-
1 tułów
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > tułów
-
2 tułów
-
3 tułów
-
4 tułów
сущ.• багажник• ствол• торс• туловище• чемодан* * *tuł|ów♂, Р. \tułówowia, мн. И. \tułówowie 1. туловище ň;2. (owada) грудь ž (насекомых)* * *м, Р tułowia, мн И tułowie1) ту́ловище n -
5 tułów
1. torse2. tronc -
6 tułów
1 ceap 2 corp -
7 tułów
trung -
8 tułów
beden; gövde -
9 tułów
kamienaskūnasliemuo -
10 tułów
ствол -
11 tułów
ствол -
12 tułów
ч тулуб -
13 tułów
1 baúl2 kaban3 kapisanan4 katawán -
14 tułów
beden; endam; göwre; hortum; jisim; korpus; läş; nil -
15 tułów
κορμός -
16 tułów
וסרוט -
17 tułów
بدنه ; تنه -
18 bezgłowy tułów
безголовое туловищеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > bezgłowy tułów
-
19 długi tułów
длинное туловищеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > długi tułów
-
20 krzepki tułów
крепкое туловищеOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > krzepki tułów
См. также в других словарях:
tułów — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. tułówłowia; lm D. tułówłowi, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} ciało człowieka lub zwierzęcia bez kończyn i głowy, korpus, kadłub; u niektórych bezkręgowców, zwłaszcza u owadów i skorupiaków: część ciała między… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
tułów — m I, D. tułówłowia; lm M. tułówłowie, D. tułówłowi «ciało ludzkie lub zwierzęce prócz głowy i kończyn; korpus; u owadów i skorupiaków oraz niektórych innych bezkręgowców: główny odcinek ciała (zwykle między głową a odwłokiem)» Tułów człowieka,… … Słownik języka polskiego
stawonóg — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mż IIa, D. stawonógnoga {{/stl 8}}{{stl 7}} typ bezkręgowego zwierzęcia, charakteryzującego się ciałem zbudowanym z segmentów tworzących głowę i tułów, głowotułów i odwłok albo głowę, tułów i odwłok, obejmuje około miliona … Langenscheidt Polski wyjaśnień
Rock Pigeon — For other uses, see Rock Pigeon (disambiguation). Rock Pigeon Adult C. l. intermedia in India Conservation status … Wikipedia
ciało — n III, Ms. ciele; lm D. ciał 1. «tkanka mięsna, tłuszczowa, łączna i skórna obrastająca szkielet człowieka lub zwierzęcia» Mieć zdrowe, jędrne ciało. ∆ rel. Boże Ciało «w kościele katolickim: święto eucharystii, obchodzone zwykle z uroczystą… … Słownik języka polskiego
część — ż V, DCMs. częśćści; lm MD. częśćści 1. «wycinek jakiejś całości, będący wynikiem podziału lub wyodrębniony teoretycznie dla bliższego określenia czegoś (np. miejsca); jeden z elementów, na które dzieli się jakaś całość, pewna ilość z całości;… … Słownik języka polskiego
dziesięcionóg — m III, DB. dziesięcionógnoga, N. dziesięcionógnogiem; lm M. dziesięcionógnogi zool. dziesięcionogi «Decapoda, rząd skorupiaków pancerzowców obejmujący ponad 6 tysięcy gatunków zamieszkujących przeważnie morza, nieliczne żyją w wodach słodkich;… … Słownik języka polskiego
gorset — m IV, D. u, Ms. gorsetecie; lm M. y 1. «szeroki, obcisły pas usztywniony fiszbinami lub prętami stalowymi, uciskający dolną część klatki piersiowej i brzuch, noszony w celu nadania figurze wysmukłości, używany przez kobiety od XVI do początków XX … Słownik języka polskiego
kadłub — m IV, D. a, Ms. kadłubbie; lm M. y 1. «ciało człowieka lub zwierzęcia bez głowy i kończyn; tułów» Koń o długim kadłubie. 2. «element konstrukcji, stanowiący jej trzon, podstawę, łączący w jedną całość pozostałe elementy» Kadłub samolotu, okrętu.… … Słownik języka polskiego
kirys — m IV, D. u, Ms. kiryssie; lm M. y hist. «część zbroi osłaniająca tułów, złożona z napierśnika i naplecznika» ‹niem. z fr.› … Słownik języka polskiego
kolczuga — ż III, CMs. kolczugaudze; lm D. kolczugaug hist. «rodzaj średniowiecznego pancerza rycerskiego okrywającego tułów lub całe ciało, zrobionego z drucianej siatki lub metalowych kółek» Stalowa kolczuga … Słownik języka polskiego