-
1 pogłoska
- ki; -ki; dat sg -ce; gen pl -ek; frumour (BRIT), rumor (US)* * *f.Gen.pl. -ek rumor, report, scuttlebutt, grapevine; dowody oparte na pogłoskach hearsay evidence; krąży pogłoska, jakoby... it is rumored l. whispered that...; rozsiewać pogłoski rumormonger.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > pogłoska
-
2 pogłoska
-
3 pogłoska
-
4 pogłoska
сущ.• молва• слух -
5 pogłoska
1. bruit2. dit-on3. hałas4. on-dit5. ouï-dire6. rumeur -
6 pogłoska
1 caint 2 ráfla 3 smearadh -
7 pogłoska
söylenti -
8 pogłoska
-
9 pogłoska
ж чутка, поголос -
10 pogłoska
1 alingawngaw2 balità3 salisalitaan -
11 pogłoska
owaza -
12 pogłoska
boato -
13 pogłoska
φήμη -
14 pogłoska
העומש -
15 pogłoska
شايعهواژه نامه لهستانی فارسی (Dictionary Farsi-Polish) > pogłoska
-
16 dit-on
pogłoska -
17 ouï-dire
pogłoska -
18 söylenti
pogłoska -
19 gadka
сущ.• история• сказ* * *gad|ka♀, мн. Р. \gadkaek 1. разг. разговор ♂;latać na \gadkaki бегать поболтать (посудачить);
2. сказка, предание ň;3. разг. сплетня, слух ♂; chodzą \gadkaki ходят слухи; поговаривают+1. rozmowa, pogawędka 2. bajka, podanie, opowieść 3. plotka, pogłoska
* * *ж, мн Р gadek1) разг. разгово́р mlatać na gadki — бе́гать поболта́ть (посуда́чить)
2) ска́зка, преда́ние n3) разг. спле́тня, слух mchodzą gadki — хо́дят слу́хи; погова́ривают
Syn: -
20 rumour
['ruːmə(r)] 1. (US rumor) npogłoska f2. vtit is rumoured that … — chodzą słuchy, że …
* * *['ru:mə]1) (a piece of news or a story passed from person to person, which may not be true: I heard a rumour that you had got a new job.) pogłoska2) (general talk or gossip: Don't listen to rumour.) pogłoski
См. также в других словарях:
pogłoska — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. pogłoskasce; lm D. pogłoskasek {{/stl 8}}{{stl 7}} krążąca niesprawdzona, niepewna wiadomość; plotka : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozeszła się pogłoska o jego śmierci. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pogłoska — ż III, CMs. pogłoskasce; lm D. pogłoskasek «rozpowszechniana, niepewna, nie sprawdzona wiadomość; plotka» Pogłoska o przyjeździe słynnego pianisty. Fala pogłosek. Rozpuszczać, rozsiewać pogłoski. Pogłoski krążą, kursują, szerzą się, rozchodzą się … Słownik języka polskiego
bzdurny — bzdurnyniejszy pot. «bezsensowny, niedorzeczny; błahy, marny» Bzdurna gadanina, pogłoska, teoria, twierdzenie. Bzdurny pomysł, powód … Słownik języka polskiego
echo — n II; lm D. ech «powtórzenie dźwięku spowodowane odbiciem fali dźwiękowej; odgłos» Dalekie, przeciągłe, wielokrotne echo. Echo wybuchów. Przebrzmiały echa bitwy. Imię wracało echem. Echo odpowiada, zamiera, ginie, odbija się o góry, rozchodzi,… … Słownik języka polskiego
fama — ż IV, CMs. famamie, blm książk. «wieść, pogłoska, rozgłos» Rozeszła się fama o czymś. Fama głosi, niesie, doniosła. ‹łac.› … Słownik języka polskiego
gadka — ż III, CMs. gadkadce; lm D. gadkadek 1. «bajka, podanie, opowieść» Gadka ludowa. Opowiadać gadki. 2. pot. «rozmowa, pogawędka, mowa, powiedzenie» Głupia, próżna gadka. 3. pot. «plotka, domysł, pogłoska» Nie słuchał gadek. Krążyły niepokojące… … Słownik języka polskiego
okazać — dk IX, okażę, okażesz, okaż, okazaćał, okazaćany okazywać ndk VIIIa, okazaćzuję, okazaćzujesz, okazaćzuj, okazaćywał, okazaćywany 1. «pokazać, przedstawić (dokument)» Okazać kwit, legitymację. 2. «objawić coś (jakieś uczucia, wrażenia), wyrazić,… … Słownik języka polskiego
plotka — ż III, CMs. plotkatce; lm D. plotkatek «nie sprawdzona lub kłamliwa pogłoska, wiadomość powtarzana z ust do ust, najczęściej szkodząca czyjejś opinii» Plotki ze świata artystycznego. Puścić plotkę. Nosić, roznosić plotki. Robić plotki, narobić… … Słownik języka polskiego
rozgłos — m IV, D. u, Ms. rozgłossie, blm 1. «powszechne uznanie, sława, popularność» Mieć, zyskać rozgłos. Cieszyć się rozgłosem. 2. przestarz. «rozgłaszanie, rozpowszechnianie czegoś, szerzenie się wieści o kimś, o czymś; pogłoska» dziś żywe we fraz. Bez … Słownik języka polskiego
szeptanka — ż III, CMs. szeptankance; lm D. szeptankanek 1. rzad. «mówienie szeptem, po cichu» Mówił szeptanką w strachu przed nauczycielem. 2. rzad. «nie sprawdzona pogłoska, wiadomość powtarzana z ust do ust; plotka» Rozeszły się szeptanki po mieście … Słownik języka polskiego
wersja — ż I, DCMs. wersjasji; lm D. wersjasji (wersjasyj) 1. «jeden z kilku sposobów przedstawienia danej sprawy; jedno z kilku ujęć, opracowań tego samego utworu literackiego, muzycznego, plastycznego; wariant, przeróbka» Wersja książkowa, filmowa,… … Słownik języka polskiego