Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

ager+col

  • 1 semicirculus

    sēmĭ-circŭlus, a, um, adj., semicircular:

    ager,

    Col. 5, 2, 8.—Hence, subst.: sēmĭ-circŭlus, i, m., a half-circle, semicircle (syn. semiorbis):

    uncus in semicirculi speciem,

    Cels. 7, 26, 2:

    ager,

    i. e. semicircular, Col. 5, 2, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > semicirculus

  • 2 silvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvester

  • 3 silvestria

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestria

  • 4 silvestris

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > silvestris

  • 5 sylvester

    silvestris ( silvester, Plin. 14, 16, 19, § 110; Col. 1, praef. 25; Sen. Hippol. 460; also written sylv-), e (collat. form, dat. SILVANO SILVESTRO, Inscr. Orell. 4990; gen. plur. sync. silvestrum, Att. Trag. Rel. v. 256 Rib.), adj. [silva].
    I.
    Of or belonging to a wood or forest, overgrown with woods, wooded, woody (class.;

    syn. saltuosus): collis silvestris,

    Caes. B. G. 2, 18:

    mons,

    Varr. R. R. 1, 12, 1; Cic. N. D. 2, 53, 132:

    locus,

    id. Lael. 19, 68; Caes. B. G. 5, 19; 6, 34; 7, 35; Liv. 27, 26, 7:

    saltus,

    Curt. 4, 3, 21:

    antra,

    Ov. M. 13, 47:

    ager,

    Col. 11, 2, 52; Hor. Ep. 2, 2, 186:

    via (with inculta),

    Cic. Brut. 74, 259:

    silvestris et montuosus situs (opp. campestris),

    Col. 7, 2, 3:

    silvestria saecla ferarum,

    Lucr. 5, 965; cf. id. 5, 1410:

    belua,

    i. e. a she-wolf, Cic. Rep. 2, 2, 4;

    hence also: uber,

    i. e. of a she-wolf, Prop. 3, 9 (4, 8), 51:

    homines,

    living in woods, foresters, Hor. A. P. 391:

    numen, sphinx,

    Plin. 36, 12, 17, § 77 (Jahn reads de quā siluere):

    bellum,

    Lucr. 5, 1244:

    silvestri nata sub umbrā fraga,

    Ov. M. 13, 815: silvestria virgulta, i. e. foresttrees (opp. prolem olivae), Verg. G. 2, 2.— Subst.: silvestrĭa, ĭum, woodlands, forest:

    an culta ex silvestribus facere potui,

    Liv. 38, 49, 7; Plin. 25, 7, 33, § 70.—
    II.
    Transf.
    A.
    Of plants and animals, growing wild, wild:

    tauri,

    Plin. 8, 21, 30, § 74:

    arietes (with feri),

    Col. 7, 2, 4:

    gallinae,

    id. 7, 8, 12:

    arbor,

    Verg. E. 3, 70:

    arbores silvestres ac ferae,

    Col. 3, 1, 2:

    pruni,

    id. 2, 2, 20:

    faba,

    Plin. 18, 12, 30, § 121:

    mel,

    id. 11, 16, 15, § 41; Vulg. Matt. 3, 4:

    cicer,

    Plin. 22, 25, 72, § 148:

    oliva,

    Ov. M. 2, 681:

    corna,

    Hor. S. 2, 2, 57 et saep.— Comp.:

    silvestriora omnia tardiora,

    Plin. 16, 27, 50, § 116; 22, 25, 71, § 146.—
    B.
    In gen., for agrestis, sylvan, rural, pastoral ( poet.):

    Musa,

    Lucr. 4, 589; Verg. E. 1, 2 (for which, agrestis, id. ib. 6, 8):

    truculentus et silvester,

    Sen. Hippol. 461.

    Lewis & Short latin dictionary > sylvester

  • 6 pingue

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pingue

  • 7 pinguis

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguis

  • 8 pinguiter

    pinguis, e, adj. [root pag-, pak-, of pango, q. v.; cf. Gr. pachus, stout], = piôn, fat (opp. macer; syn.: opimus, obesus).
    I.
    Lit.:

    pingues Thebani,

    Cic. Fat. 4, 7:

    pingui tentus omaso Furius,

    Hor. S. 2, 5, 40:

    me pinguem et nitidum bene curatā cute vises,

    id. Ep. 1, 4, 15:

    Lateranus,

    Juv. 8, 147:

    pinguem facere gallinam,

    Col. 8, 7:

    pinguior agnus,

    Plaut. Aul. 2, 5, 5:

    pinguissimus haedulus,

    Juv. 11, 65: merum, rich, oily wine (= plenum), Hor. S. 2, 4, 65.— Subst.: pingue, is, n., fat, grease, Plin. 11, 37, 85, § 212; Verg. G. 3, 124:

    taurorum, leonum ac pantherarum pinguia,

    Plin. 28, 9, 38, § 144:

    comedite pinguia,

    Vulg. 2 Esd. 8, 10.—
    B.
    Transf.
    1.
    Pass., fat, rich, fertile; also, plump, in good condition:

    ager,

    Col. 1, 4; Plin. 17, 4, 3, § 25; cf.:

    sanguine pinguior Campus,

    Hor. C. 2, 1, 29:

    sulcus,

    i. e. drawn in a rich soil, Luc. 6, 382:

    fimus,

    Verg. G. 1, 80:

    hortus,

    id. ib. 4, 118:

    stabula, of beehives,

    rich, full of honey, id. ib. 4, 14:

    arae,

    id. A. 4, 62:

    ficus,

    plump, juicy, Hor. S. 2, 8, 88; cf.

    saliva,

    Sen. Ira, 3, 38, 2: flamma, of incense;

    tura pingues facientia flammas,

    Ov. Tr. 5, 5, 11:

    corpora suco pinguis olivae Splendescunt,

    id. M. 10, 176:

    pingues taedae,

    full of pitch, Lucr. 3, 681:

    pingues arae,

    full of fat and blood, Verg. A. 4, 62:

    coma,

    anointed, Mart. 2, 29, 5 (different from Suet. Ner. 20; v. infra 3):

    mensa,

    rich, luxurious, Cat. 62, 3; cf.:

    incusa pingui auro dona,

    Pers. 2, 52. —Of color, dull, faint, Plin. 37, 8, 37, § 115. — Act., that makes fat; hence, meton., fertilizing:

    pingui flumine Nilus,

    Verg. A. 9, 31.—
    2.
    Bedaubed, besmeared:

    pinguia crura luto,

    Juv. 3, 247:

    virga,

    limed twigs, Mart. 9, 55, 4.—
    3.
    Thick, dense:

    caelum pingue et concretum (opp. caelum tenue et purum),

    Cic. Div. 1, 57, 130:

    folia pinguissima,

    Plin. 21, 9, 29, § 53:

    toga,

    Suet. Aug. 82:

    lacernae,

    Juv. 9, 28:

    pinguissima coma,

    very thick, luxuriant hair, Suet. Ner. 20.—
    4.
    Of taste, dull, insipid, not sharp, not pungent:

    sapor,

    Plin. 15, 27, 32, § 106; id. 15, 28, 33, § 109.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, dull, gross, heavy, stupid, doltish:

    Cordubae natis poëtis pingue quiddam sonantibus et peregrinum,

    Cic. Arch. 10, 26:

    pingue videbatur et sibi contrarium,

    id. Ac. 2, 34, 109:

    nec prave factis decorari versibus opto, Ne rubeam pingui donatus munere,

    Hor. Ep. 2, 1, 267:

    pingue sed ingenium mansit,

    Ov. M. 11, 148:

    insubidius nescio quid facies et pinguius,

    Gell. 13, 21 (20), 4: pinguis Minerva, v. Minerva.—
    B.
    Siout, bold, strong:

    verba,

    Quint. 12, 10, 35:

    facundia,

    Gell. 17, 10, 8.—
    C.
    Calm, quiet, comfortable, easy ( poet. and in post-Aug. prose):

    et pingui membra quiete levat,

    Ov. R. Am. 206; id. Am. 1, 13, 7:

    amor,

    id. ib. 2, 19, 25:

    secessus,

    Plin. Ep. 1, 3, 3:

    mollem in posterum et pinguem destinare vitam,

    id. ib. 7, 26, 3:

    pinguius otium,

    id. ib. 5, 6, 45.—
    D.
    Sleek, spruce, trim, = nitidus:

    pexus pinguisque doctor,

    Quint. 1, 5, 14 Spald.— Hence, adv.: pinguĭter.
    1.
    Lit., fatly, with fatness, Col. 2, 2.—
    2.
    Transf., abundantly, liberally:

    pinguius succurrere,

    Dig. 44, 2, 14.—
    3.
    Trop., dully, stupidly:

    pinguius aliquid accipere,

    Dig. 42, 1, 49.

    Lewis & Short latin dictionary > pinguiter

  • 9 Ardea [2]

    2. Ardea, ae, f. (Ἀρδέα), I) Stadt der Rutuler u. ehemaliger Königssitz des Turnus ( Verg. Aen. 7, 409–411), einer der ältesten Orte Latiums, auf einem Felsen von Sümpfen umgeben, in einer der ungesundesten Gegenden Latiums (s. Ruhkopf Sen. ep. 105, 1), von Rom kolonisiert, Varr. r. r. 2, 11, 10. Liv. 4, 7 sqq. – Dav.: a) Ardeās, ātis, Abl. ī, Adi. nach Ardea gehörig, aus Ardea, templum, in A., Plin.: ager, Cic. – Plur. subst., Ardeātēs, ium, m., die Einw. von Ardea, die Ardeaten, Liv. – b) Ardeātīnus, a, um, zu Ardea gehörig, ardeatinisch, foedus, mit Ardea, Liv.: ager, Col.: subst. bl. Ardeātīnum, ī, n., ein Landgut bei Ardea, Sen. ep. 105, 1. – c) Ardeātis, is, aus Ardea, Rutulus, Cato origg. 2. fr. 21 (vgl. Prisc. 4, 21). – II) eine der größern Städte in Persis, südwestl. von Persepolis, wahrsch. jetzt Ardekân (in dem Gebiete »Ardeschir«), Amm. 23, 6, 42.

    lateinisch-deutsches > Ardea [2]

  • 10 Caecubum

    Caecubum, ī, n. u. Caecubus ager, eine sumpfige, aber durch die edelste Sorte italienischer Weine berühmte Ebene in Latium am fundanischen See u. kajetanischen Busen, beim j. Kastell Vetere, Mart. 13, 115. Plin. 2, 209. – Dav. Caecubus, a, um, cäkubisch, ager, Col.: vindemia, Mart.: vites, Plin.: vinum Caecubum, Hor., u. bl. Caecubum, Hor. u.a., cäkubischer Wein, Cäkuber (vgl. Fritzsche Hor. sat. 2, 8, 15).

    lateinisch-deutsches > Caecubum

  • 11 Ardea

    2. Ardea, ae, f. (Ἀρδέα), I) Stadt der Rutuler u. ehemaliger Königssitz des Turnus ( Verg. Aen. 7, 409-411), einer der ältesten Orte Latiums, auf einem Felsen von Sümpfen umgeben, in einer der ungesundesten Gegenden Latiums (s. Ruhkopf Sen. ep. 105, 1), von Rom kolonisiert, Varr. r. r. 2, 11, 10. Liv. 4, 7 sqq. – Dav.: a) Ardeās, ātis, Abl. ī, Adi. nach Ardea gehörig, aus Ardea, templum, in A., Plin.: ager, Cic. – Plur. subst., Ardeātēs, ium, m., die Einw. von Ardea, die Ardeaten, Liv. – b) Ardeātīnus, a, um, zu Ardea gehörig, ardeatinisch, foedus, mit Ardea, Liv.: ager, Col.: subst. bl. Ardeātīnum, ī, n., ein Landgut bei Ardea, Sen. ep. 105, 1. – c) Ardeātis, is, aus Ardea, Rutulus, Cato origg. 2. fr. 21 (vgl. Prisc. 4, 21). – II) eine der größern Städte in Persis, südwestl. von Persepolis, wahrsch. jetzt Ardekân (in dem Gebiete »Ardeschir«), Amm. 23, 6, 42.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Ardea

  • 12 Caecubum

    Caecubum, ī, n. u. Caecubus ager, eine sumpfige, aber durch die edelste Sorte italienischer Weine berühmte Ebene in Latium am fundanischen See u. kajetanischen Busen, beim j. Kastell Vetere, Mart. 13, 115. Plin. 2, 209. – Dav. Caecubus, a, um, cäkubisch, ager, Col.: vindemia, Mart.: vites, Plin.: vinum Caecubum, Hor., u. bl. Caecubum, Hor. u.a., cäkubischer Wein, Cäkuber (vgl. Fritzsche Hor. sat. 2, 8, 15).

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > Caecubum

  • 13 requietus

    requiētus, a, um [ requiesco ]
    3) долго лежавший, старый ( caseus Col)

    Латинско-русский словарь > requietus

  • 14 calculosus

    calculōsus, a, um (calculus), I) steinig, voller Steinchen, ager, Col.: loca, Col.: solum, Plin. u. Gargil.: pomum, Cloat. bei Macr. sat. 2, 15, 6. – II) am Steine leidend, bes. Plur. subst., Cels. u.a.

    lateinisch-deutsches > calculosus

  • 15 calculosus

    calculōsus, a, um (calculus), I) steinig, voller Steinchen, ager, Col.: loca, Col.: solum, Plin. u. Gargil.: pomum, Cloat. bei Macr. sat. 2, 15, 6. – II) am Steine leidend, bes. Plur. subst., Cels. u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > calculosus

  • 16 spurcus

    spurcus, a, um, adj. [cf. spargo], dirty, unclean, impure (class.; syn.: immundus, impurus, obscenus).
    I.
    Lit.:

    res,

    Lucr. 6, 782; cf.: rem spurcissimam gustare, Varr. ap. Non. 394, 11:

    quaeque aspectu sunt spurca et odore,

    Lucil. ib. 394, 25:

    saliva,

    Cat. 78, 8; 99, 10:

    ager,

    Col. 1, praef. §

    25: spurcum atque pollutum vas,

    Gell. 17, 19, 4; App. M. 1, p. 108, 21:

    si quid est urinā spurcius,

    Gell. 17, 19, 4: tempestas spurcissima, Cic. Fragm. ap. Non. 394, 9:

    spurcatissimis tempestatibus,

    Suet. Caes. 60:

    spurcum vinum est, quod sacris adhiberi non licet, ut ait Labeo Antistius, cui aqua admixta est defrutumve aut igne tactum est, mustumve antequam defervescat,

    Fest. p. 348 Müll.; cf. Isid. Orig. 20, 3.—Of obscene defilement:

    noctes,

    Plaut. As. 4, 1, 62; cf.

    lupae,

    Mart. 1, 35, 8.—
    II.
    Trop., of character or condition, foul, base, low, mean, common: Samnis, spurcus homo, Lucil. ap. Cic. Tusc. 2, 17, 41: lictor, Varr. ap. Non. 394 5:

    Dama,

    Hor. S. 2, 5, 18:

    QVAESTVS, i. e. lenocinium,

    Inscr. Murat. 1773, 8.— Comp.:

    nihil est te spurcius uno,

    Mart. 4, 56, 3.— Sup.:

    capita taeterrima et spurcissima,

    Cic. Phil. 11, 1, 1:

    homo avarissime et spurcissime,

    id. Verr. 2, 1, 37, § 94:

    homo spurcissimae vitae ac defamatissimae,

    Gell. 14, 2, 10:

    praeferendam esse spurcissimam mortem servituti mundissimae,

    Sen. Ep. 70, 21: spurca ingenii vestigia, Afran. ap. Non. 393, 27.—Hence, adv.: spurcē, dirtily, impurely.
    1.
    Lit.:

    sus in pabulatione spurce versatur,

    Col. 7, 9, 14.—
    2.
    Trop., basely, meanly, villanously:

    spurce factum,

    Auct. Her. 1, 5, 8:

    qui in illam miseram tam spurce, tam impie dixeris,

    i. e. hast charged her with unchastity, Cic. Phil. 2, 38, 99 fin.—Comp.: spurcius nos quam alios opicos appellatione foedant, Cato ap. Plin. 29, 1, 7, § 14.— Sup.:

    perscribere spurcissime,

    Cic. Att. 11, 13, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > spurcus

  • 17 calculosus

    calculōsus, a, um [ calculus ]
    1) каменистый, покрытый камнями (ager Col; solum PM)
    2) мед. страдающий каменной болезнью (камнями в почках, мочевом пузыре) CC, PM, Veg

    Латинско-русский словарь > calculosus

  • 18 carbunculosus

    Латинско-русский словарь > carbunculosus

  • 19 cuneatus

    1. cuneātus, a, um
    part. pf. к cuneo
    2. adj.
    1) клинообразный, остроконечный (ager Col; collis O); заострённый, суживающийся ( forma scuti ad imum cuneatior L)

    Латинско-русский словарь > cuneatus

  • 20 provincialis

    I prōvincialis, e [ provincia ]
    провинциальный ( bellum T); относящийся к управлению провинцией ( negotia C); находящийся в провинции ( ornamenta et commoda C); внеиталийский (non p., sed Italicus ager Col)
    II prōvinciālis, is m.
    житель провинции, провинциал C, PJ, Su

    Латинско-русский словарь > provincialis

См. также в других словарях:

  • teen-ager — ● teen ager, teen agers nom (anglais teen ager, de teen, suffixe employé dans les chiffres allant de 13 à 19, et de age, âge) Familier. Adolescent(e). ⇒TEEN AGER, subst. Adolescent(e) de treize à dix neuf ans. Journaux, vêtements pour teen agers …   Encyclopédie Universelle

  • Val Polcevera — Vue du val Polcevera, avec le pont Morandi (autoroute A10). Massif Apennins Pays …   Wikipédia en Français

  • Université de Rennes — Informations Fondation 1460 bulle pontificale instaurant une université en Bretagne[n 1] …   Wikipédia en Français

  • Zeit — 1. Ach, du lewe Tît, hadd öck doch gefrît, wär öck rusch e Wiew geworde. – Frischbier, 4158. 2. Abgeredet vor der Zeit, bringt nachher keinen Streit. – Masson, 362. 3. All mit der Tit kumt Jan in t Wamms un Grêt in n Rock. – Lohrengel, I, 27;… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Tribus (Rom) — Die Tribus (Plural: Tribūs, femininum) war eine Abteilung der Bürgerschaft in der römischen Königszeit und römischen Republik. Der antiken Überlieferung nach gab es zuerst drei gentilizisch organisierte Tribus (Tities, Ramnes und Luceres), die… …   Deutsch Wikipedia

  • Список триб Древнего Рима — Список триб (лат. tribus, от tribuo  делю, разделяю) в Древнем Риме включает в себя 35 территориальных избирательных округов Италии, сформировавшихся к 241 году до н. э. Время создания Название Сокращения Происхождение… …   Википедия

  • List of auxiliaries of the United States Navy — This is a list of auxiliaries of the United States Navy. It covers the various types of ships that support the frontline combat vessels of the United States Navy. See also: * United States Naval Fleet Auxiliary Force * United States Coast Guard… …   Wikipedia

  • List of observatory codes — Astronomical observatories are locations used for observing celestial events. Observatory codes are assigned by the Minor Planet Center (a service of the International Astronomical Union) for use in cataloguing astrometric observations of solar… …   Wikipedia

  • Rom [3] — Rom (Antiq.). Die Römer waren ein aus Latinern, Sabinern u. Etruskern gemischtes Volk (Populus roman us Quiritium); den politischen Charakter betreffend, so gab sich in den Latinern die Partei des Fortschritts zu erkennen, während die Sabiner die …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Heijo — P yŏngyang Chosŏn’gŭl: 평양 직할시 Hancha: 平壤直轄市 McCune Reischauer: P yŏngyang Chikhalsi Revidierte Romanisierung: Pyeongyang Jikhalsi Basisdaten …   Deutsch Wikipedia

  • Heijō — P yŏngyang Chosŏn’gŭl: 평양 직할시 Hancha: 平壤直轄市 McCune Reischauer: P yŏngyang Chikhalsi Revidierte Romanisierung: Pyeongyang Jikhalsi Basisdaten …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»