (plur. neutre): mes biens, ma fortune, mon patrimoine, mes affaires, mes intérêts    - mei (masc. plur.): les miens, mes parents, mes amis, mes concitoyens, mes gens.    - mea tu, Ter.: ma chère.    - homo meus: mon homme, notre homme, l'homme dont je parle.    - iste meus stupor, Cat.: mon imbécile. Les suffixes -met ou -pte sont employés à certains cas pour insister sur le possessif:    - meāpte malitiā, Plaut. Truc, 2, 5, 22: à cause de ma rouerie.    - meāmet culpā, Plaut. Poen. 1.3.37: par ma propre faute.    - meopte ingenio, Plaut. Most. 1.2.77: à cause de mon propre caractère.
    * * *
    mĕus, mĕa, mĕum (voc. mi) mon, ma, mes, le mien...    - voir la déclinaison    - Nero meus: mon cher Néron.    - meum factum dictumve consulis, Liv. 7.40.9.: mes actes et mes paroles de consul.    - mea possessio est, Cic.: c'est mon bien.    - mea est descriptio, Cic.: la description est de moi.    - haec domus mea est: cette maison est à moi.    - meo benificio, Cic.: grâce à moi.    - meus recessi, Pers. 5, 88: je me retirai libre.    - vix meus, Ov.: à peine maître de moi.    - meorum solus sum meus, Ter. Phorm. 4, 1, 21: il n'y a que moi de mon parti chez moi.    - meus hic est: il est à moi, il est pris, je le tiens.    - meus sum: je suis maître de moi.    - meā (s.-ent. causā ou re) interest: il est de mon intérêt, il est important pour moi.    - meum est + inf.: c'est mon affaire de, c'est mon devoir de, c'est mon rôle de.    - meum est exponere, Cic. Fam. 6, 5: il est de mon devoir d'exposer.    - non mea est simulatio, Ter. Heaut. 4, 5, 34: feindre n'est pas mon fait.    - intelligis quam meum sit..., Cic.: tu vois combien il m'importe de.    - meum est, quod..., Ov.: c'est un mérite pour moi que...    - de meo, Ter.: à mes frais.    - nihil addo de meo, Cic.: je n'ajoute rien de mon fonds (de mon invention)    - mea (plur. neutre): mes biens, ma fortune, mon patrimoine, mes affaires, mes intérêts    - mei (masc. plur.): les miens, mes parents, mes amis, mes concitoyens, mes gens.    - mea tu, Ter.: ma chère.    - homo meus: mon homme, notre homme, l'homme dont je parle.    - iste meus stupor, Cat.: mon imbécile. Les suffixes -met ou -pte sont employés à certains cas pour insister sur le possessif:    - meāpte malitiā, Plaut. Truc, 2, 5, 22: à cause de ma rouerie.    - meāmet culpā, Plaut. Poen. 1.3.37: par ma propre faute.    - meopte ingenio, Plaut. Most. 1.2.77: à cause de mon propre caractère.
    * * *
        Meus, Adiectiuum, Pronomen possessiuum. Plau. Mien, ou Mon.
    \
        Meum, vel Mea est negare. Plaut. C'est à moy de le nier.
    \
        - si hoc esset meum, hodie Nunquam remorarem, quin darem. Plaut. Si c'estoit à moy à faire.
    \
        Si intelligis quam meum sit scire. Cic. Combien c'est à moy à faire de scavoir, etc.
    \
        Ciuitatis salus cum vnius mei salute coniuncta. Cic. Conjoincte au salut de moy seul.
    \
        Non est mentiri meum. Terent. Ce n'est pas mon naturel de mentir.
    \
        Meum est. Terent. C'est de mon invention.
    \
        Mei sunt ordines, mea descriptio. Cic. C'est moy et non autre, qui les ay ainsi, etc.
    \
        Meus sum. Pers. Je suis à moy, Je ne suis point subject à personne.
    \
        Meus, tuus, aliquando substantiua sunt. Virg. Terentius. Mon parent ou ami.
    \
        Mea quidem sententia. Terent. Selon mon opinion.
    \
        Meus carnifex. Terent. Qui me fait tant de torment.
    \
        Deo irato meo. Terent. Courroucé contre moy.
    \
        Meo pretio emptus. Terent. A mon mot, et selon le pris que j'ay mis.
    \
        De meo nihil addo. Cic. Du mien.
    \
        Mea manu literae. Cic. Escriptes de ma main.
    \
        Meopte ingenio. Plaut. Hominum auaritia factus sum improbior coquus, Non meopte ingenio. Non pas de ma propre nature.
    \
        Meapte malitia. Plaut. De ma propre malice.
    \
        Non tam meapte causa laetor, quam illius. Terent. Pour l'amour de moymesme.

    Dictionarium latinogallicum > meus

  • 42 numus

    numus, i, m. c. nummus.
    * * *
    numus, i, m. c. nummus.
    * * *
        Numus, numi, m. ge. Scribitur et Nummus. Monnoye, Aloy.
    \
        Nummus adulterinus. Cic. Faulse monnoye, Piece faulse.
    \
        Nummus asper. Sueton. Rude à manier, Marqué et empraint de lettres et images.
    \
        Conductis coemens obsonia nummis. Horat. D'argent prins ou emprunté à usure, ou à interest.
    \
        Cautos nominibus certis expendere nummos. Horat. Bailler argent à usure ou interest soubz caution et obligation, à certains debteurs, et desquels on soit asseuré d'estre bien payé.
    \
        Extricare nummos vnde vnde. Horatius. Amasser argent de quelque chose que ce soit.
    \
        Parti gladio vel pyxide nummi. Iuuenalis. Acquis ou par homicide et meurtre, ou par empoisonnement.
    \
        Numus. Cic. Une piece de monnoye vallant dix deniers tournois et demi.
    \
        Bis dena sestertia nummum. Horat. Cinq cens escus couronne, à trente cinq solz tournois pour escu.
    \
        Mille nummum. Cic. Vint cinq escus couronne.
    \
        Numo addicere. Sueton. Cic. Delivrer une chose qui est vendue par decret, à un encherisseur pour dix deniers et demi.
    \
        In suis numis multis esse. Cic. Avoir beaucoup d'argent sien, et ne debvoir rien.

    Dictionarium latinogallicum > numus

  • 43 pecunia

    [st1]1 [-] pecunĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - avoir en bétail. - [abcl]b - fortune, richesses, biens. - [abcl]c - monnaie, argent, somme d'argent.[/b]    - in alienam pecuniam nullo jure invasit, Cic. Rosc. Am. 2.6: il s'est jeté sans aucun droit sur le bien d'autrui.    - pecunia publica: l'argent du Trésor, le Trésor public.    - praesens (numerata) pecunia: argent comptant.    - pecuniam transferre in quaestum, Cic. Fl. 23, 56: tirer un revenu de son argent.    - pecuniam conferre ad: contribuer pour.    - dies pecuniae: jour d'échéance.    - pecunias coacervare: thésauriser.    - redigere pecuniam ex rebus venditis: vendre pour faire de l'argent.    - ab aliquo pecuniam cogere: tirer de l'argent de qqn.    - saevitiae captarumque pecuniarum reus, Tac. An. 3, 67: coupable de violences et d'exactions. [st1]2 [-] Pecunĭa, ae, f.: Pécunia (déesse de l'argent).
    * * *
    [st1]1 [-] pecunĭa, ae, f.: - [abcl][b]a - avoir en bétail. - [abcl]b - fortune, richesses, biens. - [abcl]c - monnaie, argent, somme d'argent.[/b]    - in alienam pecuniam nullo jure invasit, Cic. Rosc. Am. 2.6: il s'est jeté sans aucun droit sur le bien d'autrui.    - pecunia publica: l'argent du Trésor, le Trésor public.    - praesens (numerata) pecunia: argent comptant.    - pecuniam transferre in quaestum, Cic. Fl. 23, 56: tirer un revenu de son argent.    - pecuniam conferre ad: contribuer pour.    - dies pecuniae: jour d'échéance.    - pecunias coacervare: thésauriser.    - redigere pecuniam ex rebus venditis: vendre pour faire de l'argent.    - ab aliquo pecuniam cogere: tirer de l'argent de qqn.    - saevitiae captarumque pecuniarum reus, Tac. An. 3, 67: coupable de violences et d'exactions. [st1]2 [-] Pecunĭa, ae, f.: Pécunia (déesse de l'argent).
    * * *
        Pecunia, huius pecuniae, Argent, Pecune.
    \
        Pecuniae. Vlp. Biens meubles et immeubles, Tout le bien que une personne ha.
    \
        Conducta pecunia. Iuuenal. Argent prins à usure et interest.
    \
        Frumentaria pecunia. Papinianus. Argent baillé pour estre employé à acheter des bleds.
    \
        Maioris pecuniae res. Hermogenianus. De plus grand pris et valeur.
    \
        Obscoena. Iuuen. Qui est cause que plusieurs meinent vie orde, et sale.
    \
        Vsuraria pecunia. Vlpianus. Argent prins ou baillé à usure et interest, Usuraire.
    \
        Annumerare pecuniam alicui. Cic. Compter argent, Bailler argent comptant.
    \
        Attributae pecuniae, Vide ATTRIBVO. Argent assigné.
    \
        Circundare gratiam et pecuniam alicui. Tacit. L'environner de biens de touts costez, Donner largement.
    \
        Conflatus pecunia testis. Quintil. Forgé et corrompu par argent.

    Dictionarium latinogallicum > pecunia

  • 44 permagnus

    permagnus, a, um très grand; très important, fort considérable. --- Cic. Fin. 1, 15 ; Caes. BG. 7, 31, 4.    - permagni (s.-ent. pretii) aestimo: j'estime à un très haut prix.    - avec tmèse per enim magni aestimo, Cic. Att. 10, 1, 1: j'estime à très haut prix.    - permagni interest: il importe grandement, il est d'une grande importance. --- Cic. Fam. 9, 93 ; 11, 16, 1.    - (aestimare, vendere) permagno (s.-ent. pretio): (très cher, à un prix très élevé. --- Cic. Verr. 4, 13; 3, 90.    - permagnum est + prop. inf.: il est très beau que. --- Cic. Rep. 1, 14, cf. Tusc. 1, 111.
    * * *
    permagnus, a, um très grand; très important, fort considérable. --- Cic. Fin. 1, 15 ; Caes. BG. 7, 31, 4.    - permagni (s.-ent. pretii) aestimo: j'estime à un très haut prix.    - avec tmèse per enim magni aestimo, Cic. Att. 10, 1, 1: j'estime à très haut prix.    - permagni interest: il importe grandement, il est d'une grande importance. --- Cic. Fam. 9, 93 ; 11, 16, 1.    - (aestimare, vendere) permagno (s.-ent. pretio): (très cher, à un prix très élevé. --- Cic. Verr. 4, 13; 3, 90.    - permagnum est + prop. inf.: il est très beau que. --- Cic. Rep. 1, 14, cf. Tusc. 1, 111.
    * * *
        Permagnus, Adiectiuum. Cic. Fort grand, Moult grand.
    \
        Permagna res tua agitur. Cic. Il est question de grand cas pour toy, Il est question d'un tien bien grand affaire, Le cas te touche fort.
    \
        Permagnum existimare. Cic. Estimer grande chose.
    \
        Permagno aestimare vel vendere. Cic. Fort cher.

    Dictionarium latinogallicum > permagnus

  • 45 pluma

    plūma, ae, f. [st2]1 [-] plume. [st2]2 [-] première barbe, duvet. [st2]3 [-] au plur. écailles (d'une cuirasse).    - in plumā dormire, Mart.: dormir sur la plume (sur un lit moelleux).    - plumā haud interest, Plaut.: il n'y a pas de différence.    - pluma deduxit in terram, Petr.: ses ailes le portèrent sur la terre.    - plumae versicolores, Cic.: plumage nuancé.
    * * *
    plūma, ae, f. [st2]1 [-] plume. [st2]2 [-] première barbe, duvet. [st2]3 [-] au plur. écailles (d'une cuirasse).    - in plumā dormire, Mart.: dormir sur la plume (sur un lit moelleux).    - plumā haud interest, Plaut.: il n'y a pas de différence.    - pluma deduxit in terram, Petr.: ses ailes le portèrent sur la terre.    - plumae versicolores, Cic.: plumage nuancé.
    * * *
        Pluma, plumae. Martial. La petite et legiere plume des oiseaulx.
    \
        Pensilibus plumis vehi. Iuuenal. En une lictiere bien garnie d'orilliers de plume.

    Dictionarium latinogallicum > pluma

  • 46 publicitus

        Publicitus, pen. corr. Aduerbium. Terent. Par authorité publique, Par ordonnance du Magistrat.
    \
        Quae prohiberi publicitus interest. Gellius. La Republique y ha grand interest.

    Dictionarium latinogallicum > publicitus

  • 47 vehementia

    vĕhĕmentĭa, ae, f. [st2]1 [-] véhémence, ardeur, passion, impétuosité. [st2]2 [-] force, intensité, énergie.    - inter hujus generis et illius superioris vehementiam hoc interest, Cornif. rhet. 4, 26: entre la force de cette figure de rhétorique et celle de la précédente, il y a cette différence.
    * * *
    vĕhĕmentĭa, ae, f. [st2]1 [-] véhémence, ardeur, passion, impétuosité. [st2]2 [-] force, intensité, énergie.    - inter hujus generis et illius superioris vehementiam hoc interest, Cornif. rhet. 4, 26: entre la force de cette figure de rhétorique et celle de la précédente, il y a cette différence.
    * * *
        Vehementia, vehementiae. Plin. Vehemence.
    \
        Vehementia odoris. Plin. Fort grand odeur.

    Dictionarium latinogallicum > vehementia

  • 48 utrum

    utrum, Adv. (uter), auch verstärkt durch ne u. nam in utrumne, utrumnam, leitet das erste Glied eines disjunktiven Frage- od. Zweifelsatzes ein, mit korresp. an, annon u.a.u. ohne Schlußsatz, deutsch ob, wohl, od. durch den bloßen Frageton ausgedrückt, I) in direkter Frage: a) m. korresp. Schlußsatz: α) m. an: utrum ea vestra an nostra culpa est? Cic.: utrum enim defenditis an impugnatis plebem? Liv. – mit mehr als einem Schlußsatz, utrum... abstulit? an... dedit? an ademit? an... commutavit? Cic. – utrum verstärkt durch ne, u. zwar ne an das nächste, durch die Frage betonte Wort angehängt (s. Brix Plaut. capt. 265. Spengel Ter. adelph. 382), utrum ego istuc iocon(e) assimulem an serio? Plaut.: utrum praedicemne an taceam? Ter. (vgl. no. II, a, α). – od. mit utrum in utrumne verb., utrumne os an culum olfacerem Aemilio, Catull.: de Oceano dubitant, utrumne terras velut vinculum circumfluat an in suum colligatur orbem, Sen. rhet.: utrumne ego igitur sum Domitii exemplo gravis, an ut etc.? Plin.: utrumne salvum eum nolet orator, an etc.? Quint. – β) m. annon: utrum cetera nomina in codicem accepti et expensi digesta habes, annon? Cic. – γ) m. necne: curiosissime attenti, utrum necne philosophus morte turbaretur, Augustin. de civ. dei 9, 4, 2. p. 372, 16 D.2: de ipsius boni veritate, quod sectandum videtur, utrum sit necne du-
    ————
    bitandum, ibid. 19, 1, 3. p. 350, 14 D.2: vellem tamen sciscitari utrum necne cum corporibus resurgatur, Min. Fel. 11, 7 (nach Dombarts Verbesserung). – b) in einfacher Frage ohne den Schlußsatz mit an (s. Nipperd. Nep. Eum. 6, 1): utrum hoc bellum non est? Cic.: utrum enim est in clarissimis civibus is, quem iudicatum hic duxit Hermippus? Cic.: utrum maiores vestri... exorti ab diis sunt et finem eum statuerunt? Liv. – II) in indirekter Frage: a) mit korresp. an, anne, annon, necne: α) mit an: multum interest, utrum laus imminuatur an salus deseratur, Cic.: utrum rati an piscatorio navigio (transierit), nemo sciebat, Cael. b. Quint.: desinite dubitare, utrum sit utilius propter multos improbos uni parcere, an etc., Cic. – utrum verstärkt durch ne, u. zwar ne an das nächste, durch die Frage betonte Wort angehängt (vgl. oben no. I, a, α), zB. ea res nunc in discrimine versatur, utrum possitne se defendere, an etc., Cic.: quaesiturum ab eo simul, utrum iisne urbibus decedere se aequum censeat, quas ab se ipso captas iure belli habeat, an iis etiam, quas a maioribus suis accepisset, Liv. – od. m. utrum in utrumne verb., non multum interest, utrumne de furto aut formula et interdicto dicendum habeas, an de ambitu comitiorum, Tac. dial.: in eo plures dissenserunt, utrumne hae partes essent rhetorices, an etc., Quint. – β) m. anne: utrum illi sentiant, anne simulent, tu intelleges, Cic.:
    ————
    quaerendum utrum una... anne plures, Cic.: percunctarier, utrum aurum reddat, anne eat secum simul, Plaut. – γ) m. annon: utrum sit annon voltis, Plaut.: spectasse, utrum saluber locus esset annon? Varro. – δ) m. necne: iam dudum ego erro, qui quaeram, utrum emeris necne, Cic.: utrum proelium committi ex usu esset necne, Caes. – b) ohne den Schlußsatz mit an: an hoc dicere audebis, utrum de te aratores, utrum denique Siculi universi bene existiment, ad rem id non pertinere? Cic. – utrum verstärkt durch nam, zB. cum percontatus esset, utrumnam Pataris universa classis in portu stare posset, Liv. 37, 17, 10 (Hertz possetne Patris): quaerentes, utrumnam stellas animantes an inanimantes esse dicamus, Firm. math. 1, 2, 12: et consuluerunt posthaec dominum, utrumnam venturus esset illuc, Vulg. 1. regg. 10, 22: recenseat in bibliotheca regis, utrumnam a Cyro rege iussum fuerit, ut aedificaretur domus dei in Ierusalem? Vulg. 1. Esdr. 5, 17.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > utrum

  • 49 aestimatio

    1) оценка по стоимости, денежная оценка, ejus quod interest agentis (1. 12 § 1 D. 2, 11), quanti interest mea (1. 5 § 5 D. 19, 5);

    pecuniaria (Gai. IV. 48);

    rei (Gai. II. 202. 205. 262. III. 218. IV. 73);

    litis (1. 54 § 2 D. 5, 3. 1. 1 D. 9, 4. 1. 11 § 1 D. 39, 3. Gai. IV. 75. 89);

    aestimationem facere, habere (1. 13 § 15 D. 39, 2. 1. 179 D. 50, 16), recipere, о вещах, которых стоимость можно оценить на деньги (1. 9 § 5 D. 1, 8. 1. 26 § 12 D. 12, 6);

    in aestim. venire, принимать в расчет, оценивать (1. 17 §2 D. 17, 2);

    aestimationis pretium (1, 13 pr. D. 42, 1).

    2) оцененная стоимость, aestimationem praestare (1. 10 § 6 D. 23, 3), reddere (1. 1 § 1 D. 19, 3), sufficere, sufferre (1. 40 pr. D. 40, 4);

    aestimationis ususfr. (1. 42 § 1. 1 D. 7, 1), condictio (1. 8 pr. D. 13, 1); особ. обоз. litis aestimatio стоимость спорного предмета, напр. 1. aestimationem praestare, offerre (1. 16 § 7. 1. 25 § 10. 1. 29 D. 10, 2), suferre (1. 20 D. 9, 4), solvere (1. 39 pr. D. 5, 3), restituere (pr. J. 4, 11), accipere (1. 21 D. 18, 4); 1. aestimatione s. in aestim. damnari (1. 30 D. 16, 3. 1. 3 D. 42, 2);

    aestimatio occisi hominis (Gai. III. 212. 214).

    3) мнение, усмотрение (1. 2 § 1 D. 50, 10. 1. 191 D. 50, 17). 4) почтение, уважение (Paul. V. 4 § 15. 1. 3 § 1 D. 22, 5. 1. 3 C. Th. 8, 5).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > aestimatio

  • 50 cūrō

        cūrō (old forms, coeret, coerarī, coerandī, C.), āvī, ātus, āre    [cura], to care for, take pains with, be solicitous for, look to, attend to, regard: diligenter praeceptum, N.: magna di curant, parva neglegunt: alienam rem suo periculo, S.: te curasti molliter, have taken tender care of, T.: corpora, refresh, L.: membra, H.: genium mero, indulge, H.: curati cibo, refreshed, L.: prodigia, see to, i. e. avert, L.: nihil deos, V.: praeter animum nihil: aliud curā, i. e. don't be anxious about that, T.: inventum tibi curabo Pamphilum, T.: res istas scire: leones agitare, H.: verbo verbum reddere, H.: crinīs solvere, O.: ut natura diligi procreatos non curaret: utres uti fierent, S.: cura ut valeas, take care of your health: omnibus rebus cura et provide, ne, etc.: Curandum inprimis ne iniuria fiat, Iu.: iam curabo sentiat, quos attentarit, Ph.: hoc diligentius quam de rumore: quid sint conubia, O.: curasti probe, made preparations, T.: curabitur, it shall be seen to, T.: nec vera virtus Curat reponi deterioribus, H. — With acc. and gerundive, to have done, see to, order: pontem faciundum, Cs.: pecuniam solvendam: fratrem interficiendum, N. — To administer, govern, preside over, command: bellum, L.: se remque p., S.: provinciam, Ta.: ubi quisque legatus curabat, commanded, S.: in eā parte, S. — To heal, cure: cum neque curari posset, etc., Cs.: adulescentes gravius aegrotant, tristius curantur: aegrum, L.: aliquem herbā, H.: volnus, L. — Fig.: provinciam: reduviam.—To attend to, adjust, settle, pay: (nummos) pro signis: pecuniam pro frumento legatis, L.: me cui iussisset curaturum, pay to his order: Oviae curanda sunt HS C.
    * * *
    curare, curavi, curatus V
    arrange/see/attend to; take care of; provide for; worry/care about; heal/cure; undertake; procure; regard w/anxiety/interest; take trouble/interest; desire

    Latin-English dictionary > cūrō

  • 51 faeneror (fēn-)

        faeneror (fēn-) ātus, ārī, dep.    [faenus], to lend on interest: Quid faenerari?: pecunias suo nomine: (pecuniam) binis centesimis, at two per cent. (per month).— To waste by usury: ad faenerandas diripiendasque provincias.— To put out at interest: beneficium, i. e. practise for gain.

    Latin-English dictionary > faeneror (fēn-)

  • 52 tuus

        tuus pron poss.    [tu], thy, thine, your, yours: auditor Panaeti illius tui: de tuis unus est: tuae potestatis semper tu tuaque omnia sint, L.: Tuomst mihi ignoscere, it is your part, T.—As subst n., your property, what is yours, your own: tua nummo sestertio a me addicuntur?: pete tu tuum.— Abl sing. f. with the impersonal verb interest or re fert (for the gen. of tu): tuā et meā maxime interest te valere, it greatly concerns you and me: si quid interesse tuā putasses.— Your own, favorable to you, auspicious, proper, suitable, right for you: tempore tuo pugnasti, L.: neque occasioni tuae desis, L.— Of you (for tui, as gen obj.): neque neglegentiā tuā neque odio id fecit tuo, T.: desiderio tuo.
    * * *
    tua, tuum ADJ
    your (sing.)

    Latin-English dictionary > tuus

  • 53 faeneror

    faenerari, faeneratus sum V DEP
    lend money at interest; make interest/profit; invest/finance/supply; borrow

    Latin-English dictionary > faeneror

  • 54 fenero

    fenerare, feneravi, feneratus V
    lend money at interest; make interest/profit; invest/finance/supply; borrow

    Latin-English dictionary > fenero

  • 55 feneror

    fenerari, feneratus sum V DEP
    lend money at interest; make interest/profit; invest/finance/supply; borrow

    Latin-English dictionary > feneror

  • 56 bes

    bes, bessis, m. (nom. bessis, Paul. ex Fest. p. 33 Müll.; Prisc. Ponder. p. 1348 P.) [be-is = binae partes assis].
    I.
    Two thirds of a unit (the as); eight unciae, or twelfths (cf. as): bessis octo sunt unciae (8/12 = 2/3), triens quattuor, Paul. ex Fest. l. l.
    A.
    As a coin: fenus ex triente Idib. Quint. factum erat bessibus, i. e. instead of the previous monthly interest of 1/3 %, 2/3 % was now reckoned; thus, acc. to the present mode of calculating, for the year, the interest advanced from 4 % (12X1/3) to 8 % (12X2/3), * Cic. Att. 4, 15, 7.—
    B.
    In gen., two thirds of any whole.
    1.
    Of shares in a partnership:

    Nerva constituit, ut tu ex triente socius esses, ego ex besse,

    Dig. 17, 2, 76.—
    2.
    Of a sum of money:

    exsolvere bessem pretii,

    Dig. 17, 1, 12.—
    3.
    Of a tract of land:

    emere bessem fundi,

    Dig. 16, 21, 2, § 39: bisque novem, Nemeaee, dabis, bessemque (i. e. eight months) sub illis, Manil. 3, 367.—
    4.
    Of a jugerum:

    partes duae tertiae pedes decem novem milia et ducentos, hoc est bes, in quo sunt scripula CXCII.,

    Col. 5, 1, 11.—
    5.
    Of a measure of capacity:

    bes sextarii,

    Scrib. Comp. 126.—
    6.
    Of a pound, = 8 ounces:

    in binos semodios farinae satis esse bessem fermenti,

    Plin. 18, 11, 26, § 102; Scrib. Comp. 157.—
    7.
    Of an inheritance:

    heres ex besse,

    Plin. Ep. 7, 24, 2.—
    C.
    Meton. for eight: quincunces et sex cyathos bessemque bibamus, Caïus ut fiat Julius et Proculus (i. e. so many letters were comprised in these names; cf. 1. bibo, 2. e.), Mart. 11, 36, 7 and 8.—
    D.
    Bes alter = (12+8)/12 = 1 2/3, Fest. s. v. triens, p. 363 Müll.—
    II.
    In mathematics, where the cardinal number is six (cf. as
    ), bes = 4, Gr.
    dimoiros, Vitr. 3, 1, p. 61 Rod. and bes alter = (6+4)/6 = 1 2/3, Gr. epidimoiros, id. ib.

    Lewis & Short latin dictionary > bes

  • 57 Calendarium

    Kălendārĭum ( Cal-), ii, n. [id.], a debt-book, account-book, the interest-book of a money-lender, because monthly interest was reckoned to the Kalends:

    nemo beneficia in Kalendario scribit,

    Sen. Ben. 1, 2, 3:

    versare,

    id. Ep. 14, 18:

    quid fenus et Kalendarium et usura, nisi humanae cupiditatis extra naturam quaesita nomina,

    id. Ben. 7, 10, 3; Orig. 12, 1, 41; 15, 1, 58 al.;

    also called Kalendarii liber,

    Sen. Ep. 87, 7. —
    II.
    Trop.:

    graciles aurium cutes Kalendarium expendunt,

    i. e. a fortune, a whole estate, Tert. Hab. Mul. 1, 9 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > Calendarium

  • 58 centesima

    centēsĭmus, a, um, num. ordin. [centum], the hundredth:

    pars,

    Plaut. Mil. 3, 1, 166:

    lux ab interitu Clodii,

    Cic. Mil. 35, 98 al. —
    B.
    Subst.: centēsĭma, ae, f. (sc. pars), the hundredth part of a thing, as a revenue, tax, a percentage:

    rerum venalium,

    Tac. A. 1, 78; cf. id. ib. 2, 42.—And of interest, 1 per cent. monthly;

    therefore, acc. to our manner of computing interest, 12 per cent. annually,

    Cic. Att. 5, 21, 11 sq.; Sen. Ben. 7, 10:

    binae,

    Cic. Verr. 2, 3, 70, § 165.—
    II.
    For centuplex, a hundredfold:

    frux,

    Plin. 5, 4, 3, § 24:

    grano,

    id. 18, 16, 40, § 141; cf. Varr. R. R. 1, 44, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > centesima

  • 59 centesimus

    centēsĭmus, a, um, num. ordin. [centum], the hundredth:

    pars,

    Plaut. Mil. 3, 1, 166:

    lux ab interitu Clodii,

    Cic. Mil. 35, 98 al. —
    B.
    Subst.: centēsĭma, ae, f. (sc. pars), the hundredth part of a thing, as a revenue, tax, a percentage:

    rerum venalium,

    Tac. A. 1, 78; cf. id. ib. 2, 42.—And of interest, 1 per cent. monthly;

    therefore, acc. to our manner of computing interest, 12 per cent. annually,

    Cic. Att. 5, 21, 11 sq.; Sen. Ben. 7, 10:

    binae,

    Cic. Verr. 2, 3, 70, § 165.—
    II.
    For centuplex, a hundredfold:

    frux,

    Plin. 5, 4, 3, § 24:

    grano,

    id. 18, 16, 40, § 141; cf. Varr. R. R. 1, 44, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > centesimus

  • 60 certo

    1.
    certō, adv., v. certus, adv. A.
    2.
    certo, āvi, ātum, 1, v. freq. a. [cerno], to decide something by a contest (cf. cerno, II. C. b.); hence, to fight, struggle, contend, combat, implying great exertion, and usually a measuring of strength (class. in prose and poetry; most freq. in a trop. signif.; syn.: decerto, contendo).
    I.
    Of a physical contest of strength;

    mostly of battle: utrum igitur utilius Fabricio... armis cum hoste certare, an venenis?

    Cic. Off. 3, 22, 87:

    adulescentium greges Lacedaemone videmus ipsi incredibili contentione certantis pugnis, calcibus, unguibus, morsu denique,

    id. Tusc. 5, 27, 77:

    manu,

    Sall. H. 2, 41, 6 Dietsch:

    proelio,

    id. J. 81, 3:

    cum Gallis pro salute,

    id. ib. 114, 2; cf. Tac. Agr. 5:

    de ambiguo agro bello,

    Liv. 3, 71, 2:

    de imperio cum populo Romano,

    Cic. de Or. 2, 18, 76:

    de principatu armis,

    Tac. H. 2, 47; cf. Suet. Vesp. 5:

    odiis etiam prope majoribus certarunt quam viribus,

    Liv. 21, 1, 3:

    acie,

    Verg. A. 2, 30 et saep.— Impers.: dignus quicum certetur, Pac. ap. Non. p. 473, 16: certatur limine in ipso Ausoniae, Verg. A. 10, 355; 11, 313:

    die quo Bedriaci certabatur,

    Tac. H. 2, 50:

    quā in parte rex pugnae affuit, ibi aliquamdiu certatum,

    Sall. J. 74, 3:

    in cujus (amnis) transgressu multum certato pervicit Vardanes,

    Tac. A. 11, 10; id. H. 4, 61.—Mostly poet. in pass.:

    certata lite deorum Ambracia (for the possession of which Apollo. Diana, and Hercules contended),

    Ov. M. 13, 713:

    certatus nobis orbis (i. e. de quo certavimus),

    Sil. 17, 342; cf. II. infra.—
    II.
    Out of the sphere of milit. operations, to contend, struggle, strive, emulate, vie with: certabant urbem Romam Remoramne vocarent, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 85 Vahl.): haut doctis dictis certantes sed maledictis, Enn. ap. Gell. 20, 10, 4 (Ann. v. 274 ib.):

    minis mecum, minaciis,

    Plaut. Truc. 5, 56:

    malitiā tecum,

    id. Pers. 2, 2, 56:

    benedictis,

    Ter. Phorm. prol. 20:

    certare ingenio, contendere nobilitate,

    Lucr. 2, 11:

    cum aliquo dicacitate,

    Cic. Brut. 46, 172:

    officiis inter se,

    id. Fam. 7, 31, 1; cf.:

    certatum inter collegas maledictis,

    Liv. 5, 8, 13; and:

    eo modo inter se duo imperatores certabant,

    Sall. J. 52, 1:

    cum civibus de virtute,

    id. C. 9, 2:

    pro sua quisque potentia,

    id. ib. 38, 3:

    contumaciā adversus contemnentes humilitatem suam nobiles certavit (Licinius),

    Liv. 9, 46, 4: cum usuris fructibus praediorum, to contend against interest ( to strive to pay interest) with the produce of estates, Cic. Cat. 2, 8, 18: cum a Cheruscis Longobardisque pro antiquo decore aut recenti libertate;

    et contra, augendae dominationi certaretur,

    Tac. A. 2, 46:

    ob hircum,

    Hor. A. P. 220:

    joco,

    id. C. 2, 12, 18:

    mero,

    id. ib. 4, 1, 31:

    animis iniquis,

    Verg. A. 10, 7:

    parsimoniā et vigiliis et labore cum ultimis militum,

    Liv. 34, 18, 5:

    sententiis,

    Tac. A. 1, 29 al.:

    ut si nautae certarent, quis eorum potissimum gubernaret,

    Cic. Off. 1, 25, 87:

    mos gentis est, equitare jaculari cursu cum aequalibus certare,

    Sall. J. 6, 1:

    dic mecum quo pignore certes,

    Verg. E. 3, 31:

    celeri sagittā,

    id. A. 5, 485:

    certemus, spinas animone ego fortius an tu Evellas agro,

    Hor. Ep. 1, 14, 4.— Poet., with acc.: hanc rem ( = de hac re), Sedigit. ap. Gell. 15, 24; cf. in pass.:

    cui (multae) certandae cum dies advenisset,

    Liv. 25, 3, 14.—With dat. instead of cum:

    solus tibi certat Amyntas,

    Verg. E. 5, 8; Hor. S. 2, 5, 19; id. Epod. 11, 18; 2, 20; id. C. 2, 6, 15; Verg. E. 8, 55; id. G. 2, 138; Ov. M. 14, 794.—
    2.
    Particularly of judicial disputations, to contend at law:

    inter se,

    Cic. Verr. 2, 2, 16, § 39; cf. id. ib. 2, 2, 13, §

    32: in centumvirali judicio,

    id. de Or. 1, 39, 177:

    si a duumviris provocarit, provocatione certato,

    Liv. 1, 26, 6:

    si quid se judice certes,

    Hor. S. 2, 1, 49:

    foro si res certabitur olim,

    id. ib. 2, 5, 27.—
    3.
    With inf. (mostly poet.), to strive to do something, to labor, endeavor, struggle earnestly, to exert one ' s self:

    certantes ad summum succedere honorem,

    Lucr. 5, 1123; so,

    inter se cernere,

    id. 5, 394:

    dimittere se (nubes),

    id. 6, 509:

    populum alium suorum sepelire,

    id. 6, 1247:

    Phoebum superare canendo,

    Verg. E. 5, 9:

    superare,

    Ov. M. 5, 394:

    vincere,

    Verg. A. 5, 194:

    tollere (hunc) tergeminis honoribus,

    Hor. C. 1, 1, 8:

    inter se eruere quercum,

    Verg. A. 4, 443:

    certat quisque evadere,

    Curt. 9, 4, 33:

    frangere fluctus,

    Plin. Pan. 81 fin.; Sil. 13, 222; Stat. S. 5, 3, 191.

    Lewis & Short latin dictionary > certo

См. также в других словарях:

  • interest — in·ter·est / in trəst; in tə rəst, ˌrest/ n [probably alteration of earlier interesse, from Anglo French, from Medieval Latin, from Latin, to be between, make a difference, concern, from inter between, among + esse to be] 1: a right, title, claim …   Law dictionary

  • interest — INTEREST. s. m. Ce qui importe, ce qui convient en quelque maniere que ce soit, ou à l honneur, ou à l utilité, ou à la satisfaction de quelqu un. Interest public, general, commun. interest de famille. interest particulier. interest d honneur.… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • Interest rate parity — is a no arbitrage condition representing an equilibrium state under which investors will be indifferent to interest rates available on bank deposits in two countries.[1] Two assumptions central to interest rate parity are capital mobility and… …   Wikipedia

  • Interest — In ter*est, n. [OF. interest, F. int[ e]r[^e]t, fr. L. interest it interests, is of interest, fr. interesse to be between, to be difference, to be importance; inter between + esse to be; cf. LL. interesse usury. See {Essence}.] [1913 Webster] 1.… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Interest rate risk — is the risk (variability in value) borne by an interest bearing asset, such as a loan or a bond, due to variability of interest rates. In general, as rates rise, the price of a fixed rate bond will fall, and vice versa. Interest rate risk is… …   Wikipedia

  • Interest —     Interest     † Catholic Encyclopedia ► Interest     Notion of interest     Interest is a value exacted or promised over and above the restitution of a borrowed capital.     ♦ Moratory interest, that is interest due as an indemnity or a… …   Catholic encyclopedia

  • Interest rate cap and floor — Interest rate c An interest rate cap is a derivative in which the buyer receives payments at the end of each period in which the interest rate exceeds the agreed strike price. An example of a cap would be an agreement to receive a payment for… …   Wikipedia

  • Interest on Lawyer Trust Accounts — (IOLTA) is a type of program in which interest earned from money held in a lawyer trust accounts is aggregated and required to paid to another state agency, subsidizing legal services for those who cannot afford them.HistoryThe practice is that a …   Wikipedia

  • Interest point detection — is a recent terminology in computer vision that refers to the detection of interest points for subsequent processing. An interest point is a point in the image which in general can be characterized as follows:* it has a clear, preferably… …   Wikipedia

  • interest-free — ˌinterest ˈfree adjective if a loan is interest free, the borrower does not pay interest on it: • the World Bank s interest free loan facility for poor countries • interest free credit * * * Ⅰ. interest free UK US adjective FINANCE ► …   Financial and business terms

  • interest rate risk — ( IRR) The potential that changes in market rates of interest will reduce earnings and/or capital. The risk that changes in prevailing interest rates will adversely affect assets, liabilities, capital, income, and/or expense at different times or …   Financial and business terms

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»