Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

aliquid+anulo+ap

  • 1 dono

    dōno, āvi, ātum, 1, v. a. [donum].
    I.
    To give one something as a present; to present, [p. 611] bestow; to grant, vouchsafe, confer (freq. and class.).
    A.
    In gen.
    1.
    Prop.:

    donavi ei, quae voluit, quae postulavit: te quoque ei dono dedi,

    Plaut. Mil. 4, 5, 5; cf. id. Poen. 2, 23:

    non pauca suis adjutoribus large effuseque donabat,

    Cic. Rosc. Am. 8 fin.:

    munera ista civibus tuis,

    id. Tusc. 5, 32, 90:

    praedam militibus,

    Caes. B. G. 7, 11 fin.:

    catenam ex voto Laribus,

    Hor. S. 1, 5, 65 et saep.:

    alicui non unius diei gratulationem, sed aeternitatem immortalitatemque,

    Cic. Pis. 3, 7:

    studiis temporum velut subseciva,

    Quint. 1, 12, 13:

    alicui gaudia,

    Hor. C. 3, 6, 27:

    (cadus) Spes donare novas largus,

    id. ib. 4, 12, 19:

    uxorem cum dote fidemque, etc., regina pecunia donat,

    id. Ep. 1, 6, 37:

    (aurae) Omnia (mandata) discerpunt et nubibus irrita donant,

    Verg. A. 9, 313 et saep.—
    (β).
    With inf. ( poet.):

    huic loricam Donat habere viro,

    Verg. A. 5, 262 (acc. to the Gr. dôken hippon agein, Hom. Il. 23, 612); so id. ib. 10, 701:

    frui paratis,

    Hor. C. 1, 31, 18:

    divinare magnus mihi donat Apollo,

    id. S. 2, 5, 60.—
    (γ).
    With ut and subj. ( poet.):

    Calliope, nostro donate labori, nota parum ut facta tradantur, etc.,

    Sil. 12, 390. —
    2.
    Trop., to give up, sacrifice (cf. condono):

    amicitias rei publicae,

    Cic. Fam. 5, 4, 2; so,

    iram patriae,

    Sil. 15, 603.—
    B.
    In partic., to remit, forgive a debt, obligation, or penalty.
    1.
    Lit.:

    mercedes habitationum annuas conductoribus donavit,

    Caes. B. C. 3, 21, 1:

    causam illi,

    Just. 32, 2, 4: legem, i. e. actionem lege datam, to give up, resign, Petr. poët. 18, 6;

    for which, negotium (with componere),

    Suet. Calig. 40. —
    2.
    Trop. for the more usual condonare, to forgive, pardon an offence or him that committed it, for another's sake (so perhaps not ante-Aug.):

    culpa gravis precibus donatur saepe suorum,

    Ov. Pont. 2, 7, 51:

    noxae damnatus donatur populo Romano, donatur tribuniciae potestati,

    Liv. 8, 35; cf. id. 2, 35, 5 Drak.:

    patrem filio,

    Just. 32, 2, 5:

    victum memoriae patris,

    id. 38, 6; Flor. 3, 5, 10 Duker.
    II.
    Aliquem (aliquā re), to present one with any thing (class. and very freq.):

    donis plurimis donatus,

    Plaut. Am. prol. 137; cf. id. Stich. 5, 2, 8; Caes. B. C. 3, 53 fin.:

    aliquem paterā,

    Plaut. Am. 2, 2, 131; 134; 139:

    aliquem anulo aureo,

    Cic. Verr. 2, 3, 80:

    aliquem civitate,

    id. Arch. 3, 5; Caes. B. G. 1, 47, 4:

    aliquem laureā Apollinari,

    Hor. C. 4, 2, 9 et saep.:

    meritos in proeliis more militiae donat,

    Sall. J. 54, 1; cf.: donatus atque laudatus magnifice pro contione, id. ib 8, 2 et saep.— Absol.: gaudent, currunt, celebrant, donant, tenent, Att. ap. Non. 317, 15 (Trag. Fragm. p. 193, ed. Rib.).—
    (β).
    Ante-class.: aliquem aliquid;

    egon te pro hoc nuntio quid donem?

    Ter. Hec. 5, 4, 9. —(But in Enn. ap. Prob. Verg. E. 6 the right reading seems to be: fata docet fari, not fari donavit, v. Vahl. Enn. p. 7).

    Lewis & Short latin dictionary > dono

  • 2 exprimo

    ex-prĭmo, pressi, pressum, 3, v. a. [premo], to press or squeeze out, to force out (class.).
    I.
    Lit.:

    oleum ex malobathro,

    Plin. 12, 26, 59, § 129:

    sucum expresso semini,

    id. 20, 1, 2, § 3:

    sucum flore,

    id. 21, 19, 74, § 127:

    sucum radici,

    id. 27, 13, 109, § 136; cf.: vinum palmis, oleum sesamae (dat.), id. 6, 28, 32, § 161:

    oleum amygdalis,

    id. 13, 1, 2, § 8:

    sudorem de corpore,

    Lucr. 5, 487:

    lacrimulam oculos terendo,

    Ter. Eun. 1, 1, 23:

    si nubium conflictu ardor expressus se emiserit, id esse fulmen,

    Cic. Div. 2, 19, 44:

    liquorem per densa foramina (cribri),

    Ov. M. 12, 438; cf.:

    aquam in altum,

    Plin. 31, 3, 23, § 39:

    aquam in altitudinem,

    Vitr. 8, 7:

    quantum has (turres) quotidianus agger expresserat,

    had carried up, raised, Caes. B. G. 7, 22, 4 Oud.:

    pecuniam alicui,

    Suet. Oth. 5; id. Vesp. 4.—
    B.
    Transf.
    1.
    With an object denoting that out of which something is pressed or squeezed, to press, squeeze, wring:

    spongiam ex oleo vel aceto,

    Cels. 5, 24 med.:

    lanam ex vino vel aceto,

    Plin. 29, 2, 9, § 31; cf.:

    Venus madidas exprimit imbre comas,

    Ov. A. A. 3, 224:

    spongiae expressae inter duas tabulas,

    Plin. 31, 11, 47, § 128:

    oleam,

    id. 12, 27, 60, § 130:

    folia rosae,

    id. 21, 18, 73, § 122:

    tuberculum,

    id. 11, 11, 12, § 29.—
    2.
    To form by pressure, to represent, form, model, portray, express (mostly poet. and in postAug. prose;

    freq. in the elder Pliny): (faber) et ungues exprimet et molles imitabitur aere capillos,

    Hor. A. P. 33; cf.:

    alicujus furorem... verecundiae ruborem,

    Plin. 34, 14, 40, § 140:

    expressa in cera ex anulo imago,

    Plaut. Ps. 1, 1, 54:

    imaginem hominis gypso e facie ipsa,

    Plin. 35, 12, 44, § 153; cf.:

    effigiem de signis,

    id. ib.:

    optime Herculem Delphis et Alexandrum, etc.,

    id. 34, 8, 19, § 66 et saep.:

    vestis stricta et singulos artus exprimens,

    exhibiting, showing, Tac. G. 17:

    pulcher aspectu sit athleta, cujus lacertos exercitatio expressit,

    has well developed, made muscular, Quint. 8, 3, 10.
    II.
    Trop.
    A.
    To squeeze or wring out, to extort, wrest, elicit: lex, quam ex natura ipsa arripuimus, hausimus, expressimus, qs. pressed out, Cic. Mil. 4, 10:

    utilitas expressit nomina rerum,

    has imposed, Lucr. 5, 1029: cf.:

    cum ab iis saepius quaereret, neque ullam omnino vocem exprimere posset,

    Caes. B. G. 1, 32, 3:

    expressa est Romanis necessitas obsides dandi,

    Liv. 2, 13, 4:

    confessionem concessi maris hosti,

    id. 37, 31, 5:

    confessionem cruciatu,

    Suet. Galb. 10:

    deditionem ultimā necessitate,

    Liv. 8, 2, 6:

    pecunia vi expressa et coacta,

    Cic. Verr. 2, 2, 69, § 165:

    tu si tuis blanditiis a Sicyoniis nummulorum aliquid expresseris,

    Cic. Att. 1, 19, 9:

    risum magis quam gemitum,

    Plin. Ep. 4, 7, 7 et saep.—With ut:

    expressi, ut conficere se tabulas negaret,

    have constrained, Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112:

    expressit, ut polliceretur,

    Curt. 6, 7. —
    B.
    Transf. (acc. to I. B. 2.), to imitate, copy, represent, to portray, describe, express, esp. in words (cf. reddo):

    cum magnitudine animi tum liberalitate vitam patris et consuetudinem expresserit,

    i. e. imitated, Cic. Rab. Post. 2, 4:

    lex expressa ad naturam,

    id. Leg. 2, 5, 13:

    vitia imitatione ex aliquo expressa,

    id. de Or. 3, 12, 47:

    rem ante oculos ponit, cum exprimit omnia perspicue, ut res prope dicam manu tentari possit,

    Auct. Her. 4, 40, 62; cf. id. ib. §

    63: hanc speciem Pasiteles caelavit argento et noster expressit Archias versibus,

    Cic. Div. 1, 36, 79:

    mores alicujus oratione,

    id. de Or. 2, 43, 184:

    multas nobis imagines fortissimorum virorum expressas scriptores Graeci et Latini reliquerunt,

    id. Arch. 6, 14; cf. id. ib. 12, 30:

    in Platonis libris omnibus fere Socrates exprimitur,

    id. de Or. 3, 4, 15: Mithridaticum bellum magnum atque difficile totum ab hoc expressum est, depicted to the life, id. Arch. 9, 21; cf.:

    ut Euryalum exprimat infans,

    may resemble, Juv. 6, 81.—With rel.-clause as object:

    diligenter, quae vis subjecta sit vocibus,

    id. Fin. 2, 2, 6:

    exprimere non possum, quanto sim gaudio affectus,

    tell, express, Plin. Ep. 5, 15, 2; Vell. 2, 124, 1:

    verbis exprimere quid quis sentiat,

    Plin. Ep. 5, 16, 7:

    quod exprimere dicendo sensa possumus,

    Cic. de Or. 1, 8, 32:

    mores in scriptis exprimere,

    Suet. Vit. Ter. 4.—Of translating into another language, to render, translate:

    si modo id exprimere Latine potuero,

    Cic. Rep. 1, 43; cf. id. ib. 1, 44: katalêpsin, verbum e verbo exprimentes comprehensionem dicemus, id. Ac. 2, 10, 31:

    nec tamen exprimi verbum e verbo necesse erit,

    id. Fin. 3, 4, 15; cf.:

    verbum de verbo expressum extulit,

    Ter. Ad. prol. 11:

    fabellae Latinae ad verbum de Graecis expressae,

    Cic. Fin. 1, 2, 4; Plin. Ep. 4, 18, 1.—Of words, to pronounce, utter:

    nolo exprimi litteras putidius nolo obscurari neglegentius,

    with affected distinctness, Cic. de Or. 3, 11, 41:

    verba,

    Quint. 1, 2, 6; 9, 4, 10; 40 al.—Rarely of a personal object:

    oratorem imitando effingere atque exprimere,

    Cic. de Or. 2, 22, 90:

    moderatorem rei publicae nostris libris diligenter expressimus,

    id. Att. 8, 11, 1.—Hence, expressus, a, um, P. a., clearly exhibited, prominent, distinct, visible, manifest, clear, plain, express (syn. solidus, opp. adumbratus).
    A.
    Lit.:

    species deorum, quae nihil concreti habeat, nihil solidi, nihil expressi, nihil eminentis,

    Cic. N. D. 1, 27, 75; cf.:

    litterae lituraeque omnes assimulatae, expressae,

    id. Verr. 2, 2, 77, § 189:

    corpora lacertis expressa,

    powerful, muscular, Quint. 8 praef. §

    19: protinus omnibus membris, expressus infans,

    fully formed, id. 2, 4, 6.—
    B.
    Trop.
    1.
    In gen.:

    habuit Catilina permulta maximarum non expressa signa, sed adumbrata virtutum,

    Cic. Cael. 5, 12; cf.:

    est gloria solida quaedam res et expressa, non adumbrata,

    id. Tusc. 3, 2, 3 (v. Madv. ad Cic. Fin. 5, 22, 62, p. 723 sq.):

    indicia solida et expressa,

    id. Planc. 12; cf.:

    veri juris germanaeque justitiae solida et expressa effigies,

    id. Off. 3, 17, 69:

    expressa sceleris vestigia,

    id. Rosc. Am. 22, 62:

    expressiora et illustriora,

    id. Fam. 1, 7, 9; cf. Plin. Ep. 5, 15, 3; and:

    quid expressius atque signatius in hanc causam?

    Tert. Res. Carn. 3.—
    2.
    Expressa carmina Battiadae, translated, Cat. 65, 16.—Of distinct pronunciation:

    vitia oris emendet, ut expressa sint verba, ut suis quaeque litterae sonis enuntientur,

    Quint. 1, 11, 4:

    expressior sermo,

    id. 1, 1, 37:

    expressior loquacitas generi picarum est,

    Plin. 10, 42, 59, § 118. —In a bad sense, of a too emphatic, affected pronunciation: sonus erat dulcis: litterae neque expressae neque oppressae, ne aut obscurum esset aut putidum, Cic Off. 1, 37, 133.—Hence, adv.: expressē.
    * 1.
    Lit., with pressure, strongly:

    artus expressius fricare,

    Scrib. Comp. 198.—
    2.
    Trop., expressly, distinctly, clearly:

    conscripta exempla,

    Auct. Her. 4, 7, 10:

    quod ipsum expressius Hesiodus hoc versu significavit,

    Col. 11, 1, 29.—Of pronunciation, distinctly:

    ut ea (R littera) a nullo expressius efferretur,

    Val. Max. 8, 7, 1 ext.

    Lewis & Short latin dictionary > exprimo

  • 3 imprimo

    imprĭmo ( inpr-), pressi, pressum, 3, v. a. [in-premo], to press into or upon, to stick, stamp, or dig into, to impress, imprint (class.).
    I.
    Lit.:

    si in ejusmodi cera centum sigilla hoc anulo impressero,

    Cic. Ac. 2, 26, 86:

    locus ubi vestigium impresserit,

    id. Caecin. 27, 76; id. Phil. 13, 15, 30:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    id. Div. 1, 13, 23:

    ne imprimatur jacentibus molibus solum,

    Col. 3, 13, 1: imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436):

    os cucurbitulae corpori,

    Cels. 2, 11:

    signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    impressit dente labris notam,

    id. C. 1, 13, 12; cf.:

    dentes alicui,

    Luc. 9, 806:

    muris aratrum,

    Hor. C. 1, 16, 20:

    stigmata captivorum frontibus,

    Petr. 105:

    (Dido) os impressa toro,

    Verg. A. 4, 659:

    impressa orbita,

    Cic. Att. 2, 21, 2:

    sulcus altius impressus,

    id. Div. 2, 23, 50:

    monimenta impressa saxis,

    Tac. A. 11, 14:

    puteum,

    i. e. to sink, dig, Pall. 1, 34:

    nudo ecce jugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones,

    Petr. 80:

    dentem,

    Tib. 1, 6, 14; cf.:

    morsum,

    i. e. to bite, Col. 6, 17, 33; Plin. 8, 25, 37, § 89:

    vulnus,

    i. e. to make, Col. 7, 11, 2:

    basia,

    Mart. 10, 42, 5:

    staminaque impresso fatalia pollice nentes,

    pressed upon, Ov. M. 8, 453; cf.:

    impressoque genu nitens,

    Verg. A. 12, 303:

    humidaque impressa siccabat lumina lana,

    Prop. 3, 6 (4, 5), 17:

    exempta scutula cortici, imprimitur ex alia cortex par,

    Plin. 17, 16, 26, § 118. —
    B.
    Transf.: aliquid (aliqua re), to press in, give an impression to a thing, to engrave, stamp, mark: an imprimi quasi ceram animum putamus? Cic. Tusc. 1, 25, 61:

    hoc munus habebis, Cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; cf.:

    impressas auro quas gesserat olim Exuvias,

    i. e. embroidered, Luc. 9, 176:

    non levior cippus nunc imprimit ossa?

    Pers. 1, 37:

    transtra per et remos impressaque terga virorum,

    pressed down, bended, Stat. Th. 5, 403.—
    II.
    Trop., to impress, engrave, stamp, mark:

    quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natura,

    Cic. N. D. 1, 16, 43; cf.:

    visa in animis,

    id. Ac. 2, 18, 58:

    quaeque in animis imprimuntur incohatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,

    id. Leg. 1, 10, 30; id. Fat. 19, 43:

    verum illud quidem impressum in animo atque mente,

    id. Ac. 2, 11, 34:

    nisi omnes ii motus in ipso oratore impressi esse atque inusti videbuntur,

    id. de Or. 2, 45, 189:

    quo e genere nobis notitiae rerum imprimuntur,

    id. Ac. 2, 7, 21:

    in quibus (curriculis) Platonis primum sunt impressa vestigia,

    id. Or. 3, 12; cf.:

    (memoria) constat ex notis litterarum, et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    id. Part. Or. 7, 26:

    menti impressa,

    id. ib. 2, 11, 34:

    quaedam vestigia animo,

    Quint. 11, 2, 4:

    memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,

    Cic. Mil. 27, 73:

    impressa animo rudi memoria,

    Quint. 1, 1, 36:

    quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus,

    Cic. Phil. 5, 6, 16:

    cum fortitudinis, tum vero humanitatis... impressa vestigia,

    id. Balb. 5, 13.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to stamp, mark:

    horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas... impressit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58; id. Fam. 5, 20, 5.—Hence, impressē, adv., strongly, forcibly, impressively (postclass.).
    1.
    Lit.:

    dehinc rursus defricandus tenacius quidem, sed non impressius,

    Cael. Aur. Tard. 3, 7, 87. —
    2.
    Trop.:

    alte et impresse recogitare,

    Tert. Exhort. Cast. 3:

    ut impressius dixerim,

    id. Car. Christ. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > imprimo

  • 4 inprimo

    imprĭmo ( inpr-), pressi, pressum, 3, v. a. [in-premo], to press into or upon, to stick, stamp, or dig into, to impress, imprint (class.).
    I.
    Lit.:

    si in ejusmodi cera centum sigilla hoc anulo impressero,

    Cic. Ac. 2, 26, 86:

    locus ubi vestigium impresserit,

    id. Caecin. 27, 76; id. Phil. 13, 15, 30:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    id. Div. 1, 13, 23:

    ne imprimatur jacentibus molibus solum,

    Col. 3, 13, 1: imprimitque genae genam, Enn. ap. Serv. ad Verg. A. 6, 686 (Trag. v. 436):

    os cucurbitulae corpori,

    Cels. 2, 11:

    signa tabellis,

    Hor. S. 2, 6, 38:

    impressit dente labris notam,

    id. C. 1, 13, 12; cf.:

    dentes alicui,

    Luc. 9, 806:

    muris aratrum,

    Hor. C. 1, 16, 20:

    stigmata captivorum frontibus,

    Petr. 105:

    (Dido) os impressa toro,

    Verg. A. 4, 659:

    impressa orbita,

    Cic. Att. 2, 21, 2:

    sulcus altius impressus,

    id. Div. 2, 23, 50:

    monimenta impressa saxis,

    Tac. A. 11, 14:

    puteum,

    i. e. to sink, dig, Pall. 1, 34:

    nudo ecce jugulum, convertite huc manus, imprimite mucrones,

    Petr. 80:

    dentem,

    Tib. 1, 6, 14; cf.:

    morsum,

    i. e. to bite, Col. 6, 17, 33; Plin. 8, 25, 37, § 89:

    vulnus,

    i. e. to make, Col. 7, 11, 2:

    basia,

    Mart. 10, 42, 5:

    staminaque impresso fatalia pollice nentes,

    pressed upon, Ov. M. 8, 453; cf.:

    impressoque genu nitens,

    Verg. A. 12, 303:

    humidaque impressa siccabat lumina lana,

    Prop. 3, 6 (4, 5), 17:

    exempta scutula cortici, imprimitur ex alia cortex par,

    Plin. 17, 16, 26, § 118. —
    B.
    Transf.: aliquid (aliqua re), to press in, give an impression to a thing, to engrave, stamp, mark: an imprimi quasi ceram animum putamus? Cic. Tusc. 1, 25, 61:

    hoc munus habebis, Cratera impressum signis,

    Verg. A. 5, 536; cf.:

    impressas auro quas gesserat olim Exuvias,

    i. e. embroidered, Luc. 9, 176:

    non levior cippus nunc imprimit ossa?

    Pers. 1, 37:

    transtra per et remos impressaque terga virorum,

    pressed down, bended, Stat. Th. 5, 403.—
    II.
    Trop., to impress, engrave, stamp, mark:

    quod in omnium animis eorum notionem impressisset ipsa natura,

    Cic. N. D. 1, 16, 43; cf.:

    visa in animis,

    id. Ac. 2, 18, 58:

    quaeque in animis imprimuntur incohatae intellegentiae, similiter in omnibus imprimuntur,

    id. Leg. 1, 10, 30; id. Fat. 19, 43:

    verum illud quidem impressum in animo atque mente,

    id. Ac. 2, 11, 34:

    nisi omnes ii motus in ipso oratore impressi esse atque inusti videbuntur,

    id. de Or. 2, 45, 189:

    quo e genere nobis notitiae rerum imprimuntur,

    id. Ac. 2, 7, 21:

    in quibus (curriculis) Platonis primum sunt impressa vestigia,

    id. Or. 3, 12; cf.:

    (memoria) constat ex notis litterarum, et ex eo, in quo imprimuntur illae notae,

    id. Part. Or. 7, 26:

    menti impressa,

    id. ib. 2, 11, 34:

    quaedam vestigia animo,

    Quint. 11, 2, 4:

    memoria publica recensionis tabulis publicis impressa,

    Cic. Mil. 27, 73:

    impressa animo rudi memoria,

    Quint. 1, 1, 36:

    quorum lectione duplex imprimeretur rei publicae dedecus,

    Cic. Phil. 5, 6, 16:

    cum fortitudinis, tum vero humanitatis... impressa vestigia,

    id. Balb. 5, 13.—
    B.
    Transf. (acc. to I. B.), to stamp, mark:

    horum flagitiorum iste vestigiis omnia municipia, praefecturas... impressit,

    Cic. Phil. 2, 24, 58; id. Fam. 5, 20, 5.—Hence, impressē, adv., strongly, forcibly, impressively (postclass.).
    1.
    Lit.:

    dehinc rursus defricandus tenacius quidem, sed non impressius,

    Cael. Aur. Tard. 3, 7, 87. —
    2.
    Trop.:

    alte et impresse recogitare,

    Tert. Exhort. Cast. 3:

    ut impressius dixerim,

    id. Car. Christ. 12.

    Lewis & Short latin dictionary > inprimo

  • 5 obsigno

    ob-signo, āvi, ātum, 1, v. a., to seal, seal up a will, a letter, etc. (class.).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    cedo tu ceram ac linum actutum: age obliga, obsigna cito,

    Plaut. Bacch. 4, 4, 96:

    cellas,

    id. Cas. 2, 1, 1:

    lagenas,

    Q. Cic. Fam. 16, 26:

    epistulam,

    Cic. Att. 8, 6, 1; id. Pis. 28, 71.—Esp.: tabulas, testamenta, to sign and seal, as a witness:

    istam ipsam quaestionem, dicite, quis obsignavit?

    Cic. Clu. 66, 185:

    tabellas ejus rei condicionisque,

    id. Quint. 21, 67:

    testamentum signis adulterinis,

    id. Clu. 14, 41:

    obsignavit anulo,

    Vulg. Dan. 6, 17.—Prov.: agere cum aliquo tabellis obsignatis, to deal with one with sealed writings, i. e. in the strictest form, Cic. Tusc. 5, 11, 33 (cf.:

    tamquam ex syngraphā agere cum populo,

    id. Mur. 17, 35): tabulas obsignare velle, would seal up the documents, i. e. would have no discussion, id. Pis. 28, 69.—
    B.
    In partic.
    1. 2.
    To seal an accusation against one: qui contra Scaurum patrem suum obsignaverat, Cic. Scaur. Fragm. ap. Ascon.—
    3.
    To pledge or mortgage under one's hand and seal:

    tria agri jugera ad aerarium obsignaverat,

    Val. Max. 4, 4, 7.—
    4.
    To close under seal, make fast:

    inane obsignari nihil solere,

    Cic. Div. 2, 70, 145; cf. the context.—
    II.
    Trop., to stamp, impress:

    formam verbi,

    Lucr. 4, 567:

    aliquid obsignatum habere,

    to impress on the mind, id. 2, 581.

    Lewis & Short latin dictionary > obsigno

См. также в других словарях:

  • Mozarabic Rite — • The name Mozarabic Rite is given to the rite used generally in Spain and in what afterwards became Portugal from the earliest times of which we have any information down to the latter part of the eleventh century, and still surviving in the… …   Catholic encyclopedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»