кұбылмалық

См. также в других словарях:

• Заң — 1) қүқықтануда қоғамдық, мемлекеттік өмірдің маңызды мәселелері бойынша қабылданатын және жоғары юридикалық күші бар нормативті құқықтық акт (жарғы, қаулы, т.б.). Заңды, әдетте, мемлекеттік биліктің жоғары өкілетті органы парламент немесе… …   Философиялық терминдердің сөздігі

• Индивидуализм — адамның, тұлғаның автономдық еріктігіне (бостандығына) ерекше құндылық беретін саяси және әлеуметтік философиялық ілім. Оның негізінде үш принцип жатыр деуге болады: барлық құндылықтар адамда түйіседі (тоғысады), яғни олар адам болмысымен… …   Философиялық терминдердің сөздігі

• аласуан — (Түрікм.: Красн., Таш., Тедж.; Ақт., Ырғ.) құбылмалы, ала аяқ адам. Өзің бір а л а с у а н жігіт екенсің ғой (Ақт., Ырғ.). Осы а л а с у а н д ы ғ ы ң д ы қашан қоясың, Омар! (Түрікм., Таш.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• әлпейім — (ҚХР) бірде олай, бірде бұлай, құбылмалы. Ә л п е й і м, мінезі ауыр, сөйлемейтін, қиғаш қас, қабақ шытпас пәрі болса, Ләйлідей лебіз ашса, сүйінерлік, тілінің ынтықтырар балы болса (Үш ғасыр.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• әлпәләйлі — (Павл., Майқ.) құбылмалы, өзгермелі. Заман ежелден ә л п ә л ә й л і, өзгеріп тұрады (Павл., Майқ.) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• құбыл — (Сем., Абай) құбылмалы, өзгермелі. Ол қ ұ б ы л болып үйренген адам (Сем., Абай). Жас күннен іші мен сыртын бөлек ұстап, шебер ойыншыдай қ ұ б ы л болып алғандықтан, өзгелерді мазақ етіп алдағанда да оңдырмай ұшатын (М. Әу., Абай жолы, II, 313) …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• сұқит — (Ақт., Ырғ.; Орал, Чап.; Қ орда, Арал; Гур.) суайт, өтірікші, құбылмалы. Дәулеттің өзі бір с ұ қ и т адам, оның сөзі құрсын (Ақт., Ырғ.). Сізгі не керек, аларсыз, бірақ адамдарды жинамаңыз десе, өзі ішінен түсінеді де бос дәлелдерді айтып, ашуы… …   Қазақ тілінің аймақтық сөздігі

• алмағайыптан — ет. Екіұдай, әрісәрі күй кешу. Басы шаруаға жайлы болып келген қыстың орта кезі а л м а ғ а й ы п т а н ы п, құбылмалы кейіп танытып еді (Жұлдыз, 1972, 5, 129) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• қылтқыма — сын. жерг. Қылт сылт еткен, құбылмалы, өзгермелі. Өміртай заманының қ ы л т қ ы м а мінезіне сенбей қызын асығыс ұзатқанына кінәлі емес еді (М.Разданұлы, Алтай., 239) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• тәрпіл — сын. жерг. Аумалы төкпелі, құбылмалы, тұрақсыз. – Байқадың ба, дүние т ә р п і л деген осы. Сәл нәрседен от шығып кете жаздады (К.Ахметбеков, Ақдала, 2, 147) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі

• философша — үст. Философ сияқты, философ тәрізді. Тарихтың құбылмалы сан кезеңдерін ф и л о с о ф ш а түйіндеп, социологша талдайтын, шежірешіше тізетін еді (Қаз. әдеб., 17. 01. 1975, 3) …   Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі