-
41 rzucić się
сов.1) бро́ситьсяrzucić się się do ucieczki — бро́ситься бежа́ть
rzucić się się na kolana — бро́ситься на коле́ни
rzucić się się na kogoś z pięściami — бро́ситься (набро́ситься) на кого́-л. с кулака́ми
rzucić się się na jedzenie — набро́ситься на еду́
2) ( wykonać gwałtowny ruch) метну́ться, ки́нуться3) разг. ( obruszyć się) вспыли́ть, возмути́ться• -
42 strącić
глаг.• губить• затерять• лишать• лишаться• лишить• лишиться• недослышать• потерять• прозевать• проиграть• проигрывать• промахнуться• терять• утерять• утратить* * *strac|ić\stracićę, \stracićony сов. 1. kogo-co потерять кого- что, лишиться чего;\stracić czas потерять время; \stracić chęć потерять охоту (желание); расхотеть;
\stracić wiarę w kogoś, coś (zaufanie do kogoś, czegoś) извериться в ком-л., чём-л.;\stracić przytomność лишиться чувств;
потерять сознание;\stracić życie погибнуть;
2. растратить, промотать;\stracić pieniądze растратить деньги;
3. (wykonać wyrok śmierci) казнить;● \stracić głowę потерять голову; \stracić z oczu потерять из виду;
\stracić serce do kogoś, czegoś разлюбить кого-л., что-л.; разочароваться в ком-л., чём-л.;\stracić na sile ослабеть;
ktoś \stracićił władzę w rękach у кого-л. отнялись руки;nic nie \stracićił na dowcipie он всё так же остроумен
* * *strącę, strącony сов.1) сбить, сшиби́тьstrącić poprzeczkę — спорт. сбить пла́нку ( при прыжке)
2) столкну́ть; сбро́ситьstrącić szklankę ze stołu — сбро́сить стака́н со стола́
strącić kogoś ze schodów — столкну́ть кого́-л. с ле́стницы
3) вы́честьstrącić z poborów — вы́честь из зарпла́ты
4) хим. осади́ть•- strącić z piedestału -
43 uprawić
глаг.• возделать* * *возделать, обработатьpokierować, wykonać устар. управить* * *uprawi|ć\uprawićonycoe. возделать, обработать* * *uprawiony сов.возде́лать, обрабо́тать -
44 wywiązać się
wywiąże się сов.1) завяза́ться; возни́кнутьwywiązała się kłótnia — возни́кла ссо́ра
wywiązała się walka — 1) завяза́лся бой; 2) начала́сь дра́ка
z grypy wywiązało się zapalenie płuc — грипп перешёл в воспале́ние лёгких
wywiązać się się z zadania — вы́полнить зада́ние (зада́чу)
3) хим., физ. вы́делитьсяSyn: -
45 rzucić\ się
сов. 1. броситься;\rzucić\ się się do ucieczki броситься бежать; \rzucić\ się się na kolana броситься на колени;
\rzucić\ się się na kogoś z pięściami броситься (наброситься) на кого-л. с кулаками;\rzucić\ się się na jedzenie наброситься на еду;
2. (wykonać gwałtowny ruch) метнуться, кинуться;3. разг. (obruszyć się) вспылить, возмутиться;● \rzucić\ się się w oczy броситься в глаза
-
46 wywiał
zać się, \wywiałże_się сов. 1. завязаться; возникнуть;\wywiałzała się kłótnia возникла ссора; \wywiałzała się walka а) завязался бой;
б) началась драка;z grypy \wywiałzało się zapalenie płuc грипп перешёл в воспаление лёгких;
2. z czego выполнить что; справиться с чем;\wywiał się z zadania выполнить задание (задачу);
3. хим. физ. выделиться+1. powstać, wyniknąć 2. wykonać
-
47 abschmieren
abschmieren v/t TECH <po>smarować; pop. ściągać <- gnąć> ( von jemandem od G); ( unsauber abschreiben) nagryzmolić pf; vi (sn) Flugzeug wykonać pf ślizg (i runąć na ziemię) -
48 Arbeit
Arbeit f praca (a FIZ); ( Werk) praca, dzieło; ( meist konkretes Tun, Produkt in seiner Beschaffenheit) robota; (Beschäftigung) zajęcie; eines Schülers wypracowanie; (Mühe) trud;körperliche Arbeit praca fizyczna;häusliche Arbeiten zajęcia domowe;bei der Arbeit przy pracy, w pracy;an die Arbeit gehen <za>brać się do pracy;in Arbeit haben mieć w robocie;zur Arbeit gehen iść do pracy;ganze Arbeit leisten wykonać pf w pełni robotę -
49 generalüberholen
gene'ralüberholen vt (-) wykonać pf remont kapitalny (G) -
50 täuschen
I vt ( hintergehen) łudzić, zwodzić < zwieść>; ( irreführen) wprowadzać <- dzić> w błąd;wenn mich meine Augen nicht täuschen jeśli mnie oczy nie mylą;wenn mich nicht alles täuscht jeżeli się nie mylę;II v/i SPORT wykonać zwód;sich nicht täuschen lassen nie dać się zwieść, nie zwieść się
См. также в других словарях:
wykonać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}wykonywać I {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wykonać — dk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj, wykonaćał, wykonaćany wykonywać ndk VIIIa, wykonaćnuję, wykonaćnujesz, wykonaćnuj, wykonaćywał, wykonaćywany, rzad. ndk I, wykonaćam, wykonaćasz, wykonaćają, wykonaćaj 1. «wprowadzić w czyn,… … Słownik języka polskiego
wykonywać — → wykonać … Słownik języka polskiego
zadanie — n I 1. rzecz. od zadać. 2. lm D. zadanieań «to, co należy wykonać, osiągnąć; obowiązek, polecenie» Odpowiedzialne, ważne, trudne zadanie. Zadanie ponad siły. Zadanie produkcyjne, gospodarcze. Zadania wychowawcze szkoły. Zadania do wykonania na… … Słownik języka polskiego
zrobić — dk VIa, zrobićbię, zrobićbisz, zrób, zrobićbił, zrobićbiony 1. «wykonać, wytworzyć, wyprodukować coś; przyrządzić, sporządzić coś» Zrobić sweter na drutach. Zrobić komuś obuwie. Zrobić szafę, półki. Zrobić model czegoś. Reżyser zrobił dobry film … Słownik języka polskiego
wykonywać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, wykonywaćnuję, wykonywaćnuje, wykonywaćany {{/stl 8}}– wykonać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, wykonywaćam, wykonywaća, wykonywaćają, wykonywaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
zrobić — 1. Coś zrobiło swoje «coś dało spodziewany rezultat»: Pochlebstwo zrobiło swoje. Z oczu gospodyni znikła nieufność, a na jej wargach pojawił się niedowarzony uśmiech. A. Bahdaj, Wakacje. 2. Ktoś dużo, tyle itp. dla kogoś zrobił «ktoś okazał komuś … Słownik frazeologiczny
droga — ż III, CMs. drodze; lm D. dróg 1. «wydzielony pas ziemi łączący poszczególne miejscowości lub punkty terenu, przystosowany do komunikacji» Droga leśna, polna, wiejska. Droga asfaltowa, brukowana, kamienista. Dobra, zła droga. Droga szeroka, wąska … Słownik języka polskiego
gospodarczy — 1. «odnoszący się do gospodarki organizacji przemysłu, rolnictwa, handlu; ekonomiczny» Plany, przemiany gospodarcze. Polityka, strategia gospodarcza. Mapa gospodarcza. 2. «odnoszący się do gospodarki ogółu zakładów wytwórczych; związany z daną… … Słownik języka polskiego
koncert — m IV, D. u, Ms. koncertrcie; lm M. y 1. «publiczne wykonanie utworów muzycznych; impreza artystyczna wypełniona programem muzycznym (instrumentalnym lub wokalnym)» Koncert symfoniczny. Koncert kameralny. Koncert muzyki lekkiej, muzyki poważnej,… … Słownik języka polskiego
nie ma — nie było, nie będzie forma nieosobowa zaprzeczona czasownika być 1. «w połączeniu z rzeczownikami (lub odpowiednikami rzeczowników) zwykle w dopełniaczu tworzy zwroty oznaczające nieistnienie, brak czegoś, nieznajdowanie się w określonym miejscu … Słownik języka polskiego