-
1 zniechęcić
глаг.• обескураживать• обескуражить• расхотеть* * *zniechęc|ić\zniechęcićony сов. kogo 1. do czego отбить охоту у кого к чему;\zniechęcić do nauki отбить охоту к учёбе;
2. do kogo оттолкнуть от кого;\zniechęcić do siebie przyjaciół оттолкнуть от себя друзей t
+ zrazić* * *zniechęcony сов. kogo1) do czego отби́ть охо́ту у кого к чемуzniechęcić do nauki — отби́ть охо́ту к учёбе
2) do kogo оттолкну́ть от когоzniechęcić do siebie przyjaciół — оттолкну́ть от себя́ друзе́й
Syn: -
2 zniechęcić
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zniechęcić
-
3 zniechęcić
zniechęcić pf →LINK="zniechęcać" zniechęcaćzniechęcać (-am) < zniechęcić> (-cę): zniechęcać k-o do (G) jemandem die Lust oder die Motivation nehmen (zu D), jemandem verleiden (A); jemanden entmutigen; -
4 zniechęcić
zniechęcić [zɲɛxɛɲʨ̑iʨ̑] -
5 zniechęcić
1. décourager2. démoraliser -
6 zniechęcić
знеохотити -
7 zniechęcić
Deter -
8 zniechęcić się
сов.Syn: -
9 zniechęcić\ się
-
10 zniechęcić się
знеохотитися -
11 zniechęcać
impf ⇒ zniechęcić* * *(-cam, -casz)* * *ipf.discourage ( kogoś do czegoś sb from (doing) sth); zniechęcić kogoś do siebie disaffect sb; zniechęcać kogoś trudnościami discourage sb with difficulties.ipf.become discouraged ( do czegoś from (doing) sth); zniechęcić się trudnościami get discouraged by difficulties.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zniechęcać
-
12 odstraszyć
глаг.• отпугивать• отпугнуть* * *odstrasz|yć\odstraszyćony сов. отпугнуть+odstręczyć, zniechęcić
* * *odstraszony сов.отпугну́тьSyn: -
13 odstręczyć
глаг.• оттолкнуть• отчуждать* * *odstręcz|yć\odstręczyćony сов. оттолкнуть; отпугнуть;\odstręczyć od siebie przyjaciół оттолкнуть от себя друзей
+ zniechęcić, zrazić, odstraszyć* * *odstręczony сов.оттолкну́ть; отпугну́тьodstręczyć od siebie przyjaciół — оттолкну́ть от себя́ друзе́й
Syn: -
14 uprzedzić
глаг.• предвосхитить• предупредить• упредить* * *uprzedz|ić\uprzedzićę, \uprzedzićony сов. 1. предупредить;\uprzedzić kogoś о czymś предупредить кого-л. о чём-л.; \uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) предупредить чью-л. просьбу (чьё-л. желание); 2. kogo do kogo-czego восстановить, (враждебно) настроить кого против кого-чего; 3. опередить+2. zniechęcić, zrazić 3. ubiec
* * *uprzedzę, uprzedzony сов.1) предупреди́тьuprzedzić kogoś o czymś — предупреди́ть кого́-л. о чём-л.
uprzedzić czyjąś prośbę (czyjeś życzenie) — предупреди́ть чью́-л. про́сьбу (чьё-л. жела́ние)
3) опереди́тьSyn: -
15 zrazić
глаг.• обескураживать• оттолкнуть• отчуждать* * *zra|zić\zrazićżę, \zrazićżony сов. 1. do kogo оттолкнуть от кого, вооружить, восстановить против кого;\zrazićził do siebie (\zrazićził sobie) przyjaciół он оттолкнул
от себя (восстановил против себя) друзей;2. do czego отбить охоту к чему, разочаровать в чём; \zrazić kogoś do nauki отбить у кого-л. охоту к учёбе;był \zrazićżony niepowodzeniem его обескуражила неудача
+ zniechęcić, odstręczyć* * *zrażę, zrażony сов.zraził do siebie (zraził sobie) przyjaciół — он оттолкну́л от себя́ (восстанови́л про́тив себя́) друзе́й
zrazić kogoś do nauki — отби́ть у кого́-л. охо́ту к учёбе
był zrazićżony niepowodzeniem — его́ обескура́жила неуда́ча
Syn: -
16 daunt
[dɔːnt]vt( intimidate) onieśmielać (onieśmielić perf); ( discourage) zrażać (zrazić perf), zniechęcać (zniechęcić perf)* * *[do:nt](to make someone lose courage or confidence: I was quite daunted by the formidable task ahead of us.) onieśmielić, zniechęcić- daunting -
17 discourage
[dɪs'kʌrɪdʒ]vtto discourage sb from doing sth — zniechęcać (zniechęcić perf) kogoś do (z)robienia czegoś
* * *1) (to take away the confidence, hope etc of: His lack of success discouraged him.) zniechęcać2) (to try to prevent (by showing disapproval etc): She discouraged all his attempts to get to know her.) zniechęcać, hamować3) ((with from) to persuade against: The rain discouraged him from going camping.) odwieść• -
18 dishearten
[dɪs'hɑːtn]vt* * *(to take courage or hope away from: The failure of her first attempt disheartened her.) zniechęcić -
19 disincentive
[dɪsɪn'sɛntɪv]nto be a disincentive to work/investment — zniechęcać (zniechęcić perf) do pracy/inwestowania
-
20 обескураживать
глаг.• nastraszyć• odstraszać• onieśmielać• onieśmielić• zastraszać• zniechęcać• zniechęcić• zrazić• zrażać* * *deprymować, detonować, onieśmielać
См. также в других словарях:
zniechęcić (się) — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}zniechęcać (się) {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zniechęcić — → zniechęcać … Słownik języka polskiego
zniechęcać się – zniechęcić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} tracić chęć, ochotę do robienia czegoś lub tracić przyjazne nastawienie względem kogoś; zrażać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Dzieci łatwo się zniechęcają do wysiłku. Zniechęcił się do tego projektu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zniechęcać — ndk I, zniechęcaćam, zniechęcaćasz, zniechęcaćają, zniechęcaćaj, zniechęcaćał, zniechęcaćany zniechęcić dk VIa, zniechęcaćcę, zniechęcaćcisz, zniechęcaćchęć, zniechęcaćcił, zniechęcaćcony «odbierać komuś chęć, zapał, ochotę do czegoś; zrażać do… … Słownik języka polskiego
zniechęcenie — n I 1. rzecz. od zniechęcić. 2. «stan psychiczny charakteryzujący się brakiem chęci, zapału, ochoty do czegoś; brak energii, apatia» Odczuwać zniechęcenie. Ogarnęło go zniechęcenie. zniechęcenie się rzecz. od zniechęcić się … Słownik języka polskiego
zrazić — dk VIa, zrażę, zrazićzisz, zraź, zrazićził, zrażony zrażać ndk I, zrazićam, zrazićasz, zrazićają, zrazićaj, zrazićał, zrazićany «zniechęcić kogoś czymś, spowodować czyjąś niechęć, odrazę do siebie, do kogoś, do czegoś» Zrazić kogoś opryskliwością … Słownik języka polskiego
dać — dk I dam, dasz, dadzą, daj, dał, dany dawać ndk IX, daję, dajesz, dają, dawaj, dawał, dawany 1. «przekazać komuś rzecz, którą się posiada lub rozporządza; obdarzyć czym; podarować, ofiarować, oddać; poświęcić co» Dawać pieniądze na utrzymanie.… … Słownik języka polskiego
obrzydzić — dk VIa, obrzydzićdzę, obrzydzićdzisz, obrzydź, obrzydzićdził, obrzydzićdzony obrzydzać ndk I, obrzydzićam, obrzydzićasz, obrzydzićają, obrzydzićaj, obrzydzićał, obrzydzićany «wzbudzić w kimś wstręt, odrazę do kogoś lub do czegoś; zrazić,… … Słownik języka polskiego
odciągnąć — dk Va, odciągnąćnę, odciągnąćniesz, odciągnąćnij, odciągnąćnął, nęła, odciągnąćnęli, odciągnąćnięty, odciągnąćnąwszy odciągać ndk I, odciągnąćam, odciągnąćasz, odciągnąćają, odciągnąćaj, odciągnąćał, odciągnąćany 1. «ciągnąc przesunąć coś (kogoś) … Słownik języka polskiego
odradzić — dk VIa, odradzićdzę, odradzićdzisz, odradzićradź, odradzićdził, odradzićdzony odradzać ndk I, odradzićam, odradzićasz, odradzićają, odradzićaj, odradzićał, odradzićany «radząc namówić, skłonić kogoś do poniechania jakiegoś zamiaru, projektu,… … Słownik języka polskiego
odstraszyć — dk VIb, odstraszyćszę, odstraszyćszysz, odstraszyćstrasz, odstraszyćszył, odstraszyćszony odstraszać ndk I, odstraszyćam, odstraszyćasz, odstraszyćają, odstraszyćaj, odstraszyćał, odstraszyćany «podziałać odpychająco, odebrać komuś chęć do czegoś … Słownik języka polskiego