Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ὤραν

  • 101 ἄτρωτος

    A unwounded,

    κραδία Pi.N.11.10

    ;

    ἄ. οὖθαρ ὑπὸ στύγους A.Ch. 532

    ;

    ἄτρωτον οὐ μεθῆκ' ἄν S.OC 906

    , cf. Eub.107.4 (hex.), etc.
    II invulnerable,

    παῖδες θεῶν Pi.I.3.18

    , cf. Acus.22 J., E.Ph. 594, Arist.Rh. 1396b18;

    σιδήρῳ D.S.4.11

    , Nonn.D.2.452: metaph.,

    ἄ. χρήμασιν Pl.Smp. 219e

    ;

    κακίας Philostr.VA1.11

    ;

    πρὸς σώματος ὥραν Lib.Or.59.122

    . Adv.

    -τως, ἔχειν Ph.1.384

     (s.v.l.).
    III of capital, intact, PLond.2.483.81 (vii A. D.).

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἄτρωτος

  • 102 ἐπίστρεπτος

    A to be turned outwards, looked at and admired,

    αἰών A.Ch. 350

     (lyr.);

    ὥραν.. ἐ. βρο τοῖς Id.Supp. 997

    .
    II. that can be turned round, reversible, Hero Aut.15.3, Spir.1.28.
    III. Adv.

    - τως

     diligently,

    Inscr.Perg.163

     Ai2.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ἐπίστρεπτος

  • 103 ὀπωρίζω

    A gather fruit,

    ὀ. ὀπώραν Pl.Lg. 845a

     ; σῦκα ib. 844e;

    ἀπὸ συκῆς ὠπώριζε D.L.6.61

     ; eat fruits, Arist.HA 612a30 ; gather in the fruits, Plu.Per.9 :—so in [voice] Med., gather in one's fruits, Theopomp.Hist.89 : metaph.,

    τοῖς τὰν ὥραν αὐτῶν βολλομένοις ὀπωρίξασθαι Dius

     ap.Stob.4.21.16.
    II gather fruit off, ὀπωριεῦντες ([dialect] Ion. [tense] fut. for - ιοῦντες)

    τοὺς φοίνικας Hdt. 4.172

    , 182.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὀπωρίζω

  • 104 ὑπεκφαίνω

    A show forth,

    τὴν ὥραν τῶν ὀστῶν Philostr.Im.1.24

    .

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὑπεκφαίνω

  • 105 ὡραπολεῖν

    ὡραπολεῖν· κατὰ τὴν εἰθισμένην ὥραν ἑκάστου ἔτους ἀναπολεῖν, Hsch.

    Greek-English dictionary (Αγγλικά Ελληνικά-λεξικό) > ὡραπολεῖν

  • 106 δημοσιεύω

    δημοσιεύω, öffentlich, allgemein machen; (a) = δημεύω; so χρήματα, zu Staatsgut machen, einziehen u. öffentlich versteigern. (b) unter dem Volke verbreiten; übertr., τὴν τοῦ σώματος ὥραν, d. i. prostituere. (c) Staatsgeschäfte treiben; ein öffentliches Geschäft haben, vom Arzte, Politiker; ταῖς φροντίσι δ., mit seinen Gedanken sich dem Staate widmen. Auch von Sachen: zum öffentlichen Gebrauche dienen

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > δημοσιεύω

  • 107 ἠοῖος

    ἠοῖος, morgendlich, in der Frühe, πᾶσαν δ' ἠοίην μένομεν, sc. ὥραν, den ganzen Morgen warteten wir. Gegen Morgen, Osten gelegen, östlich; πρὸς ἠοίην, gen Osten; ἀοῖος ἀστήρ, der Morgenstern

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ἠοῖος

  • 108 νύξ

    νύξ, νυκτός, ἡ, die Nacht, sowohl im Ggstz zur Tageszeit, als von einzelnen Nächten; νυκτός, bei Nacht, des Nachts; νύκτα φυλάσσειν, die Nacht durchwachen; νύκτας ἰαύειν, die Nächte durchschlafen; νὺξ πολλή, tiefe Nacht. Die Griechen teilten die Nacht in drei Teile; τρίχα νυκτὸς ἔην, es war der dritte Teil, das letzte Drittel der Nacht, gegen Morgen; μέσαι νύκτες, Mitternacht; τῶν νυκτῶν, bei Nacht; λίαν πόῤῥω ἔδοξε τῶν νυκτῶν εἶναι, es schien spät in der Nacht zu sein; ἐποίησαν μὲν ἔξω μέσων νυκτῶν τὴν ὥραν, über Mitternacht hinaus. Von der Himmelsgegend: die Nachtseite. Übh. Dunkel, Finsternis, von den ohnmächtig Werdenden oder Sterbenden; vom Verderben übh.; übertr. von allem Finstern, Schrecklichen, Drohenden, wie der zürnende Apollo erscheint νυκτὶ ἐοικώς; τάδε νυκτὶ ἐΐσκει, das achtet er der Nacht gleich

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > νύξ

  • 109 νυκτός

    νύξ, νυκτός, ἡ, die Nacht, sowohl im Ggstz zur Tageszeit, als von einzelnen Nächten; νυκτός, bei Nacht, des Nachts; νύκτα φυλάσσειν, die Nacht durchwachen; νύκτας ἰαύειν, die Nächte durchschlafen; νὺξ πολλή, tiefe Nacht. Die Griechen teilten die Nacht in drei Teile; τρίχα νυκτὸς ἔην, es war der dritte Teil, das letzte Drittel der Nacht, gegen Morgen; μέσαι νύκτες, Mitternacht; τῶν νυκτῶν, bei Nacht; λίαν πόῤῥω ἔδοξε τῶν νυκτῶν εἶναι, es schien spät in der Nacht zu sein; ἐποίησαν μὲν ἔξω μέσων νυκτῶν τὴν ὥραν, über Mitternacht hinaus. Von der Himmelsgegend: die Nachtseite. Übh. Dunkel, Finsternis, von den ohnmächtig Werdenden oder Sterbenden; vom Verderben übh.; übertr. von allem Finstern, Schrecklichen, Drohenden, wie der zürnende Apollo erscheint νυκτὶ ἐοικώς; τάδε νυκτὶ ἐΐσκει, das achtet er der Nacht gleich

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > νυκτός

  • 110 πρῶτος

    πρῶτος, aus πρό gebildeter superl., wie πρότερος der compar. ist, der vorderste, früheste, erste, vom Orte, von der Zeit, auch von der Ordnung, vom Range; ἐν πρώτῳ ῥυμῷ, vorn an der Deichsel; πρῶτοι, die ersten, Vorkämpfer; oft ἐν πρώτοις, μετὰ πρώτοις, unter den vordersten Kämpfern, im Vordertreffen; τὰ πρῶτα, der erste Kampfpreis; τὰ πρῶτα φέρεσϑαι, den ersten Preis, den Vorzug davontragen, τινός, worin; übh. erster Rang, Vorrang, erste Rolle; ἐς τὰ πρῶτα, bis auf den höchsten Grad; zuweilen auch von Personen; τὰ πρῶτα τῆς λιμοῦ, der höchste Grad des Hungers; τὸ πρῶτον, der Anfang; τὴν πρώτην, sc. ὥραν od. ὁδόν, das erste Mal, zuerst; anfangs, fürs erste; ιὰ πρῶτα bei den Philosophen die ersten, einfachsten Urstoffe der Dinge, die Elemente, sonst στοιχεῖα. Selten comparativisch: eher, früher; τὸ μὲν οὖν πρῶτον, anfangs; das erste Mal; zu früh, vor der Zeit; ὁππότε κε πρῶτον, simul ac, sobald einmal; bei den Philosophen: τὸ πρώτως ψυχρόν, die Ursache der Kälte

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > πρῶτος

  • 111 συμμετρέω

    συμ-μετρέω, wonach abmessen, etwas womit in ein gutes Verhältnis od. Ebenmaß bringen, passend od. geschickt wozu machen. Gew. ὥραν συμμετρήσασϑαι, sich die Tageszeit berechnen; pass., καί μ' ἦμαρ ἤδη ξυμμετρούμενον χρόνῳ λυπεῖ, τί πράσσει, = wenn ich den Tag berechne; καὶ τῷ μακρῷ γε συμμετρούμενος χρόνῳ ἔφϑιτο, er starb der langen Lebensdauer entsprechend, vor Alter, als Greis

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > συμμετρέω

  • 112 ὥρα

    ὥρα, ἡ, ursprünglich eine jede bestimmte Zeit; bes. die nach gewissen Zeitabschnitten oder Zeitumläufen wiederkehrt; (1) die Jahreszeit im Allgemeinen; plur., die wechselnden Jahreszeiten; auch das durch den Wechsel der Jahreszeiten bedingte mildere oder rauhere Klima eines Ortes od. Landes, auch die vier Himmelsgegenden. Bes. die schöne Jahreszeit, der Frühling; man unterscheidet drei Jahreszeiten: (a) Frühling: ἔαρ, εἴαρος ὥρη, ὥρη εἰαρινή, ἦρος ὧραι; νέα ὥρα, das junge Jahr, Frühjahr; (b) Sommer: ϑέρος, ϑέρεος ὥρη, ὥρα ἔτους; (c) Winter: χειμών, χεῖμα, χεί. ματος ὥρη, ὥρη χειμερίη. Dazu wird dann noch zwischen Sommer u. Winter die ὀπώρα, der Herbst eingefügt, wo dann auf ἔαρ und ὀπώρα je zwei, auf ϑέρος und χειμών je vier Monate gerechnet werden; später nimmt man sieben Jahreszeiten an: ἔαρ, ϑέρος, ὀπώρα, φϑινόπωρον, σπορητός, χειμών, φυταλιά. Auch das Jahr, insofern es durch die Jahreszeiten bestimmt ist; ἐν τῇ πέρυσιν ὥρᾳ, im vorigen Jahre; εἰς ὥρας, im künftigen Jahre; εἰς ὥρας κἤπειτα, in aller Zukunft; μὴ ὥραισιν ἱκοίμην, Beteuerung od. Verwünschungsformel: möge ich nicht das nächste Jahr erleben; ὧραι ἡμέρας, die Tageszeiten; τῆς ὥρας ἐγίγνετο ὀψέ, es wurde spät abends; für Stunde, welche Bedeutung von den Astronomen ausgegangen zu sein scheint; (2) Übh. die rechte, angemessene Zeit, die passende Zeit, etwas zu tun; bes. vom Essen u. Schlafen, auch von Reden und Hochzeit, also von Dingen, die an bestimmte Zeitabschnitte geknüpft sind; ὥρα ἦν πάλαι, es war längst Zeit; absol., ἐν ὥρῃ δεῖπνον ἑλέσϑαι, zur rechten Zeit; εἰς ὥρας ἀμῷεν, mit besonderer Beziehung auf die Reife des Getreides; τὴν ὥρην = zur rechten Zeit; (3) die Reife, bes. die Reife des Menschenlebens, oder die vollste Blüte der Jugend, und die reifste, edelste Kraft der Mannheit; εἰς ἀνδρὸς ὥραν ἥκουσα κόρη, die mannbar werdende Jungfrau; (4) die Schönheit, sowohl der Natur übh., als bes. von Menschen: die Blüte, Anmut, der Liebreiz

    Wörterbuch altgriechisch-deutsch > ὥρα

  • 113 Attend

    v. trans.
    Accompany: P. and V. ἕπεσθαι (dat.), ἐφέπεσθαι (dat.), συνέπεσθαι (dat.), ὁμιλεῖν (dat.), Ar. and P. ἀκολουθεῖν (dat.), παρακολουθεῖν (dat.), P. συνακολουθεῖν (dat.), V. μεθέπεσθαι (dat.), ὁμαρτεῖν (dat.).
    Escort: P. and V. προπέμπειν.
    Wait on: P. and V. διακονεῖν (dat.), ὑπηρετεῖν (dat.), λατρεύειν (dat.), θεραπεύειν (acc.), V. προσπολεῖν (dat.).
    Attend (school, etc.): Ar. and P. φοιτᾶν (εἰς, acc.).
    Attend ( school with others): Ar. and P. συμφοιτᾶν (absol.).
    Be present at: P. and V. παρεῖναι (dat. or εἰς, acc.), Ar. and P. παραγίγνεσθαι (dat.).
    Wait for: see Await.
    Attend medically: P. and V. θεραπεύειν, V. κηδεύειν.
    Attend on, be consequent on: P. and V. ἕπεσθαι (dat.), συνέπεσθαι (dat.), P. ἀκολουθεῖν (dat.).
    Attend on ( as a servant on a child): P. and V. παιδαγωγεῖν (acc.).
    Attend to, look after: Ar. and P. ἐπιμέλεσθαι (gen.), P. ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι (gen.), P. and V. φροντίζειν (gen.), τημελεῖν (acc. or gen.) (Plat.), κήδεσθαι (gen.), V. ὥραν ἔχειν (gen.).
    Attend to, pay attention to: Ar. and P. προσέχειν (dat.), προσέχειν τὸν νοῦν (dat.), P. and V. νοῦν ἔχειν (πρός, acc. or dat.).
    ——————
    absol.
    Pay attention: P. and V. ἐνδέχεσθαι, Ar. and P. προσέχειν, προσέχειν τὸν νοῦν.
    Be present: P. and V. παρεῖναι, Ar. and P. παραγίγνεσθαι.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Attend

  • 114 Care

    subs.
    Anxious thought: P. and V. φροντίς, ἡ, Ar. and V. μέριμνα, ἡ, V. σύννοια, ἡ, μέλημα, τό.
    Attention, regard: P. ἐπιμέλεια, ἡ, Ar. and P. μελέτη, ἡ, P. and V. θεραπεία, ἡ, θεράπευμα, τό (Eur., H.F. 633), ἐπιστροφή, ἡ, σπουδή, ἡ, V. ὤρα, ἡ, ἐντροπή, ἡ.
    Forethought: P. and V. πρόνοια, ἡ, P. προμήθεια, ἡ, V. προμηθία, ἡ.
    Caution: P. and V. εὐλάβεια, ἡ, P. φυλακή, ἡ.
    Exactness: P. ἀκρίβεια, ἡ.
    Object of care: Ar. and V. μέλημα, τό, V. τρίβη, ἡ.
    Take care, beware, v.: P. and V. φυλάσσεσθαι, εὐλαβεῖσθαι; see Beware.
    Take care of, guard: P. and V. φυλάσσειν (acc.); see Guard.
    Beware of: P. and V. φυλάσσεσθαι (acc.), εὐλαβεῖσθαι (acc.), ἐξευλαβεῖσθαι (acc.), P. διευλαβεῖσθαι (acc.); see care for.
    Take care that: P. and V. φροντίζειν ὅπως (aor. subj., or fut. indic.), P. ἐπιμέλεσθαι ὅπως (aor. subj., or fut. indic.), Ar. and P. τηρεῖν ὅπως (aor. subj., or fut. indic.); see also Mind.
    ——————
    v. intrans.
    P. and V. φροντίζειν, μεριμνᾶν, or use impersonal verb, P. and V. μέλει (dat.), it is a care to.
    I do not care: P. and V. οὔ μοι μέλει.
    I care not if the whole city saw me: V. μέλει μέν οὐδέν εἴ με πᾶσʼ εἶδεν πόλις (Eur., H.F. 595).
    Care to, wish to (with infin.): P. and V. βούλεσθαι.
    Care for, love: see Love.
    Pay regard to: Ar. and P. ἐπιμέλεσθαι (gen.), P. περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι, P. and V. ἐπιστρέφεσθαι (gen.), φροντίζειν (gen.), ἐντρέπεσθαι (gen.) (Plat. but rare P.), τημελεῖν (acc. or gen.) (Plat. but rare P.), V. μέλεσθαι (gen.), ὥραν έχειν (gen.).
    Be anxious about: P. and V. κήδεσθαι (gen.) (also Ar. but rare P.), V. προκήδεσθαι (gen.).
    Attend to: P. and V. θεραπεύειν (acc.), V. κηδεύειν (acc.); see Tend.
    Value: P. and V. κήδεσθαι (gen.) (also Ar. but rare P.), P. περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι, V. ἐναριθμεῖσθαι, Ar. and V. προτιμᾶν (gen.).
    For all they cared I was sent away homeless and proclaimed an exile: V. ἀνάστατος αὐτοῖν (dat.) ἐπέμφθην κἀξεκηρύχθην φυγάς (Soph., O.C. 429).

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Care

  • 115 Hourly

    adj.
    ——————
    adv.
    P. καθʼ ἑκάστην ὥραν.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Hourly

  • 116 Regard

    subs.
    Care: P. and V. ἐπιστροφή, ἡ, σπουδή, ἡ, P. ἐπιμέλεια, ἡ, Ar. and P. μελέτη, ἡ, V. ὥρα, ἡ, Ar. and V. μέριμνα, ἡ, φροντίς, ἡ (rare P.); see Care.
    Respect, deference: P. θεραπεία, ἡ; see Respect.
    Respectfulness: V. αἰδώς, ἡ.
    Pay regard to: P. ἐπιμέλειαν ποιεῖσθαι (gen.), V. λόγον ἔχειν (gen.); see regard, v.
    In regard to: P. and V. κατά (acc.), πρός (acc.); see Concerning.
    Love: see Love.
    Look: see Look.
    ——————
    v. trans.
    Heed, care for: Ar. and P. ἐπιμέλεσθαι (gen.), P. and V. ἐπιστρέφεσθαι (gen.), φροντίζειν (gen.), ἐντρέπεσθαι (gen.) (Plat. but rare P.), τημελεῖν (acc. or gen.) (Plat. but rare P.), V. μέλεσθαι (gen.), ὤραν ἔχειν (gen.), Ar. and V. προτιμᾶν (gen.).
    Pay respect to: Ar. and P. θεραπεύειν.
    Value: P. περὶ πολλοῦ ποιεῖσθαι, P. and V. τιμᾶν, κήδεσθαι (gen.) (rare P.), V. ἐναριθμεῖσθαι, προκήδεσθαι (gen.).
    Look upon: P. and V. ἀποβλέπειν (εἰς, acc. or πρός, acc.), προσορᾶν (Plat. but rare P.); see Behold, Watch.
    Consider: P. and V. νομίζειν, ἡγεῖσθαι, ἄγειν, V. νέμειν.

    Woodhouse English-Greek dictionary. A vocabulary of the Attic language > Regard

  • 117 αἰώνιος

    αἰώνιος (ία Pla., Tim. 38b; Jer 39:40; Ezk 37:26; OdeSol 11:22; TestAbr A; JosAs 8:11 cod. A; 2 Th 2:16; Hb 9:12; mss. Ac 13:48; 2 Pt 1:11; AcPl BMM recto 27=Ox 1602, 29; Just., A I, 8, 4 al.; B-D-F §59, 2; Mlt-H. 157), ον eternal (since Hyperid. 6, 27; Pla.; ins, pap, LXX, En, TestSol, TestAbr A, Test12Patr; JosAs 12:12; GrBar 4:16; ApcEsdr; ApcMos 29; Ps.-Phocyl. 112; Just.; Tat. 17, 1; Ath., Mel.; standard epithet for princely, esp. imperial, power: OGI index VIII; BGU 176, 12; 303, 2; 309, 4; Sb 7517, 5 [211/12 A.D.] κύριος αἰ.; al. in pap; Jos., Ant. 7, 352).
    ① pert. to a long period of time, long ago χρόνοις αἰ. long ages ago Ro 16:25; πρὸ χρόνων αἰ. before time began 2 Ti 1:9; Tit 1:2 (in these two last pass. the prep. bears the semantic content of priority; on χρόνος αἰ. cp. OGI 248, 54; 383, 10).
    ② pert. to a period of time without beginning or end, eternal of God (Ps.-Pla., Tim. Locr. 96c θεὸν τ. αἰώνιον; IBM 894, 2 αἰ. κ. ἀθάνατος τοῦ παντὸς φύσις; Gen 21:33; Is 26:4; 40:28; Bar 4:8 al.; Philo, Plant. 8; 74; SibOr Fgm. 3, 17 and 4; PGM 1, 309; 13, 280) Ro 16:26; of the Holy Spirit in Christ Hb 9:14. θρόνος αἰ. 1 Cl 65:2 (cp. 1 Macc 2:57).
    ③ pert. to a period of unending duration, without end (Diod S 1, 1, 5; 5, 73, 1; 15, 66, 1 δόξα αἰ. everlasting fame; in Diod S 1, 93, 1 the Egyptian dead are said to have passed to their αἰ. οἴκησις; Arrian, Peripl. 1, 4 ἐς μνήμην αἰ.; Jos., Bell. 4, 461 αἰ. χάρις=a benefaction for all future time; OGI 383, 10 [I B.C.] εἰς χρόνον αἰ.; EOwen, οἶκος αἰ.: JTS 38, ’37, 248–50; EStommel, Domus Aeterna: RAC IV 109–28) of the next life σκηναὶ αἰ. Lk 16:9 (cp. En 39:5). οἰκία, contrasted w. the οἰκία ἐπίγειος, of the glorified body 2 Cor 5:1. διαθήκη (Gen 9:16; 17:7; Lev 24:8; 2 Km 23:5 al.; PsSol 10:4 al.) Hb 13:20. εὐαγγέλιον Rv 14:6; κράτος in a doxolog. formula (=εἰς τοὺς αἰῶνας) 1 Ti 6:16. παράκλησις 2 Th 2:16. λύτρωσις Hb 9:12. κληρονομία (Esth 4:17m) vs. 15; AcPl Ha 8, 21. αἰ. ἀπέχειν τινά (opp. πρὸς ὥραν) keep someone forever Phlm 15 (cp. Job 40:28). Very often of God’s judgment (Diod S 4, 63, 4 διὰ τὴν ἀσέβειαν ἐν ᾅδου διατελεῖν τιμωρίας αἰωνίου τυγχάνοντα; similarly 4, 69, 5; Jer 23:40; Da 12:2; Ps 76:6; 4 Macc 9:9; 13:15) κόλασις αἰ. (TestReub 5:5) Mt 25:46; 2 Cl 6:7; κρίμα αἰ. Hb 6:2 (cp. κρίσις αἰ. En 104:5). θάνατος B 20:1. ὄλεθρον (4 Macc 10:15) 2 Th 1:9. πῦρ (4 Macc 12:12; GrBar 4:16.—SibOr 8, 401 φῶς αἰ.) Mt 18:8; 25:41; Jd 7; Dg 10:7 (cp. 1QS 2:8). ἁμάρτημα Mk 3:29 (v.l. κρίσεως, κολάσεω, and ἁμαρτίας). On the other hand, of eternal life (Maximus Tyr. 6, 1d θεοῦ ζωὴ αἰ.; Diod S 8, 15, 3 life μετὰ τὸν θάνατον lasts εἰς ἅπαντα αἰῶνα; Da 12:2; 4 Macc 15:3;PsSol PsSol:3, 12; OdeSol 11:16c; JosAs 8:11 cod. A [p. 50, 2 Bat.]; Philo, Fuga 78; Jos., Bell. 1, 650; SibOr 2, 336) in the Reign of God: ζωὴ αἰ. (Orig., C. Cels. 2, 77, 3) Mt 19:16, 29; 25:46; Mk 10:17, 30; Lk 10:25; 18:18, 30; J 3:15f, 36; 4:14, 36; 5:24, 39; 6:27, 40, 47, 54, 68; 10:28; 12:25, 50; 17:2f; Ac 13:46, 48; Ro 2:7; 5:21; 6:22f; Gal 6:8; 1 Ti 1:16; 6:12; Tit 1:2; 3:7; 1J 1:2; 2:25; 3:15; 5:11, 13, 20; Jd 21; D 10:3; 2 Cl 5:5; 8:4, 6; IEph 18:1; Hv 2, 3, 2; 3, 8, 4 al. Also βασιλεία αἰ. 2 Pt 1:11 (ApcPt Rainer 9; cp. Da 4:3; 7:27; Philo, Somn. 2, 285; Mel., P. 68, 493; OGI 569, 24 ὑπὲρ τῆς αἰωνίου καὶ ἀφθάρτου βασιλείας ὑμῶν; Dssm. B 279f, BS 363). Of the glory in the next life δόξα αἰ. 2 Ti 2:10; 1 Pt 5:10 (cp. Wsd 10:14; Jos., Ant. 15, 376.—SibOr 8, 410 φῶς αἰῶνιον). αἰώνιον βάρος δόξης 2 Cor 4:17; σωτηρία αἰ. (Is 45:17; Ps.-Clem., Hom. 1, 19) Hb 5:9; short ending of Mk. Of unseen glory in contrast to the transitory world of the senses τὰ μὴ βλεπόμενα αἰώνια 2 Cor 4:18.—χαρά IPhld ins; δοξάζεσθαι αἰωνίῳ ἔργῳ be glorified by an everlasting deed IPol 8:1. DHill, Gk. Words and Hebr. Mngs. ’67, 186–201; JvanderWatt, NovT 31, ’89, 217–28 (J).—DELG s.v. αἰών. M-M. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > αἰώνιος

  • 118 δεῖπνον

    δεῖπνον, ου, τό (s. δειπνέω; Hom.+) the main meal of the day (distinguished fr. ἄριστον, a meal taken earlier in the day, cp. Lk 14:12; Polyaenus, Exc. 3, 8).
    ⓐ of an everyday meal, dinner, supper περὶ δείπνου ὥραν about dinner time (cp. POxy 110 δειπνῆσαι … ἀπὸ ὥρας θ´) MPol 7:1; cp. Lk 14:17.
    ⓑ of a formal meal w. guests feast, dinner
    α. gener. in our lit. of an elaborate dinner celebration (Iren., 1, 13, 4 [Harv. I 120, 9]) Mt 23:6; Mk 12:39; Lk 11:43 v.l.; 14:12, 17, 24; 20:46; 1 Cor 10:27 v.l.; Rv 19:9; Hs 5, 5, 3.—δεῖπνον μέγα (Vi. Aesopi W 77 P. p. 99, 43 ἐπὶ μέγα δεῖπνον ἐκάλει τινά) Lk 14:16; Rv 19:17. ποιεῖν δ. give a dinner (PMeyer 20, 34 δεῖπνον ἐπόει μοι; PGM 1, 106; Da 5:1 Theod.) Mk 6:21; Lk 14:12, 16; J 12:2; Hs 5, 2, 9=the feast of 5, 5, 3. δείπνου γινομένου when a dinner was being held J 13:2 (Athen. 4, 8, 132c πότερον ἐν ἄστει γίνεται βελτίω δεῖπνα ἢ ἐν Χαλκίδι;). τελεσθέντος τοῦ δ. at the end of the meal GJs 6:3. W. temporal ref. τῇ ὥρᾳ τοῦ δ. (cp. POxy 110 cited in a above) Lk 14:17.
    β. a cultic meal, such as the Passover J 13:4; 21:20 (exx. of δ.=a cult meal in JBehm, TW II 34f; Biogr. p. 92 at the sacrifice a priest calls out: Πίνδαρος ἴτω ἐπὶ τὸ δεῖπνον τοῦ θεοῦ). κυριακὸν δ. the Lord’s Feast (Supper) 1 Cor 11:20. On τὸ ἴδιον δεῖπνον προλαμβάνει vs. 21 s. ἴδιος 1b and προλαμβάνω 1c. Cp. ESchweizer, D. Herrenmahl im NT. Ein Forschungsbericht: TLZ 79, ’54, 577–92; TRE I 43–278.—Billerb. IV 611–39; Pauly-W. XIV 524–27; RAC III 658–66; VI 612–35; B. 352 and 354. DELG. M-M. TW.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > δεῖπνον

  • 119 εἴκω

    εἴκω 1 aor. εἶξα, inf. εἶξαι (Hom. et al.; Epict., pap; Wsd 18:25; 4 Macc 1:6; Jos., Ant. 1, 115 τ. θεῷ; 2, 304; 4, 143 τ. ἐπιθυμίαις; Ath. 21, 2 ὀργῇ καὶ λύπῃ) yield (Pind., I. 1, 6; Diog. L. 2, 143) τινί to someone (Appian, Hann. 19 §84, Bell. Civ. 1, 1 §1 ἀλλήλοις) to give way before expression of force or argument οἷς οὐδὲ πρὸς ὥραν εἴξαμεν to whom we did not yield even for a moment Gal 2:5 (ὥρα 2b). ἡμῖν 1 Cl 56:1.—DELG.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > εἴκω

  • 120 καιρός

    καιρός, οῦ, ὁ (Hes.+; loanw. in rabb.)
    ① a point of time or period of time, time, period, freq. with implication of being esp. fit for someth. and without emphasis on precise chronology
    ⓐ gener. (cp. Just., D. 32, 4 τὸν γὰρ καιρὸν [Da 7:26] ἑκατὸν ἔτη ἐξηγεῖσθε λέγεσθαι) κ. δεκτός a welcome time 2 Cor 6:2a (Is 49:8); cp. vs. 2b. καιροὶ χαλεποί difficult times 2 Ti 3:1. In ref. to times of crisis for the state λοιμικοῦ καιροῦ 1 Cl 55:1 (s. JFischer ad loc. note 322) καιροὶ καρποφόροι fruitful times or seasons (so Achmes 156, 15f: καρποφόρος is the καιρός in which the tree bears fruit, in contrast to late autumn, when there is no more) Ac 14:17 (OLagercrantz, ZNW 31, ’32, 86f proposes, on the basis of Mod. Gk., the mng., ‘weather’, but the pl. is against this mng.). καιροὶ ἐαρινοί 1 Cl 20:9.—ἔσται καιρὸς ὅτε there will come a time when 2 Ti 4:3; εἰς τίνα ἢ ποῖον κ. to what time or what sort of time (some, e.g. NRSV, interpret τίνα=the person, but cp. PTebt 25, 18 [117 B.C.] καὶ διὰ τίνος καὶ ἀπὸ ποίου ἐπιδείγματος; s. ποῖος 1aα, also ποτατός) 1 Pt 1:11. ἄχρι καιροῦ until (another) time, for a while Lk 4:13; Ac 13:11; ἐν καιρῷ ὀλίγῳ in a little time 1 Cl 23:4; ἐν παντὶ κ. at all times, always (Aristot. 117a, 35; Sir 26:4) Lk 21:36; Eph 6:18; Hm 5, 2, 3. κατὰ καιρόν from time to time, regularly (TestJob 36:4; Lucian, Hermot. 10; Plut., Mor. 984d) J 5:4 (s. 2 also); 1 Cl 24:2; GJs 3:3; πρὸς κ. for a limited time (perh. also for the present moment; cp. Strabo 6, 2, 3; Ps.-Plut., Fluv. 23; BGU 265, 20 [II A.D.]; 618, 19; 780, 14; Wsd 4:4; Philo, Post. Cai. 121; Jos., Bell. 6, 190; Tat. 13, 1) Lk 8:13; 1 Cor 7:5. πρὸς καιρὸν ὥρας (a combination of πρὸς κ. and πρὸς ὥραν [2 Cor 7:8; Gal 2:5; Phlm 15; J 5:35]) for a short time (cp. our ‘for a short space of time’) 1 Th 2:17.
    ⓑ a moment or period as especially appropriate the right, proper, favorable time ἐν καιρῷ at the right time (X., An. 3, 1, 39; Diod S 36, 7, 2; Appian, Bell. Civ. 3, 8 §29; SIG 1268 [Praecepta Delphica II, 6; III B.C.]) Mt 24:45; Lk 12:42 (cp. on both Ps 103:27, w. v.l.). καιρῷ (Thu. 4, 59, 3 v.l.; Diog. L. 1, 41) Lk 20:10 (v.l. ἐν κ.). τῷ καιρῷ Mk 12:2. ὁ καιρὸς ὁ ἐμός, ὁ καιρὸς ὁ ὑμέτερος the proper time for me (you) J 7:6, 8 (Eunap., Vi. Iambl. p. 459 Didot: the worker of miracles acts ὅταν καιρὸς ᾖ). νῦν κ. ταῦτα ὑμᾶς μαθεῖν οὐκ ἔστιν now is not the time for you to learn this AcPl Ha 1, 26 (Just., D. 8, 1 ἃ νῦν κ. οὐκ ἔστι λέγειν al.).—καιρὸν λαβεῖν find a favorable time, seize the opportunity (Lysias, C. Agor. 6; Cleanthes [III B.C.]: Stoic. I no. 573; Diod S 2, 6, 5; EpArist 248; Jos., Bell. 1, 527, Ant. 4, 10; cp. PTebt 332, 9). καιρὸν μεταλαβεῖν (s. μεταλαμβάνω 2) Ac 24:25. λαβεῖν κ. εὔθετον find a convenient opportunity Pol 13:1. κ. ἔχειν have opportunity (Thu. 1, 42, 3; Pla., Ep. 7, 324b; Plut., Lucull. 501 [16, 4]; PFlor 259, 3; 1 Macc 15:34; Jos., Ant. 16, 73; 335; Ath., R. 23 p. 77, 6; Did., Gen. 112, 10) Gal 6:10; Hb 11:15; 2 Cl 16:1; ISm 9:1; IRo 2:1. ὀλίγον καιρὸν ἔχειν Rv 12:12. ἐξαγοράζεσθαι τὸν κ. make the most of the opportunity Col 4:5; Eph 5:16 (s. ἐξαγοράζω 2). On Ro 12:11 v.l. s. δουλεύω 2aβ and b. κατὰ κ. Ro 5:6 is more naturally construed with ἀπέθανεν than with ἀσεβῶν (cp. κατὰ καιρὸν θεριζόμενος reaped in its proper time Job 5:26).—The concept of the appropriate time oft. blends with that of
    ② a defined period for an event. definite, fixed time. Abs. καιροί festal seasons (Ex 23:14, 17; Lev 23:4.—So perh. also beside θυσίαι in the Ins de Sinuri ed. LRobert ’45 no. 42) Gal 4:10 (κ. w. ἡμέρα as Polyaenus 8, 23, 17). τὰς τῶν καιρῶν ἀλλαγὰς καταδιαιρεῖν … ἃ μὲν εἰς ἑορτάς, ἃς δὲ εἰς πένθη to set up periods of fasting and mourning in accord with changes in seasons Dg 4:5.—Not infreq. w. a gen., which indicates the reason why the time is set apart (Pla., Leg. 4, 709c χειμῶνος καιρός; Aesop, Fab. 258 P.=255 H-H./206 Ch. ἀπολογίας κ., also oft. LXX; Philo, Spec. Leg. 1, 191 κ. εὐφροσύνης; Jos., Ant. 18, 74; Tat. 36, 1 κατʼ ἐκεῖνον αὐτὸν … τὸν τοῦ πολέμου κ.; Hippol., Ref. 9, 30, 27 κ. τῆς παρουσίας; Did., Gen. 175, 2 κ. τοῦ ἐξελθεῖν εἰς τὴν γῆν) κ. θερισμοῦ time of harvest Mt 13:30 (JosAs 2:19). κ. τῶν καρπῶν time when the fruit is ripe 21:34; cp. vs. 41. κ. σύκων time when the figs are ripe Mk 11:13 (ParJer 5:31; cp. Horapollo 2, 92 ὁ κ. τῶν ἀμπέλων). κ. μετανοίας time for repentance 2 Cl 8:2. κ. πειρασμοῦ Lk 8:13b. ὁ κ. τῆς ἀναλύσεως the time of death 2 Ti 4:6. κ. ἐπισκοπῆς σου Lk 19:44. κ. διορθώσεως Hb 9:10. κ. ἡλικίας 11:11. κ. τῆς ἡγεμονίας Ποντίου Πιλάτου the time of the procuratorship of P. P. IMg 11. κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ μαρτυρίου at the time of martyrdom EpilMosq 2 (cp. Mel., HE 4, 26, 3 ᾧ Σάγαρις καιρῷ ἐμαρτύρησεν). ἐν τῷ ἑαυτοῦ καιρῷ (Num 9:7) 2 Th 2:6. ὁ κ. αὐτῶν the time set for the fulfillment of Gabriel’s words Lk 1:20; cp. Dg 11:5 (s. διαγγέλλω 2). ὁ κ. μου my time=the time of my death Mt 26:18. κ. τοῦ ἰαθῆναι time to be healed 2 Cl 9:7. κ. τοῦ ἄρξασθαι τὸ κρίμα 1 Pt 4:17; cp. the extraordinary ἦλθεν ὁ κ. τῶν νεκρῶν κριθῆναι καὶ δοῦναι = ἵνα κριθῶσιν οἱ νεκροὶ καὶ δῷς Rv 11:18.—Pl. (Num 9:3 κατὰ καιρούς; Tob 14:4 S πάντα συμβήσεται τοῖς καιροῖς αὐτῶν; Heraclit. Sto. 11 p. 18, 18=the periods of time between; Maximus Tyr. 1, 2f πολλοὶ κ.; TestNapht 7:1 δεῖ ταῦτα πληρωθῆναι κατὰ τοὺς καιροὺς αὐτῶν; Ar. 4, 2 κατὰ καιρούς) καιροὶ ἐθνῶν times of the Gentiles (in which they may inflict harm on God’s people or themselves be converted) Lk 21:24.—κατὰ καιρόν at the appropriate time (Arrian, Anab. 4, 5, 1; PSI 433, 4 [261 B.C.]; Just., A I, 19, 4; Mel., HE 4, 26, 3) J 5:4; 1 Cl 56:15 (Job 5:26). Also ἐν καιρῷ (Himerius, Or 13 [Ecl. 14], 3): ἐν καιρῷ αὐτοῦ B 11:6, 8 (Ps 1:3). καιρῷ ἰδίῳ in due time Gal 6:9. Pl. καιροῖς ἰδίοις at the right time 1 Ti 2:6; 6:15; Tit 1:3; cp. 1 Cl 20:4 (Just., D. 131, 4 πρὸ τῶν ἰδίων κ.).—κατὰ τὸν ἴδιον καιρόν vs. 10.—πεπλήρωται ὁ κ. the time (determined by God) is fulfilled Mk 1:15. Pl. (cp. Ps 103:19) ὁρίσας προστεταγμένους καιρούς he (God) has determined allotted times (MDibelius, SBHeidAk ’38/39, 2. Abh. p. 6f, ‘seasons’; cp. 1QM 10, 12–15; FMussner, Einige Parallelen [Qumran and Areopagus speech], BZ 1, ’57, 125–30) Ac 17:26; cp. κατὰ καιροὺς τεταγμένους 1 Cl 40:1; ὡρισμένοις καιροῖς καὶ ὥραις vs. 2; τοῖς προστεταγμένοις κ. vs. 4.
    ③ a period characterized by some aspect of special crisis, time
    ⓐ gener.: the present (time) Ro 13:11; 12:11 v.l. ὁ καιρός (i.e. the crisis involving Christians) ἀπαιτεῖ σε the times call upon you IPol 2:3 (Diod S 17, 27, 2 ὑπὸ τῶν καιρῶν προεκλήθησαν=they were called out by the [critical circumstances of the] times). Also ὁ νῦν κ. (PSI 402, 7 [III B.C.] ἐν τῷ νῦν καιρῷ) Ro 3:26; 8:18; 11:5; 2 Cor 8:14; B 4:1. κ. ὁ νῦν τῆς ἀνομίας the present godless time 18:2 (s. also b below). ὁ κ. ὁ ἐνεστηκώς (Polyb. 1, 60, 9; Jos., Ant. 16, 162) Hb 9:9; ἐν ἐκείνῳ τῷ κ. at that time, then (Gen 21:22; Is 38:1; τῷ κ. ἐκείνῳ TestSol D 8, 2) Mt 11:25; 12:1; 14:1; cp. Eph 2:12. Also κατʼ ἐκεῖνον τὸν κ. (Jos., Ant. 1, 171, Vi. 49; GJs 10:2.—Diod S 2, 27, 1 and Vi. Aesopi G 81 P. κατʼ ἐκείνους τοὺς καιρούς=at that time. Cp. κατʼ ἐκεῖνο καιροῦ Hippol., Ref. 9, 12, 10.) Ac 12:1; 19:23. ἔτι κατὰ καιρὸν ὑπὲρ ἀσεβῶν for those who at that time were still godless Ro 5:6, though κατὰ κ. here prob.=at the right time, as in mng. 1b above (s. B-D-F §255, 3). τῷ τότε τῆς ἀδικίας καιρῷ … τὸν νῦν τῆς δικαιοσύνης Dg 9:1; cp. 9:2. Of the future κατὰ τ. καιρὸν τοῦτον at this time Ro 9:9 (Gen 18:10, 14). Cp. EpilMosq 2 in 2 above. ἐν αὐτῷ τῷ κ. just at that time (2 Esdr 5:3) Lk 13:1. W. attraction of the relative ἐν ᾧ κ. at that time, then Ac 7:20. κατὰ τὸν καιρὸν ὸ̔ν καὶ πέρυσι at the same time as in the year preceding Hv 2, 1, 1.
    ⓑ One of the chief terms relating to the endtime: ὁ καιρός the time of crisis, the last times (FBusch, Z. Verständnis d. synopt. Eschatol. Mk 13 neu untersucht ’38; GDelling, D. Zeitverständn. des NTs ’40; WMichaelis, D. Herr verzieht nicht d. Verheissung ’42; WKümmel, Verheissung. u. Erfüllung ’45,3 ’56; OCullmann, Christus u. d. Zeit ’46 [tr. FFilson, Christ and Time ’50, 39–45; 79; 121]) ὁ κ. ἤγγικεν Lk 21:8. ὁ κ. ἐγγύς Rv 1:3; 22:10. οὐκ οἴδατε πότε ὁ καιρός ἐστιν Mk 13:33. Cp. Ro 13:11 (s. 3a above) if it is to be interpreted as eschatological (cp. Plut., Mor. 549f). πρὸ καιροῦ before the endtime and the judgment Mt 8:29; 1 Cor 4:5. ἐν καιρῷ 1 Pt 5:6. Also ἐν καιρῷ ἐσχάτῳ 1:5; D 16:2. Pl. πλήρωμα τῶν καιρῶν Eph 1:10. ἐπηρώτων … περὶ τῶν καιρῶν, εἰ ἤδη συντέλειά ἐστιν Hv 3, 8, 9. τὰ σημεῖα τ. καιρῶν the signs of the (Messianic) times Mt 16:3. τοὺς καιροὺς καταμάνθανε learn to understand the times IPol 3:2 (s. WBauer, Hdb. Suppl. vol. ad loc.) The Messianic times described as καιροὶ ἀναψύξεως Ac 3:20.—ἔσχατοι καιροί (or ὕστεροι καιροί 1 Ti 4:1) come before the ἔσχατος κ. IEph 11:1 (cp. ἐπʼ ἐσχάτων κ. AcPl Ha 8, 26 [restoration is certain=Ox 1601, 40/BMM recto 34]); χρόνοι ἢ καιροί times and seasons (cp. Iren. 1, 17, 2 [Harv. I 168, 9] and καιρῶν κατὰ χρόνους ἀλλαγή Theoph. Ant. 1, 6 [p. 70, 1]; Artem. 4, 2 p. 203, 25f the χρόνος is divided into καιροὶ καὶ ὧραι), which must be completed before the final consummation Ac 1:7 (Straton of Lamps. in FWehrli, Die Schule des Aristoteles, V Fgm. 10, 32f κατὰ τοὺς καιροὺς καὶ τοὺς χρόνους; quoted in JBarr, Biblical Words for Time, ’62, 33; see also Diog. L. 5, 64); cp. 1 Th 5:1. συντέμνειν τοὺς καιρούς shorten the (last) times B 4:3. Sim. in sg. ὁ καιρὸς συνεσταλμένος ἐστίν 1 Cor 7:29.—The expr. καιρὸν καὶ καιροὺς κ. ἥμισυ καιροῦ also belongs to the eschatol. vocab.; it means the apocalyptic time of 1 + 2 + ½ = 3½ years, during which acc. to Da 12:7 (cp. 7:25) a tyrranical enemy of God and God’s people is to reign on earth Rv 12:14 (in imagery of a serpentine monster, δράκων)—ὁ κ. οὗτος the present age (cp. αἰών 2a) Mk 10:30; Lk 12:56; 18:30. Also ὁ νῦν κ. B 4:1. As ruled by the devil: ὁ ἄνομος κ. 4:9. καταργεῖν τὸν κ. τοῦ ἀνόμου destroy the age of the lawless one 15:5. The soul seeks και[ρο]ῦ χρόνου αἰ̣ῶ̣νος ἀνάπαυσιν ἐ̣[ν] σιγῇ peace in silence, at the time of the aeon crisis GMary 463, 1.—On Dg 12:9 s. the editions of vGebh.-Harnack and Bihlmeyer.—JMánek, NTS 6, ’59, 45–51; JBarr, Biblical Words for Time, ’62.—B. 954. Schmidt, Syn. II 54–72. DELG. M-M. EDNT. TW. Sv.

    Ελληνικά-Αγγλικά παλαιοχριστιανική Λογοτεχνία > καιρός

Страницы

См. также в других словарях:

  • Ὡρᾶν — Ὥρα fem gen pl (doric aeolic) Ὡρᾶν , Ὧραι fem gen pl (doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὡρᾶν — ὥρα sura. fem gen pl (epic doric ionic aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὤραν — ὤρᾱν , ὤρα care fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • Ὥραν — Ὥρᾱν , Ὥρα fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ὥραν — ὥρᾱν , ὁράω Inscr. destombeaux des rois imperf ind act 3rd pl (doric aeolic) ὥρᾱν , ὁράω Inscr. destombeaux des rois imperf ind act 1st sg (doric aeolic) ὥρᾱν , ὥρα sura. fem acc sg (attic doric aeolic) …   Greek morphological index (Ελληνική μορφολογικούς δείκτες)

  • ώρα — Στην αρχαία ελληνική, ώ. σήμαινε εποχή. Σήμερα, σημαίνει χρονική διάρκεια ίση με το ένα εικοστό τέταρτο του ημερονυχτίου και συνεκδοχικά την κατάλληλη στιγμή, τον καιρό, την ακμή. Η ώ. διαιρείται σε 60 πρώτα λεπτά και το κάθε λεπτό σε 60 δεύτερα… …   Dictionary of Greek

  • μικρός — ή, ό (ΑΜ μικρός και σμικρός, όν, θηλ. μικρά και σμικρά Α και δωρ. και ιων. τ. μικκός, όν) 1. αυτός που έχει μικρές διαστάσεις, που είναι περιορισμένος ως προς το μήκος, το μέγεθος, τον όγκο ή την επιφάνεια (α. «μικρό χωράφι» β. «Τυδεύς τοι μικρὸς …   Dictionary of Greek

  • u̯er-8 (*su̯er-) —     u̯er 8 (*su̯er )     English meaning: to observe, pay attention     Deutsche Übersetzung: “gewahren, achtgeben”     Material: Gk. only Fορ , with spiritus asper ὁρ : Hom. ἐπὶ ὄρονται ‘sie beaufsichtigen”, ὅρει ψυλάσσει Hes., u̯orós in… …   Proto-Indo-European etymological dictionary

  • Historia Apollonii — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

  • годъ — ГОД|Ъ (182), А с. 1.Время, промежуток той или иной длительности: и видѣвъ възбьнѹвъ рано ˫ако годъ ѥсть ѹтрьнии. СкБГ XII, 11б; въ годъ полѹдьньныи. не исход˫ать брати˫а из манастыр˫а. нъ починѹть въ то врем˫а нощьнааго ради славослови˫а. ЖФП XII …   Словарь древнерусского языка (XI-XIV вв.)

  • Historia Apollonii regis Tyri — Die Historia Apollonii regis Tyri („Geschichte von Apollonius, dem König von Tyros“) ist ein antiker Roman in lateinischer Sprache, der auf griechische oder lateinische Quellen zurückgeht. Sein Autor ist nicht bekannt, die Datierung fällt in das… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»