-
21 наутёк
нареч.; разг.пуститься (броситься) наутёк — сызу, таю, шылу
-
22 ног под собой не слышать
= земли под собой не слышать1) ( об очень быстром беге) аягы җиргә тимәү2) ( об усталости) хәлдән таю, тез буыннары калмау3) ( о сильном радостном чувстве) түбәсе күккә тию, куанычы эченә сыймау -
23 обессилеть
сов.хәлсезләнү, хәлдән таю, көчсезләнү, көч бетү, әлсерәү -
24 переработать
сов.1) ( что) эшкәртү, эшләп чыгару2) ( что) (об органических процессах) үзләштерү, сеңдерү3) ( что) яңадан (кабаттан) эшләү4) артык эшләү, озаграк (күбрәк) эшләү5) разг. ( устать) күп эшләп хәлдән таю, күп эшләп йөгенү -
25 поехать
сов.1) китү, китеп бару, бару2) перен.; разг. шуу, таю, салулау, салулап китү -
26 поскользнуться
сов.таю, таеп китү -
27 размориться
сов.әлсерәү, әлсерәп китү, хәлсезләнү, хәлдән таю -
28 сбиться с ног
аяктан язу, хәлдән таю, аяклар калмау -
29 сила
ж1) көч, куәт, гайрәт, кодрәт, егәр, дәрман, хәл2) физ; тех. көч, егәрлек, зурлык3) обычно мн. силы көчләр4) көч5) тәэсир көче, йогынты6) көч, гамәл7) мн. силы көчләр8) мн. силы ( войска) көчләр•- в силах- в силе
- в силу
- от силы
- сил нет
- силою обстоятельств
- через силу
- что есть силы -
30 скользить
-
31 смотать удочки
прост. таю, шылу, табан ялтырату -
32 стрекач
мдать (задать) стрекача прост. — табан ялтырату, элдертү, таю, шылу, сызу
-
33 стречок
мдать (задать) стречка прост. — табан ялтырату, элдертү, таю, шылу, сызу
-
34 тяг
дать тягу прост. — таю, шылу, табан ялтырату
-
35 убегаться
-
36 увильнуть
сов.; разг.1) ( от кого-чего) тайпылу, тайпылып калу2) перен. ( от чего) хәйләләп котылу; сызу, таю, качу -
37 удрать
-
38 улепётывать
несов.; прост.сызу, таю, шылу, кыяклау -
39 улетучиться
сов.1) очып бетү, юкка чыгу2) перен.; разг. юк булу, таю, шылу, сызу -
40 улизнуть
См. также в других словарях:
Таю — из Симабары … Википедия
таю — I таю I, таять, укр. таяти, др. русск. таяти, таю, сербск. цслав. таетъ τήκεται, болг. тая, сербохорв. та̏jати, та̏jē, словен. tajati, tа̑jе, чеш. tati, taji, польск. tajac, taję, в. луж. tac, н. луж. tajas. Сюда же чеш. taviti растоплять,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
таю — 1. Баскан, таянган ноктадан ихтыярсыз шуып бер читкә китү 2. Оядан чыгу, урыныннан кузгалу (буын турысында үзара тоташкан сөяк башларына карата) 3. күч. Тайпылу, алга куйган максаттан, юнәлештән, принциптан баш тарту яки читләшү 4. гади. Тиз генә … Татар теленең аңлатмалы сүзлеге
таю — Қ орда., Арал) 1. қашу, кету. Қатын, баланың күйі т а й ы п қала ма деп уәйім етті Қ орда., Арал). 2. айырылу. Былтыр атаң алып келіп еді, биыл т а й ы п қалыпты ғой Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
күйі таю — Қ орда., Арал) халі нашарлау, жүдеп жадау, қалжырау. Шешесі екі күн жоқ болғанға мына баланың к ү й і н і ң т а й у ы н! Қ орда., Арал) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тәртіптен таю — Қ орда., Арал) тәртіпке бағынбау. Т ә р т і п т е н т а й ы п, жұмыс малын союшылыққа тез аяусыз шара беру керек (“Екп. балықшы”, 1932, №49) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
затаи́ть — таю, таишь; прич. страд. прош. затаённый, таён, таена, таено; сов., перех. (несов. затаивать). 1. разг. Скрыв, удержать что л.; утаить. Он умел затаить часть деньжонок, как ни чутко было обоняние наехавшего на следствие начальства. Гоголь,… … Малый академический словарь
затаи́ться — таюсь, таишься; сов. (несов. затаиваться). разг. 1. Укрыться, спрятаться; притаиться. Бежать он [олененок] не мог, а прилег к самой земле и затаился. М. Пришвин, Женьшень. Раненный в крыло журавль затаился в густом тростнике. Седых, Даурия. 2.… … Малый академический словарь
потаи́ть — таю, таишь; прич. страд. прош. потаённый, таён, таена, таено; сов., перех. разг. Сохранить в тайне; скрыть, утаить. [Хорькова:] Да уж, матушка, не взыщите; что слышала, того от других не потаю. А. Островский, Бедная невеста. И сказал я речь над… … Малый академический словарь
потаи́ться — таюсь, таишься; сов., разг. Скрыть, утаить, сделать своей тайной что л. Священник от меня тоже бы не потаился; он про все мне говорит. Данилевский, Воля … Малый академический словарь
притаи́ть — таю, таишь; прич. страд. прош. притаённый, таён, таена, таено; сов., перех. (несов. притаивать1). разг. Не высказать, не раскрыть другим, сохранить в себе, в душе какое л. чувство, мысль; затаить. И вот они опять, знакомые места, Где научился я… … Малый академический словарь