(przodować)

См. также в других словарях:

• przodować — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, przodowaćduję, przodowaćduje {{/stl 8}}{{stl 7}} być pierwszym, najlepszym pod jakimś względem w pewnej zbiorowości; górować, celować w czymś, stać na czele czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Przodować w pracy, nauce,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• przodować — ndk IV, przodowaćduję, przodowaćdujesz, przodowaćduj, przodowaćował «być najlepszym, pierwszym, przewyższać kogoś pod jakimś względem; górować, celować w czymś; przewodzić, stać na czele» Przodować w sporcie, w pracy. Przodować w produkcji.… …   Słownik języka polskiego

• wieść — I. Głucha wieść zob. głuchy 1. Hiobowa wieść zob. hiobowy. Wieść głosi, niesie zob. głosić. Wieść gruchnęła zob. gruchnąć. Wieść o kimś, o czymś zaginęła zob. zaginąć. II. Wieść, wodzić prym, rej «górować, celować w czymś, mieć …   Słownik frazeologiczny

• awangarda — ż IV, CMs. awangardardzie 1. lm D. awangardaard «grupa ludzi przodujących, torujących nowe drogi w jakiejś dziedzinie» Należeć, wejść do awangardy kulturalnej. Działalność awangardy technicznej, naukowej. Ideologia awangardy ludzi teatru. ◊ Iść,… …   Słownik języka polskiego

• celować — I ndk IV, celowaćluję, celowaćlujesz, celowaćluj, celowaćował, celowaćowany «mierzyć do celu» Celować do napastnika z pistoletu. Celować w środek tarczy, w czyjąś pierś, w głowę. przen. «zmierzać do czegoś, dążyć do osiągnięcia czegoś; starać się …   Słownik języka polskiego

• górować — ndk IV, górowaćruję, górowaćrujesz, górowaćruj, górowaćował 1. «być wyższym od kogoś lub czegoś; być wyżej położonym, wznosić się ponad coś, przewyższać kogoś, coś wzrostem, wysokością» Nad miastem górował komin fabryczny. Topole w parku górowały …   Słownik języka polskiego

• królować — ndk IV, królowaćluję, królowaćlujesz, królowaćluj, królowaćował «sprawować rządy w królestwie, panować w królestwie» Dynastia Jagiellonów królowała w Polsce wieki. przen. a) «zajmować najważniejsze miejsce, przodować, wybijać się, panować» W… …   Słownik języka polskiego

• prowadzić — ndk VIa, prowadzićdzę, prowadzićdzisz, prowadzićwadź, prowadzićdził, prowadzićdzony 1. «wieść kogoś, coś do jakiegoś miejsca, do celu; przeprowadzać kogoś, kto nie zna drogi albo sam iść nie może, wskazywać komuś drogę» Prowadzić dziecko za rękę …   Słownik języka polskiego

• przodowanie — n I rzecz. od przodować …   Słownik języka polskiego

• wieść — I ż V, DCMs. wieśćści; lm MD. wieśćści książk. «wiadomość, często nie sprawdzona na temat faktu lub wypadku; pogłoska, fama» Alarmująca, nagła, pomyślna, smutna, tragiczna, dobra, zła wieść. Odebrać, otrzymać wieści od kogoś. Brak o kimś, o czymś …   Słownik języka polskiego

• celować — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ia, celowaćluję, celowaćluje, celowaćany {{/stl 8}}– wycelować {{/stl 13}}{{stl 8}}dk Ia {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} mierzyć z czegoś (np. broni) do celu : {{/stl 7}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień