-
21 отступник
-
22 ренегат
сущ.• odszczepieniec• renegat* * *apostata, odstępca, renegat -
23 Флавий Клавдий Юлиан
Iulianus Apostata -
24 апостат
ngener. apóstata -
25 отступнический
-
26 отщепенец
-
27 ренегат
м.rinnegato traditore ( предатель); apostata ( отступник)* * *ngener. collaboratore di giustizia, pentito (cf. ingl.: criminal or terrorist who has turned state's evidence; turncoat (fam.); supergrass (fam. GB)), rinnegatore, rinnegato, voltacasacca, voltagabbana -
28 Ты победил, галилеянин!
(слова, сказанные, по христианской легенде, римским императором Юлианом Отступником в 363 г., когда он был смертельно ранен в сражении с персами) "Du hast gesiegt, Galiläer!" (diese Worte soll nach einer christlichen Legende der römische Kaiser Julian im Jahre 363 gesagt haben, als er in einer Schlacht gegen die Perser tödlich verwundet wurde). Julian war bestrebt, das Heidentum als staatliche Religion wiederherzustellen, wofür er von den christlichen Historikern den Beinamen Apostata ( der Abtrünnige) erhielt. Mit dem Wort "Galiläer" wird Jesus Christus gemeint, der aus der Provinz Galiläa stammte. Julian soll also eingesehen haben, dass er durch seine Abkehr von dem Christentum eine schwere Schuld auf sich geladen hatte, die er mit seinem Leben büßen musste. Im Russischen wird der Ausdruck zitiert, wenn man eingestehen will, dass der andere in einem Streit recht behalten hat; das Wort "Galiläer" kann dabei durch einen anderen, der Situation entsprechenden Namen ersetzt werden.Русско-немецкий словарь крылатых слов > Ты победил, галилеянин!
-
29 вероотступник
• odpadlík od víry• apostata -
30 богоотступник
-
31 вероотступник
[verootstúpnik] m. -
32 отступник
[otstúpnik] m.rinnegato; apostata -
33 ренегат
- 1
- 2
См. также в других словарях:
apostata — /a pɔstata/ s.m. e f. [dal lat. tardo apostăta, gr. apostátēs ] (pl. m. i ). [chi ripudia una religione, un ideologia e sim.] ▶◀ rinnegato, transfuga. ↑ traditore … Enciclopedia Italiana
apóstata — sustantivo masculino,f. 1. Área: religión Persona que reniega de sus creencias religiosas: El apóstata fue conducido a la hoguera. 2. Uso/registro: elevado. Pragmática: peyorativo. Persona que abandona sus ideas para adoptar otras di … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
apóstata — (Del lat. apostăta, y este del gr. ἀποστάτης). com. Persona que comete apostasía … Diccionario de la lengua española
Apostata — ist der Name folgender Persönlichkeiten: Julian (331 363), römischer Kaiser, dem Gegner nach seinem Tod diesen Beinamen gaben Pseudonym für Maximilian Harden (1831 1927), deutscher Publizist, Kritiker, Schauspieler und Journalist … Deutsch Wikipedia
Apostata — Apostāta (grch.), der Abtrünnige, Beiname des röm. Kaisers Julianus … Kleines Konversations-Lexikon
apóstata — adj. 2 g. s. 2 g. Que ou quem cometeu apostasia … Dicionário da Língua Portuguesa
apostata — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos VIa, CMc. apostataacie; lm M. apostataaci {{/stl 8}}{{stl 7}} człowiek, który odstąpił od swoich przekonań, zasad, zwłaszcza religijnych; odstępca, odszczepieniec <płac. z gr.> {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
apóstata — (Del gr. apostates < aphistamai, alejarse.) ► sustantivo masculino femenino Persona que comete apostasía. * * * apóstata (del lat. «apostӑta», del gr. «apostátēs») n. Persona que comete apostasía. * * * apóstata. (Del lat. apostăta, y este del … Enciclopedia Universal
apóstata — {{#}}{{LM A03023}}{{〓}} {{SynA03093}} {{[}}apóstata{{]}} ‹a·pós·ta·ta› {{《}}▍ s.com.{{》}} Persona que apostata de sus ideas o de sus creencias, o las abandona o niega expresamente: • Esos apóstatas negaron la fe que habían recibido en el bautismo … Diccionario de uso del español actual con sinónimos y antónimos
apostata — a·pò·sta·ta agg., s.m. e f. CO TS relig. che, chi commette apostasia; anche estens. {{line}} {{/line}} DATA: av. 1342. ETIMO: dal lat. tardo apŏstăta(m), dal gr. apostátēs, v. anche apostasia … Dizionario italiano
apostata — m odm. jak ż IV, CMs. apostataacie; lm M. apostataaci, DB. apostatatów «człowiek, który odstąpił od swej religii, zasad, przekonań; odszczepieniec, odstępca, renegat» Apostata od katolicyzmu, od protestantyzmu. ‹gr.› … Słownik języka polskiego