-
1 exil
-
2 exil
exil [egziel]〈m.〉1 ballingschap ⇒ verbanning, verbanningsoord♦voorbeelden:aller en exil • in ballingschap gaancondamner qn. à l'exil • iemand tot ballingschap veroordelenNapoléon a été envoyé en exil à Ste-Hélène • Napoleon is naar Sint-Helena verbannenen exil • in ballingschapm1) ballingschap -
3 exil
-
4 exil
[eks'i:l]subst.ссылкаlandsflykt, förvisninggå i exil--уехать из страны, эмигрироватьleva i exil--жить в изгнании, жить в эмиграции————————изгнание, эмиграция -
5 exil
-
6 Exil
exile;ins \Exil gehen to go into exile;ins amerikanische \Exil gehen to be exiled to America;[in Amerika] im \Exil leben to live in exile [in America] -
7 Exil
Exil n -s, -e ссы́лка, изгна́ние; ме́сто ссы́лки [изгна́ния]; ins Exil gehen быть вы́сланным; im Exil leben жить в ссы́лке, находи́ться в изгна́нии -
8 Exil
Exil <-s, -e> [ɛ'ksi:l] ntsürgün;ins \Exil gehen sürgün gitmek;ins \Exil schicken sürgüne göndermek -
9 exil
exil [ɛɡz-] m Exil n;žít v exilu im Exil leben -
10 exil
exil [ɛɡz-] m Exil n;žít v exilu im Exil leben -
11 Exil
Exil n <Exils; Exile> sürgün: ins Exil gehen sürgüne gitmek -
12 Exil
-
13 Exil
Exil, s. Verbannung.
-
14 Exil
Exil n exile -
15 Exil
Exil n száműz(et)és -
16 exil
exilvyhnání mvyhnanství mvypovězení m -
17 Exil
n; -s, -e exile; (Land) auch place of exile; im Exil in exile; im Exil lebende Person exile, émigré; im südamerikanischen Exil leben live in exile ( oder as an exile) in South America; ins Exil gehen go into exile; ins Exil schicken exile* * *das Exilexile* * *[ɛ'ksiːl]nt -s, -eexileins Exíl gehen — to go into exile
* * ** * *<-s, -e>[ɛˈksi:l]nt exileins \Exil gehen to go into exileins amerikanische \Exil gehen to be exiled to America[in Amerika] im \Exil leben to live in exile [in America]* * *das; Exils, Exile exile* * *im Exil in exile;im Exil lebende Person exile, émigré;im südamerikanischen Exil leben live in exile ( oder as an exile) in South America;ins Exil gehen go into exile;ins Exil schicken exileExildeutsche German exile ( oder émigré), exiled German* * *das; Exils, Exile exile* * *-e n.exile n. -
18 exil
m ссы́лка ◄о►; изгна́ние;envoyer en exil — отправля́ть /отпра́вить в ссы́лку <в изгна́ние>; ссыла́ть/сосла́ть, partir en exil — отправля́ться в ссы́лку; vivre en exil — жить ipf. в ссы́лке <в изгна́нии>; un lieu d'exil — ме́сто ссы́лки <изгна́ния>; 10 années d'exil — де́сять лет ссы́лки, десятиле́тняя ссы́лка ║ se sentir en exil — чу́вствовать/по= себя́ изгна́нником <забро́шенным>condamner à l'exil — пригова́ривать/приговори́ть к ссы́лке;
-
19 exil
m1) ссылка, изгнаниеenvoyer en exil — отправить в ссылкуaller en exil — отправляться в ссылкуloi d'exil ист. — закон об изгнании (запрещавший проживание во Франции главам царствовавших фамилий; 1886-1950 гг.)2) место ссылкиl'exil, la terre d'exil рел. — земля, земная жизнь3) удаление; жизнь в отдалении от... -
20 exil
exil [ɛk'siːl] (-en; -er) Exil n;leva i exil im Exil leben, gå i exil ins Exil gehen
См. также в других словарях:
exil — exil … Dictionnaire des rimes
Exil — Exil … Deutsch Wörterbuch
exil — [ ɛgzil ] n. m. • XIIIe; exill 1080; de l a. fr. essil, d apr. le lat. exsilium 1 ♦ Expulsion de qqn hors de sa patrie, avec défense d y rentrer; situation de la personne ainsi expulsée. ⇒ ban, bannissement, déportation, expulsion, ostracisme,… … Encyclopédie Universelle
exil — EXÍL, exiluri, s.n. 1. Pedeapsă aplicată în unele ţări pentru delicte politice, constând în izgonirea unui cetăţean din ţara sau din localitatea în care trăieşte; surghiun. ♦ Părăsirea, plecarea voluntară a cuiva din propria ţară sau localitate,… … Dicționar Român
exil — EXIL. s. m. Bannissement. Long, fascheux exil. envoyer en exil. aller en exil. estre en exil. il a mieux aimé souffrir l exil & la persecution. il est revenu, il a esté rappellé d exil, de son exil. Il faut remarquer que, Bannissement, ne se dit… … Dictionnaire de l'Académie française
Exil — Sn Verbannung(sort) erw. fach. (16. Jh.) Entlehnung. Entlehnt aus l. ex(s)ilium, zu l. ex(s)ul m./f. der, die Verbannte . Ebenso ne. exile, nfrz. exil, nschw. exil, nnorw. eksil. ✎ DF 1 (1913), 187. lateinisch l … Etymologisches Wörterbuch der deutschen sprache
Exil- — in Zus. mit Nationalitätsbezeichnungen zur Bez. von Personen, die sich im Exil befinden: Exilkroate, Exilkubaner, Exilrusse … Universal-Lexikon
exil — Exil, Exilium. Envoyer en exil, In exilium agere … Thresor de la langue françoyse
Exīl — (lat. Exsilium, röm. Ant.), ursprünglich die Untersagung des Allen gemeinsamen Feuers u. Wassers (Aquae et ignis interdictio), wodurch der mit dem E. Belegte (Interdictus, Exilirte) gezwungen war, Rom zu verlassen. Mit dieser Strafe konnten… … Pierer's Universal-Lexikon
Exīl — (lat. Exilium oder Exsilium), im weitesten Sinne die Lage dessen, der nicht in seiner Heimat leben darf, sei es infolge einer Landesverweisung oder eines freien Entschlusses. Auch die Versetzungen ganzer Völker hat man wohl als E. bezeichnet, z.… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Exil — Exīl (lat.), Verbannung, Verbannungsort; exilieren, verbannen, Landes verweisen … Kleines Konversations-Lexikon