-
1 zaczepić
глаг.• зацепить• зацеплять* * *zaczepi|ć\zaczepićony сов. 1. задеть, зацепить;2. kogo (zwrócić się) обратиться к кому, заговорить с кем; 3. kogo пристать к кому, вызвать на ссору (драку) кого+1. zahaczyć, zawadzić 2. zagadać, zagabnąć 3. zaatakować
* * *zaczepiony сов.1) заде́ть, зацепи́тьSyn: -
2 zaczepić
1. accoster2. accrocher3. attaquable -
3 zaczepić
зачепити -
4 zaczepić
gancho -
5 zaczepić (się)
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczepić (się)
-
6 zaczepić się
сов.1) зацепи́ться, заде́ть2) перен., разг. пристро́иться, устро́итьсяSyn:zahaczyć się 1), urządzić się 2) -
7 zaczepić\ się
сов. 1. зацепиться, задеть;2. перен. разг. пристроиться, устроиться+1. zahaczyć się 2. urządzić się
-
8 zaczepić się
зачепитися -
9 attaquable
zaczepić -
10 пристроиться
zaczepić się перен.; разг., ( urządzić się) zahaczyć się разг. -
11 zaczep|ić
pf — zaczep|iać impf Ⅰ vt 1. (umocować) to fasten; (hakiem) to hook; (przypiąć) to clip- zaczepić sznurek o gwóźdź to hook a string over a nail- zaczepić linę na gałęzi to pass a rope over a tree branch2. (zagadnąć) to accost [osobę]- zaczepić kogoś na ulicy to accost sb in the street- zaczepił mnie jakiś nieznajomy I was accosted by a stranger- przez nikogo nie zaczepiani dotarliśmy na miejsce we arrived without being stopped by anybody3. (prowokować) to provoke- lepiej go nie zaczepiaj you’d better not provoke himⅡ vi 1. (zawadzić) to catch- zaczepić nogą o coś to catch one’s foot on sth- zaczepić rękawem o gwóźdź to catch one’s sleeve on a nail- samolot zaczepił skrzydłem o komin the plane hit a chimney with its wing2. (wstąpić) to stop over- zaczepić o Warszawę to stop over in Warsaw- po drodze zaczepiliśmy o bar on our way we dropped in at a barⅢ zaczepić się — zaczepiać się 1. (złapać się) to catch hold (o coś of sth)- zaczepić się rękami o gałąź to catch hold of a branch2. (zahaczyć się) [szalik, latawiec, klamra] to get caught (o coś in sth) 3. pot. (zamieszkać) to stay- zaczepić się u przyjaciół to stay at one’s friends’ house- zaczepić się w jakiejś firmie to get a job in some company- zaczepić się na rynku to gain a foothold in the marketThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczep|ić
-
12 zahaczyć
глаг.• задеть• зацепить• зацеплять* * *zahacz|yć\zahaczyćony сов. 1. зацепить, задеть;\zahaczyć nogą задеть ногой;
2. о со перен. разг. коснуться чего, затронуть что;\zahaczyć о inny temat затронуть другую тему;
3. kogo о со перен. разг. спросить кого о чём, с кого что;\zahaczyć о pieniądze спросить о деньгах;
4. (wpaść, wstąpić gdzieś) разг. заехать, завернуть (попутно)+1, 3. zaczepić 2. zatrącić
* * *zahaczony сов.1) зацепи́ть, заде́тьzahaczyć nogą — заде́ть ного́й
zahaczyć o inny temat — затро́нуть другу́ю те́му
zahaczyć o pieniądze — спроси́ть о деньга́х
4) (wpaść, wstąpić gdzieś) разг. зае́хать, заверну́ть ( попутно)Syn: -
13 задеть
глаг.• zahaczyć* * *dotknąć, drasnąć перен., potrącić, ubóść, ( больное место) urazić, zaczepić, zaczepić się, zadrasnąć, zahaczyć, zahaczyć się, (за живо́е) zapiec -
14 zawadzić
глаг.• помешать* * *zawadz|ić\zawadzićę сов. 1. помешать;on nam nie \zawadzići он нам не помешает (не будет помехой);
nie \zawadzićiłoby... не помешало бы...;2. о со задеть, зацепить;\zawadzić nogą o próg задеть ногой за порог;
3. о со разг. заехать, завернуть по дороге;w drodze do Krakowa \zawadzićiliśmy o Radom по дороге в Краков мы завернули (заехали) в Радом+1. przeszkodzić 2. zaczepić 3. zahaczyć, wstąpić
* * *zawadzę сов.1) помеша́тьon nam nie zawadzi — он нам не помеша́ет (не бу́дет поме́хой)
nie zawadziłoby... — не помеша́ло бы...
2) o co заде́ть, зацепи́тьzawadzić nogą o próg — заде́ть ного́й за поро́г
3) o co разг. зае́хать, заверну́ть по доро́геw drodze do Krakowa zawadziliśmy o Radom — по доро́ге в Кра́ков мы заверну́ли (зае́хали) в Ра́дом
Syn: -
15 accost
[ə'kɔst]vt* * *[ə'kost](to approach and speak to, especially in an unfriendly way: I was accosted in the street by four men with guns.) zaczepić -
16 zaczepiać
impf ⇒ zaczepić* * *1. (-piam, -piasz); perf - pić; vt( przyczepiać) to fasten; ( zatrzymywać) to accost; ( atakować) to attack2. vi* * *ipf.1. (= przyczepiać) hitch, fasten.2. (= zahaczać, zawadzać) catch ( czymś o coś sth on sth); zaczepiłem rękawem o gwóźdź I caught my sleeve on a nail.3. (= zatrzymywać, zagabywać kogoś) accost; wczoraj zaczepił mnie na ulicy jakiś facet I was accosted by some dude in the street yesterday.4. (= zachowywać się agresywnie wobec kogoś) try to pick up l. look for a fight ( kogoś with sb); provoke ( kogoś sb).ipf.1. (= zahaczać się) be caught ( o coś on sth); latawiec zaczepił się o drzewo the kite was caught on a tree.3. (= sczepić się) be locked together; gałęzie drzew zaczepiały się o siebie na wietrze the branches of the trees were locking together in the wind.4. pot. (= znajdować pracę, mieszkanie) get a foothold ( w czymś in sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zaczepiać
-
17 зацеплять
глаг.• przyczepiać• zaczepiać• zaczepić• zahaczać• zahaczyć* * *zaczepiać, zahaczać -
18 устроиться
ulokować się, urządzić się, ( urządzić się) ustalić się уст., zaczepić się, zadomowić się, (на работу и т. п.) zahaczyć się, zainstalować się -
19 uczepić się
сов. kogo-czego1) ухвати́ться за кого-чтоuczepić się się gałęzi — ухвати́ться за ве́тку
uczepić się się tramwaju — пови́снуть на подно́жке трамва́я
2) перен., разг. прицепи́ться, приста́ть к кому-чемуSyn: -
20 zahaczyć się
сов.1) зацепи́ться, заде́тьSyn:
См. также в других словарях:
zaczepić — dk VIa, zaczepićpię, zaczepićpisz, zaczepićczep, zaczepićpił, zaczepićpiony zaczepiać ndk I, zaczepićam, zaczepićasz, zaczepićają, zaczepićaj, zaczepićał, zaczepićany 1. «umocować coś na czymś, przymocować do czegoś zahaczając, przypinając zwykle … Słownik języka polskiego
zaczepić — pot. Nie mieć o co rąk zaczepić «nie mieć możliwości znalezienia, podjęcia pracy»: (...) nie emigrowali, bo zdawali sobie sprawę z tego, że na obczyźnie nie będą mieli o co zaczepić rąk. J. Mieroszewski, Finał … Słownik frazeologiczny
zaczepiać się – zaczepić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zatrzymywać się, zawisać, zahaczywszy, zaczepiwszy o coś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Błystka zaczepiła się na gałęziach. Sieć zaczepiła się o korzenie. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
nie mieć o co rąk zaczepić — {{/stl 13}}{{stl 7}} nie mieć nic do roboty, być bezczynnym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chodzić po domu, nie mając o co rąk zaczepić. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zaczepiać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, zaczepiaćam, zaczepiaća, zaczepiaćają, zaczepiaćany {{/stl 8}}– zaczepić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, zaczepiaćpię, zaczepiaćpi, zaczepiaćpiony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pozaczepiać — dk I, pozaczepiaćam, pozaczepiaćasz, pozaczepiaćają, pozaczepiaćaj, pozaczepiaćał, pozaczepiaćany «zaczepić wiele czegoś, jedno po drugim; zaczepić coś w wielu miejscach» Pozaczepiać końce liny na hakach. Dzikie wino pozaczepiane na murze.… … Słownik języka polskiego
zahaczyć — dk VIb, zahaczyćczę, zahaczyćczysz, zahaczyćhacz, zahaczyćczył, zahaczyćczony zahaczać ndk I, zahaczyćam, zahaczyćasz, zahaczyćają, zahaczyćaj, zahaczyćał, zahaczyćany 1. częściej dk «zawiesić coś na czymś sterczącym, wystającym; zaczepić o coś,… … Słownik języka polskiego
ręka — 1. Być, znajdować się, spoczywać w czyichś rękach, w czyimś ręku a) «być czyjąś własnością, należeć do kogoś»: Wieczorem większa część Pragi znajdowała się w rękach powstańców. J. Andrzejewski, Popiół. b) «zależeć od kogoś»: W tym czasie ogólne… … Słownik frazeologiczny
bezczelnie — bezczelnieej «w sposób bezczelny; arogancko, zuchwale» Bezczelnie się zachowywać. Bezczelnie kłamać. Bezczelnie kogoś zaczepić … Słownik języka polskiego
potknąć się — dk Va, potknąć sięnę się, potknąć sięniesz się, potknąć sięnij się, potknąć sięnął się, potknąć sięnęła się, potknąć sięnęli się, potknąć sięnąwszy się potykać się ndk I, potknąć sięam się, potknąć sięasz się, potknąć sięają się, potknąć sięaj… … Słownik języka polskiego
przepuścić — dk VIa, przepuścićpuszczę, przepuścićpuścisz, przepuścićpuść, przepuścićścił, przepuścićpuszczony przepuszczać ndk I, przepuścićam, przepuścićasz, przepuścićają, przepuścićaj, przepuścićał, przepuścićany 1. «pozwolić komuś przekroczyć jakiś… … Słownik języka polskiego
