Перевод: с исландского на английский

с английского на исландский

(of+metal)

  • 1 málmblanda

    Íslensk-ensk orðabók > málmblanda

  • 2 málmur

    Íslensk-ensk orðabók > málmur

  • 3 MÁLMR

    m.
    1) ore (m., er járn skal of gera);
    2) metal (þann málm, er gull heitir).
    * * *
    m. (prop. malmr); [Ulf. malma = ἄμμος; A. S. mealm, mealm-stân = sandstone; Hel. melm = pulvis; from mala = to grind; cp. Germ. zer-malmen]:—originally sand, as in the Goth. and A. S., but only remaining in local names, as Málm-haugar = Malmö in Sweden.
    II. metal, Sks. 14, 162, Fms. v. 343, 344, x. 284, Rb. 318. Stj. 45, 508, Bs. i. 134, passim in old and mod. usage; in the earliest poets chiefly of gold, höfgan málm, the heavy metal, gold, Sighvat; skírr málmr, the bright metal. Akv.; málma fergir, a gold giver, a prince, Lex. Poët.; Gníta heiðar-m., gold, Edda; Rínar rauð-m., the red metal of the Rhine, gold, Bm.: of iron, weapons (?), þar er málmar brustu, Hallfred; Gota-m., the ore of the Goths. armour, Fas. i. 439 (in a verse); Húnlenzkr m., armour, weapons (?), Hornklofi; Vala-m., Welsh or foreign ore, treasures, Fas. iii. (in a verse): the battle is málma-skúr, -galdr, -hjaldr; as also málm-flaug, -dynr, -hríð, -regn, -róg, -þing, -þrima, = a clash of weapons: málm-gautr, -Óðinn, -rjóðr, -runnr, = a warrior, see Lex. Poët.
    COMPDS: málmhlið, málmlogi, málmpottr, málmæðr.

    Íslensk-ensk orðabók > MÁLMR

  • 4 BEIT

    I)
    f. pasturage, pasture.
    n. poet., ship.
    from bíta.
    * * *
    1.
    n.
    I. pasturage, Grág. ii. 224, 263, 286; á beit, grazing: [in England the rector of a parish is said to have ‘the bite’ of the churchyard.]
    COMPDS: beitarland, beitarmaðr, beitartollr.
    II. poët. a ship, Lex. Poët.
    2.
    f. a plate of metal mounted on the brim, e. g. of a drinking horn, the carved metal plate on an old-fashioned saddle, Fms. iii. 190; skálir með gyltum beitum, B. K. 84, Bs. ii. 244; cp. Caes. Bell. Gall. 6. 28 (Germani urorum cornua) a labris argento circumcludunt.

    Íslensk-ensk orðabók > BEIT

  • 5 doparr

    m. knob, boss (of metal).
    * * *
    m., and doppa, u, f. a boss of metal, Þiðr. 111, Karl, 550 (in a saddle); of earrings, D. N. i. 321: (the last word is freq.)

    Íslensk-ensk orðabók > doparr

  • 6 HÓLKR

    (-s, -ar), m. ring or tube (of metal) on a staff, knife-handle, etc.
    * * *
    m. [prop. holkr, cp. Engl. hulk], a ring or tube of metal, Dipl. iii. 4, Fas. ii. 259; kníf-h., the ring on a knife’s handle; skúf-h., járn-h., an iron tube.

    Íslensk-ensk orðabók > HÓLKR

  • 7 SÍA

    * * *
    I)
    (að), v. to filter, strain;
    láta grön sía, to sip through the beard.
    f. sieve or strainer, for liquids.
    f. glowing spark, esp. from metal (síur flugu ór afli).
    * * *
    u, f. any glowing substance, esp. the molten metal in a furnace; sem síor flygi ór afli, Fas. i. 371; en þá er drómundrinn tók at loga, sá þeir svá sem logandi síor (thus, not sjór) hlypi í sjóinn, Orkn. 368; gneistum ok síum, Edda 4; síur ok gneista, 5; sólarinnar … er goðin höfðu skapat af þeirri síu er flaug ór Muspells-heimi, 7, járn-sía; þá tók Geirröðr með töng járnsíu glóandi … ok færir á lopt síuna, 61, Fms. vi. (in a verse); sem eðr lék utan ok innan sem ein sía, Bs. ii. 9.

    Íslensk-ensk orðabók > SÍA

  • 8 vírr

    m. wire, thread of metal.
    * * *
    m. [Engl. wire], a wire, thread of metal; draga vír, silfr-vír. víra-virki, n, ‘wire-work’ esp. of filigree, Pr. 434, Clar., D. N. ii. 147; kaleikr með víra-virkjum, Vm. 52.

    Íslensk-ensk orðabók > vírr

  • 9 ár-sima

    n. metal wire, Eg. (in a verse). Cp. A. S. âr.

    Íslensk-ensk orðabók > ár-sima

  • 10 BEITA

    * * *
    I)
    f. bait, esp. for fish.
    (-tta, -ttr), v.
    1) to ‘cause to bite’, graze, with the animals in dat. (beita nautum), the pasture in acc. (beita haga, land, engi);
    absol. to pasture cattle (beita í skógi);
    beita upp land, to exhaust by grazing;
    beita upp ( to consume) engjum ok heyjum;
    2) to handle, use a weapon (beita sverði);
    3) to hunt or chase (with dogs or hawks);
    beita e-n hundum, to set dogs on one;
    4) fig., beita e-n brögðum, úlögum, illu, to deal cunningly, unlawfully, badly with one;
    recipr., við höfum opt brögðum beizt, schemed against each other;
    5) to harness (a horse, &c.) to a vehicle (beita hest fyrir vagn);
    beittu enn blakka mar, saddle thy black steed;
    fig., beita e-n fyrir e-t, to put one at the head of;
    refl., beitast fyrir e-t or e-u, to lead the cause;
    7) to steer or sail near the wind, to cruise (beita þeir í brot, frá landinu);
    fengu þeir beitt fyrir Skotland, they weathered S.
    * * *
    tt, [v. bita, beit, mordere], prop. mordere facere.
    I. to graze, feed sheep and cattle; the animals in dat., b. svínum, Grág. ii. 231; nautum, Eg. 721: the pasture in acc., b. haga, Grág. ii. 224, 225; engi, 228; afrétt, 302, 329; land, 329, Eg. 721: absol., Grág. ii. 249: with ‘í’ and dat., b. í skógi, 299: ‘í’ with acc., b. svínum í land annars manns, 231: b. upp land (acc.), to spoil the pasture by grazing, lay it bare; beittust þá upp allar engjar, Eg. 712: with dat., b. upp ( to consume) engjum ok heyjum, Fms. vi. 104.
    II. to handle, manage a (cutting) instrument; with dat., b. skutli, a harpoon, Fbr. 144; sverði, a sword, Fms. viii. 96, xi. 270; vápnum, 289.
    III. a nautical term, to cruise, prop. to let the ship ‘bite’ the wind; undu þeir segl sin ok beittu út at Njcirvasundum allfagran byr, Orkn. 356; beita þeir í brott frá landinu, Ld. 76; fengu þeir beitt fyrir Skotland, they sailed round, weathered S., Eg. 405; beittu þá sem þverast austr fyrir landit, 161; b. undir veðrit, to tack, Vb. i. 511; b. í haf út, Orkn. 402: metaph., varð jafnan þeirra hlutr betri, er til hans hnigu, en hinna, er frá beittu, who steered away from him, Fms. viii. 47.
    IV. a hunting term, to hunt (cp. beiða), the deer in acc., the dogs or hawks in dat.; b. e-n hundum, to set hounds on him; konungr sagði at hann skyldi afklæða, ok b. hundum til bana, Fms. ii. 173, x. 326; beita haukum, to chase with hawks, Fas. 1. 175: to chase, svá beitum vér björnuna, Hkr. ii. 369 MS. B, vide bauta; hann … hafði beitt fimm trönur, he had caught five cranes, Fagrsk. 77, where Hkr. l. c. has ‘veitt;’ svá beitu vér bjarnuna á mörkinni norðr, sagði hann, O. H. L. 70, cp. above; verðr Salomon konungr varr at dýr hans eru beitt, biðr. 231; þeir beita bar mart dýr, hjörtu ok björnu ok hindr, 232: metaph. and reflex., b. e-m, sögðu þeir mundu eigi þeim birni bcitast, at deila um mál hans við ofreflismenn slíka, they said they would not hunt that bear, Ölk. 34: metaph., b. e-n brögðum, vélum, vélræðum…, to hunt one down with tricks or schemes; þykist þér nú allmjök hafa komizt fyrir mik í viti, ok beittan brögðum í þessu, Ísl. ii. 164; vélum, 623; úlögum, Sks. 22; illu, Fas. i. 208: recipr., við höfum opt brögðum beizt, … schemed against each other, Fms. xi. 263; stundum beittust þau velræðum, i. 57.
    β. to bait; the bait in dat., the angle in acc.
    V. to yoke to, of horse or cattle for a vehicle, the cattle almost always in acc.; þá vóru yxn fyrir sleða beittir, Eb. 172; bjó sér vagn ok beitti hest, Fms. x. 373, Gkv. 2. 18; ok beittu fyrir tvá sterka yxn, Eb. 176, Grett. 112, Stj. 206: with dat., b. hestum, vagni, to drive; but acc., beittu, Sigurðr, hinn blakka mar, S. saddle thy black steed, Ghv. 18: metaph., b. e-n fyrir e-t, to put one at the head of it, Sks. 710: reflex., beitast fyrir e-t, to lead a cause, to manage it, Ld. 196, Fms. viii. 22, Hkr. ii. 168.
    VI. to hammer iron or metal into plates, v. beit, f.

    Íslensk-ensk orðabók > BEITA

  • 11 beit-lostinn

    part. mounted with a metal rim, B. K. 84, D. N. i. 537 (of a book).

    Íslensk-ensk orðabók > beit-lostinn

  • 12 BELTI

    * * *
    n. belt (cf. gjörð, lindi).
    * * *
    n. [Lat. balteus; Engl. belt]
    1. a belt, esp. a belt of metal (silver) or embroidered, esp. belonging to a woman, Ld. 284, Sturl. iii. 189, Nj. 2, 24: belonging to a man, with a knife fastened to it, Fs. 101, Fms. iv. 27; kníf ok belti ok vóru þat góðir gripir, Gísl. 54, Fms. ix. 25, Fb. ii. 8, Nj. 91; as a naut. term, Edda (Gl.)
    COMPDS: beltadráttr, beltispúss, beltisstaðr.
    2. Belti, Mare Balticum, is derived from the Lithuanian baltas = albus.
    3. astron. a zone, himinbelti, hitabelli, kuldabelti.

    Íslensk-ensk orðabók > BELTI

  • 13 beygla

    * * *
    u, f. to dint, of plate, metal, etc., Sturl. ii. 221.

    Íslensk-ensk orðabók > beygla

  • 14 BLÁSA

    * * *
    (blæs; blés, blésum; blásinn), v.
    1) to blow, of the wind;
    blásandi byrr, a spanking breeze;
    2) to blow with the mouth (hann blés í kross yfir drykk sínum); to pant (hestrinn tók at frýsa ok blása);
    blása við to draw a deep breath, to sigh (jarl blés þá við mœðiliga);
    blés mœðiliga öndinni, breathed hard;
    blása e-m e-u í brjóst, to inspire, suggest a thing to one (guð blés henni því í brjóst);
    blása eldi, eitri, of serpents;
    blása lúðri, horni, to blow the trumpet, horn;
    blása liði (troops) til landgöngu;
    blása til stefnu, to a meeting;
    blása herblástr, to sound an alarm;
    5) to melt, cast (blása gullmálm, rauða);
    yxn tveir ór eiri blásnir (cast);
    6) to blow up, inflate (sem belgr blásinn);
    7) impers., blés upp fótinn, kviðinn, the leg, belly, swelled up;
    of land, to be laid bare, stripped of the turf (hafði blásit hauginn ok lá silfrit bert).
    * * *
    blés, blésu, blásit; pres. blæss, [Ulf. blêsan, a redupl. verb; Germ. blasen; Swed. blåsa; cp. Engl. blow ( blast); A. S. blâvan; Lat. flare.]
    I. to blow, Lat. flare, of the wind; the naut. alliterative phrase, blásandi byrr, a fresh breeze, Fms. vii. 287; vindrinn blæs og þú heyrir hans þyt, John iii. 8.
    2. act. to blow a trumpet, sound an alarm, with dat. of the people and the instrument, the act of blowing in acc.; b. lúðri, Fms. vii. 287; var blásinn herblástr, sounded an alarm, ix. 358; b. liði ( troops) til ofangaungu, Orkn. 350, Bret. 46; b. til stefnu, to a meeting, Fms. vii. 286; konungr lét b. öllum mönnum ór bænum, ix. 304; b. til þings, viii. 210; til héraðstefnu, ix. 255, v. l.: absol., þá bað hann b., sound the attack, viii. 403.
    β. to blow the bellows; blástu (imperat.) meir, Landn. 270 (in a verse), Edda 69, 70.
    γ. to melt, cast, the metal in acc.; hann blés fyrstr manna rauða á Íslandi, ok var hann af því kallaðr Rauðabjörn, Landn. 71, cp. Sks. 163; b. gullmálm, Bret. 4; sumir blésu ok steyptu af málmi Guðs líkneski, Barl. 139; sem af glóanda járni því er ákafliga er blásit í eldi, Fms. viii. 8; yxn tveir ór eiri blásnir ( cast), Bret. 22.
    δ. to swell, blow up; létt sem belgr blásinn, Fms. x. 308.
    II. to breathe, Lat. spirare; svá sem andi blæsk af munni, Eluc. 4: to blow with the mouth, hann blés í kross yfir drykk sínum, Fs. 103; bléss hann á þá og sagði, með-takið þeir Heilagan Anda, John xx. 22; b. við, to draw a deep breath; hón blés við ok svarar, Clem. 50; jarl blés þá við mæðiliga, Fs. 10, Magn. 444: to sigh, of a sick man, Gísl. 47; b. hátt við, Bjarn. 24: without ‘við,’ Sturl. i. 20; b. eitri, eldi (of serpents or dragons), to snort, Edda 42; of a horse, Greg. 49.
    2. theol. to inspire; Guð blés sínum anda (dat.) í brjóst honum, Fms. i. 142, 199; Guð blés henni því í brjóst, Stj. 160 (cp. innblástr).
    3. b. móti e-m, to conspire against one, Fms. vii. 164: in the phrase, ‘to blow not a hair off one’s head,’ Jarl mælti, at eingi skyldi b. hár af höfði Sveini, no one should dare to make a hair move on his head, Orkn. 252.
    III. impers.:
    1. medic. to ‘boulne,’ swell, from sickness, wounds …, the wound or swollen limb in acc.; hann svall svá ákafliga, at allan blés kviðinn, Bs. i. 319; sár Gríms varð illa, ok blés upp fótinn, Dropl. 36, Grett. 153; hann blés allan, Bs. i. 116.
    2. of land, to be laid bare, stripped of the turf by wind; hafði blásit hauginn ok lá silfrið bert, Fms. iv. 57.
    3. in supine, and partic. the personal construction reappears; á Ormarsstöðum þar sem er blásið allt, where all is stripped, barren, Landn. 280; meltorfa blásin mjök, stripped, barren, Hrafn. 27: medic., hin hægri geirvartan var blásin upp, 655 xxxii. 10; hans hörund var allt blásit, Fas. i. 286, Rb. 374; sýndist fótrinn blásinn ok kolblár, Grett. 152.

    Íslensk-ensk orðabók > BLÁSA

  • 15 BLIK

    * * *
    n.
    1) gleam, sheen;
    2) bleaching (liggja á bliki);
    * * *
    n. [cp. Germ. blick and blitz; Engl. blink (in ice-blink, the gleam of distant ice-fields), and blaze], gleam, sheen, Scot. glint, Lat. nitor; barach þýðir b. eðr brjánda, Stj. 389. The original notion of fulgor is alien to Icel.; even augnablik, q. v., is of Dan. and Germ. extraction; a dead-calm sea is in Danish havblik and blikstille, but in Icel. blæja-logn. The gleam of metal (shields) is called blik, Edda 86 (poët.): of the sky, Breiðablik is the heavenly abode of the god Baldr, Gm. 12.
    2. bleaching, Dan. bleg; blæjur á bliki, Fas. ii. (in a verse); lérept á bliki, N. G. L. i. 381.
    3. hadd-blik, Edda 77.
    II. (for. word), the vizor on a helmet, in writers of the 14th and 15th centuries, Fas. iii. 229, Ann. 1393.

    Íslensk-ensk orðabók > BLIK

  • 16 brestr

    (-s, -ir), m.
    1) crash (varð þar við hár brestr);
    2) chink, crack (brestr hafði verit á hringnum); berja í brestina, to excuse or cover up the faults;
    3) want, loss (hvárt ábati eðr brestr í varð).
    * * *
    m. pl. ir, (old acc. pl. brestu, Jd. 25), an outburst, crash, Eb. 230, of a blow against a metal ring; steinarnir kómu saman, ok varð þar við b. hár, Glúm. 375 (cp. heraðs-brestr, vá-brestr), Fms. xi. 6, 7, Fbr. 148, Hkr. i. 342; her-brestr, the crash produced by a sort of powder (cp. Albertus Magnus), Bs. i. 798, 799; í þeim eldi léku laus björg stór sem kol á afli, svá at í þeirra samkomu urðu brestir svá stórir, at heyrði norðr um land (of a volcano), 803; mátti heyra stóra bresti, i. e. the clash of spears, Flov. 33.
    II. a chink, fissure, esp. in jewellery; b. á gulli, Vkv. 25, cp. 24; vóru gimsteinar svá heilir at eigi var b. á þeim, Joh. 623. 20; kom mér þá í hug, at b. hafði verit á hringnum, … fleiri brestina, Ld. 126; cp. the phrase, berja í brestina, v. berja, to cry off a bargain, Nj. 32.
    2. metaph. a crack, chink; bresti er í þeim ráðahag hafa verit, Ld. 128.
    β. want, loss; hvert ábati eðr b. í varð, Fms. xi. 441; þar eptir fylgir b. bús, Bb. i. 12; hýbýla-brestr, domestic misfortune, Gísl. 79.
    III. a rattle (hrossa-brestr).

    Íslensk-ensk orðabók > brestr

  • 17 BRÚNN

    * * *
    I)
    a.
    1) brown;
    2) of polished metal, bright (beit brún egg).
    * * *
    adj. [A. S. brún; Germ. braun], brown, Hkr. iii. 81, Fas. iii. 336; brún klæði, black dress, of the dress of a divine, Bs. i. 800: ‘svartr’ is never used of a horse, but brúnn, dark-brown, whereas a bay is jarpr, Nj. 167, Grett. 122 A, Bs. i. 670, cp. Sturl. ii. 32; a black horse is called Brúnn, a mare Brúnka; dökk-brúnn, rauð-brúnn, dark-brown, red-brown, etc. The word is not much in use.

    Íslensk-ensk orðabók > BRÚNN

  • 18 deigr

    a.
    1) soft, of metal;
    2) timid, cowardly.
    * * *
    adj. ‘doughy,’ damp, wet; Icel. say, vera d. í fætrna, to be wettish, less than vátr, wet, and more than rakr, damp.
    β. soft, of steel, and metaph. timid; d. brandr, Kb. 238, Þiðr. 79; deigan skal deigum bjóða (proverb), Háv. 40, Fms. i. 143 (in a verse), iii. 193, Pr. 173.

    Íslensk-ensk orðabók > deigr

  • 19 DVERGR

    (-s, -ar), m.
    1) dwarf (lágr ok digr sem dvergr);
    3) some kind of ornament (? a brooch) in a lady’s dress (sat þar kona … dúkr var á hálsi, dvergar á öxlum).
    * * *
    m. [A. S. dveorg; Engl. dwarf; Germ. (irreg.) zwerg; Swed. dverg]
    α. a dwarf; about the genesis of the dwarfs vide Vsp. 6–16, Edda 9: in mod. Icel. lore dwarfs disappear, but remain in local names, as Dverga-steinn, cp. the Dwarfy Stone in Scott’s Pirate, and in several words and phrases: from the belief that the dwarfs lived in rocks, an echo is called dverg-mál, n. (-mali, m.), dwarf-talk, Al. 35, 37, Fas. iii. 369; and dverg-mála, að, to echo: from the skill of the dwarfs in metal-working, a skilful man is called dverg-hagr, adj. ( skilled as a dwarf), or dvergr, a dwarf in his art; dverga-smíði, n. dwarf’s-work, i. e. all works of rare art, such as the famous or enchanted swords of antiquity, Hervar. S. ch. 2, Fas. i. 514, ii. 463–466 (Ásmund. S.), Gísl. 80: crystal and prismatic stones are in Norway called either dwarf’s-work or ‘dwarfy-stones,’ as people believe that they are worked out by the dwarfs in the depths of the earth: botan., dverga-sóleyg, f. ranunculus glacialis, Hjalt.
    β. from its dwarfed shape, a dog without a tail is in Icel. called dvergr or dverg-hundr, m., Clar.: short pillars which support the beams and rafters in a house are called ‘dvergar;’ this sense occurs as early as Hom. (St.) 65, and is still in use in some parts of Icel.: the four dwarfs, East, West, North, South, are in the Edda the bearers of heaven, Edda 5.
    γ. ornaments in a lady’s dress worn on the shoulder are called ‘dvergar,’ Rm. 16; smokkr á bringu, dúkr á hálsi, dvergar á öxlum, prob. a kind of brooch. For COMPDS vide above.

    Íslensk-ensk orðabók > DVERGR

  • 20 EYRIR

    (gen. -is, pl. aurar), m.
    1) ounce of silver, the eighth part of a mark (átta aurar í mörk); hringr, er stendr sex aura, a ring weighing or worth six aurar; verðr þá at hálfri mörk vaðmála e., then the eyrir is equal to half a mark in wadmal; e. brendr = e. brends silfrs, an ounce of pure silver;
    2) ounce (svá var haglit stórt, at hvert haglkornit vá eyri);
    3) money in general, property; ljósir aurar verða at löngum trega, bright silver brings long, woe; ilir af aurum, a miser; gefin til aura (= til fjár), wedded for money; hann vissi ekki aura sinna tal, he knew not the tale (extent) of his riches; lausir aurar, opp. to ‘fastr eyrir’, movables, chattels (lönd ok lausir aurar); fríðr eyrir (= frítt fé, kvikfé), cattle;
    4) money, currency; Flosi spurði í hverjum aurum hann vildi fyrir hafa, asked in what money he wished to be paid.
    * * *
    m., gen. eyris, dat. and acc. eyri; pl. aurar, gen. aura, dat. aurum; a word prob. of foreign origin, from Lat. aureus, Fr. or, Engl. ore; (A. S. ora is, however, prob. Danish.) The first coins known in Scandinavia were Roman or Byzantine, then Saxon or English; as the old word baugr (q. v.) denoted unwrought, uncoined gold and silver, so eyrir prob. originally meant a certain coin:
    I. an ounce of silver or its amount in money, the eighth part of a mark; an eyrir is = sixty pennies (penningar) = three ertog; tuttugu penningar vegnir í örtug, þrír örtugar í eyri. átta aurar í mörk, 732. 16; silfr svá slegit at sextigir penninga görði eyri veginn, Grág. i. 500; penning, þat skal hinn tíundi (prob. a false reading, x instead of lx) hlutr eyris, 357; hálfs eyris met ek hverjan, I value each at a half eyrir, Glúm, (in a verse); leigja skip þrem aurum, to hire a boat for three aurar, Korm.; einn eyrir þess fjár heitir alaðsfestr, Grág. i. 88: the phrase, goldinn liverr eyrir, every ounce paid; galt Guðmundr hvern eyri þá þegar, Sturl. i. 141; gjalda tvá aura fyrir einn, to pay two for one, Grág. i. 396, ii. 234; verðr þá at hálfri mörk vaðmála eyrir, then the eyrir amounts to half a mark in wadmal, i. 500; brent silfr, ok er eyririnn at mörk lögaura, pure silver, the ounce of which amounts to a mark in lögaurar, 392; hring er stendr sex aura, a ring worth or weighing six aurar, Fms. ii. 246; hence baugr tví-eyringr, tvítug-eyringr, a ring weighing two or twenty aurar, Eb., Glúm.
    β. as a weight of other things beside silver; hagl hvert vá eyri, every hail-stone weighed an ounce, Fms. i. 175; stæltr lé ok vegi áttjan aura, eggelningr, þeir skulu þrír fyrir tvá aura, a scythe of wrought steel and weighing eighteen aurar, an ell-long edge, three such cost two aurar (in silver), the proportion between the weight in wrought iron and the worth in silver being 1:28, Grág. i. 501.
    γ. the amount of an ounce, without any notion of the medium of payment, hence such phrases as, tólf aura silfrs, twelve aurar to be paid in silver, Nj. 54; eyrir brendr, burnt eyrir, i. e. an eyrir sterling, pure silver, D. N.
    II. money in general; skal þar sinn eyri hverjum dæma, to every one his due, his share, Grág. i. 125; in proverbs, ljósir aurar verða at löngum trega, bright silver brings long woe, Sl. 34; margr verðr af aurum api, Hm. 74; illr af aurum, a miser, Jd. 36; vára aura, our money, Vkv. 13; leggja aura, to lay up money, Eg. (in a verse); gefin til aura (= til fjár), wedded to money, Ísl. ii. 254 (in a verse); telja e-m aura, to tell out money to one, Skv. 3. 37, cp. 39: the phrase, hann veit ekki aura sinna tal, he knows not the tale of his aurar, of boundless wealth. Mar. 88: the allit. phrase, lönd (land, estate) ok lausir aurar (movables, cp. Dan. lösöre, Swed. lösören), Eg. 2; hafa fyrirgört löndum ok lausum eyri, K. Á. 94.
    2. money or specie; the allit. phrase, aurar ok óðal, money and estates, N. G. L. i. 48; ef hann vill taka við aurum slíkum ( such payment) sem váttar vitu at hann reiddi honum, 93; þeim aurum öllum ( all valuables) sem til bús þeirra vóru keyptir, Grág. i. 412; Flosi spurði í hverjum aurum hann vildi fyrir hafa, F. asked in what money he wished to he paid, Nj. 259; lögaurar, such money as is legal tender; þú skalt gjalda mér vaðmál, ok skilrað hann frá aðra aura, other kinds of payment, Grág. i. 392; útborinn eyrir, in the phrase, mér er það enginn utborinn (or útburðar-) eyrir, I do not want to part with it, offer it for sale; eyrir vaðmála, payment in wadmal (stuff), 300, Bs. i. 639: for the double standard, the one woollen (ells), the other metal (rings or coin), and the confusion between them, see Dasent’s Burnt Njal, vol. ii. p. 397 sqq.: at different times and places the ell standard varied much, and we hear of three, six, nine, twelve ell standards (vide alin, p. 13): in such phrases as ‘mörk sex álna aura,’ the word ‘mörk’ denotes the amount, ‘sex álna’ the standard, and ‘aura’ the payment = payment of ‘a mark of six ells,’ cp. a pound sterling, K. Þ. K. 172; hundrað (the amount) þriggja álna (the standard) aura, Sturl. i. 141, 163, Boll. 362, Ísl. ii. 28; mörk sex álna eyris, Fsk. 10, N. G. L. i. 65, 101, 389, 390; þrem mörkum níu álna eyris, 387–389; sex merkr tólf álna eyrir, 81.
    β. in various compds, etc.; land-aurar, land tax, Jb. ch. i, Ó. H. 54; öfundar-eyrir, money which brings envy, Fs. 12; sak-metinn e., sak-eyrir, sakar-eyrir, money payable in fines, Fms. vii. 300; ómaga-eyrir, the money of an orphan, K. Þ. K. 158, Grág. ii. 288; liksöngs-eyrir, a ‘lyke-fee,’ burial fee (to the clergyman); vísa-eyrir, a tax: góðr e., good payment, D. N.; verð-aurar, articles used for payment, id.; forn-gildr e., standard, sterling payment, id.; færi-eyrir = lausir aurar, Skv. 3. 50; flytjandi e., id., Fr.; kaupmanna e., trade money; búmanna e., D. N.; Norrænn e., Norse money, Lv. 25; Hjaltenzkr e., Shetland money, D. N. (vide Fritzner s. v.); fríðr e., ‘kind,’ i. e. sheep and cattle, Grág.
    COMPDS:
    I. pl., aura-dagr, m. pay-day, D. N. aura-lag, n. the standard of money, Fms. vii. 300, 304. aura-lán, n. worldly luck, 656 i. 3. aura-lógan, f. the squandering of money, 655 iii. 1. aura-lykt, n. payment, D. N. aura-skortr, m. scarcity of money, D. N. aura-taka, u, f. receipt of money, N. G. L. i. 93, Gþl. 298.
    II. sing., eyris-bót, f. fine of an eyrir, Grág. i. 158. eyris-kaup, n. a bargain to the amount of an eyrir, Gþl. 511. eyris-land, n. land giving the rent of an eyrir, Fms. x. 146. eyris-skaði, a, m. loss to the amount of an eyrir, Jb. 166. eyris-tíund, f. tithe of an eyrir, K. Þ. K. 148. eyris-tollr, m. toll of an eyrir, H. E. ii. 95.

    Íslensk-ensk orðabók > EYRIR

См. также в других словарях:

  • Metal Gear (fictional mecha weapon) — Metal Gear is the name for a series of fictional mecha in the Metal Gear series. [Jeremy Parish, “Metal Gear,” Electronic Gaming Monthly 225 (January 2008): 93.] [ Snakes and Gears: A Metal Gear Overview, Game Informer 182 (June 2008): 107.]… …   Wikipedia

  • Metal — Entstehungsphase: Anfang 1970er Jahre Herkunftsort: Großbritannien Stilistische Vorläufer Hard Rock Pionierbands …   Deutsch Wikipedia

  • Metal Gear — [ˈmetəl ɡɪəʳ] (japanisch: メタルギア Metaru Gia) ist eine japanische Videospielreihe von Hideo Kojima und des japanischen Unternehmens Konami. Ziel des Spieles ist es, mit der eigenen Spielfigur unentdeckt zu bleiben. Metal Gear gilt als Vorreiter für …   Deutsch Wikipedia

  • Metal Gear (la série) — Metal Gear (série)  Cet article concerne la série de jeu vidéo Metal Gear. Pour le premier jeu de la série, voir Metal Gear (jeu vidéo). Pour la machine, voir Metal Gear (arme). Metal Gear est une série de jeux vidéo développé et éditée par… …   Wikipédia en Français

  • Metal Gear (serie) — Metal Gear (série)  Cet article concerne la série de jeu vidéo Metal Gear. Pour le premier jeu de la série, voir Metal Gear (jeu vidéo). Pour la machine, voir Metal Gear (arme). Metal Gear est une série de jeux vidéo développé et éditée par… …   Wikipédia en Français

  • Metal Gear (série) — Metal Gear Éditeur Konami Développeur Konami Distributeur Konami Personnalité ayant …   Wikipédia en Français

  • Metal Gear Drama — Metal Gear (série)  Cet article concerne la série de jeu vidéo Metal Gear. Pour le premier jeu de la série, voir Metal Gear (jeu vidéo). Pour la machine, voir Metal Gear (arme). Metal Gear est une série de jeux vidéo développé et éditée par… …   Wikipédia en Français

  • Metal Gear Solid (série) — Metal Gear (série)  Cet article concerne la série de jeu vidéo Metal Gear. Pour le premier jeu de la série, voir Metal Gear (jeu vidéo). Pour la machine, voir Metal Gear (arme). Metal Gear est une série de jeux vidéo développé et éditée par… …   Wikipédia en Français

  • Metal Progressif — Origines stylistiques heavy metal traditionnel Rock progressif Origines culturelles …   Wikipédia en Français

  • Metal gear (série) —  Cet article concerne la série de jeu vidéo Metal Gear. Pour le premier jeu de la série, voir Metal Gear (jeu vidéo). Pour la machine, voir Metal Gear (arme). Metal Gear est une série de jeux vidéo développé et éditée par Konami sous la… …   Wikipédia en Français

  • Metal progressif — Origines stylistiques Heavy Metal Rock progressif Metal Symphonique Avant garde metal Jazz Rock Fusion Hard rock Rock symphonique Origines culturelles …   Wikipédia en Français

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»