-
1 extorqueo
ex-torqueo, torsī, tortum, ēre1)а) вывёртывать, выкручивать, вырывать ( alicui arma de и e manibus C)taeterrima voce canticum extorsisse Pt — душераздирающим голосом запеть песнюб) вывихнуть ( alicui pollĭcem Pt)2) подвергать пытке, пытать, истязать (aliquem Ter, L)3)а) вымогать (pecuniam ab aliquo C, Su); вынуждать, исторгать, добиваться (alicui veritatem e. C)extorsisti, ut faterer... C — ты заставил меня признать (что...)б) вырывать, спасать ( manibus alicujus extortus velut ab infĕris Ap); отнимать (regnum alicui L; alicui vitam Lcr)e. alicui pudorem Pt — обесчестить кого-л.e. alicui errorem C — вывести кого-л. из заблуждения4) удалять, изгонять ( incubantem Italiae Hannibălem Fl) -
2 incutio
incŭtĭo, ĕre, cussi, cussum [in + quatio] - tr. - [st1]1 [-] heurter contre, appliquer en frappant. - incutere scipionem in caput, Liv. 5, 41, 9: asséner un coup de bâton sur la tête de qqn. - incutere pedem terrae, Quint. 2, 12, 10: frapper son pied contre la terre. - alicui colaphum incutere, Juv. 9, 5: appliquer à qqn un soufflet. - incussi articuli, Plin. 30, 78: membres contusionnés. - plur. n. incussa, Plin. 29, 33: parties contusionnées, contusions. [st1]2 [-] lancer contre. - incutere hastas, tela, saxa Tac. An. 13, 39 ; H. 3, 31, lancer des javelots, des traits, des pierres. - imber grandinem incutiens, Curt. 8, 4, 5: pluie mêlée de grêle. [st1]3 [-] fig. envoyer, inspirer, susciter. - alicui terrorem incutere, Cic Tim. 37: inspirer de la terreur à qqn. - timor incutitur, Cic. de Or. 2, 209: on inspire de la frayeur. - animo religionem incutere, Liv. 22, 42, 9: jeter dans l'âme une crainte religieuse. - alicui negoti aliquid incutere, Hor. S. 2, 1, 80: susciter à qqn qq embarras. - alicui nuntium incutere, Liv. 2, 8, 7: apporter brusquement une nouvelle à qqn.* * *incŭtĭo, ĕre, cussi, cussum [in + quatio] - tr. - [st1]1 [-] heurter contre, appliquer en frappant. - incutere scipionem in caput, Liv. 5, 41, 9: asséner un coup de bâton sur la tête de qqn. - incutere pedem terrae, Quint. 2, 12, 10: frapper son pied contre la terre. - alicui colaphum incutere, Juv. 9, 5: appliquer à qqn un soufflet. - incussi articuli, Plin. 30, 78: membres contusionnés. - plur. n. incussa, Plin. 29, 33: parties contusionnées, contusions. [st1]2 [-] lancer contre. - incutere hastas, tela, saxa Tac. An. 13, 39 ; H. 3, 31, lancer des javelots, des traits, des pierres. - imber grandinem incutiens, Curt. 8, 4, 5: pluie mêlée de grêle. [st1]3 [-] fig. envoyer, inspirer, susciter. - alicui terrorem incutere, Cic Tim. 37: inspirer de la terreur à qqn. - timor incutitur, Cic. de Or. 2, 209: on inspire de la frayeur. - animo religionem incutere, Liv. 22, 42, 9: jeter dans l'âme une crainte religieuse. - alicui negoti aliquid incutere, Hor. S. 2, 1, 80: susciter à qqn qq embarras. - alicui nuntium incutere, Liv. 2, 8, 7: apporter brusquement une nouvelle à qqn.* * *Incutere scipionem eburneum in caput alterius. Liu. Le frapper d'un baston sur la teste.\Incutere pedem terrae. Quintil. Frapper la terre du pied.\Incutere colaphum. Iuuen. Bailler un soufflet.\Incutere pollicem limini. Plin. Heurter.\Incutere ad inanimata transfertur: vt Incutere errorem. Cic. Mettre en erreur et fantasie, Faire resver.\Desyderium vrbis incutere alicui. Horat. Luy faire regretter la ville, et qu'il desire d'y retourner.\Metum incutere. Liu. Faire paour.\Morbum incutere. Plaut. Faire malade.\Negotii aliquid incutere alicui. Horat. Luy faire quelque fascherie, ou donner des affaires.\Nuntium alicui incutere. Liu. Luy annoncer hastivement quelques nouvelles.\Pigritiam incutere. Liu. Rendre paresseux.\Religionem incutere. Liu. Mettre en scrupule de conscience.\Vim ventis incutere. Virgil. Bailler force. -
3 recido
[st1]1 [-] rĕcĭdo (reccĭdo), ĕre, cĭdi, cāsum [re + cado]: - intr. - [abcl][b]a - retomber, tomber; retomber sur (qqn), rejaillir sur. - [abcl]b - en venir à, aboutir à. - [abcl]c - échoir à, être dévolu à, tomber en partage, tomber dans la possession de; coïncider avec. - [abcl]d - revenir, récidiver (en parl. de la fièvre).[/b] - ad nihil (ad nihilum) recidere: n'aboutir à rien, n'avoir aucun effet, retomber dans le néant. - in graviorem morbum recidere, Liv. 24, 29: retomber plus gravement malade, avoir une rechute plus grave. - ne recidam (s.-ent. in morbum), Cic. Att. 12, 21, 5: pour ne pas rechuter. - recidere ex laetitiâ ad lacrimas, Cic. Sull. 32,.91: passer de la joie aux larmes. - ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, Liv. 2, 7: de libérateur de la patrie, il était tombé (disait-il) au rang des Aquillius et des Vitellius (= il était tombé au rang de traître) - suspicio in aliquem recidit: le soupçon rejaillit sur qqn. - in luxuriam recidere: retomber dans la mollesse. - ad aliquem potentatus omnis recidit, Cic.: tout le poids des affaires retombe sur qqn. - recidere ut: aboutir à ce que. - huccine omnia recciderunt, ut civis Romanus... in foro virgis caederetur, Cic. Verr. 2, 5, 63 § 163: est-ce à ce point que tout aboutit: voir un citoyen romain battu de verges au forum? - constitit inter haruspices, quae periculosa et adversa sacrificanti denuntiata essent, cuncta in ipsos recasura qui exta haberent, Suet. Aug. 96: les haruspices se mirent d'accord pour dire que les dangers et les revers qui avaient été annoncés au sacrificateur retomberaient tous sur ceux qui possédaient les entrailles des victimes. - recidere ad paucos, Ter. Hec.: tomber dans la possession de quelques-uns, devenir le privilège de quelques-uns. [st1]2 [-] rĕcīdo, ĕre, cīdi, cīsum [re + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - ôter en coupant, trancher, retrancher, rogner. - [abcl]b - abréger, diminuer, restreindre.[/b] - recidere aliquid priscum ad morem, Tac. A. 3, 53: ramener qqch. dans les limites de l'usage ancien. - recidere pollicem alicui, Quint. 8, 5, 12: retrancher le pouce à qqn. - recidere capillos, Plin. Ep. 7, 27: couper les cheveux. - hirsutam falce recidere barbam, Ov. M. 13, 766: raser la barbe hirsute avec une faux.* * *[st1]1 [-] rĕcĭdo (reccĭdo), ĕre, cĭdi, cāsum [re + cado]: - intr. - [abcl][b]a - retomber, tomber; retomber sur (qqn), rejaillir sur. - [abcl]b - en venir à, aboutir à. - [abcl]c - échoir à, être dévolu à, tomber en partage, tomber dans la possession de; coïncider avec. - [abcl]d - revenir, récidiver (en parl. de la fièvre).[/b] - ad nihil (ad nihilum) recidere: n'aboutir à rien, n'avoir aucun effet, retomber dans le néant. - in graviorem morbum recidere, Liv. 24, 29: retomber plus gravement malade, avoir une rechute plus grave. - ne recidam (s.-ent. in morbum), Cic. Att. 12, 21, 5: pour ne pas rechuter. - recidere ex laetitiâ ad lacrimas, Cic. Sull. 32,.91: passer de la joie aux larmes. - ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, Liv. 2, 7: de libérateur de la patrie, il était tombé (disait-il) au rang des Aquillius et des Vitellius (= il était tombé au rang de traître) - suspicio in aliquem recidit: le soupçon rejaillit sur qqn. - in luxuriam recidere: retomber dans la mollesse. - ad aliquem potentatus omnis recidit, Cic.: tout le poids des affaires retombe sur qqn. - recidere ut: aboutir à ce que. - huccine omnia recciderunt, ut civis Romanus... in foro virgis caederetur, Cic. Verr. 2, 5, 63 § 163: est-ce à ce point que tout aboutit: voir un citoyen romain battu de verges au forum? - constitit inter haruspices, quae periculosa et adversa sacrificanti denuntiata essent, cuncta in ipsos recasura qui exta haberent, Suet. Aug. 96: les haruspices se mirent d'accord pour dire que les dangers et les revers qui avaient été annoncés au sacrificateur retomberaient tous sur ceux qui possédaient les entrailles des victimes. - recidere ad paucos, Ter. Hec.: tomber dans la possession de quelques-uns, devenir le privilège de quelques-uns. [st1]2 [-] rĕcīdo, ĕre, cīdi, cīsum [re + caedo]: - tr. - [abcl][b]a - ôter en coupant, trancher, retrancher, rogner. - [abcl]b - abréger, diminuer, restreindre.[/b] - recidere aliquid priscum ad morem, Tac. A. 3, 53: ramener qqch. dans les limites de l'usage ancien. - recidere pollicem alicui, Quint. 8, 5, 12: retrancher le pouce à qqn. - recidere capillos, Plin. Ep. 7, 27: couper les cheveux. - hirsutam falce recidere barbam, Ov. M. 13, 766: raser la barbe hirsute avec une faux.* * *I.Recido, recidis, recidi, pen. corr. recasum, pen. prod. recidere, Ex re et cado compositum. Cic. Recheoir, Retomber.\Incassum recidit omnis impensa. Colum. Est devenue à rien, N'a de rien servi.\Quorsum recidat responsum tuum, non magnopere laboro. Cic. Il ne me chault gueres que tu respondes, soit ouy ou non, Ce m'est tout un que tu respondes.\In grauiorem morbum recidere. Liu. Renchoir en une greve maladie.\Ad nihilum recidere. Cic. Devenir à rien.\Ad paucos recidit ars musica. Terent. Elle est devenue en la possession de peu de gents.\In te recident hae contumeliae. Plaut. Retomberont sur toy.II.Recido, recidis, recidi, recisum, pen. prod. recidere, Ex re et caedo compositum. Martial. Couper, Rongner.\Vngues recidere. Pli. Retrencher. -
4 incussa
incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).I.Lit.:B.scipionem in caput alicujus,
Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:pollicem limini cubiculi,
Plin. 7, 53, 54, § 181:tignum capiti,
Juv. 3, 246:incutiebantur puppibus prorae,
Curt. 9, 9:incussi articuli,
i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—Transf., to throw, cast, hurl:II.tormentis faces et hastas,
Tac. A. 13, 39:tela saxaque,
id. H. 3, 31:imber grandinem incutiens,
Curt. 8, 4, 5:colaphum,
to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —Trop.A. (α).With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:(β).terrorem alicui,
Cic. Univ. 10 fin.:religionem animo,
Liv. 22, 42, 9:alicui foedum nuntium,
bring bad news, id. 2, 8, 7:animis subitam formidinem,
Curt. 4, 13, 13:ingentem animo sollicitudinem,
id. 3, 6, 5:desiderium urbis,
Hor. Ep. 1, 14, 22:ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,
should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —Without dat.:B.timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,
Cic. de Or. 2, 51, 209. — -
5 incutio
incŭtĭo, cussi, cussum, ĕre, v. a. [inquatio], to strike upon or against (syn.: impingo, illido, infligo; class.; in Cic. only in the trop. signif.).I.Lit.:B.scipionem in caput alicujus,
Liv. 5, 41, 9: pedem terrae, to strike or dash against, Quint. 2, 12, 10:pollicem limini cubiculi,
Plin. 7, 53, 54, § 181:tignum capiti,
Juv. 3, 246:incutiebantur puppibus prorae,
Curt. 9, 9:incussi articuli,
i. e. injured by a blow, Plin. 30, 9, 23, § 78.—Hence, subst.: incussa, ōrum, n. plur., bruised or injured parts, Plin. 29, 2, 9, § 33; 22, 14, 16, § 37.—Transf., to throw, cast, hurl:II.tormentis faces et hastas,
Tac. A. 13, 39:tela saxaque,
id. H. 3, 31:imber grandinem incutiens,
Curt. 8, 4, 5:colaphum,
to give a box on the ear, Juv. 9, 5. —Trop.A. (α).With dat.: multis magnum metum, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 2:(β).terrorem alicui,
Cic. Univ. 10 fin.:religionem animo,
Liv. 22, 42, 9:alicui foedum nuntium,
bring bad news, id. 2, 8, 7:animis subitam formidinem,
Curt. 4, 13, 13:ingentem animo sollicitudinem,
id. 3, 6, 5:desiderium urbis,
Hor. Ep. 1, 14, 22:ne forte negoti Incutiat tibi quid sanctarum inscitia legum,
should occasion trouble, id. S. 2, 1, 80. —Without dat.:B.timor incutitur aut ex ipsorum periculis aut ex communibus,
Cic. de Or. 2, 51, 209. — -
6 recido
1.rĕcĭdo, reccidi (better than recidi; cf. Cic. Rep. 2, 8, 14), cāsum (recasurus, Cic. Att. 4, 16, 12; Suet. Aug. 96; Gai. Inst. 1, 127), 3 (with e long, Lucr. 1, 857; 1063; 5, 280; Prop. 4 (5), 8, 44; Ov. M. 6, 212; 10, 18; 180; id. R. Am. 611; Juv. 12, 54; Phaedr. 3, 18, 15 al.;A.prob., also,
Plaut. Men. 3, 2, 54, and Ter. Hec. prol. alt. 39; v. the art. re), v. n., to fall back (class., and very freq., esp. in the trop. signif.; but not found in Virg. or Hor.).Lit.: neque posse e terris in loca caeli Recidere inferiora, Lucr. 1, 1063:B.quia et recidant omnia in terras et oriantur e terris,
Cic. N. D. 2, 26, 66:ramulum adductum, ut remissus esset, in oculum suum reccidisse,
had sprung back, recoiled, id. Div. 1, 54, 123:quem (discum) libratum in auras Misit... Recidit in solidam longo post tempore terram Pondus,
Ov. M. 10, 180:etiam si recta recciderat (navis),
Liv. 24, 34; Prop. 4 (5), 8, 44 et saep.:in collum Benjamin,
Vulg. Gen. 45, 14.— Absol.:amictum recidentem,
Quint. 11, 3, 162.—Trop., to fall back, return:II.in graviorem morbum recidere,
to relapse, Liv. 24, 29;so alone: ab his me remediis noli in istam turbam vocare, ne recidam,
Cic. Att. 12, 21, 5; cf.:(quartanae) ne recidant,
Plin. 28, 16, 66, § 228:post interitum Tatii cum ad eum (sc. Romulum) potentatus omnis reccidisset,
Cic. Rep. 2, 8, 14:praestat in eandem illam recidere fortunam,
id. Sest. 69, 146; cf.:Syracusae in antiquam servitutem recciderunt,
Liv. 24, 32 fin.:quippe celebratam Macedonum fortitudinem ad ludibrium reccidisse verebatur,
Curt. 9, 7, 23:in invidiam,
Nep. Alcib. 7, 1.—So freq. of an evil, to fall back, recoil upon any one, esp. upon the author of it: omnes in te istaec recident contumeliae, * Plaut. Men. 3, 2, 54:ut hujus amentiae poena in ipsum familiamque ejus recidat,
Cic. Phil. 4, 4, 10:suspicionem in vosmet ipsos recidere,
id. Rosc. Am. 29, 79: hunc casum ad ipsos recidere posse demonstrant, * Caes. B. G. 7, 1:quae in adversarios recidunt,
Quint. 9, 2, 49:quod in ipsam recidat,
Ov. M. 6, 212:consilia in ipsorum caput recidentia,
Liv. 36, 29; cf. Curt. 9, 5, 25:periculosa et adversa cuncta in illos recasura,
Suet. Aug. 96:in me haec omnia mala recciderunt,
Vulg. Gen. 42, 36. —(With the idea of cadere predominating.) To fall somewhere, to light upon, happen, occur, = redigi; constr. with ad, in, or an adv. of direction.(α).With ad:(β).ex laetitiā et voluptate ad ludum et lacrimas,
Cic. Sull. 32, 91: ex liberatore patriae ad Aquilios se Vitelliosque reccidisse, had sunk to a level with the Aquilii and Vitellii, i. e. had come to be regarded as a traitor, Liv. 2, 7: sinere artem musicam Recidere ad paucos, to fall into the possession of a few, Ter. Hec. prol. alt. 39:tantum apparatum ad nihilum recidere,
to come to naught, Cic. Phil. 7, 9, 27:ad nilum,
Lucr. 1, 857; Cic. Or. 70, 233:ad nihil,
id. Att. 4, 16, 12.—With in, Lucr. 5, 280:(γ).quae (tela), si viginti quiessem dies, in aliorum vigiliam consulum reccidissent,
Cic. Planc. 37, 90; cf. id. Att. 1, 1, 2; id. Phil. 13, 9, 19:rex ut in eam fortunam recideret,
Liv. 44, 31 fin.:omnis impensa in cassum recidat,
Col. 4, 3, 5:mundi, In quem reccidimus, quidquid mortale creamur,
Ov. M. 10, 18.—With an adv. of direction:2.huccine tandem omnia recciderunt, ut civis Romanus... in foro virgis caederetur,
Cic. Verr. 2, 5, 63, § 163:eo regiae majestatis imperium,
Liv. 4, 2:eo res,
Quint. 2, 10, 3:illuc, ut, etc.,
Juv. 12, 54:ex quantis opibus quo reccidissent Carthaginiensium res,
Liv. 30, 42:pleraque, quo debuerint, reccidisse,
id. 25, 31; cf. id. 4, 2:quorsum responsum recidat,
Cic. Rosc. Com. 15, 43.rĕ-cīdo, di, sum, 3, v. a. [caedo], to cut away, cut down, cut off (mostly poet. and in post-Aug. prose).I.Lit.:II.vepres,
Cato, R. R. 2, 4; cf.:malleolos ad imum articulum,
Plin. 17, 21, 35, § 160:sceptrum imo de stirpe,
Verg. A. 12, 208;for which: laurum imā stirpe,
Claud. Rapt. Pros. 3, 76 (cf. II.):ceras inanes,
empty cells, Verg. G. 4, 241:hirsutam barbam falce,
Ov. M. 13, 766:caput,
id. ib. 9, 71:immedicabile vulnus Ense recidendum est,
id. ib. 1, 191:pollicem alicui,
Quint. 8, 5, 12:comas,
Mart. 1, 32, 4; cf.capillos,
Plin. Ep. 7, 27 fin.:ungues,
Plin. 10, 35, 52, § 106:columnas,
to hew out, Hor. C. 2, 18, 4:fustes,
id. ib. 3, 6, 40:ancile ab omni parte recisum,
Ov. F. 3, 377:mella,
i. e. to take out, Pall. Jun. 7, 2.—Of persons: cuncti simul ense recisi,
cut down, Luc. 2, 194.— Poet.:fulgorem sideribus,
to rob the stars of their brightness, Stat. Th. 12, 310:gramina morsu,
to devour, Calp. Ecl. 2, 45.—Trop. (borrowed from agriculture), to lop off, cut short, retrench, abridge, diminish:perquam multa recidam ex orationibus Ciceronis,
Quint. 12, 10, 52; cf. id. 12, 10, 55:inanem loquacitatem,
id. 10, 5, 22: ambitiosa [p. 1532] ornamenta, Hor. A. P. 447:omne quod ultra Perfectum traheretur,
id. S. 1, 10, 69: nationes partim recisas, partim repressas, * Cic. Prov. Cons. 12, 31:mercedes scaenicorum,
Suet. Tib. 34 init.:armaturas mirmillonum,
to lessen, id. Calig. 55:ornandi potestatem,
Quint. 2, 16, 4:facultatem aliter acquirendi,
id. 12, 7, 10:impedimenta,
to diminish, obviate, Front. Strat. 4, 1, 7; cf.occupationes,
Sen. Q. N. 3 praef.:culpam supplicio,
Hor. C. 3, 24, 34; cf.:cum magnis parva mineris Falce recisurum simili te,
id. S. 1, 3, 123: vitia a stirpe, Claud. ap. Ruf. 1, 56; and:aliquid priscum ad morem,
i. e. to reduce within the limits of ancient manners, Tac. A. 3, 53.—Hence, rĕcīsus, a, um, P.a., shortened, abridged; short, brief:opus,
Vell. 2, 89, 1:ea recisa in unum librum coartasse,
Plin. Ep. 1, 20, 8.— Comp.:tempus recisius (opp. longius),
Dig. 47, 21, 2.— Sup. and adv. do not occur.
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Русский
- Французский