-
1 Αγαμέμνον'
Ἀγαμέμνονα, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc acc sgἈγαμέμνονι, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc dat sgἈγαμέμνονε, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc nom /voc /acc dual -
2 Ἀγαμέμνον'
Ἀγαμέμνονα, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc acc sgἈγαμέμνονι, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc dat sgἈγαμέμνονε, ἈγαμέμνωνAgamemnon: masc nom /voc /acc dual -
3 ζώνη
ζώνη, ἡ, Gurt, Gürtel, Leibbinde; bei Hom. der untere Gürtel, den die Frauen oberhalb der Hüften trugen, der das Gewand zusammenhielt, welches faltig über im niederhing (vgl. ζωστήρ), περὶ δὲ ζώνην βάλετ' ἰξύϊ Od. 10, 544, vgl. 5, 231; Il. 14, 181, vom Leibgurt des Agamemnon unter dem Panzer, κατὰ ζώνην ϑώρηκος ἔνερϑεν νύξε 11, 234. Von Männern Xen. An. 4, 7,. 16, vgl. 1, 6, 10, Plat. Hipp. min. 368 c, Ath. X, 443 b. Von Frauengürteln auch Aesch. ἔχω στρόβους ζώνας τε συλλαβὰς πέπλων, Suppl. 452; Eur. ζῶναί τέ σοι χαλῶσι, vom bacchantischen Aufzug des Pentheus, Bacch. 933; τῆς γυναικός Her. 1, 51; χώραν, ὴν καλεῖν τοὺς ἐπιχωρίους ζώνην τῆς βασιλέως γυναικός Plat. Alc. I, 123 b, erkl. durch Xen. An. l, 4, 9 κῶμαι Παρυσάτιδος ἦσαν εἰς ζώνην δεδομέναι, die der persischen Königinn zur Bestreitung ihres Gürtels, od. übh. ihres S chmuckes (zum Nadelgelde) gegebenen Ortschaften, – ζώνην λύειν, den Gürtel lösen, bes. vom Bräutigam, der die Braut in das Brautbett führt, Od. 11, 245, wie Plut. Lyc. 15 ὁ δὲ νυμ φίος ἔλυε τὴν ζώνην τῆς νύμφης; Sp.; im med. von Frauen, μούνῳ ένὶ ζώναν ἀνέρι λυσαμένα Ep. ad. 649 (VII, 324); auch von Gebärenden, ἁ δὲ φοινικόκροκον ζώναν καταϑηκαμένα – τίκτε κοῦρον Pind. Ol. 6, 39; Opp. τόκων ἀπελύσατο ζώνην, Cyn. 3, 56; auch von der Artemis, die den Gebärenden hilft u. sie von der Bürde befrei't; bei Her. 8, 120 von Xerres, πρῶτον ἐλύσατο τὴν ζώνην, ὡς ἐν ἀδείῃ ἐών, er machte es sich bequem, machte Halt u. ruhte aus; vgl. ἀναλύσασϑαι ζώνην Callim. Del. 237. – Aehnl. sind Vrbdgn wie ἐξ οὗ τέκνων ἤνεγχ' ὑπὸ ζώνην βάρος, wie wir sagen: unter dem Herzen tragen, Aesch. Ch. 986; πῶς γάρ σ' ἔϑρεψεν ἐντὸς ζώνης Eum. 578; τοῦ. τον ἔφερον ζώνης ὕπο Eur. Hec. 762, vgl. δαίμων τᾶς ματρὸς ζώνας I. T. 204, des mütterlichen Ehebundes. – Auch die Gegend des Leibes, um die der Gürtel getragen wurde, zwischen den Hüften u. kurzen Rippen, hieß so, wie Agamemnon Il. 2, 479 heißt Ἄρεϊ ζώνην ἴκελος, dem Ares ähnlich an schlankem Bau, was Paus. 9, 17, 3 aber durch ἡ τῶν ὅπλων σκευή erkl., wie B. A. 261 ζώνη, ἡ ὅπλισις neben περιγραφὴ τῶν λαγόνων; dah. sagt Demodoc. (XI, 238) Καππαδόκαι φαῦλοι μὲν ἀεί, ζώνης δὲ τυχόντες, im Kriege (vgl. ζώννυμι), φαυλότεροι. – Uebh. alles gürtelartig Herumlaufende, in der Baukunst der Fries, vgl. διάζωμα; in der Geographie Erd- u. Himmelsgürtel, Zone, vgl. Strab. II, 94 ff. – In der Arzneikunde das sogenannte heilige Feuer, eine Hautkrankheit, die sich gürtelartig um den ganzen Leib herumzieht, Sp.
-
4 Αγαμεμνονεία
Ἀγαμεμνονείᾱ, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem nom /voc /acc dualἈγαμεμνονείᾱ, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
5 Ἀγαμεμνονεία
Ἀγαμεμνονείᾱ, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem nom /voc /acc dualἈγαμεμνονείᾱ, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem nom /voc sg (attic doric aeolic) -
6 Αγαμεμνονείας
Ἀγαμεμνονείᾱς, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem acc plἈγαμεμνονείᾱς, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem gen sg (attic doric aeolic) -
7 Ἀγαμεμνονείας
Ἀγαμεμνονείᾱς, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem acc plἈγαμεμνονείᾱς, ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem gen sg (attic doric aeolic) -
8 Αγαμεμνονίων
ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem gen plἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: masc /neut gen plἈγαμεμνόνιοςfem gen plἈγαμεμνόνιοςmasc /neut gen pl -
9 Ἀγαμεμνονίων
ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: fem gen plἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: masc /neut gen plἈγαμεμνόνιοςfem gen plἈγαμεμνόνιοςmasc /neut gen pl -
10 Αγαμεμνόνειον
-
11 Ἀγαμεμνόνειον
-
12 Αγαμεμνόνιον
ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: masc acc sgἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: neut nom /voc /acc sgἈγαμεμνόνιοςmasc acc sgἈγαμεμνόνιοςneut nom /voc /acc sg -
13 Ἀγαμεμνόνιον
ἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: masc acc sgἈγαμεμνόνεοςAgamemnon: neut nom /voc /acc sgἈγαμεμνόνιοςmasc acc sgἈγαμεμνόνιοςneut nom /voc /acc sg -
14 Ἀτρείδας
1 son of Atreus θάνεν μὲν αὐτὸς ἥρως ᾰτρεδας ἵκων χρόνῳ κλυταῖς ἐν Ἀμύκλαις sc. Agamemnon P. 11.31 pl., Agamemnon and Menelaos.τοῦ παῖς ἅμ' ̆ατρείδαις Τεύθραντος πεδίον μολὼν O. 9.70
τοὶ καὶ σὺν μάχαις δὶς πόλιν Τρώων πράθον, ἑσπόμενοι Ἡρακλῆι πρότερον καὶ σὺν Ἀτρεδαις I. 5.38
γεφύρωσέ τ' Ἀτρεδαισι νόστον (Benedictus: ἀτρεάδαισι codd.) I. 8.51 -
15 Αἴγισθος
Αἴγισθος: son of Thyestes, and cousin of Agamemnon. As paramour of Clytaemnestra, he murders Agamemnon, and after ruling seven years over Mycenae, is himself killed by Orestes, Od. 3.196, Od. 4.512 ff., Od. 11.409.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Αἴγισθος
-
16 Ἀτρείδης
A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Ἀτρείδης
-
17 Ὀρέστης
Ὀρέστης: Orestes.— (1) the son of Agamemnon, who having been reared at Athens returns to Mycēnae and slays Aegisthus, after the latter had reigned eight years. Clytaemnestra was slain at the same time. (See cut under ἕδρη, from a painting on an ancient Greek vase.) The murder of Agamemnon was thus avenged, and the throne restored to its rightful heir, Od. 3.306, Od. 11.461, Od. 1.30, , 2, δ , Il. 9.142, 284.— (2) a Greek slain by Hec. tor, Il. 5.705.— (3) a Trojan, slain by Leonteus, Il. 12.139, 193.A Homeric dictionary (Greek-English) (Ελληνικά-Αγγλικά ομηρικό λεξικό) > Ὀρέστης
-
18 προ-τέλειος
προ-τέλειος, vor der Einweihung; τὰ προτέλεια, sc. ἱερά, das vorhergehende Einweihungsopfer, bes. Sühnopfer, ϑύειν, vorher ein Einweihungsopfer darbringen; πολέμων ἀρωγὰν καὶ προτέλεια ναῶν, Aesch. Ag. 219, das Opfer, welches Agamemnon in seiner Tochter für die Schiffe der Griechen darbrachte; auch ἐν προτελείοις κάματος, 65; ἐν βιότου προτελείοις, 702, d. i. in der Tugend; vgl. Eur. I. A. 718; προτέλεια γάμων, Plat. Legg. VI, 774 e; vgl. Ruhnk. Tim. L. Plat. 225 u. Plut. adv. Col. 22; u. Sp., τὰ προτέλεια τῆς μελλούσης ξυνουσίας, Luc. merc. cond. 14; übh. der Anfang. Auch die Anfangsgründe der Wissenschaften.
-
19 σκῆπτρον
σκῆπτρον, τό, der Stab, eigtl. das, worauf man sich stützt (s. σκήπτω), wie der hinkende Hephästus ihn braucht, Il. 18, 416; οἷ σκῆπτρον ϑυμαρὲς ἔδωκεν, Od. 17, 199, dem ῥόπαλον in v. 195 entsprechend; dah. Wanderstab, Bettlerstab, 13, 437. 14, 31. 18, 103; Her. 1, 195; ἰσχὺν ἰσόπαιδα νέμοντες ἐπὶ σκήπτροις, Aesch. Ag. 75; vgl. Soph. O. R. 456. 811, der auch die den Vater stützenden u. leitenden Töchter so nennt, O. C. 852; ὦ σκῆπτρα φωτός, 1111. – Bes. als Zeichen irgend einer Würde od. Gewalt, das Scepter, Herrscherstab, Richterstab, Priesterstab, Heroldstab; bei Hom. bes. von Königen getragen, Il. 1, 234. 245. 2, 46. 101. 186. 199. 265. 268. 279; vgl. bes. Ζεὺς γάρ οἱ ὑπὸ σκήπτρῳ ἐδάμασσε, sc. δῆμον, Il. 6, 159; καί τοι Ζεὺς ἐγγυάλιξεν σκῆπτρόν τ' ἠδὲ ϑέμιστας, 9, 99, wo die Vrbdg der königlichen u. richterlichen Gewalt bezeichnet ist; eben so, als Zeichen der königlichen Würde, Her. 7, 52; von Priestern u. Sehern, στέμματ' ἔχων ἐν χερσὶν ἑκηβόλου Ἀπόλλωνος χρυσέῳ ἀνὰ σκήπτρῳ, Il. 1, 15; Od. 11, 91; vom Richter, Il. 1, 238. Od. 11, 569; von Gesandten u. Rednern, Il. 3, 216 Od. 2, 80, wenn Einer in der Volksversammlung auftritt, um zu reden, reicht ihm der Herold das σκῆπτρον, Il. 23, 568 Od. 2, 37; von Herolden, Il. 7, 277. 18, 505; später auch von Sängern, Hes. Th. 30 (vgl. ῥάβδος, ῥαψῳδός). Beim Scepter schwört Agamemnon, ναὶ μὰ τόδε σκῆπτρον, Il. 1, 234, wo es ausführlicher beschrieben wird; es wird beim Schwur in die Höhe gehoben, Il. 7, 412. 10, 321. 328; es dient auch zum Schlagen, 2, 199. 265. 268; ein solcher Stab ist gewöhnlich golden od. mit Gold belegt, χρύσεον, Il. 1, 15. 2, 268 Od. 11, 91. 569; mit goldenen Buckeln be-schlagen, χρυσείοις ἥλοισι πεπαρμένον, Il. 1, 245; übh. von kunstvoller Metallarbeit, 2, 101. So auch Tragg.: πρὸς τοῠ τύραννα σκῆπτρα συληϑήσεται, Aesch. Prom. 763; ἔχοντα σκῆπτρον ἰϑυντήριον, Pers. 750; διοςδότοις σκήπτροισι τιμαλφούμενον, Eum. 596; ὃς νῠν σκῆπτρα καὶ ϑρόνους ἔχει, Soph. O. C. 426; u. so im plur., von der Königsherrschaft, 450. 1356 El. 641; vgl. παρ' ὅτῳ τὸ ϑεῖον Διὸς σκῆπτρον ἀνάσσεται, Phil. 140; παλαιὰ σκῆπτρα Ταντάλου λιπών, Eur. El. 11; σκῆπτρον ἀποδιδόναι τινί, Ar. Av. 1600, u. öfter.
-
20 κρείων
κρείων, οντος, ὁ, u. tem. κρείουσα, ion. u. p. = κρέων (mit ΚΡΑΣ, κράτος, zusammenhangend), der Herrscher; oft bei Hom., gew. von Königen u. Feldherren, wie Agamemnon u. A., auch von Göttern, wie Zeus oft heißt ὕπατε κρειόντων, Il. 8, 31 u. sonst, auch Poseidon; aber auch Eteoneus, ein Diener des Menelaus, heißt so, weil er die Aufsicht über das übrige Gesinde führt, wenn es nicht wie ἥρως allgemeine Bezeichnung eines Ehrenmannes geworden ist. Κρείουσα γυναικῶν ist ll. 22, 48 ein ehrendes Beiw. der Laothoe, eines Kebsweibes des Priamus. Ein, eln auch bei sp. D. S. auch, nom. pr.
См. также в других словарях:
Agamemnon — {{Agamemnon}} Sohn des Atreus* und der Aerope*, Bruder des Menelaos*, Ehemann der Klytaimestra*, Vater des Orestes*, der Elektra*, der Iphigenie* und der Chrysothemis*. Als Atreus durch Aigisthos* ermordet und Thyestes** Herr von Mykene geworden… … Who's who in der antiken Mythologie
AGAMEMNON — AGAMEM Roi de Mycènes et d’Argos, fils d’Atrée, et frère de Ménélas. Après le meurtre d’Atrée par Thyeste et son fils Égisthe, Agamemnon et Ménélas se réfugièrent chez Tyndare, roi de Sparte, et épousèrent ses filles, Clytemnestre et Hélène.… … Encyclopédie Universelle
Agamemnon [1] — AGAMEMNON, ŏnis, soll ein Beynamen des Jupiters seyn, unter welchem er zu Sparta verehret worden, der ihm eben vom vorhergehenden Agamemnon gegeben worden. Potter. ad Lycophr. v. 335. Dagegen wollen andere, daß, weil Agamemnon ἐυρυκρείων, Jupiter … Gründliches mythologisches Lexikon
Agamemnon — AGAMEMNON, ŏnis, Ἀγαμέμνων, όνος, (⇒ Tab. XXX.) 1 §. Aeltern. Sein Vater war Plisthenes, des Atreus Sohn, Apollod. lib. III. c. 2. §. 2. welcher ihn, den Menelaus und die Anaxibia, nach einigen, mit der Eriphyle, Scholiast. Eurip. ad Orest. v. 5 … Gründliches mythologisches Lexikon
AGAMEMNON — Atrei ex Aerope fil. ut Homer. Il. α. ait, Plisthenis vero, ut Hesiod. in θεογον. et frater Menelai, Mycenarum et Argivorum Rex a Perseo IX. ab Atreo (sub quo Pelopidae Perseidas regnô summoverunt) IV. quasi ἄγαν μένων h. c. perseverans, qui… … Hofmann J. Lexicon universale
Agamemnon — Agamemnon, des Atreus Sohn oder Enkel, Fürst von Mycene und Sicyon, führte die Griechen nach Troja zur 10jährigen Belagerung. Homer schildert ihn als guten König und tapfern Kämpfer. Nach seiner Rückkehr wurde er von seinem Weibe Klytemnestra und … Herders Conversations-Lexikon
Agamemnon [1] — Agamemnon, Sohn des Atreus u. der Aërope, Bruder des Menelaos, floh mit demselben, nachdem ihr Vater ermordet worden war, nach Sparta,[176] wo er Klytämnestra, Tochter des Tyndareus, heirathete: er vertrieb darauf Ägisthos, seinen Vetter, aus… … Pierer's Universal-Lexikon
Agamemnon [2] — Agamemnon (Papilio eques A. L.), Schmetterling, Untergattung der Ritterfalter, s.d … Pierer's Universal-Lexikon
Agamemnon — Agamemnon, Sohn des Atreus und der Aërope, Enkel des Pelops, Urenkel des Tantalos. Von Thyestes aus Mykenä vertrieben (s. Atreus), flüchteten er und sein Bruder Menelaos nach Sparta zu König Tyndareos und vermählten sich mit dessen Töchtern,… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Agamémnon — Agamémnon, Sohn des Atreus, Königs von Mykenä, und der Aerope, Bruder des Menelaos, Hauptanführer des griech. Heers vor Troja, nach seiner Rückkehr auf Anstiften seiner Gemahlin Klytaimnestra von Aigisthos ermordet; sein und seiner Nachkommen… … Kleines Konversations-Lexikon
Agamemnon — king of Mycenae, leader of the Greeks in the Trojan War, his name perhaps represents Gk. Aga medmon, lit. ruling mightily, from agan very much + medon ruler (see MEDITATION (Cf. meditation)) … Etymology dictionary