-
1 skonać
(-am, -asz); vb; od konaćniech skonam! — pot I'll be damned! (pot)
* * *pf.lit. decease; skonać ze śmiechu die of laughter; niech skonam! I'll be damned!The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > skonać
-
2 skonać
-
3 skonać
-
4 skonać
глаг.• выдыхать• гибнуть• издыхать• исчезать• погибать• подыхать• помереть• помирать• скончаться• угасать• умереть• умирать* * *skona|ćсов. 1. скончаться, умереть;2. перен. замереть; westchnienie \skonaćło na ustach вздох замер на устах+1. umrzeć, zemrzeć
* * *сов.1) сконча́ться, умере́ть2) перен. замере́тьwestchnienie skonało na ustach — вздох за́мер на уста́х
Syn: -
5 skonać
1. décéder2. expirer3. mourir -
6 skonać
vi pf -
7 skonać
vdes -
8 skonać
ölmek -
9 skonać
[сконачь]v.dk -
10 skonać
сконати -
11 skonać
1 malutas2 mamatay3 matapos -
12 skonać
aýrylmak; ýykylmak; zar -
13 skonać
morrer -
14 skonać
πεθάνω -
15 скончаться
глаг.• ginąć• konać• skonać• umierać• umrzeć• wydychać• wygasać• zamierać• zdychać• zemrzeć* * *dokonać życia книжн., skonać -
16 умереть
глаг.• ginąć• konać• skonać• umierać• umrzeć• zdychać• zemrzeć* * *dokonać życia, (осиротив кого-л.) odumrzeć, umrzeć, skonać, zemrzeć -
17 umrzeć
глаг.• гибнуть• издыхать• исчезать• погибать• подыхать• помереть• помирать• скончаться• умереть• умирать* * *umrę, umrze, umrzyj, umarł сов. умереть+* * *umrę, umrze, umrzyj, umarł сов.умере́тьSyn: -
18 гибнуть
глаг.• ginąć• przymierać• skonać• umierać• umrzeć• zaginać• zaginąć• zdychać• zemrzeć* * *ginąć, mrzeć -
19 издыхать
-
20 исчезать
глаг.• blaknąć• ginąć• niknąć• pierzchać• przepadać• rozpraszać• sczeznąć• skonać• ulatniać• umierać• umrzeć• zanikać• zdychać• zemrzeć• znikać* * *ginąć, gubić się, niknąć, pierzchać, pryskać, przepadać, wsiąkać, zacierać się, zanikać, znikać
См. также в других словарях:
skonać — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}konać {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skonać — dk I, skonaćam, skonaćasz, skonaćają, skonaćaj, skonaćał książk. «skończyć życie, przestać żyć; umrzeć» Skonać w mękach. Stracił przytomność i skonał. ◊ posp. Niech skonam! «formuła zaklinania się» … Słownik języka polskiego
konać – skonać ze śmiechu — {{/stl 13}}{{stl 33}} śmiać się do utraty tchu, dusić się od śmiechu :{{/stl 33}}{{stl 10}}Myślałem, że skonam ze śmiechu, gdy zobaczyłem jej niebieskie włosy. Oglądając komedię, konali ze śmiechu. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
bȅskonačan — bȅskonač|an prid. 〈odr. čnī〉 1. {{001f}}koji nema konca, kraja s obzirom na broj, prostor, vrijeme ili veličinu; beskrajan, opr. konačan 2. {{001f}}pren. koji je pretjerano dugačak; [∼an red; ∼ne povorke ljudi]; velik … Veliki rječnik hrvatskoga jezika
godzina — 1. Czarna godzina a) «okres największych trudności, nieszczęść, kłopotów, zwłaszcza materialnych»: Wpłacam pieniądze do banku, odkładam na czarną godzinę. Viva 18/2000. b) «ostatnie chwile, dni przed śmiercią własną lub kogoś bliskiego»: (...)… … Słownik frazeologiczny
oddać — 1. Oddać, co się komuś należy «być sprawiedliwym w stosunku do kogoś, potraktować kogoś w sposób odpowiedni»: Rozumiem, nie podoba się władzom, że wieś razem z księdzem oddaje, co się należy, pomordowanym? T. Bojarska, Świtanie. 2. podn. Oddać… … Słownik frazeologiczny
oddawać — 1. Oddać, co się komuś należy «być sprawiedliwym w stosunku do kogoś, potraktować kogoś w sposób odpowiedni»: Rozumiem, nie podoba się władzom, że wieś razem z księdzem oddaje, co się należy, pomordowanym? T. Bojarska, Świtanie. 2. podn. Oddać… … Słownik frazeologiczny
dokonać — dk I, dokonaćam, dokonaćasz, dokonaćają, dokonaćaj, dokonaćał, dokonaćany dokonywać ndk VIIIa, dokonaćnuję, dokonaćnujesz, dokonaćnuj, dokonaćywał, dokonaćywany a. I, dokonaćam, dokonaćasz, dokonaćają, dokonaćaj 1. «zrobić coś, doprowadzić do… … Słownik języka polskiego
duch — m III, DB. a 1. blm «energia psychiczna, właściwości psychiczne człowieka; umysł, świadomość, myślenie, dusza» Siła, hart, moc ducha. Spokój ducha. Muzyka, poezja to pokarm dla ducha. ◊ W szczerości, w skrytości, w pokorze, w prostocie lub w… … Słownik języka polskiego
skończyć — dk VIb, skończyćczę, skończyćczysz, skończ, skończyćczył, skończyćczony 1. «doprowadzić coś do końca, zakończyć jakąś czynność; ukończyć» Skończyć pracę, rozmowę, sprzątanie. Skończyć czytanie książki, pisanie listu a. skończyć książkę, list. ∆… … Słownik języka polskiego
umrzeć — dk XI, umrę, umrzesz, umrzyj, umarł, umarły, umarłszy umierać ndk I, umrzećam, umrzećasz, umrzećają, umrzećaj, umrzećał «zakończyć życie, przestać żyć; skonać» Umrzeć młodo, w kwiecie wieku. Umrzeć nagle. Umrzeć z honorem, jak bohater. Umierać… … Słownik języka polskiego